Ένας - ένας το διαλάμε και αραιώνουμε -> παραιτήθηκε κοινοτικός σύμβουλος Θερμησίας …

Οι λόγοι που επικαλείται στην επιστολή παραίτησης του κ. Γ. Δεβελέκου, δεν  τους βλέπουμε στην απόφαση αποδοχής της παραίτησης από τον κ. δήμαρχο…

Έτσι αντιλαμβάνεται ο κ. Γεωργόπουλος, το δημοκρατικό δικαίωμα της ενημέρωσης των δημοτών για τα γενόμενα στο Δήμο…

 Μεγάλη η χάρη του... εξ αιτίας   της ανεμελιάς - και άλλα πολλά... της πλειοψηφίας των δημοτών…

STAM.DAM.D. 

==============================================================

===================================================================================

e-mail στο blog - > Βιβή Σκούρτη προς εμένα ...

 

Καλημέρα. Πριν μια εβδομάδα πήγα στο Δημαρχείο και αντίκρισα τον πίνακα του ΛΕΜΠΕΣΗ στην τουαλέτα για ΑΜΕΑ. 

Έγραψα λοιπόν το πρώτο που ζητούσα απαντήσεις, -> εδώ https://www.facebook.com/proskyk και που φυσικά δεν ήρθαν, αλλά ούτε άλλαξε η κατάσταση.

Επανέρχομαι λοιπόν απαντώντας εγώ για να τους ενημερώσω. - εδώ -> 

Παρασκευή Σκούρτη

52 λ.  · 

Το ιστορικό μας παρελθόν και η διαχείρισή του από τους εξουσιαστές

Επειδή δεν απαντήθηκαν τα ερωτήματά μου, μού δίνεται το δικαίωμα να υποθέσω ότι οι εκπρόσωποι της Δημοτικής Αρχής στην Ερμιόνη (Αντιδήμαρχοι: Ερμιόνης, Παιδείας- νεολαίας,… και Πρόεδρος Κοινότητας) ή δε γνωρίζουν το πρόσωπο που εικονίζεται στο πορτρέτο ή θεωρούν άνευ σημασίας την ενασχόλησή τους με τον συγκεκριμένο ζωγραφικό πίνακα.

Ίσως πάλι κάποιος να πει ότι τους απασχολούν σοβαρότερα θέματα, όπως π.χ. οι πυρκαγιές σε Αχλαδίτσα (Δάρδιζα) και Κρανίδι, για τις οποίες είχαμε αναφερθεί παλαιότερα, άλλα και τώρα για το τι θα έπρεπε να έχει γίνει προληπτικά από την Δημοτική Αρχή.

Η εν λόγω προσωπογραφία ελαιογραφία λοιπόν, που άλλοτε βρισκόταν σε περίοπτη θέση στο Κοινοτικό μας Γραφείο και τώρα βρίσκεται πεταμένη στο W.C. των ΑΜΕΑ, ανήκει στον Ερμιονίτη πλοιοκτήτη Δ. Λεμπέση, ο οποίος με δικά του χρήματα έκτισε το καινούργιο λιμάνι και η πόλη ευγνωμονούσα ανέθεσε στον πολεμικό και διακεκριμένο ζωγράφο Γεώργιο Προκοπίου να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο του, όπου με τιμές αναρτήθηκε στο τότε Δημαρχείο. Ο Γ. Προκοπίου Σμυρνιός, ήταν παντρεμένος με την Ερμιονίτισσα Λούλα Φασιλή, όπου και απέκτησαν δύο παιδιά τον Ανδρέα και τον Άγγελο.

Απόσπασμα από: ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ (Μιχ. Παπαβασιλείου σελ 231)

«…ήταν δικά του τα σπίτια με τα μαγαζιά των αδελφών Ιωσήφ Μερτύρη. Μια μεγάλη μακρόστενη αποθήκη που είχε ο μεγαλονοικοκύρης Λεμπέσης εφοπλιστής, στην οποία έβαζε τα εμπορεύματα που έπρεπε να μεταφέρει με τα καράβια του. Αυτός έκτισε με δικά του έξοδα και το καινούργιο λιμάνι μπροστά από τις αποθήκες του. Για το σκοπό αυτό τιμήθηκε και η εικόνα του που με λάδι ο μεγάλος καλλιτέχνης Προκοπίου ζωγράφισε, στα γραφεία του Δήμου Ερμιόνης όπου υπάρχει μέχρι σήμερα.

