Το facebook μας υπενθυμίζει παλαιότερες αναρτήσεις σαν σήμερα ...

 Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο

Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.

Κλικ στις φωτο και στα κείμενα ...

18 Αυγ

18 Αυγ

18 Αυγ

+1 ακόμα

Είναι κάποιοι εκεί στην Αργοναυπλία που επιμένουν «λαϊκά» και δικαιώνονται…

Αποστολή στο blog 

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Ήταν μια μαγική μουσική βραδιά, την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, στη μεγάλη αυλή του ΦΟΥΓΑΡΟΥ, στο Ναύπλιο.

Το Ρεμπέτικο τρίο «Κάτι παίζει», αποτελούμενο από τον Τάσο Γιαννούση (μπουζούκι – τραγούδι), τον Νίκο Πρίγκουρη (κιθάρα) και τον Γιώργο Μουσταΐρα (τραγούδι) καθήλωσε τους θεατές, που είχαν δημιουργήσει το αδιαχώρητο – ήσαν πολλοί που δεν βρήκαν θέση και έφυγαν – επί δυόμιση ώρες, με μια εξαιρετική επιλογή ρεμπέτικων τραγουδιών.

Μια μοναδική εκδήλωση που πολλοί εύχονται και επιθυμούν να την ξαναζήσουν. Και μαζί μ’ αυτούς όσοι δεν χώρεσαν ή έπρεπε να βρίσκονται στις εκκλησίες λόγω της Γιορτής της Παναγίας.

Αυτός είναι ο ορισμός του ωραίου: «να βλέπεις κάτι συνεχώς και κάθε που το κοιτάς να σε ξαφνιάζει, σαν να το βλέπεις για πρώτη φορά »! …

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο – 26 Ιουλίου 2017

Δύση του ηλίου σήμερα με άλλα χρώματα και αρώματα....

Αυτό το καλοκαίρι έχουμε πολλούς επισκέπτες από τη βόρεια και κεντρική Ελλάδα. Τουριστικά γραφεία αυτών των περιοχών έχουν κάνει κρατήσεις σε ξενοδοχεία του Πορτοχελίου για  πελάτες τους που θέλουν να επισκεφθούν την Ερμιονίδα. 

Ωστόσο, όλοι αυτοί οι Έλληνες τουρίστες επισκέπτονται τα νησιά Σπέτσες και Ύδρα, οπωσδήποτε και την Ερμιόνη. Κάποιοι, ίσως και την Κοιλάδα. 

Πολλές φορές έχουμε μιλήσει με αυτούς τους επισκέπτες όπως και σήμερα  στα Μαντράκια και όλοι τους χωρίς εξαίρεση είναι μαγεμένοι με την ασυνήθιστη ομορφιά της Ερμιόνης. «Η πόλη σας είναι κάτι αλλιώτικο από την άλλη Ερμιονίδα πολύ όμορφος τόπος» μας λένε με θαυμασμό.

Το ίδιο μας είπαν σήμερα οι εικονιζόμενοι (Φώτο)  φίλοι του πρώην  δ/ντη του Λυκείου Κρανιδίου και καθηγητή Κώστα Μαρκαντώνη από την Καρδίτσα, αλλά  και ένα ζευγάρι από το Λουτράκι. 

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η σκέψη μας πάει στο γνωστό τραγούδι που λέει: 

«Όμορφη και παράξενη πατρίδα, ωσάν αυτή που μου’λαχε δεν είδα»…

Φώτο – ρεπορτάζ

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 

12η έκθεση φωτογραφίας στην Ερμιόνη στα γραφικά στενοσόκακα…

Η «Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Ερμιόνης»  μας προσφέρουν και φέτος (τέτοιες μέρες) μια ευχάριστη νότα με δροσερό αεράκι, στην ευρύτερη «κουφόβραση» που επικρατεί και στην δική μας τοπική κοινωνία …

Φέτος,  στην είσοδο από την βόρεια πλευρά μας περίμενε μια γλυκιά έκπληξη - με τα θέλω – των ενεργών πολιτών  για την Ερμιόνη μας ...

