ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΡΜΙΟΝHΣ -> κάνει τη διαφορά...

...άρχισε ο στολισμός εν όψει της 10ης γιορτής του ροδιού στην Ερμιόνη ...

Σάββατο - Κυριακή 30-31Οκτωβρίου

ΦΩΤΟ -STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ: «ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ – ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ»

 

 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ    ΣΥΡΙΖΑ  ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ    1      ΝΑΥΠΛΙΟ

ΤΗΛ - FΑΧ   27520-99454

Email    yiannispolitiko@hotmail.com                  29-10- 2021                                                                                                                                                                                                           

 

                                             ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

    ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ: «ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ – ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ»

 Αναρτήθηκε πριν λίγες μέρες στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ η υπ’αριθ. 33^η/25-10-2021 πράξη του Διοικητικού Συμβουλίου του Γενικού Νοσοκομείου Αργολίδας, με την οποία εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία, η διενέργεια διαγωνισμών για ανάδειξη αναδόχου – εξωτερικού συνεργάτη (εργολάβου) για παροχή υπηρεσιών καθαριότητας, φύλαξης και εστίασης της Ν.Μ. Άργους.

  Ό,τι δηλαδή διέρρευσε ως πρόθεση για τα Νοσηλευτική Μονάδα του Ναυπλίου διαπιστώνεται πλέον ως γεγονός, με τυπική απόφαση της Διοίκησης για τη Ν.Μ. Άργους.

  Οι αποφάσεις για υπαγωγή των υπηρεσιών αυτών σε εργολαβικό καθεστώς είναι παράλογες, καταχρηστικές και άδικες, καταστρατηγούν δε ευθέως κατακτημένα δικαιώματα των εργαζομένων.

  Οι εργολαβίες είναι κερδοφόρες μόνο για τους εργολάβους και ζημιογόνες για τους εργαζόμενους που θα περιπέσουν σε εργασιακή ανασφάλεια και μείωση των αποδοχών τους. Το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν απέδειξε  μάλιστα ότι επιβαρύνουν περισσότερο το Δημόσιο και τα Ν.Π.Δ.Δ.

  Οι αβλεψίες και οι κατεργαριές που κρύβει η απόφαση του Δ.Σ. είναι προφανείς, προκαλούν δε εύλογα ερωτηματικά που θα πρέπει να απαντηθούν άμεσα: >>>>>>

Από το σημειωματάριό μου με την αγαιοπελαγίτικη αλμύρα του!...

 

Τηρώ το Νόμο σημαίνει σεβασμός στην Ελευθερία του συνόλου, μέσα στο οποίο και εγώ εντάσσομαι 

και για την ευημερία του οποίου περιορίζω το εγώ μου …

------------------------------------------------------

Η ζωή μας μπορεί να γίνει ακόμη πιο καλύτερη, 

αν αποφασίσουμε ότι αξίζει και η ζωή του άλλου…

----------------------------------------------------

Πολεμιστήριο σάλπισμα (Αισχύλος) για την Ναυμαχία της Σαλαμίνος 480 π.χ.

«Παίδες Ελλήνων ήτε (ορμάτε, προχωρείτε) ελευεθρούτε πατρίδα, - ελευθερούτε δε παίδας, - γυναίκας, - Θεών τε πατρώων έδη (τους ναούς)  - - Θήκας των προγώνων (τους τάφους) - νυν υπέρ πάντων  ο αγών»…

Αντί για καλημέρα...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑΝΝΗ ΓΚΙΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

   ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ    ΣΥΡΙΖΑ  ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ    1      ΝΑΥΠΛΙΟ

ΤΗΛ - FΑΧ   27520-99454

Email    yiannispolitiko@hotmail.com                                                                                28-10- 2021                                                                                                                                                           

                                             ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

           «28η Οκτωβρίου 1940

Ημέρα μνήμης, εθνικής ομοψυχίας και ανάτασης.

Ημέρα συμβολισμού της ενότητας κατά του φασισμού και της προάσπισης της ελευθερίας,

 της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.