Την αποθήκη αυτή όταν ο Λεμπέσης πέθανε, την κληρονόμησε ο γαμπρός του Λεούσης, ο οποίος την πούλησε στον Ιωσήφ Μερτύρη που μαζί με τον αδελφό του Ανάργυρο άνοιξε μπακάλικο και μαγειρειό…».

«…η κόρη του Αδαμαντία Λεμπέση, παντρεύτηκε Λεούση. Προίκα της Αδαμαντίας ήταν το διώροφο καλλιμάρμαρο παλατάκι, με τις επιστημονικές εγκαταστάσεις περιβόλι, πλούσιο σε διαλεχτές ποικιλίες δέντρων και φυτών…»

Υ.Γ. Αυτά συμπολίτισσες και συμπολίτες, με βαθιά υπόκλιση στην τέχνη, αυτή την κοινόχρηστη αξία στην κοινωνία των ανθρώπων, αλλά και με τον απόλυτο σεβασμό στην τοπική ιστορία της πατρίδας μας.

Εν αναμονή ενεργειών

Βιβή Σκούρτη

 (Αυτό για να καταλάβεις τι έχει συμβεί). 

Μπορείς να πάς κι εσύ να φωτογραφήσεις αν επιθυμείς. Ευχαριστώ.

====================================================================

Εγώ Βιβή έχω δανειστεί το φανάρι του Διογένη και ψάχνω να βρω Δημότη ή Πολίτη που να  ενδιαφέρεται για το Δήμο μας ή για την Πόλιν!!

Γεμίσαμε «κορμιά» που πουλάνε την ψήφο τους και τη συνείδησή τους για ίδιον όφελος, ακόμα και αντί πινακίου φακής…

Ωστόσο, εγώ με  αυτές τις συνθήκες θα συνεχίσω να πορεύομαι με τις δικές μου - γνωστές - αρχές και αξίες, μέχρι τη στιγμή, που θα κτυπήσει και η δική μου καμπάνα!!! Άλλωστε, για όλους μας κάποτε, κτυπάει μια καμπάνα…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Ιστορικά και Λαογραφικά Τεκμήρια της Ερμιονίδας -> στο Πολεμικό Μουσείο Ναυπλίου

 

Με πρωτοβουλία της κας Δήμητρας Αξαρλή – βιβλιοθηκονόμου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κρανιδίου «Εμμ. Ρέπουλης» και του Ιστορικού Λαογραφικού Κέντρου Κρανιδίου  διοργανώθηκε την Κυριακή 23 Ιουνίου έκθεση Ιστορικού & Λαογραφικού βιβλίου, καθώς και άλλων ιστορικών τεκμηρίων της Ερμιονιδας.

Στην έκθεση στέκεται μεγαλόπρεπα το μπαϊράκι της Επανάστασης του 21 του Κάτω Ναχαγιές (Ερμιονίδα) που τόσο πολύ πολεμήθηκε   από ανθρώπους – δήθεν παράγοντες… που δεν έκαναν τον κόπο να ψάξουν για την ιστορία! Μάλιστα, χωρίς καμία ντροπή, παρουσιάστηκαν και σαν ειδικοί…

Η έκθεση η οποία θα είναι ανοικτή για μια εβδομάδα καθημερινά από ώρα 11 π.μ. έως 7.00 μ.μ. την επισκέπτεται μεγάλος αριθμός Ελλήνων και ξένων πολιτών. 

Φυσικά, την επισκέφτηκαν ως συνήθως και παράγοντες της Ερμιονίδας για την καθιερωμένη φωτογράφισή τους και την ανάρτηση των φωτογραφιών τους στο διαδίκτυο…

Θέλουμε από τη θέση αυτή, να συγχαρούμε τους διοργανωτές – την κα, Δήμητρα Αξαρλή και την πρόεδρο του Ι. Λ. Κ. Κρανιδίου κα. Σούλα Παλυβού, καθώς και όλους όσους βοήθησαν για να διοργανωθεί, αυτό το πρότοτυπο πολιτιστικό γεγονός εκτός επαρχίας μας!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Το νερό…νεράκι σε Λουκαΐτι, Ηλιόκατρο, Ράδο.

