Η τέχνη ήταν πάντα
επικίνδυνη για τα καθεστώτα
«Τι πιστεύετε πως είναι ο καλλιτέχνης;
Ένας ανόητος ο οποίος απλά έχει μάτια αν είναι ζωγράφος ή αυτιά αν είναι
μουσικός; Αντίθετα. Την ίδια στιγμή
είναι ένα πολιτικό ον, το οποίο διαρκώς ανταποκρίνεται σε σπαραξικάρδια,
φλογερά ή χαρούμενα γεγονότα και απέναντι στα οποία παίρνει θέση με ποικίλους
τρόπους. Όχι, η ζωγραφική δεν γίνεται για να διακοσμεί διαμερίσματα. Είναι ένα
εργαλείο πολέμου για να επιτίθεται, αλλά και να αμύνεται ενάντια στον εχθρό».
(Πάμπλο Πικάσο) 1945
Ο καλλιτεχνικός
κόσμος αυτόν τον καιρό βρίσκεται σε
αναβρασμό και ταυτόχρονα στην πρωτοπορία, δημιουργώντας το δικό τους
Πολυτεχνείο.
Με τις δυναμικές κινητοποιήσεις, τις καταλήψεις
Εθνικών Θεάτρων που γίνονται οι βασικοί τόποι διαμαρτυρίας, απαιτούν την
απόσυρση του νομοσχεδίου, που απαξιώνει τις σπουδές και τα πτυχία τους, που
δημιουργεί περισσότερα ζητήματα απ’ όσα μπορεί να επιλύσει.
Οι
καλλιτέχνες απαιτούν σεβασμό, αξιοπρέπεια έναντι της κυβερνητικής αναλγησίας.
Διεκδικούν την
υπαγωγή όλων των καλλιτεχνών στη μισθολογική βαθμίδα Τ.Ε., την ίδρυση δημόσιου
και δωρεάν Πανεπιστημίου Παραστατικών Τεχνών και μέχρι την ίδρυσή του, οριστική λύση στο
ζήτημα των διπλωμάτων τους, συλλογικές συμβάσεις στο ελεύθερο θέατρο και
γενναία αύξηση των επιχορηγήσεων στο θέατρο.
Τι σημαίνει καλλιτέχνης για την Κυβέρνηση;
Γιατί η συντηρητική εξουσία φοβάται
διαχρονικά τους εκπροσώπους της τέχνης;
Η υπουργός
Πολιτισμού με την προσωνυμία ( Τσιμενδώνη) απαξιώνει τους καλλιτέχνες και
γενικά τους ανθρώπους του πολιτισμού, ισχυρίζεται και επιμένει ότι το Π.Δ.85/2022
«δεν αλλάζει τη νομοθεσία, αλλά αποτυπώνει την υπάρχουσα κατάσταση που εκκρεμεί
εδώ και 35 χρόνια».
Η υποβάθμιση
που προωθούν δημιουργεί παθογένειες, αποθάρρυνση της καλλιτεχνικής δημιουργίας
σε μια προσπάθεια να τεθεί η τέχνη στην
υπηρεσία της άρχουσας τάξης.
Οι δυο πλευρές
συναντήθηκαν ,αλλά η προσπάθεια δεν κάρπισε, έτσι σήμερα υπάρχει μεγάλη
συναυλία-διαμαρτυρία.
Οι εργάτες της
τέχνης δεν έχουν χάσει τον σεβασμό τους και την αξιοπρέπειά τους έναντι της
Ελληνικής κοινωνίας η οποία στέκεται αλληλέγγυα.
Ως απόγονοι των αρχαίων καλλιτεχνών,
ως απόγονοι του Θέσπιδος, πορεύονται κόντρα στην «ύβρη» που η Κυβέρνηση
Μητσοτάκη τους απονέμει.
Παλεύουν για
να έρθει η «νέμεση», για να έρθει η «κάθαρση».
Και θα έρθει, με την Προοδευτική Διακυβέρνηση και
Πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα.
Παρασκευή (Βιβή) Σκούρτη
Θέσπης:
εφευρέτης της τραγωδίας
Ύβρις:
υπερεκτίμηση των ικανοτήτων, της πολιτικής δύναμης
Νέμεσις: η
τιμωρία στην αλαζονεία
Κάθαρση: η
απαλλαγή από κάτι βλαβερό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου