Το κτήμα βρίσκεται δυτικά – βορειοδυτικά της πόλης του Κρανιδίου και πλαισιώνει ένα ψιλό λόφο και άλλους μικρότερους και από εκεί μπορείς να αντικρίσεις τον κάμπο της Κοιλάδας, τον οικισμό της και ολόκληρο τον αργολικό κόλπο.
Η πρώτη μας γλυκιά έκπληξη η μεγάλη πόρτα της εισόδου στο κτήμα όπου εξωτερικά παρουσιάζει εικόνα κερήθρας και είναι σημείο αναφοράς μαζί με το μελισσοκομείο και όλη τη δραστηριότητα που γίνεται εκεί.
Στην κορφή του πιο ψιλού λόφου δεσπόζει το κεντρικό κτήριο που βρίσκονται οι εγκαταστάσεις κατεργασίας , αποθηκεύσεως και εκθέσεως του μελιού. Νότια - νότια ανατολικά στις πλαγιές είναι εγκατεστημένο το μελισσοκομείο με τις κυψέλες και όλο το βασίλειο των μελισσών του. Πέριξ του μελισσοκομείου και στις άλλες πλευρές του λόφου και των λοφίσκων είναι φυτεμένες χιλιάδες ρίζες από θυμάρι, ρίγανη, φασκόμηλο κ.α. οι σπόροι φερμένοι από το όρος Πάρνων της Πελοποννήσου.
Στην βορειοδυτική πλευρά του λόφου βρίσκεται το μουσείο με μουσειακά αντικείμενα όλων των ειδών τα οποία μαρτυρούν την ιστορία της οικογενείας των Μπαϊρακτάρηδων πάππου προς πάππου, αλλά και την ιστορία αυτής της πολύτιμης τροφής για τον ανθρώπινο οργανισμό που είναι το μέλι.
Ο Μάκης Μπ. μαζί με τη σύζυγό του Μαρίνα μας υποδέχτηκαν στο δικό τους «βασίλειο» θα λέγαμε, γιατί έτσι φαντάζει και έτσι το αισθάνονται απ’ ότι καταλάβαμε και μετά από ένα μικρό προσανατολισμό και ένα κέρασμα, άρχισε η ξενάγηση στο χώρο.
Η πρώτη μας επίσκεψη στο μουσείο. Είναι ένα μικρό πετρόκτιστο κτήριο, με όλες τις λεπτομέρειες τις κατασκευαστικές που ταιριάζουν για το σκοπό το οποίο προορίζεται.
Στην βορειοδυτική πλευρά εξωτερικά είναι κτισμένος ένας πέτρινος τοίχος με τετράγωνες τρύπες όπου έχει αρχίσει να τοποθετεί αντίγραφα από τις πιο παλιές πήλινες κυψέλες που χρησιμοποιούσαν οι μελισσοκόμοι κυρίως στην ελληνική νησιωτική χώρα, τις οποίες έχει κατασκευάσει σε συνεργασία με το ΕΘΙΑΓΕΠ.
Ο Μάκης θα μας πει: «Η πιο παλιά κυψέλη που χρησιμοποιούσαν στα νησιά πριν επινοηθεί η κυψέλη κοφίνι είναι αυτή, (Φώτο) την οποία τοποθετούσαν μέσα σε τρύπες σε πέτρινα πεζούλια για να προφυλάσσεται από τις καιρικές συνθήκες. Είχε στο στόμιο ένα καπάκι με μια τρύπα που έμπαιναν οι μέλισσες μέσα και έφτιαχναν το «σπίτι τους» και ότι απορρέει από αυτή τη φυσική διαδικασία. Οι μελισσοκόμοι κόβανε τις κερήθρες, τις βγάζανε έξω όπου τα παλιά χρόνια τις στύβανε με το χέρι και βγάζανε το μέλι. Στη συνέχεια βρήκανε τον τρόπο με τα κοφίνια κυψέλες. Τα αλείφανε γύρω – γύρω με ένα πηλό που φτιάχνανε από φουσκί αγελάδας και ασπρόχωμα για να κλείσουν όλες τις τρύπες του κοφινιού. Κατόπιν ήρθαμε στην ευρωπαϊκή κυψέλη αυτή που χρησιμοποιούμε σήμερα».
Μέσα στο μουσείο .
«Πριν 80 χρόνια τις κερήθρες τις κόβαμε σ’ αυτά τα ταψιά με αυτά τα μαχαίρια. Κατόπιν τις βάζαμε σ’ αυτόν τον μελιτοεξαγωγέα. Μετά τις βάζαμε μέσα σε τσουβάλια στο νερό τις στύβαμε και βγάζαμε το κερί».