 

Προς τον Πρόεδρο της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ

κ. Πρόεδρε,

Με την έναρξη της θερινής περιόδου ξεκίνησε και το έντονο πρόβλημα με την υδροδότηση των Κοινοτήτων.     

Πολυήμερες και στην καλύτερη των περιπτώσεων πολύωρες διακοπές νερού με συνθήκες καύσωνα έχουμε στο Λουκαΐτι, στο Ηλιόκαστρο και στο Ράδο. >>>>>>>

Το τελευταίο αντίο στον Μιχάλη Βάλσαμο …

Με λίγα λόγια αλλά μεστά, θέλω να κατευοδώσω για το αναπάντεχο φευγιό του, τον γείτονα και φίλο μου Μιχάλη  Β.  ο οποίος σε ηλικία 78 χρονών ταξιδεύει, για εκεί που λέμε άλλη ζωή....

Ο εκλιπών με καταγωγή από το Ληξούρι Κεφαλονιάς, βρέθηκε στην Ερμιόνη για επαγγελματικούς λόγους και εδώ στέριωσε, αφού γνωρίσθηκε με την Άννα Παπαφράγκου    όπου κατέληξαν σε γάμο.

Ο Μιχάλης άνθρωπος της κοινωνικής προσφοράς, φιλότιμος και ευαίσθητος,  αγάπησε τον τόπο μας σαν να ήταν η ιδιαιτέρα του πατρίδα. Σαν τέτοιος και με τέτοια αισθήματα ασχολήθηκε με τα κοινά σε διαφόρους συλλογικούς φορείς, και με το πάθος που τον διέκρινε, πολλές φορές και με σημαντικές οικονομικές προσφορές ανάλογα με τις δυνατότητες του. 

Μερικές από αυτές τις δραστηριότητές του που πρωτοστατούσε, ήταν η συμμετοχή του στη χορωδία και ως ιδρυτικό μέλος  του Μουσικού Συλλόγου Ερμιόνης ενώ ήταν από τους πρώτους που ενήργησαν  για τη δημιουργία τράπεζας αίματος στο Μ. Σ. Ε.  δίνοντας το παράδειγμα του εθελοντή  ΄αιμοδότη. 

Επίσης, είχε μεγάλη ευαισθησία σε θέματα  περιβάλλοντος και συμμετείχε σε συλλογικές δράσεις και μεμονωμένα. 

Ακόμα, είχε προσφέρει ποικιλοτρόπως σε συλλογικές δράσεις τοπικού αθλητικού ενδιαφέροντος.  

Ήταν ο εκλιπόντας με δυό  λόγια αυτό που λέμε ->  ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ.

Ωστόσο,  άλλες δυνάμεις αποφασίζουν  για όλων μας, το τελευταίο ταξίδι…

Εύχομαι, να έχει καλή ανάπαυση και θα τον θυμάμαι…

Στη σύζυγό του την Άννα, εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια και να τον μνημονεύει συχνά μέσα της και έξω, γιατί της φέρθηκε πολύ ωραία ως σύζυγος.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ        

Όταν κοιτάς από ψηλά τον αυστηρά χαρακτηρισμένο διατηρητέο ανεμόμυλο του Κρόθι και την παραβιασμένη περιβαλλοντική μελέτη της Δ/νσης Δασών στο λόφο...

 Άραγε τι έχει να μας πει η περιβόητη Δ/νση  Δασών Αργολίδας, που σε άλλη περίπτωση->"θα ξέρναγε φωτιά κι' ατσάλι" ...

Αεροδρόμιο για τους πελάτες του πολυτελούς εστιατορίου θέλανε να φτιάξουνε οι ενοικιαστές με τη σιωπηλή συναίνεσή σας;;; 

Και θέλουμε να ξέρουμε δήμαρχε Γιάννη Γεωργόπουλε, τον δήθεν διατηρητέο ανεμόμυλο τους ενοικιάσατε  ή το βουνό;;; … 

--------------------------------------------------------

e-mail στο blog με Φωτο προς ενημέρωσή μας και εμείς ενημερώνουμε εσάς...

 Κύριε δήμαρχε θέλουμε να φύγουμε από τον τόπο που μας γέννησε και να βρούμε μια γωνιά χωρίς κυκλώματα... 

- > Μας το επιτρέπετε και να μείνετε εσείς οι εισαγόμενοι...

STAM.DAM.D.

Μαθαίνοντας τη γλώσσα μας την ελληνική...