Ένα πανό δεσπόζει επιβλητικά με 8 προτεραιότητες που πρέπει να  δώσουμε στη ζωή της πόλης μας, ως συνέχεια των προγόνων μας …

Ελπίζουμε σ’ αυτό το πανό, να σταθούν όπως και εμείς, να διαβάσουν  οι δημοτικοί μας άρχοντες, αλλά και κάθε ευαισθητοποιημένος πολίτης και να φροντίσουμε όλοι μαζί, να γίνουν πράξη τα θέλω τους, τα οποία πιστεύουμε, πως είναι  και δικά μας και κάθε συμπολίτη μας, για να ανεβεί το πολιτιστικό και βιοτικό μας επίπεδο, λίγο ψηλότερα…

Παρακαλούμε αυτό το πανό με τα αναγραφόμενα μη το προσπεράσετε!

Σταθείτε, διαβάστε και προβληματισθείτε…

Σε  όλο το χώρο της έκθεσης ο επισκέπτης μπορεί να δει πολλές φωτογραφίες με ωραία θέματα των ημερών μας, αλλά και παλιές (μεγάλες) ασπρόμαυρες αλλοτινών εποχών με πρόσωπα και πράγματα έως και πριν από 100 χρόνια…

Ακόμα η έκθεση που θα διαρκέσει έως και της 20 του μηνός ημέρα Σάββατο θα διανθίζεται  κάθε βραδιά και από άλλα δρώμενα…

Εμείς σας προϊδεάσαμε, εσείς επισκεφτείτε την  να δείτε με  τη δική σας ματιά και προτίμηση ό,τι σας ενδιαφέρει…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος

Θλιβερά γεγονότα απο τον περσυνό μαύρο Αύγουστο(!) μας θυμίζει το facebook ...

 Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο

Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.

Κλικ στα κείμενα και στη φωτο...

17 Αυγ

17 Αυγ

17 Αυγ

Το πικρό «γιατί» μιας μαυροφορεμένης Ελληνίδας μάνας…

Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου*

    Καλοκαίρι στην Ελλάδα!…

    Χυθήκαμε χαρούμενοι στους δρόμους, απειθάρχητοι, ανέμελοι οδηγοί στις εθνικές και επαρχιακές λεωφόρους και οδούς και «΄Οποιον πάρει ο Χάρος!…»

   Τί κρίμα, αλήθεια!

   Το πρόβλημα ΔΕΝ εντοπίζεται στις σταθερές συνιστώσες του ελληνικού καλοκαιριού που ξεχειλίζουν με θαλασσινή αλμύρα, αντανακλούν το πεντελικό λευκό και το ανεπανάληπτο στον πλανήτη γαλάζιο του ουρανού, ακτινοβολούν με κάθε εισπνοή την πρόκληση πόθου και πάθους για τον έρωτα και για τη ζωή!

    Δεν θα εγκλωβίσω τη σημερινή μου πίκρα στις ευπρόσδεκτες προκλήσεις του ελληνικού καλοκαιριού που για δυο χρόνια μας τις στέρησε η περιβόητη πλέον και καθόλου προσφιλής Κινεζικής προέλευσης πανδημία covid-19…

    Κάθε άλλο!…

     Αλλά να, συνεχίζουν να υπάρχουν οι εθνικές «καρμανιόλες» στον Μαλλιακό, στη Χαλκιδική, στην Κοζάνη, στην  εθνική Αθηνών-Πάτρας (τμήμα της περιβόητης ΠΑΘΕ που στην πορεία της ολοκλήρωσής της θύμιζε για πολλά χρόνια το κλασικό περιβόητο «γιοφύρι της Άρτας»), και τι δεν υπάρχει στην απαράμιλλα όμορφη σε φυσικές καλλονές και πολιτικό-οικονομικά απίστευτα δύσμοιρη Ελλάδα μας…

     Το υποσχέθηκα στην μαυροφορεμένη γυναίκα που στάθηκε απέναντί μου τις προάλλες και μου ζήτησε να της δώσω μια λογική απάντηση στο φαινομενικά απλό ερώτημά της ενός «γιατί» που τελικά αποδείχθηκε να είναι από τα πλέον αμείλικτα  «γιατί» που έχω αντιμετωπίσει εδώ και 50 χρόνια ακαδημαϊκής ενασχόλησης και επαγγελματικής ζωής ξεκινώντας από τη Μασσαχουσέττη και το Ρώντ Αϊλαντ, συνεχίζοντας στο Μόναχο και το Σάλτσμπουργκ μέχρι τη δικιά μας Θεσσαλονίκη και τη γηραιά Αλβιώνα τα τελευταία 10 χρόνια.

   «Γιατί ΜΟΝΟ το δικό της παιδί, το δικό της σπλάχνο, να βρεθεί νεκρό μετά από ένα, με επιεική χαρακτηρισμό, «ηλίθιο ατύχημα» όπου ο οδηγός της παρέας είχε «φροντίσει» να κατεβάσει αρκετά ποτηράκια για να «φτιαχτεί» και να οικοδομήσει μεθοδικά την ψυχοσυναισθηματικά αποφορτισμένη κατάσταση που στα Μικρασιάτικα ελληνικά αποκαλείται «τσακίρ κέφι»…

   «Θεέ μου», ρώτησε η μάνα, «Γιατί;»

    Μη βιαστείτε να αντιτάξετε, ως αντεπιχείρημα την απορία σας «μήπως θα μετριαζόταν ο πόνος της χαροκαμένης γυναίκας αν, όπως συχνά συμβαίνει, είχαν επίσης σκοτωθεί ΟΛΑ τα παιδιά που βρίσκονταν μέσα στο ίδιο όχημα;»>>>>>

Εικόνες (ενδεικτικές…) από την Ερμιόνη στις παραλίες των λιμανιών μας όλο το καλοκαίρι…

«Πνιγήκαμε μέσα στις λαμαρίνες των αυτοκίνητων! 

έτσι που η ωραία κατά τ’ άλλα πόλη μας, 

να παρουσιάζει μια κατάσταση έτσι χύμα…

Από την περιφορά της εικόνας  της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
παραμονή του μεγάλου εορτάσμου...
Φωτο αναγνώστη μας ...

Κι’ όλα αυτά, γιατί οι δημοτικοί μας άρχοντες και οι δήθεν τοπικοί παράγοντες, συνεπικουρούμενοι και από μια δράκα καταστηματαρχών εστίασης, δεν θέλουν  ο καθένας με τα δικά του προσωπικά συμφέροντα, να κάνουν το αυτονόητο, που γίνεται και σε άλλες πόλεις με τουριστικό προορισμό, αυτό που και οι κάτοικοι ζητούν! -> Να μην επιτρέπεται η είσοδος κατά τους καλοκαιρινούς μήνες των Ι.Χ. αυτοκινήτων μέσα στην πόλη και να οργανωθούν χώροι μεγάλου πάρκινγκ ακριβώς στις εισόδους που υπάρχουν, έτσι ώστε, να ζήσουμε όλοι μας, - επισκέπτες και ντόπιοι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ... και χωρίς άγχος!! από τον ασφυκτικό κλοιό των κινούμενων και παρκαρισμένων αυτοκινήτων!!! 

