Τραγούδι αφιερωμένο
εξαιρετικά σε όσους τους αφορά, έτσι ή αλλιώς...
Αντί για
καλημέρα
Τραγούδι αφιερωμένο
εξαιρετικά σε όσους τους αφορά, έτσι ή αλλιώς...
Αντί για
καλημέρα
Όταν δολοφονείται ένας
δημοσιογράφος μέρα μεσημέρι η μοναδική αστυνομική πλευρά του θέματος πρέπει να
είναι η διαλεύκανση της δολοφονίας. Αρνούμαι συνειδητά να μπω στη σεναριολογία
για το ποιος μπορεί να είναι ο δολοφόνος και κυρίως στην ανήθικη διαδικασία που
αναζητά «πόσο μπλεγμένος ήταν ο δημοσιογράφος».
Επί των ημερών του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη,
τον Ιούλιο του 2010, δολοφονήθηκε ο Σωκράτης Γκιόλιας. Επί ημερών του
Χρυσοχοΐδη πριν από μερικούς μήνες έγινε απόπειρα δολοφονίας του Στέφανου Χίου.
Και επί ημερών του Χρυσοχοΐδη δολοφονήθηκε το μεσημέρι της περασμένης
Παρασκευής ο Γιώργος Καραϊβάζ.
Δεν με αφορούν και δεν πρέπει να αφορούν
κανέναν πολίτη οι προσπάθειες που γίνονται για να ενοχοποιηθεί ο νεκρός ή να
δικαιολογηθεί η φρικιαστική πράξη. Οπως είχα γράψει όταν έγινε απόπειρα
εναντίον του Χίου: «Αν σήµερα σιωπήσουμε επειδή ο Χίος είναι αυτός που είναι,
αν αποδεχτούμε ότι το βεβαρυμένο παρελθόν του είναι η εξήγηση και η δικαιολογία
για μια δολοφονία, τότε ανοίγει ο δρόμος για να δολοφονείται ο κάθε
ανεπιθύμητος ή ενοχλητικός δημοσιογράφος. Απλώς το σύστημα θα έχει ως μοναδική
διεκπεραιωτική υποχρέωση να ενοχοποιήσει όσο πρέπει αυτόν που θα εξοντώσει και
η κοινωνία θα είναι θεατής και θα αποδέχεται».
Οταν δολοφονείται ένας δημοσιογράφος
σημαίνει ότι το παρακράτος έχει επιβληθεί στο κράτος ή, ακόμη χειρότερα, ότι
συμβαδίζουν. Ο πρωθυπουργός της χώρας και φυσικά ο κονκισταδόρος του Μιχάλης
Χρυσοχοΐδης έχουν ακέραια την ευθύνη, γιατί μετατρέπουν τη χώρα σε Κολομβία της
Μεσογείου την ώρα που επικαλούνται τον νόμο και την τάξη για να δέρνουν
πολίτες. Το βαρύ έγκλημα όχι μόνο λειτουργεί όσο βασανίζονται νεαροί στη ΓΑΔΑ
για να συμμορφωθούν, αλλά πυροβολεί ανεμπόδιστα δημοσιογράφους. Η βαρύτητα της
δολοφονίας ενός δημοσιογράφου δεν σχετίζεται με ανωτερότητα του επαγγελματικού
είδους της δημοσιογραφίας. Είναι απλώς η παραδοχή ότι τίποτε δεν ελέγχεται και
κανένας δεν φοβάται.
Ο νόμος και η τάξη τους είναι
σφιχταγκαλιασμένα με τις υπόγειες διαδρομές που συνδέουν το ποινικό έγκλημα και
τη μαφία, με τους αρμούς της εξουσίας. Οταν δολοφονήθηκε ο Σωκράτης Γκιόλιας
εφευρέθηκε μια «σέχτα». Ισως σήμερα δημιουργηθεί κάτι άλλο. Η ουσία είναι ότι
οι δημοσιογράφοι αποτιμώνται ως αναλώσιμοι στο πλαίσιο μιας διαδικασίας που
αντιμετωπίζει τη δημοσιογραφία ως ενοχλητική και περιττή.
Βρισκόμαστε στον πάτο του βαρελιού, αν
και το πρώτο που μου έρχεται ως διατύπωση είναι ότι βρισκόμαστε πια στον πάτο
του φέρετρου. Η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα στην οποία έγινε δολοφονία
δημοσιογράφου είναι η Μάλτα, όταν ανατίναξαν τη συνάδελφο Δάφνη Γκαλιζία. Οι
δολοφόνοι όμως συνελήφθησαν και η κυβέρνηση έπεσε. Στην Ελλάδα, όπου
μεθοδεύσεις εναντίον των δημοσιογράφων ξεκινάνε από την προσπάθεια φίμωσης, τις
διώξεις και τη δολοφονία χαρακτήρων, για να αφεθούν τελικώς σε χέρια πιστολέρο,
οι δράστες είναι αθέατοι και ασύλληπτοι.
Θα βγουν δεκάδες αυτές τις μέρες να
καταδικάσουν τη δολοφονία ως έσχατη και φρικτή τιμωρία, αλλά οι περισσότεροι
από αυτούς αποδέχονται ότι πρέπει να υπάρχει τιμωρία των δημοσιογράφων με άλλα
μέσα.