Σήμερα, 28η Οκτωβρίου 2021 στο Κρανίδι στις τελετές μνήμης και τιμής που οργάνωσε ο Δήμος Ερμιονίδας με την ζωντανή παρουσία και συμμετοχή πλήθος κόσμου, η περιφερειακή αλλά τόσο δυναμική Ερμιονίδα, έδωσε ηχηρό παρόν και νόημα στη 81η  επέτειο  του ΟΧΙ κατά του φασισμού».

 

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας -> Ποιες μορφές μπορεί να πάρει η συλλογική αντίσταση σε τόση κρατική παρακμή, τόση εσκεμμένη απανθρωπία;

 

Παιδεία: Άλγος διαρκές

Christos Yiannaras | 25 Oct 2021

Στη σημερινή Ελλάδα, κάθε κυβέρνηση κρίνεται προτού ορκιστεί, κρίνεται από τη σύνθεσή της. Η σύνθεση αποκαλύπτει αν η κυβέρνηση συγκροτήθηκε για να παραγάγει έργο ή για να εξασφαλιστούν εσωκομματικές ισορροπίες, να εξοφληθούν υποχρεώσεις έναντι οικονομικών υποστηρικτών, να ικανοποιηθούν ξένες πρεσβείες, να κολακευτούν εκλογικές περιφέρειες.

Στο απολυταρχικό καθεστώς της πρωθυπουργικής μοναρχίας που εγκαινίασε ο Ανδρέας Παπανδρέου (και ασμένως συντηρούν τα «κόμματα εξουσίας») η σύνθεση της κυβέρνησης είναι προνόμιο αποκλειστικό του κομματάρχη-προέδρου-μονάρχη. Προκλητικά, ενδεχομένως, μπορεί και να εμπαίζει ο πρωθυπουργός με τις επιλογές του την κοινή γνώμη, να είναι κατάφωρη η περιφρόνηση των κριτηρίων επάρκειας των εκλεκτών του.

Συνταγματική δυνατότητα να εκφράσουν οι πολίτες την αποδοκιμασία τους για τη σύνθεση μιας κυβέρνησης δεν υπάρχει. Ακόμα και η περίπτωση υπουργών με εξόφθαλμο πρόβλημα διανοητικής ανεπάρκειας ή προκλητικής απαιδευσίας ή ανάγωγου χαρακτήρα, είναι αδύνατο να καταγγελθεί. Υπήρξαν δύο περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια που το Σύνταγμα των Ελλήνων ατιμάσθηκε, προκλητικά και αναιδέστατα, χωρίς να παραπεμφθεί κανένας από τους αυτουργούς υπουργούς στη Δικαιοσύνη ή έστω στον αποκλεισμό από την πολιτική. Πρώτη περίπτωση ήταν η αυθαίρετη ακύρωση της λαϊκής ετυμηγορίας (δημοψηφίσματος) το 2015, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και δεύτερη περίπτωση, η αναγνώριση της ονομασίας «Μακεδονία» για το κρατίδιο των Σκοπίων, παρά την αντίσταση μεγάλης μερίδας πολιτών με συλλαλητήρια και ποικιλόμορφες διαμαρτυρίες.

Ρίγος τρόμου θα μας διέτρεχε αν μπορούσαμε οι ενήλικες να συλλάβουμε την αγωνία των εφήβων στην Ελλάδα σήμερα, όταν πιστοποιούν ότι το μέλλον τους το διαχειρίζονται «υπουργοί» δραματικά άσχετοι με τις αρμοδιότητες και δυνατότητες των υπουργείων τους. Το επαγγελματικό πρόβλημα των παιδιών (τον βιοπορισμό τους, την κοινωνική τους ένταξη, το ενδεχόμενο γάμου τους κ.ο.κ.) το εμπιστευόμαστε σε μια «πολιτική» (κεντρική μέριμνα για τα κοινά) υποταγμένη απολύτως σε μωροφιλοδοξίες κομματικής σκοπιμότητας, δηλαδή τέλειας αδιαφορίας για τα κοινά.