  

Ελληνική, η Γλώσσα των Γλωσσών. Σμιλεύτηκε επί 25 και πλέον αιώνες στην έκφραση λεπτών εννοιών της φιλοσοφίας και της επιστήμης, αδρών εννοιών του πολιτικού λόγου και των πολιτειακών θεσμών, σύνθετων εννοιών του ευαγγελικού λόγου και της πατερικής θεολογίας καθώς και βαθέων στοχαστικών εννοιών του αρχαίου δράματος, της πεζογραφίας και της ποίησης.

Απαριθμεί 4.000 χρόνια προφορικής παράδοσης και 3.500 γραπτής και εξακολουθεί να υπάρχει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά έχει και μια δεύτερη ζωή: το αλφάβητό της, το λεξιλόγιό της, το συντακτικό της, τα λογοτεχνικά της είδη που είναι παρόντα σε όλες τις γλώσσες.

========================================================================================================================

https://el.wiktionary.org/wiki/%

 Ουσιαστικό

[επεξεργασία]

ανθρωπισμός αρσενικό

1. πνευματικό κίνημα της Αναγέννησης που έδινε έμφαση στη μελέτη της κλασικής αρχαιότητας

2. φιλοσοφική στάση η οποία θεωρεί τον άνθρωπο κέντρο του κόσμου και κεντρική αξία της

3. μια αντίληψη που πρεσβεύει ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινωνίας και του πολιτισμού και κριτήριο της προόδου σε κάθε τομέα οφείλει να είναι η ελευθερία του και η ποιότητα της ζωής του.

4. τρόπος συμπεριφοράς που (πρέπει να) επιδεικνύει ο άνθρωπος στον συνάνθρωπό του

※  Ἐπίσης εὔχομαι ὀλίγην ἐντροπὴν εἰς τοὺς πατέρας τοῦ ἔθνους, ὀλίγην συνείδησιν εἰς τοὺς ἰατροὺς καὶ εἰς τοὺς δημοτικοὺς ἄρχοντας καὶ ὀλίγον ἀνθρωπισμὸν εἰς τοὺς ἀξιοῦντας ὅτι εἰσὶν ἄνθρωποι.

Κωνσταντίνος Σκόκος, «Ο αλάνθαστος και αψευδής Καζαμίας του 1886», στο Γελοιογραφικόν Ημερολόγιον του Έτους 1886

≈ συνώνυμα: ανθρωπιά, αλτρουισμός

Αναδημοσίευση, μήπως ανακαλύψουμε τον ανθρωπισμό και την φιλανθρωπία μας …

Στην Λωρίδα της Γάζας η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά οι άνθρωποι δεν κάνουν συνείδηση τον άνθρωπο….

 

Ήμουν παιδί – νέος και γέρασα (80 χρονών τώρα ) που άκουσα στο ραδιόφωνο πως στο φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης  βραβεύτηκε τραγούδι με αναφορά  στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. 

Νομίζω, χωρίς να είμαι σίγουρος,  πως το τραγούδησε η Άννα Βίσση.

-----------------------------------------------------------

Απ' οτι θυμάμαι το τραγούδι που το τραγουδούσαμε στην Ερμιόνη με την κιθάρα μου στις παρέες ->

«Έτσι και τότε μού’ λεγες πως μα αγαπάς πολύ, 

μα ο πόλεμος δεν τέλειωνε στη Μέση Ανατολή...

Κι’ άνοιγα το ραδιόφωνο να ακούσω τις ειδήσεις 

κι’ έλεγα θα γυρίσεις και θα σε ξαναδώ….

Και ερχόταν το Φθινόπωρο και μού’γραφες καλέ μου,

 το τέλος του πολέμου, έρχεται και θαρθώ...

Έτσι και τότε μού’ λεγες πως μα αγαπάς πολύ,

 μα ο πόλεμος τελείωσε και χάθηκες εσύ...

Κι’ άνοιγα το ραδιόφωνο να ακούσω τις ειδήσεις 

κι’ έλεγα θα γυρίσεις και θα σε ξαναδώ….

...Πάω και στην παρέλαση κι’όταν περνούν φαντάροι,

 φωνάζω με καμάρι, τ’ αγόρι μου είναι εδώ» ….

(είχε σκοτωθεί στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή)

STAM.DAM.D.