Δημιουργούν κάθε μέρα στην κοινωνία την
κουλτούρα ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να φοράνε γραβάτες και να αντιγράφουν
επιτυχώς τα δελτία Τύπου των επιθυμιών τους. Η πραγματική δημοσιογραφία
χαρακτηρίζεται ανεπιθύμητη και εχθρική. Η λογική αυτή είναι που στην έσχατη
έκφρασή της πυροβολεί δημοσιογράφους. Αν μετατρέπεις τον δημοσιογράφο από
υπερασπιστή της κοινωνίας σε μισητό εχθρό, τότε το αν κάποιοι θα επιλέξουν
συμβόλαιο θανάτου για να τιμωρήσουν είναι θέμα χρόνου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ευθύνεται μόνο
για την εχθρότητα που δημιουργεί εναντίον όσων δημοσιογράφων δεν γουστάρει.
Είναι υπεύθυνος γιατί η χώρα έχει γίνει Κολομβία. Τα οικονομικά συμφέροντα
εφορμούν με μεθόδους μαφίας στην κοινωνία. Μαφιόζοι και τοκογλύφοι αναλαμβάνουν
διαγωνισμούς για την πανδημία. Εγκληματίες τριγυρνάνε με μηχανήματα και παρακολουθούν
τηλέφωνα δημοσιογράφων, ενώ μια ιδιόμορφη Κόζα Νόστρα επιχειρεί να στραγγαλίσει
οικονομικά ανεξάρτητες δημοσιογραφικές φωνές. Εχει μετατρέψει τους βουλευτές
του σε κυνηγούς κεφαλών πολιτικών αντιπάλων μέσω προανακριτικών. Αυτή η
επικίνδυνη πραγματικότητα παγιώνεται ως καθημερινότητα και κανονικότητα.
Η δολοφονία του Καραϊβάζ αποκαλύπτει με τον πιο άθλιο τρόπο πώς λειτουργεί το σύστημα. >>>
«Οι λεονταρισμοί» θα τελειώσουν με την αποκάλυψη του κουκουλοφόρου της σελίδας του facebook με το ψευδώνυμο «Ουράνιο τόξο» από την Υπηρεσία Ηλεκτρονικού Εγκλήματος» που έχει προσφύγει ο Δήμαρχος Ερμιονίδας όπως έχει ενημερώσει τους δημότες! Αλλά έχουν περάσει τόσες μέρες από τότε και δεν έχουμε ούτε μήνυμα ούτε ενημέρωση από τη δημοτική αρχή...
Ωστόσο ο κουκουλοφόρος συνεχίζει ακάθεκτος στη σελίδα του >>> https://www.facebook.com/profile.php?id=100057696900233 κάτα της δημοτικής αρχής του Δήμου μας ….
Παρ' όλα αυτά ο υιός και ο πατέρας Μουσταΐρας ρωτάνε στην ιστοσελίδα τους >.>>
σ.σ. -> Αυτό το μοντάζ - με τη συρραφή των φωτογραφιών - δεν σας πειράζει κ. δήμαρχε... ή θα υποβάλλετε αγωγή αποζημίωσης όπως σε μένα, -> γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με πραγματικό μοντάζ και όχι κατά φαντασία, καθώς και με επώνυμο ιδιοκτήτη και διαχειριστή της ιστοσελίδας... Για ρωτήστε τον δικηγόρο σας... Και μετά, βλέπουμε για τον κουκουλοφόρο της σελίδας "Ουράνιο τόξο"... STAM.DAM.D, |
Τι δεν καταλαβαίνεις;;- >είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε - συνέχεια...
Μαφιόζικη συμπεριφορά!
- Θέλω να τα πω (χωρίς κουκούλα) για το συμβάν έστω κι' έτσι…
- 24
Σεπτεμβρίου 2019 -> μόλις αναλάβανε εξουσία ...
Η ΕΡΜΙΟΝΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΖΟΦΟ!! |
Οι εμπειρίες και τα βιώματα ενός δημάρχου, η αχαριστία
και η αγνωμοσύνη των συνδημοτών του!!
Γι’ αυτό λέμε και γράφουμε ξανά και ξανά, -> πάμε να φύγουμε από’ δω
δεν μας χωράει ο τόπος που μας γέννησε…
-------------------------------------------------------------------------------------------
ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΕΡΓΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΤΟΥΣ...
Κάποιος αυτοδιοικητικός με είχε προειδοποιήσει -συμβουλεύσει, στην αρχή της δημαρχιακής μου θητείας: «άκουσε δήμαρχε και να κάνεις έργα και να μην κάνεις, θα τ ακούσεις, λιγότερα θα ακούσεις (αρνητικά σχόλια, εννοούσε), άμα δεν κάνεις» και φυσικά δεν τον άκουσα γιατί ήταν έξω από την λογική και την κουλτούρα μου να αναλαμβάνω κάτι και να παραμένω αδρανής. Εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι τελικά έτσι συμβαίνει, αλλά δεν μετάνιωσα ποτέ. κι ας ήρθαν και χειρότερα... . Αν διαβάσετε πάρα κάτω ανοίγοντας το θέμα(αριστερό κλικ) θα διαπιστώσετε του λόγου το αληθές.