Να ζήσουμε αυτό που λέμε ποιότητα ζωής και σ' αυτό τον τομέα, για να απολαύσουμε όπως πρώτα, την πραγματική εικόνα της παραλίας και στις δύο πλευρές, της κατά άλλα γραφικής Ερμιόνης μας…

Κι όμως, μας είναι αδύνατο να σκεφτούμε και να πράξουμε ακόμα,  ενώ  έχουμε και αυτό το χάρισμα, όταν η πόλης μας είναι κτισμένη και εκτείνεται σε 1000 μ. – περίπου μήκος και από 100 έως 400 μ. πλάτος που οι επισκέπτες μπορούν να  περπατήσουν από το χώρο του μεγάλου πάρκινγκ, να πάνε σε οποιοδήποτε προορισμό τους μέσα στον οικισμό και να γνωρίσουν την πόλη με άλλο μάτι και την πραγματική της εικόνα και όχι με αυτή την λίαν επιεικώς κατάντια, που βλέπουμε όλοι μας και δεν μιλάμε…

Οι τουριστικές πόλεις όπως το Ναύπλιο, έχουν οργανώσει  μέσα εξυπηρέτησης των επισκεπτών όπως τρενάκι κ.α.  Ακόμα και κάμερες για τους αδιόρθωτους ΙΧήδες που παρκάρουν σε χώρους που δεν επιτρέπεται...

 Αλλά φαίνεται,  αυτά είναι αδιανόητα για την  Ερμιονίτικη κουλτούρα, αυτή των "αρχόντων μας" ...

...Αυτοί θέλουν τιμητικές πλακέτες... να φωτογραφίζονται με υγρά μάτια... και να τους δείχνουν τα κανάλια....

Οι άλλοι θέλουν να γεμίζουν τους μπεζακτάδες των μαγαζιών τους και να πάνε στο διάβολο όλοι οι κάτοικοι της πόλης που τους λένε συμπατριώτες - συμπολίτες ...

===========================================================================================================================

Οι εικόνες που σας δίνουμε είναι εντελώς ενδεικτικές  και το σχόλιο με τις παρατηρήσεις μας. Δεν θέλουμε για λόγους ευνόητους να τα πλατειάσουμε....

Σ’ αυτή την περίπτωση, έχουμε να πούμε πολλά, πάρα πολλά..

Εδώ είμαστε και σας περιμένουμε …

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος

Ο Δημήτρης Καμιζής με λόγο γλαφυρό και άκρως συναισθηματκό κατά τη νεκρώσιμη εξόδιο ακολουθία του Χρήστου Μπαλαμπάνη

 

ΕΠΙΚΗΔΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑ  ΠΟΥ ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΠΑΛΑΜΠΑΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΙΖΗ.

16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022

«Ο Διγενής ψυχομαχεί, κι η γη τονε τρομάζει

Κι η πλάκα τον ανατριχιά, πως θα τονε σκεπάσει

Γιατί από κεια που κείτεται, λόγια αντρειωμένου λέει»

Αγαπημένε μου φίλε Χρήστο,

Αυτά τα στιχάκια  του ριζίτικου τραγουδιού από το Ακριτικό Έπος της Κρήτης  ταιριάζουν απόλυτα και σε σένα, γιατί έζησες τη σύντομη ζωή σου αγωνιζόμενος, κι έφυγες πάλι αγωνιζόμενος, σε άνισο αυτή τη φορά αγώνα, σαν άλλος Ακρίτας Διγενής στα «Μαρμαρένια αλώνια».

Όσοι είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε από πολύ κοντά, θαυμάσαμε το ήθος σου, τον ακέραιο χαρακτήρα σου, την αντρειοσύνη σου, την ντομπροσύνη σου, την παλικαριά σου μέχρι το τέλος, και τη μεγάλη σου ψυχή.