Το μέλλον, στη συνείδηση ενός παιδιού ή εφήβου σήμερα, μοιάζει μονόδρομος, επιλογές δεν υπάρχουν: Θα τελειώσει το σχολείο (ή θα το παρατήσει, αν οι γονείς του δεν έχουν τα χρήματα για «φροντιστήριο»), όμως ξέρει καλά ότι η ευτυχία του δεν θα κριθεί από τα γράμματα που ξέρει. Με πτυχίο ή χωρίς πτυχίο, το μέλλον του θα κριθεί από τις «ευκαιρίες»: δηλαδή από τις γνωριμίες, τα «τυχερά», τις λοβιτούρες.

Το επαγγελματικό πρόβλημα των παιδιών στην Ελλάδα σήμερα δεν συναρτάται με τις σπουδές ή τις μη σπουδές τους, ούτε με τα φυσικά προσόντα ευφυΐας τους, ούτε με το ήθος και την ποιότητα του χαρακτήρα τους. Στην Ελλάδα σήμερα κρίση αξιολογική μοιάζει να μη λειτουργεί πουθενά και για τίποτα, κανένας δεν αξιολογείται για τη δουλειά του και την ποιότητα της δουλειάς του – ούτε καν για την τήρηση των Νόμων ή την καταστρατήγηση των Νόμων. Η κριτική βαθμολόγηση του μαθητή στο Δημοτικό Σχολείο έχει καταργηθεί και στο Γυμνάσιο-Λύκειο λειτουργεί σαν γραφικότητα, που καθένας από τους διδάσκοντες τη διαχειρίζεται με τις δικές του πεποιθήσεις ή με τα γούστα του.

Χωρίς άμιλλα, χωρίς στόχους αριστείας, μια συλλογικότητα γίνεται πολτός ισοπεδωμένων συνειδήσεων και αρένα ανταγωνισμού για τυφλή επικράτηση ισχύος. Ο πολτός αναμηρυκάζει κρετινικές συνθηματολογίες για «ισότητα δικαιωμάτων» και θωράκιση ουδετεροποιημένων ατόμων –απαιτούμε δικαιοκρισία, αλλά στην πράξη το αιτούμενο είναι η ακρισία, εκ των πραγμάτων, όχι από πρόθεση. Σημαδεύει την περίπτωση της ακαδημαϊκής ειδικά παρακμής μας ένα γεγονός: Πριν ένα χρόνο, στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών προκηρύχθηκε η πλήρωση μίας έδρας Φιλοσοφίας. Υποβλήθηκαν τριάντα εννέα (ναι, 39) υποψηφιότητες. Και δεν εξελέγη κανείς! Οι εκλέκτορες δεν βρήκαν ούτε έναν από τους τριάντα εννέα που να τον εκτιμήσουν και αξιολογήσουν ισάξιον για συνάδελφό τους.

Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και ειλικρινείς, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η λειτουργία των εκπαιδευτικών θεσμών στην Ελλάδα έχει φτάσει στο κατώτατο δυνατό σημείο παρακμιακής αναποτελεσματικότητας, κυριολεκτικά στο ναδίρ. Η έκπτωση είναι τόσο κραυγαλέα, που αποκλείεται να μην την αντιλαμβάνονται τα «κόμματα εξουσίας», οι κυβερνήσεις των τελευταίων σαράντα επτά ετών (οι μεταχουντικές). Είτε εσκεμμένη, είτε όχι αυτή η παρακμή, το σίγουρο είναι ότι μοιάζει πειθήνια συντονισμένη με τον φημολογούμενο κεντρικό προγραμματισμό ρόλων των κρατών-μελών της Ε.Ε. Οι Έλληνες χρειάζονται για γκαρσόνια, καμαριέρηδες, μικροπωλητές, μικροξενοδόχοι, κατώτερο προσωπικό των τουριστικών επιχειρήσεων.

Ποιες μορφές μπορεί να πάρει η συλλογική αντίσταση σε τόση κρατική παρακμή, τόση εσκεμμένη απανθρωπία;

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ του BLOG - Στην Εθνική μας γιορτή της 28ης Οκτωβρίου περασμένα χρόνια στην Ερμιονίδα και στην Ερμιόνη ....