===============================================

Christiana Konstantinidou

στη σελίδα της στο facebook 

«Μόλις τελείωσα ένα βράδυ από τα χειρουργεία έκανα ένα μπάνιο, δεν ήξερα τι ξεπλένω. Τα αίματα από τα χέρια μου, της σκόνες του πολέμου, ή την ντροπή μου ως άνθρωπος;

Τυφλά χτυπήματα, με θύματα της αμάχους, ακατάσχετοι βομβαρδισμοί, τραγικές ελλείψεις στα νοσοκομεία, που αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στον ολοένα αυξανόμενο αριθμό τραυματιών, που στην πλειοψηφία τους ήταν γυναίκες και παιδιά.

Κανείς δεν μπορεί να μου σβήσει από τη μνήμη αυτό που έζησα εκεί. Ήταν εμπειρία ζωής. Μου έμαθαν τι σημαίνει ανθρωπισμός. Όχι ότι δεν φοβήθηκα, αλλά αυτό που πρόσταζε η συνείδησή μου επισκίαζε το φόβο»

ΗΛΙΑΣ ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ - ΓΙΑΤΡΟΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΣ - ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ

- ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009

 

Η γιορτή του «Κλήδονα» στην Ερμιόνη…

Με χαρά πληροφορηθήκαμε πως ο εορτασμός του παραδοσιακού εθίμου, έγινε χωρίς το άναμμα  της φωτιάς…

Προφανώς, οι διοργανωτές αντιλήφθηκαν την επικινδυνότητα και  τα συναισθήματα θλίψης  των πολιτών που δημιουργήσαν οι καταστροφικές πυρκαγιές στην περιοχή του Δήμου μας και δεν άναψαν φωτιές, όπως το έθιμο επιτάσσει ...

ΣΤΑΜ.ΔΑΜ.Δ.

Μνήμες και μνημεία που αντέχουν στο χρόνο…

   Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ

 Άρθρο επικαιροποιημένο και συμπληρωνένο

 

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Τη Δευτέρα, μετά την Κυριακή της Πεντηκοστής, της Γονατιστής, όπως ο λαός την ξέρει, είναι η ιδιαίτερη γιορτή προς τιμή του Αγίου Πνεύματος. Ονομάζεται και της Αγίας Τριάδας, γιατί παρατείνεται η μεγάλη ημέρα της Πεντηκοστής.

Με τη γιορτή αυτή τελειώνει η εκκλησιαστική περίοδος του Πεντηκοσταρίου, (διάρκειας 50 ημερών) που ξεκινά από το Πάσχα και περιλαμβάνει όλες τις κινητές γιορτές του χρόνου. Αξιοσημείωτο είναι πως στους ύμνους της ημέρας του Αγίου Πνεύματος, υπάρχει η λέξη «Ακτιστοσυμπλαστουργοσύνθρονον» (όγδοη ωδή, τροπάριο γ΄), η μεγαλύτερη λέξη, σε συλλαβές, της Βυζαντινής υμνολογία, που θα πει «τούτο το άκτιστο που δημιούργησε μαζί με Σένα την πλάση και απολαμβάνει την ίδια τιμή και δόξα μαζί Σου».

Η παράδοση θέλει την ημέρα αυτή, οι άνθρωποι να ξυπνούν νωρίς, γιατί όσοι κοιμούνται του Αγίου Πνεύματος θα κοιμούνται όλον τον χρόνο!

Στην πατρίδα μας υπάρχει μικρή σταυρεπίστεγη εκκλησία της Αγίας Τριάδας πάνω σε λόφο, δυόμιση χιλιόμετρα από το «Ποδάρι», στον εσωτερικό δρόμο¹ που οδηγεί στο Κρανίδι. Είναι χτισμένη το 1245 μ.Χ., καθώς μας πληροφορεί ο καθηγητής της Θεολογίας Γεώργιος Αγγ. Σωτηρίου από τις Σπέτσες, ο πρώτος μελετητής του σπουδαίου αυτού μνημείου της Βυζαντινής Τέχνης, στα 1926. Θυμάμαι, μάλιστα, χρόνια αργότερα, την έκπληξη που δοκίμασα διαβάζοντας το σχετικό κείμενο δημοσιευμένο στο ογκώδες βιβλίο του, «Βυζαντινή Αρχαιολογία».