Ακόμα μέσα στο μουσείο είδαμε διάφορα εργαλεία της αγροτικής παραγωγής και για τις ανάγκες στη ζωή της υπαίθρου, όπως σαμάρια, αλέτρια, τσεκούρια και άλλα πολλά. Εκεί ακόμα διατηρεί μέσα σε κυψέλες μικρές μέλισσες. Το πιο ανεκτίμητο κειμήλιο για τον Μάκη Μπαϊρακτάρη και την οικογένειά του.
Η πέτρα – πλάκα, που πάνω της με λίγα σκαλιστά γράμματα είναι γραμμένη όλη η ιστορία της οικογένειας του Μάκη Μπαϊρακτάρη. Είναι σκαλισμένα από τον παππού του και η επιγραφή αναφέρει τα εξής:
«Έργα 1914 Αντώνη Αθ. Μπαλαχτάρης»
Τα έργα αφορούν το αλώνι και το μελισσοκομείο που έφτιαξε τότε. Ο Μάκης Μπ. την βρήκε πεταμένη μέσα στο παλιό μελισσοκομείο του παππού του στη θέση Θηνί. Την μάζεψε σαν «άγιο δισκοπότηρο» την καθάρισε και την τοποθέτησε σε ένα φανταστικό παλιό κορμό πολύ παλιού δέντρου και είναι γι’ αυτόν και για όλη την οικογένειά του ιερό κειμήλιο.
Καταλαβαίνεται και εσείς τη μεγάλη της συναισθηματική αξία που δεν ανταλλάσσεται με όλο το χρυσάφι του κόσμου.
Στο κεντρικό κτήριο επεξεργασίας παραγωγής του μελιού και προώθησής του στην αγορά.
Στην είσοδο είναι ο χώρος έκθεσης του προϊόντος και το γραφείο.
Σ’ αυτό τον χώρο δεξιά είναι αναρτημένος ένας πίνακας με το πιστοποιητικό ΙSΟ 22000 - πιστοποίηση προϊόντος.
Ακόμα, οι χημικές αναλύσεις των οποίων τα αποτελέσματα είναι μηδενικά και καταδεικνύουν ότι το μέλι είναι καθαρό. Εάν οι αναλύσεις δεν είναι σωστές είναι υποχρεωμένος ο μελισσοκόμος να δώσει το μέλι πάλι στα μελίσσια να το φάνε. Όμως εδώ μπαίνει το ερώτημα, ποιος παραγωγός θα στείλει το μέλι στο χημείο να πληρώσει 480 ευρώ για την ανάλυση και αν δεν βγει καλό να πετάξει την παραγωγή;;….
Στο εργαστήριο κατεργασίας του προϊόντος.
Το εργαστήριο είναι δυο μεγάλοι χώροι. Στον αριστερό καθώς μπαίνουμε βρίσκονται σε ειδικούς αποθηκευτικούς χώρους τα πατώματα με τις κερήθρες (πάτωμα λέγεται το πάνω μέρος του μελισσιού), ενώ το κάτω είναι η κυψέλη. Στον ίδιο χώρο βρίσκονται και οι απολεπιστήρες.
Στον δεξιό χώρο του εργαστηρίου είναι εγκατεστημένα τα βαρέλια ηρεμίας μελιού (αποθήκες ) όπου παραμένει μια εβδομάδα να ηρεμήσει, να φύγει ο αέρας που έχει μέσα, να αποβάλλει το κερί να καθαρίσει από άλλα σωματίδια -να ωριμάσει όπως λέμε- και να περάσει πλέον καθαρό στη γραμμή συσκευασίας που είναι δίπλα και γεμίζουν διαφόρων μεγέθη σκευάσματα από τις αποθήκες μελιού. Ο καθαρισμός του μελιού πριν τη συσκευασία
Το μέλι είναι πιο βαρύ από όλα τα συστατικά που περιέχει αρχικά και κάθεται στο κάτω μέρος του βαρελιού- αποθήκη . Τα άχρηστα υλικά μένουν στο επάνω μέρος οπότε με ένα πανί που στρώνεται στην επιφάνεια επιτυγχάνεται ο καθαρισμός, διότι το μέλι δεν κολλάει πάνω στο νερό που περιέχει αρχικά, με τα άλλα συστατικά που αναφερθήκαμε.
Επισκεφτήκαμε ακόμα έναν μεγάλο ψυκτικό θάλαμο που τοποθετούν μέσα τις κερήθρες όπου γίνεται η απολύμανση με ψύξη μέχρι τους μείον 25 βαθμούς, για να μην χρησιμοποιούνται δηλητήρια στα μελίσσια.
Στο σημείο αυτό τελείωσε η ξενάγησή μας και είμαστε εντυπωσιασμένοι από όσα είδαμε. Τα πάντα ήσαν νοικοκυρεμένα και σε πλήρη αρμονία. Ευχόμαστε στους ιδιοκτήτες υγεία, αγάπη και περαιτέρω δημιουργία και πρόοδο.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
Τοπικός δημοσιογραφος
.jpg)
.jpg)