…Η Εθνική, Ιστορική και Συλλογική Μνήμη, είναι η ίδια η Ύπαρξή μας!! 

– μια συμβουλή στους νέους, στα παιδιά μας …

 ΦΩΤΟ - ΡΕΠΟΡΤΑΖ -> ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Από τους χρόνους που είχαμε όνειρα και στόχο να σηκώσουμε τον ενιαίο Δήμο Ερμιονίδας σε ψηλό πολιτιστικό επίπεδο

28^η Οκτωβρίου 2011

Δήμαρχος Δημήτριος Καμιζής

Και ύστερα, μα δεν υπάρχει ύστερα...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Δήμος Ερμιονίδας και ο Μουσικός Σύλλογος 

τίμησαν τους ήρωές μας και το Έπος του 40!!

Σε μια πολύ συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα

στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΓΕΛ Κρανιδίου.

Πολύ απλοί δημότες παραβρέθηκαν σ’ αυτό το ιστορικό μνημόσυνο, για να αποτίσουν φόρο τιμής - τουλάχιστον με την παρουσία τους, σ’ αυτούς τους ήρωες,  που συνέχιζαν να πολεμούσαν λαβωμένοι, με πρησμένα πόδια, επιδέσμους  και με δεκανίκια και  τους έλεγαν αλήτες (!) -κατά τον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη - οι άλλοι από τα πλουμιστά σαλόνια τους…!!

Άξιον Εστί- "Η μεγάλη έξοδος"  -- απαγγέλει ο Γιάννης Φέρτης

(βίντεο) Κλικ εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=aA8xO0hnRiU

"Πορεία προς το μέτωπο" - απαγγέλει ο Μάνος Κατράκης 

(βίντεο ) Κλικ εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=J87xTMdspx8&feature=related

Θλιβερά απούσα θα λέγαμε από αυτή την ιερή μυσταγωγία, 

η αντιπολίτευση του δήμου με τους επικεφαλής της ……….

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη το βράδυ 27 Οκτωβρίου 

στην αίθουσα του ΓΕΛ Κρανιδίου και χωριζόταν σε πέντε ενότητες.

• 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: Ημέρα μνήμης και τιμής

• Η κήρυξη του πολέμου

• Αφήγηση των γεγονότων από την κήρυξη του πολέμου στο Κρανίδι

• Ντοκουμέντα για τους πεσόντες της περιοχής μας

• «ΆΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» Οδυσσέα Ελύτη – Μίκη Θεοδωράκη, από την ορχήστρα «Ερμιονίδα» και το Χορωδιακό Εργαστήρι του Μουσικού Συλλόγου Ερμιόνης

Η πρώτη ενότητα περιείχε ένα ντοκιμαντέρ με εικόνες από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα της εποχής, η δεύτερη - ομιλία με το ιστορικό και πολιτικό χρονικό από τον εκπαιδευτικό και δ.σ. κ. Νίκο Παπά, η τρίτη - αφήγηση  του π. Γκίκα Παπαδημητρίου  από αναμνήσεις δικές του αλλά και από διηγήσεις μεγαλυτέρων του που άκουγε στην ταβέρνα του πατέρα του στο Κρανίδι από την κήρυξη του πολέμου και τον μετέπειτα χρόνο, η τέταρτη ενότητα  και η πιο συγκλονιστική του δημάρχου κ. Δημήτρη Καμιζή ο οποίος μετά από έρευνα που συνεχίζει στο αρχείο του δήμου βρήκε και μας παρουσίασε έγγραφα αγγελτήρια θανάτου κρανιδιωτών στο πόλεμο του 40 και σε άλλες επιχειρήσεις που είχαν σταλεί στο δήμο αυτή την εποχή προς ενημέρωση των συγγενικών τους προσώπων

Από την ομιλία του κ. Ν. Παπά σας μεταφέρουμε τον επίλογο ο οποίος μας άρεσε  πολύ.