Από άποψη αρχιτεκτονικής ο Ναός είναι χτισμένος με τον απλό βυζαντινό τύπο των σταυρεπίστεγων (με θόλο σε σχήμα σταυρού) βασιλικών, «που η καμάρα διακόπτει την κατά μήκος καμάρα του ναού». Στον νότιο εσωτερικό τοίχο του Ναού διασώζεται επιγραφή, η οποία μας πληροφορεί ότι χτίστηκε από τα θεμέλια και ιστορήθηκε (αγιογραφήθηκε) με έξοδα και αμοιβή του Εμμανουήλ Μουρμούρα, της γυναίκας του, Θεοδώρας και των παιδιών τους, για λύτρωση και συγχώρηση των αμαρτιών τους. «Με το χέρι εμένα (το δικό μου) του Ιωάννη που αναστήλωσε αυτές τις σεβαστές εικόνες από τη μεγάλη πόλη των Αθηνών τον Οκτώβριο του 1245 μ.Χ.».

Η Αγία Τριάδα, ιστορικό μνημείο της Φραγκοκρατίας στην Ερμιονίδα, κατά τον Γεώργιο Σωτηρίου, «διασώζει πολύτιμα λείψανα βυζαντινής ζωγραφικής των μέσων του 13^ου αιώνα, προγενέστερα και των τοιχογραφιών της Αιγίνης και του Μυστρά». Από τις τοιχογραφίες του Ναού ιδιαίτερα σημαντικές είναι η Ανάληψη, η Γέννηση του Χριστού, τμήματα της Κοίμησης της Θεοτόκου και της Πεντηκοστής με την επιγραφή «Μήτηρ Θεού η τεκούσα τον Ένα της Τριάδος».² Με την πάροδο των χρόνων, ίσως και από άλλες αιτίες καθώς συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, οι τοιχογραφίες υπέστησαν σημαντικές φθορές και σήμερα καμία δε σώζεται ακέραια.³ Αξίζει, ωστόσο, όλοι, Ερμιονίτες και μη, να επισκεφθούμε αυτό το πολύ σπουδαίο βυζαντινό μνημείο του τόπου μας.

Ο Ναός ανήκει στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων, βρίσκεται στα όρια του τέως Δήμου Κρανιδίου και εμείς τον ξέρουμε ως η «Αγία Τριάδα της Πικροδάφνης», καθώς στην περιοχή ευδοκιμεί η πικροδάφνη ή ροδοδάφνη, το πολύ ανθεκτικό φυτό με τα όμορφα έντονα ροζ ή λευκά άνθη και τα λογχοειδή φύλλα. Η πικροδάφνη, λοιπόν, έδωσε το όνομά της στη γύρω περιοχή αλλά και στον μικρό χείμαρρο και το πηγάδι που βρίσκονται εκεί. Όταν υπήρχε μεγάλη «κατεβασιά» νερού ξεχείλιζαν, καθώς θυμούνται οι παλαιότεροι και οι κάτοικοι της γύρω περιοχής.⁴

Μετά τη θεία; λειτουργία στη γύρω περιοχή, γινόταν γλέντι τρικούβερτο - σύμφωνα με πληροφορίες παλαιότερων συμπατριωτών – όπου Κρανιδιώτες και Ερμιονίτες διασκέδαζαν σε κοινές παρέες…

Την ημέρα της Αγίας Τριάδας συνηθίζουν από παλιά πολλές οικογένειες της Ερμιόνης, που έχουν παιδιά στα σχολεία ή στα πανεπιστήμια, «να κάνουν άρτο για καλή φώτιση», όπως λέμε στον τόπο μας. Θυμάμαι, ακόμη, και μία γυναίκα που την έλεγαν Τριάδα. Δεν ξέρω, αν ήταν από την Ερμιόνη. Μου είχε κάνει εντύπωση το όνομά της και από τότε δεν το έχω ξανακούσει. Η «κυρα-Τριάδα», γύρω στα 1949-1952, έφτιαχνε με «σκόνη» το σοκολατούχο γάλα και το μοίραζε στα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου, στην αυλή του Συγγρού.     

 ΣΗΜ.

1.   Αυτό τον δρόμο παίρναμε, όταν μικροί μαθητές του Γυμνασίου Κρανιδίου επιστρέφαμε στην Ερμιόνη με τα πόδια, «σε έκτακτα συμβάντα». Ήταν η πιο κοντινή διαδρομή και έτσι γλιτώναμε κούραση και χρόνο, έχοντας εξοικονομήσει και το εισιτήριο.

