Ρεπορτάζ μας με τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του "Ερμιονικόυ Συνδέσμου" τα καλοκαίρια στην Ερμιόνη ...

Ιούλιος 2011 - από το προσωπικό μας αρχείο, για να μην ξεχνάμε την προσφορά του Συνδέσμου στην ιστορία και τον πολιτισμό στην ιδιαιτέρα μας πατρίδα...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

«Η Ερμιονίτικη πορφύρα και τα μυστικά της»

Το θέμα της εκδήλωσης του «Ερμιονικού Συνδέσμου»

Χθες Σάββατο στον αύλιο χώρο του Ι.Λ.Μ.Ε. ο «Ερμιονικός Σύνδεσμος» στα πλαίσια των καλοκαιρινών εκδηλώσεων όπως κάθε χρόνο και φέτος πραγματοποίησε την πρώτη του εκδήλωση με θέμα «Η Ερμιονίτικη πορφύρα και τα μυστικά της»

Στο κατάμεστο εξωτερικό χώρο του μουσείου την έναρξη της εκδήλωσης έκανε ο πρόεδρος του «ΕΡ. ΣΥΝΔ.» κ. Ιωάννης Σπετσιώτης ο οποίος με ένα λόγο γλαφυρό μας εισήγαγε στο θέμα, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στο βιογραφικό της Ερμιονίτισσας ομιλήτριας κα Αθανασία Τσατσαρού – Μιχαλάκη κυρίως σε ό,τι αφορά τις σπουδές της και την επιστημονική της καριέρα, εκφράζοντας και τις ευχαριστίες του Συνδέσμου για την παρουσίαση αυτού του θέματος.

Ο κ. Σπετσιώτης έκλεισε την ομιλία του αναφερόμενος στο σκοπό και το στόχο που έχει ο «Ερμιονικός Σύνδεσμος» να παίρνει στους κόλπους του νέα μέλη συμπατριώτες κατοίκους της περιοχής Αθηνών όπως είναι και η ομιλήτρια διότι όπως είπε, « … εκεί που κοχλάζει νεανικό αίμα, εκεί γεννιούνται οι ιδέες που τις έχει άμεση ανάγκη η κοινωνία και πρέπει όσο γίνεται πιο γρήγορα να τις αξιοποιεί, για να μην είναι γερασμένη, ανήμπορη και καταδικασμένη. Τα νέα παιδιά είναι αυτά που μας κάνουν να χαιρόμαστε με τις επιτυχίες τους να βλέπουμε τη ζωή με περισσότερη εμπιστοσύνη και να ατενίζουμε το μέλλον και την ευημερία του τόπου αλλά και την πρόοδο του «ΕΡ. ΣΥΝΔ.» με αισιοδοξία και προς την κατεύθυνση αυτή κινούμαστε. Τελειώνοντας, θέλω να σας ευχαριστήσω που επί 50 χρόνια τώρα μας εμπιστεύεστε και μας ακολουθείτε σ’ αυτά τα ταξίδια της ιστορίας και του πολιτισμού. Σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον, την υποστήριξή σας και την ευαισθησία σας. Εσείς και εμείς, πιστεύουμε στις ίδιες πνευματικές αξίες που είναι διαχρονικές και προσφέρουν ηθική ανάταση ψυχική καλλιέργεια και γνώση»