[…]«Η Επέτειος του ιστορικού ΟΧΙ αποκτάει στις μέρες μας ιδιαίτερη σημασία. 
Σήμερα σε πολύ διαφορετικές συνθήκες από το 1940 καλούμαστε να πούμε ΟΧΙ, στους νέους επίδοξους οικονομικούς κατακτητές. 
ΟΧΙ, στην επιτήρηση και εποπτεία της χώρας μας από «φίλους και συμμάχους».

ΟΧΙ, στην κηδεμονία και την εξάρτηση της πατρίδας μας από τους δανειστές. 
71 χρόνια μετά, τιμώντας τους αγωνιστές του 40, ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας, για μια Ελλάδα ανεξάρτητη χωρίς προστάτες και κηδεμόνες. 
Ας αγωνιστούμε για μια Ελλάδα αντάξια της θυσίας του. Μνήμη του Λαού μου σε λένε ΠΙΝΔΟ……»

Η πέμπτη και τελευταία ενότητα περιελάμβανε απαγγελία αποσπασμάτων από το μεγαλειώδες έργο του νομπελίστα ποιητή «Άξιον Εστί» σχετικά με το Έπος του 40 ενώ ενδιαμέσως η χορωδία του Μουσικού Συλλόγου και η ορχήστρα του με σολίστα τον Ευτύχιο Χατζητοφή και στη δ/νση τον δικό μας μαέστρο Τάκη Μανιάτη τραγούδησαν τραγούδια από το πιο πάνω ποιητικό έργο σε μουσική σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη.

  

Η απαγγελία των κειμένων του εν λόγω έργου έγινε εναλλάξ από το δήμαρχο κ. Καμιζή και τον μαέστρο Τάκη Μανιάτη με μια πολύ καλή απόδοση αφού εκτός των άλλων σ’ αυτό βοηθάει και το ηχόχρωμα της φωνής τους.

Και με αυτό το μέρος έκλεισε η εκδήλωση, με το ακροατήριο εμφανώς συγκινημένο να χειροκροτεί παρατεταμένα τους συντελεστές! ....

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δευτέρα, 28 Οκτωβρίου 2019

ΕΡΜΙΟΝΗ - Με εθνική έξαρση, υπερηφάνεια και πολύ παλμό εορτάσθηκε η επέτειος του Ιστορικού ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940! ...

Εικόνες στον Ι. Ν. Ταξιαρχών την ώρα της Δοξολογίας 
και της έναρξης του εορτασμού...

Ο πανηγυρικός λόγος της ημέρας εκφωνήθηκε από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώση 

τον παραθέτουμε αυτούσιο

 - Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο σε κρίσιμες – πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά περιόδους, να βρίσκει κανείς λόγια για να εκφράσει συναισθήματα και να περάσει μηνύματα γιορτάζοντας μια εθνική επέτειο.  Και αυτό ισχύει, γιατί όντως είναι δύσκολο την ώρα αυτή να μπορέσουμε να συνδέσουμε ιστορικά γεγονότα με σημερινές καταστάσεις. 

Μήπως όμως τελικά αυτό χρειαζόμαστε; 

Μήπως τελικά έχουμε ανάγκη ακριβώς τούτες τις ώρες της γενικής απογοήτευσης, του προβληματισμού και της αγωνίας να αναζητούμε μια σπίθα εθνικής υπερηφάνειας και πίστης σε θεσμούς και ιδανικά που κλονίζονται ακριβώς μέσα από την ιστορική αναζήτηση, ανάλυση και μνήμη;

  Μήπως τελικά η υπενθύμιση και η υπόμνηση γεγονότων, προσώπων, αξιών και μνημάτων μπορεί να αναπτερώσει το ηθικό μας;

  Μήπως τελικά δεν είναι ρομαντικοί όσοι πιστεύουν στην σημασία της Ιστορίας και της μνήμης της πορείας ενός λαού;

  Μήπως δεν είναι σωβινιστής ή εθνικιστής κάποιος που προσπαθεί να υπενθυμίσει τις ξεχασμένες αρετές, αξίες και δυνατότητες ενός λαού ή προσπαθεί να ενεργοποιήσει μέσα από την ιστορική αναφορά τα συστατικά που συνθέτουν μια κοινωνία με συγκεκριμένη πορεία, στόχο και αρχές;