2.   Γιάννης Αγγ. Ησαΐας, «Οδοιπορικό στην ιστορία και χωρογραφία του Δήμου Ερμιόνης», Αθήνα 1996.

3.   Νίκος Μουρμούρης, «Ένθετα Τέχνης», περ. Σύναξη, τευχ. 95-96, 2005.

4.   Πληροφορίες από τον Ανάργυρο Μητρώκα και τον Γιώργο Καρακατσάνη.  

Σύμφωνα με το πρόγραμμα η εκδήλωση του κλήδονα «Ανάβουμε φωτιές στις γειτονιές» από του Δήμο και την Κοινότητα Ερμιόνης…

 

Ενώ ο λαός της Ερμιονιδας αλλά και της γειτονικής Ύδρας δεν έχει συνέλθει από την αγωνία, το κτυποκάρδι τη δίνη και την οδύνη της ψυχής τους από τις καταστροφικές πυρκαγιές μέσα στην εβδομάδα!!...

Χωρίς κανένα σεβασμό στους συμπολίτες μας, που έχασαν τις περιουσίες τους και προσπαθούν να γλυκάνουν τις πληγές τους, αυτοί, πιστοί… στην «παράδοση» και στο φαίνεσται… χωρίς να λογαριάζουν κανέναν και τίποτα!!!

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

… «Ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές, του Αϊ Γιάννη αχ πόσα ξέρεις και μου λες, αχ πόσα τέτοια ξέρεις και μου λες που’ χουν πεθάνει»…

Λίγα λόγια για τον Κλήδονα

Γράφει η Βιβή Σκούρτη 

«Μήλο έβαλα στον κλήδονα, είναι και μυρωδάτο

 κι αν δε σε πάρω θα γενεί ο κόσμος άνω-κάτω»

 

«Παραμονή του Αϊ Γιαννιού ανάβανε φωτιές για της χρονιάς το έθιμο. Ανυπόμονα κορίτσια ηβάζανε δαχτυλιδάκια και ό,τι λάχαινε, για να ακούσουνε στιχάκια. Ανίδεος αυτός που τα ψαχούλευε ποιανής το κάθε πράμα ήτανε.» (απόσπασμα από το βιβλίο της Συριανής συγγραφέα Λουκριτίας Δούναβη με τίτλο: (ΤΟ ΒΥΣΣΙΝΗ ΦΟΥΣΤΑΝΙ)

Το νέο έτος στην αρχαία Αθήνα ξεκινά με την είσοδο του θερινού ηλιοστάσιου, γεμάτο δοξασίες   εμπνέοντας από τον Σαίξπηρ μέχρι και τον Καραγάτση.  Πολλές επίσης οι αναφορές στο Ομηρικό Έπος της Οδύσσειας για τους κληδόνιους Θεούς Δία και Ερμή, αλλά και τον Προμηθέα Δεσμώτη. Η Χριστιανική εκκλησία οικειοποιήθηκε τη γιορτή και την τοποθέτησε την ίδια μέρα γιορτάζοντας τον Αη Γιάννη τον Φανιστή, Αφανιστή, Ριζικάρη και στον τόπο μας τον Σιντιανιψώριζα.

Το θερινό ηλιοστάσιο ξεκινά το καλοκαίρι καθώς ο ήλιος επιβραδύνει την τροχιά του με αποτέλεσμα η μέρα αυτή να έχει μεγαλύτερη διάρκεια.  Ήλιος ο λαμπρός, ήλιος ο ζωογόνος φίλος σταθερός των ανθρώπων. Με τον κύκλο του ρυθμίζουν οι άνθρωποι την επιβίωσή τους μέσα από τις ασχολίες τους, αλιευτικές, γεωργικές, κτηνοτροφικές.

Η λέξη Κλήδονας προέρχεται από το ρήμα κλέω (αγγέλω) και τη λέξη κληδών. Αλλά τον συναντάμε και ως Λαμπροφόρο, Λαμπαδάρη, Φανιστή στη Χίο, ενώ στο νησί της Νάξου το γεμάτο από συκιές τον ονομάζουν Απορνιαστή, καθώς ολοκλήρωναν το όρνιασμα των σύκων που εξασφάλιζε την άκρως θρεπτική και γλυκαντική τροφή στους πληθυσμούς του νησιού. Οι κοπέλες τη μέρα εκείνη μάζευαν το χώμα κάτω από τη συκιά και έκαναν μαγικές τελετές.