Τρία σχεδόν χρόνια τώρα έπαιζες τον Χάροντα στα «μαρμαρένια αλώνια» ,  στα ίσια, με απίστευτη γενναιότητα αλλά και καρτερία ,δίνοντας κουράγιο πολλές φορές εσύ στους δικούς σου ανθρώπους, ακόμη και στους γιατρούς σου. Φαινόμενο ανθρώπου απίστευτης θέλησης. δύναμης, πίστης και αντοχής , που πρώτη φορά συνάντησα σαν γιατρός.

Στην καθημερινή μας τηλεφωνική  επικοινωνία δεν σε άκουσα ποτέ να λυγίζεις, παρά ελάχιστες φορές και μόνον  όταν σκεφτόσουν και αναφερόσουν,  στην αγαπημένη σου Ελένη, στις αγαπημένες σου κόρες  και τα εγγονάκια σου. 

Το κενό που αφήνεις στην ψυχή τους Χρήστο είναι τεράστιο και αναπλήρωτο,  γιατί μαζί με τη γενναιότητά σου συνάμα και κατά πως λέει ο ποιητής «ήσουν καλός, ήσουν γλυκός κι είχες τις χάρες όλες». 

Αλλά και για μένα Χρήστο πέρα από υπέροχος άνθρωπος και πιστός φίλος υπήρξες και πολύτιμος συνεργάτης. Ανταποκρίθηκες από τους πρώτους στο κάλεσμά μου να συγκροτήσουμε τον νέο Δήμο Ερμιονίδας και στη συνέχεια αναδείχθηκες, με την ευθυκρισία σου, το θάρρος, τον πατριωτισμό σου, την εντιμότητά σου, την καθαρότητά σου το έργο σου, σε κορυφαίο στέλεχος της παράταξής μας αλλά και αξιοζήλευτο αυτοδιοικητικό στέλεχος. 

Αλίμονο όμως, η σκληρή σου μοίρα έκοψε πρόωρα το νήμα της ζωής σου και αυτό συνάμα της λαμπρής αυτοδιοικητικής σου πορείας .

Χρήστο υπήρξες χρήσιμος και πολύτιμος για την οικογένειά σου που τόσο λάτρευες, χρήσιμος και αγαπητός στην κοινωνία και στους φίλους σου, ευεργέτης στο χωριό σου που τόσο αγαπούσες.

Αναπαύσου τώρα ειρηνικά στην πατρώα σου γη. 

Είμαι σίγουρος ότι η Παναγία μας στην εορτή της δικής της Κοίμησης, άνοιξε για σένα διάπλατα την Πύλη του Παραδείσου, στη δική σου κοίμηση.

Ελένη, Μαρία,  Φωτεινή, Βασίλη αγαπημένε αδερφέ του,   σφίξτε τώρα την καρδιά σας και κάνετε τον αβάστακτο πόνο σας δύναμη, για να συνεχίσετε τη ζωή σας όπως ο Χρήστος ήθελε και ονειρεύονταν για σάς.

Από σήμερα πια θα είναι ο φύλακας άγγελός σας από τα μέρη εκείνα του Παραδείσου.

Γεια σου καλέ μου φίλε και συνεργάτη. Καλό σου ταξίδι.

Τώρα! - στο Ηλιόκαστρο, το ίστατο χαίρε στον Χρήστο Μπαλαμπάνη -> Δεύτε τελευταίον ασπασμόν...

Γιώργος Χαρμπής

1 ώρ.  · 

Σήμερα στο Ηλιόκαστρο αποχαιρετούμε ένα συμπατριώτη, ένα καλό παιδί, ένα καλό φίλο. Το Χρήστο Μπαλαμπάνη του Παναγιώτη.

Έφυγε στα 65 του χρόνια. Είχε τη χαρά να δει τις δυο του κόρες τη Μαρία και τη Φωτεινή να κάνουν τη δική τους οικογένεια και να του χαρίζουν εγγονάκια. Η γυναίκα του η Ελένη βράχος ακλόνητος δίπλα του μέχρι τις τελευταίες του στιγμές.