   Μήπως πρέπει ακόμα πιο έντονα και επίμονα τώρα που είτε κάποιοι με τις πράξεις τους ή τις παραλείψεις τους, προσβάλλουν την κοινωνία μας, είτε κάποιοι άλλοι προσπαθούν με συγκεκριμένες μεθοδεύσεις να απαξιώσουν θεσμούς, αξίες και αρχές αποδυναμώνοντας της δυναμική αυτού του λαού και δημιουργώντας εστίες αποσύνθεσης της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε αυτούς τους συνδετικούς κρίκους, αυτές τις αντιστάσεις που χρειάζονται σε έναν λαό για να αντιμετωπίσει με ωριμότητα και υπευθυνότητα την πρόκληση της χρονικής στιγμής;

  Και σαφώς με την ιαχή «Αέρα» δεν μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και την πολιτική επιπολαιότητα κάποιων ή τον καιροσκοπισμό και την δόλια προσπάθεια αποδυνάμωσης των ανεγνωρισμένων μέσων και στηριγμάτων της δημοκρατίας και της ελευθερίας του πολίτη. 

  Μήπως όμως πρέπει να υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας γεγονότα και πρόσωπα που σε άλλες εποχές δύσκολες, σκληρές ανέδειξαν πτυχές της φυσιογνωμίας αυτού του λαού που δυστυχώς τις περισσότερες φορές τις ξεχνάμε;

  Τελικά αρεσκόμαστε να ζούμε στην κοινωνία του βολέματος και του συμβιβασμού έστω και αν αυτό μας προσβάλλει;

  Αναρωτηθήκαμε αν πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτό που κάποιοι μας «σερβίρουν» για να ξεχάσουμε τι δικαιούμαστε, τι θέλουμε και τι έχουμε ανάγκη;

   Και τελικά τι σχέση έχουμε εμείς με αυτούς που αγωνίστηκαν για κάποια ιδανικά και θυσιάστηκαν για να σπαταλάμε όλοι μας τόσο ανέμελα την περιουσία που μας άφησαν. Γιατί οι αγώνες τους, οι θυσίες τους, το θάρρος και η πίστη τους είναι πραγματικά περιουσιακά δικαιώματα αναλλοίωτα στον χρόνο και στην σκοπιμότητα. 

  Αναλογιζόμενος όλα αυτά διαβάζω κείμενο ανώνυμου συγγραφέως για την εποποιία της Αλβανίας. 

 ¨Τούτη η Πίνδος δεν είναι βουνό, είναι χάος. Από χτες την ανεβαίνουμε και τελειωμό δεν έχει, είπε ένας στρατιώτης. Το τάγμα το είχαν φορτώσει στα Τρίκαλα σ’ αυτοκίνητα, από εκείνα τα παλιά, τα μισοχαλασμένα που κάνουν τοπικές συγκοινωνίες στην επαρχία και το είχαν μεταφέρει από πανάθλιους δρόμους ως το δασάκι του Δούτσικου, απ’ όπου το διέταξαν να οδοιπορήσει με σύντομες πορείες για το Κεράσοβο. Προς τα εκεί προχωρούσαν οι Ιταλοί τη 30η Οκτωβρίου, τρίτη ημέρα του πολέμου. Ο ταγματάρχης ένας ψηλός ψαρομάλλης, έτρεχε γύρω στις γραμμές και προσπαθούσε να κάνει τους φαντάρους να πάνε γρηγορότερα: “ Άιντε παλικάρια μου, τους έλεγε, οι λόχοι της προκάλυψης πολεμούν τρία μερόνυχτα χωρίς να κοιμηθούνε. Πρέπει να προκάνωμε πριν εξαντληθούν και τσακίσουν. Δε σας μέλει αν καταργήσω τις δεκάλεπτες στάσεις, δεν ειν’ έτσι;”