Χαρακτηριστικό έθιμο της γιορτής είναι το άναμμα της φωτιάς. Οι κοπέλες θα φτιάξουν την αλμυρή κουλούρα και αφού την φάνε και διψάσουν, θα τρέξουν στο πηγάδι για νερό. 

Την παραμονή της γιορτής στους ανοιχτούς χώρους θ’ ανάψουνε οι φωτιές που θα πηδήσουν μικροί και μεγάλοι. Εκεί θα ρίξουν και το περσινό στεφάνι της πρωτομαγιάς.

Το έθιμο δεν παραλήφθηκε να τραγουδηθεί:  «Μέσα στα μάτια σου γλυκιές τ’ Αη Γιάννη ανάβουν οι φωτιές» (Τάσος Λειβαδίτης), «Στην πύλη του Ανδριανού κοντά στου Μακρυγιάννη μες τις φωτιές μας ρίξανε μια νύχτα τ’ Αη Γιάννη» (Μάνος Χατζηδάκις- Μιχάλης Μπουρμπούλης), «…και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους τ’ Αη Γιάννη θα ‘τανε θαρρώ» (Λευτέρης Παπαδόπουλος-Γιάννης Σπανός).

Δεν πραγματοποιήθηκε φέτος κεντρικά το έθιμο του Κλήδονα, μιας ευχάριστης ψυχαγωγικής πτυχής της ζωής μας των παλαιότερων χρόνων, για ευνόητους λόγους και ευτυχώς, όμως άναψαν οι φανοί σε δυο όμορφες γειτονιές όπως παλιά. 

Οι φωτιές του Αϊ Γιάννη του Φανιστή που φεγγοβολούσαν στις γειτονιές της Ερμιόνης, δεν ήταν μαζική εκδήλωση με ανθρώπους να κάθονται στις πλαστικές καρέκλες. Ήταν γιορτή από τους ίδιους για τους ίδιους, διαδραστική και συμμετοχική, έτσι όπως διοργανώθηκε εφέτος στις δυο γειτονιές που προαναφέραμε και εύγε τους.

Στόχος μιας τέτοιας εκδήλωσης θα ήταν να πάρουν οι νεότεροι γεύσεις από το παρελθόν  και οι παλαιότεροι να θυμηθούν τα χρόνια που πρωταγωνιστές στη ζωή τους ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι.

Τότε που η γειτονιά ήταν μια οικογένεια και ο ρυθμός της ζωής ήταν πιο ήρεμος και  ανθρώπινος. Τότε που κάθε ανθρώπινη εκδήλωση δεν ήταν εξαρτημένη από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τις ηλεκτρονικές εφευρέσεις.

Όπως σχεδιαζόταν και διαδραματιζόταν για χρόνια δεν προσέφερε ούτε λαογραφικά, μα ούτε και παιδαγωγικά οφέλη, αντιθέτως κυριαρχούσε το εύπεπτο θέαμα και τα άστοχα σκηνοθετικά εφέ.

Ως παιδιά μαζεύαμε κλαδιά και καραμπούσια από το Μπίστι και στήναμε τους φανούς με προσανάματα τα περσινά μαγιάτικα στεφάνια που έφερναν για κάψιμο οι γυναίκες. Στις γειτονιές των Μαντρακιών και του λιμανιού πηδώντας τη φωτιά, έφηβοι με «αρπαγμένα» μαλλιά και τσίνορα άρχιζαν οι βουτιές. Συνέχεια το έθιμο ήθελε το κλέψιμο της στάμνας από τα ανοιχτά παράθυρα, με το κουκουνάρι στο λαιμό τους ως σκέπασμα.

        Έχουμε κάνει την κριτική μας επανειλημμένα για τον τρόπο που παρουσιαζόταν το έθιμο από αδαείς εθελοντές, όπως και για το υπέρογκο κόστος του, ας μην τα επαναλαμβάνω γιατί και βαρέθηκα. Από ότι φαίνεται και από τις φωτογραφίες, ούτε μακριές φούστες φορούσαν οι κοπέλες, ούτε με σχισίματα.

 Ευτυχώς λοιπόν και πάλι το ξαναλέω, μήπως και … ξεχάσουμε κι αρχίσουμε αυθεντικά από την αρχή.