Εκλεγμένος σύμβουλος στις τελευταίες εκλογές στο Δήμο Ερμιονίδας , τιμήθηκε από το Δήμαρχο Γεωργοπουλο με τη θέση του Προέδρου του Δημοτικού συμβουλίου. Όμως λίγο καιρό μετά παραιτήθηκε, όταν εκδηλωθηκε η αρρώστια.

Πάντα ήταν παρών σε όλες τις εκδηλώσεις του Δήμου και βέβαια του χωριού μας , το οποίο το υπεραγαπουσε.

Ήταν ευγενικός, χαμηλών τόνων, προσηνης και αγαπητός από όλους .

Να είναι υπερήφανη η οικογένειά του .

Άφησε θετικό αποτύπωμα στη γήινη διαδρομή του.

Θα σε θυμόμαστε Χρήστο .

Ας είναι η μνήμη σου αιωνία.

Όταν ο δημοσιογράφος με την παρατηρητική του ματιά δικαιώνεται, ανάλογη είναι και η ηθική του ικανοποίηση...

 Ο πρόεδρος της Κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώσης κατά την ομιλία του, με την ανάληψη των καθηκόντων του ...

Όλο το εκτενές ρεπορτάζ >>> ΕΔΩ...

Ο πρόεδρος στην μακρά συγκροτημένη ομιλία του μίλησε για όλα και για όλους. 

Ήταν ένας μεστός και περιεκτικός πολιτικός λόγος, 

αλλά γνώμη μας είναι πως έβαλε τον πήχη πολύ ψιλά…

Φώτο ρεπορτάζ …

 ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος 

ΥΓ. Με την ευκαιρία να σας  ευχηθούμε κ. πρόεδρε  καλορίζικη  και η νέα σας ιδιαιτέρα  γραμματέας και ειδική σύμβουλός σας και το λέμε ευθέως, εδώ υπάρχει σοβαρό θέμα … Και δεν επιθυμούμε «να ξετυλίξουμε το νήμα της Αριάδνης».... γιατί έχουμε να πούμε και να γράψουμε  πολλά και στα ΙΣΙΑ! 

–Δεν θα κάνουμε άλλη δουλειά με εσάς τους άρχοντες, αλλά θα περιμένουμε κάθε φορά να ακούσουμε ποιους δικούς σας θα προσλάβετε (για το βόλεμά και μόνο) ως δήθεν ειδικούς σας συμβούλους και ιδιαίτερους γραμματείς και «να παίζεται μπιλιάρδο στην πλάτη μας»... 

Κι’ όπως αναφερθήκατε κ. πρόεδρε και στην ομιλία σας στη λαϊκή ρήση «η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί» πράγματι φαίνεται…

Με αυτά τα λίγα προς το παρόν και Οψόμεθα… 

Ευτυχώς ανέτειλε και σήμερα ο ήλιος στην Ερμιόνη …

Για σκεφτείτε το κι’ αυτό, να μην ανατείλει ο ζωοδότης και ελπιδοφόρος ήλιος...

 Θα σας/μας φύγει κάθε λαιμαργία για αρπαγές, για δόξες, για αλαζονική διάθεση και πολλές άλλες πρόσκαιρες απολαύσεις…

Τότε, θα καταλάβουμε και ίσως συνέλθουμε, - αν προλάβουμε- πόσο απειροελάχιστα – μηδαμινά! - πλάσματα είμαστε μέσα  στο σύμπαν, αυτό που λέμε ΘΕΟΣ…

Πρωινές σκέψεις, την ώρα που κοιμούνται τα παιδιά … και τα πουλιά…

ΥΓ-> Αυτή είναι η τελευταία φωτογράφηση που κάνω με την ανατολή του ηλίου, γιατί σε λίγες ημέρες θα ανατέλλει πίσω από την ψηλή πολυκατοικία για δύο μήνες περίπου...

-> Έργα Θεού και ανθρώπων… 

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