“ Όχι κύριε ταγματάρχα, δεν θέλουμε ξεκούραση”

  Και το έλεγαν αυτό κατάκοπα, μουσκεμένα από την βροχή παιδιά, που βάδιζαν στα κατσάβραχα δεκατέσσερις τώρα ώρες, φορτωμένα ολόκληρο τον οπλισμό και χίλια δύο άλλα πράματα που είτε η απειρία τους, είτε οι υπερβολικές φροντίδες της μάνας, είχανε χώσει στο γυλιό τους και τον έκαναν ασήκωτο. Τα πολλά λουριά του όπλου, του γυλιού, της μάσκας, του σακιδίου, πίεζαν τους ώμους και τους είχαν τόσο ερεθίσει, ώστε άδικα μετατόπιζαν τα λουριά, δεν έβρισκαν πουθενά μέρος να μην του πονά. Οι αρβύλες που τους δώσανε χωρίς να τις δοκιμάσουν, θέλεις φαρδιές τους πήγαιναν, θέλεις στενές, του πλήγωσαν τα πόδια. Τρίψε- τρίψε τους ξεφλούδιζαν το δέρμα και άνοιγαν πληγές στα δάχτυλα και τη φτέρνα. Είχαν αρχίσει την πορεία με τραγούδια, μα γρήγορα τα σταμάτησαν. Ύστερα έπιασαν κουβέντα με τους διπλανούς των ωσότου σώπασαν ολότελα και βάδιζαν αμίλητοι. Το μυαλό τους έπαψε να δουλεύει, σαν να ήταν πάρα πολύ αφοσιωμένο στην προσπάθεια του βαδίσματος για να σκεφθεί  τίποτ’ άλλο. Τη δεύτερη μέρα της πορείας όλη η προσοχή των φαντάρων συγκεντρώθηκε στις πληγές των ποδιών. Κάθε βήμα ήταν και ένας πόνος που όσο περνούσαν οι ώρες, όλο και δυνάμωνε. Ωστόσο έσφιγγαν τα δόντια τους και έκαναν κουράγιο για να μην βραδυπορήσουν, γιατί όποιος έμενε μια φορά πίσω δεν ξανάπιανε τους συντρόφους. Γρήγορα πήγαιναν, αφού ήξεραν πως η σωτηρία της Ελλάδας ήτανε ζήτημα λίγων ωρών. Είχαν τη πεποίθηση πως η πατρίδα τους έκανε το παν ν’ αποφύγει τον πόλεμο με την Ιταλία, κι η ιδέα αυτή δικαίωνε τον αγώνα τους. Η διαφορά στην μόρφωση των στρατιωτών δεν έπαιζε κανένα ρόλο. Επιστήμονες, εμποροϋπάλληλοι ή σκαφτιάδες, όλοι ένιωθαν εξίσου καλά πως στα χέρια τους κρεμόταν η τύχη του έθνους.

Κι έτρεχαν πίσω από τ’ όνειρο της ελευθερίας. ……..¨

 Και αυτό που αναρωτιέται κανείς είναι μήπως όλα αυτά είναι λίγο υπερβολικά και απόμακρα από την σημερινή κοινωνία και τα προβλήματα και τις ανάγκες της. Τελικά είναι ματαιότητα αυτή η ελπίδα και το κυνήγι του ονείρου; Είναι ματαιότητα η πίστη, η θυσία για το ιδανικό, για τον υπέρτατο σκοπό για την ελευθερία;

  Υπάρχει άραγε η έννοια της ματαιότητας στην Ιστορία; Και τι καθορίζει το επακόλουθο κάθε σημαντικής μάχης;

  Η νίκη που αλλάζει τα δεδομένα της ιστορίας, και την πορεία της ανθρωπότητας που αναλαμβάνει να χαράξει ο νικητής, ή για την ιστορία αυτό δεν αποτελεί παρά ένα απλό επεισόδιο προς μια μηχανιστική περισσότερο πορεία ερμηνείας των γεγονότων;

  Είναι σημαντικό μόνο, ότι είναι ιστορικά καταγεγραμμένο ως θριαμβική αψίδα κατακτήσεων και γεγονότων και κατ΄ επέκταση, ο καθορισμός του αποτελέσματος της Ιστορίας προέρχεται μόνο από νίκες; 

  Τι είναι ή όχι χαμένο για τα κριτήρια και την ερμηνεία της Ιστορίας; 

  Αρκούν τα γεγονότα και μόνον αυτά, με τα αποτελέσματα τους, για να καθορίσουν το διαχρονικό νικητή μιας μάχης; Η ο πραγματικός νικητής της Ιστορίας μπορεί να είναι ο ηττημένος του σήμερα;

  Τελικά και η απόφαση να μείνεις να πολεμήσεις ,παρά τις μοιραίες αντιξοότητες ακόμα και την γνώση της πιθανότητας της  ήττας , είναι από μόνη της μια νίκη. Και αυτό ισχύει τόσο στον σύγχρονο χρόνο, αλλά ακόμη περισσότερο στον ιστορικό χρόνο.

  Η Ιστορία  αποδεικνύει ότι οι καιροί δεν την καθορίζουν κατά το δοκούν αλλά το αντίστροφο. Η ίδια η  Ιστορία υπερβαίνει τα γεγονότα που την καθορίζουν και αναδεικνύει τους πραγματικούς «νικητές» της.

  Με άλλα λόγια υπάρχουν δύο μέθοδοι για να μείνει κανείς στην Ιστορία ως νικητής. Να νικήσει στο πεδίο της μάχης , ή να θυσιαστεί υπέρ  ιδεών που ξεπερνούν κατά πολύ το πρακτικό , τακτικό  η ακόμα και στρατηγικό  επακόλουθο της νίκης. 

  Το συμπέρασμα  απ΄ αυτήν την αναφορά έχει  να κάνει  με την συλλογική μνήμη ενός έθνους  και τον τρόπο που αξιοποιεί την ιστορία. Σαν διδαχή και καθορισμό του βηματισμού προς το μέλλον, μέσα κυρίως από την επιλογή  να θεωρεί την θυσία (για ηθικές αξίες) ως νίκη, ή μέσα από την επιλεκτική  μνήμη των γεγονότων  και την λήθη που επιβάλλει η «πρακτική» συμβίωση του σήμερα. 

  Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει πιθανότητα να δημιουργήσει ιστορία και για το μέλλον, ενώ στην δεύτερη «καταναλώνει» μέσω της απαξίωσης, Ιστορία από το παρελθόν του, υπονομεύοντας το μέλλον του.

  Αυτός είναι και ο κίνδυνος που διατρέχουμε  στην Ελλάδα του σήμερα,   αν δεν αναλογιστούμε ο καθένας την ιστορική του ευθύνη και το δικαίωμα να προσφέρουμε στα παιδιά μας ιστορική αναφορά και ταυτότητα για το μέλλον.

  Και δυστυχώς αυτό ούτε το συναισθανόμαστε, αλλά και αν το συναισθανόμαστε, το αποποιούμαστε, στα πλαίσια του ατομικισμού μας, της περιχαράκωσης γύρω από τον εαυτό μας και του ¨ωχαδερφισμού¨ που μας διακρίνει σαν άτομα και στα πλαίσια που τεχνηέντως μας δημιουργούν και μας προσφέρουν. Και για αυτή την στάση και συμπεριφορά μας έχουμε ιστορική ευθύνη!!!

«ΖΗΤΩ το ΟΧΙ της 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940» 

- «ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ»

«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ» 

----------------------------------------------------------------------------------

Στο δρόμο  για το μνημείο των Ηρώων μας...

Στο μνημείο των ηρώων κατάθεση στεφάνων 
και η παρέλαση της μαθητιώσας νεολαίας…

Μερικές εικόνες ...

Από τον περιφερικό σύμβουλο Αναστάσιο Γανώση

Από τον Πρόεδρο της Κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώση 

Από τον λιμενάρχη Ερμιόνης Υποπλοίαρχο Λ.Σ. Δημήτρη  Παππά

Φώτο - ρεπορτάζ

 ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