Κατόπιν η ομιλήτρια με ένα λόγο εμπεριστατωμένο βασισμένο στις επιστημονικές της γνώσεις, στις διάφορες ιστορικές πηγές αλλά και στη βοήθεια της τεχνολογίας, αναφέρθηκε στην αρχή της ομιλίας της στις αναμνήσεις που έχει από τον τόπο που τη γέννησε και ήταν η αφορμή της παρουσίασης αυτού του θέματος, όταν περπατούσε μικρή με τον πατέρα της στο «Μπίστι», όπου και τα αρχαία εργαστήρια για την κατεργασία της πορφύρας και της πορφυροβαφής και έβλεπε υπολείμματα από θραυσμένα κομμάτια πορφύρας. Μας ταξίδεψε νοερά χιλιάδες χρόνια πριν στην αρχαία Ερμιόνη ως πόλις φημισμένη για την παραγωγή του πορφυρούν χρώματος από την αλιεία του οστράκου – πορφύρα μέχρι τη δημιουργία της βαφής, που επίσης αυτό γινόταν  και σε άλλες περιοχές της αρχαίας Ελλάδας –Κρήτη, Κυκλάδες κ.α καθώς σε διάφορες γωνιές της Μεσογείου.  Κυρίως η αρχαία Φοινίκη  θεωρείται η πρώτη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου που ανακάλυψαν αυτή τη χρυσή σε αξία βαφή, η οποία με μια ειδική επεξεργασία άξια θαυμασμού για την πρόοδο των ανθρώπων και του πολιτισμού εκείνων των χρόνων, κατέκτησε τους παλατιανούς και αρχοντικούς χώρους, βασιλείς, άρχοντες και πλούσιους πολλούς αιώνες πριν.  Η ομιλήτρια αναφέρθηκε στη συνέχεια στα είδη αυτού του οστρακοειδούς στις ιστορικές αναφορές που υπάρχουν, για το πώς ανακάλυψαν την σπάνια πορφυρή βαφή που περιείχε ο εσωτερικός σαρκώδεις οργανισμός αυτού του οστράκου και ότι η πρώτη ανακάλυψή της σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές αρχίζει 10.000 χρόνια π.Χ. Θεωρήθηκε από τους αρχαίους χρόνους ευγενές χρώμα και σύμβολο των θεών και των βασιλιάδων, σύμβολο ισχύος, πλούτου εξουσίας όχι μόνο στην Ανατολή, αλλά και στην Ελλάδα την Ιταλία και τη Σικελία. Έκανε αναφορά  από την εποχή του Ομήρου και την Ιλιάδα σε πολλές περιπτώσεις ιστορικών προσώπων της αρχαίας Ελλάδας    που φορούσαν ενδύματα βαμμένα με πορφυρού χρώμα, ενώ η αξία της βαφής των ενδυμάτων και αντικειμένων ήταν όμοια με αυτή του χρυσού και του ασημιού την εποχή εκείνη.

Η κα Αθ. Τσατσαρού - Μιχαλάκη ξετυλίγοντας όλες τις πτυχές του θέματος και μετά από παράθεση πολλών ιστορικών και άλλων στοιχείων, τελείωσε την ομιλία της με λόγια του Πλίνιου ( Ρωμαίος φυσικός φιλόσοφος και ιστοριογράφος) «Μπροστά στην πορφύρα τα πάντα ανοίγουν δρόμους. Αυτή δίνει το μεγαλείο στη βρεφική ηλικία. Αυτή διακρίνει τον αξιωματούχο από τον ιππέα. Αυτήν φορούν όταν εξιλεώνουν τους θεούς. Δίνει φως σε όλα τα ενδύματα, ως διακοσμητικό στοιχείο. Όταν συνδυάζεται με το χρυσάφι πάνω στα ενδύματα του ιερατείου. Συγχωρημένο λοιπόν το πάθος για την πορφύρα»

Απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου του

«Ερμιονικού Συνδέσμου» κατά το προλόγισμα της εκδήλωσης.

[…] «Είμαστε προνομιούχοι αλλά και ευγνώμονες που έχουμε μια όμορφη πατρίδα. Αστείρευτη πηγή πολιτισμού νερομάνα έμπνευσης και δημιουργίας καταφύγιο ξεγνοιασιάς και ανάπαυσης. Ήμαστε αληθινά τυχεροί αφού η Ερμιόνη η βαθύκολπος και πορφυροπετροκυματούσα σε κάθε βήμα μας κατακλύζει προσφέροντάς μας τη χαρά της ανάμνησης, της συγκίνησης, της αναζήτησης και της αναπάντεχης συνάντησης του χθες, με το σήμερα. Αιώνιοι θαυμαστές εραστές και υμνητές της εσείς και εμείς δεχόμαστε λαίμαργα το ευεργετικό της φως και τους ήχους της. Ντυνόμαστε την πελαγίσια αύρα της και ρουφάμε αχόρταγα τα αρώματα και τα χρώματα του κάμπου της. Λουζόμαστε με το μπλε της θάλασσας και το γαλάζιο χρώμα του ουρανού της και γλιστράμε με σεβασμό, τόλμη, φαντασία και ενθουσιασμό, στα μαγικά παλάτια της. Στα καταφύγια του χρόνου. Εκεί που άλλοτε η φαντασία υποκύπτει στο μύθο και άλλες φορές ο μύθος υποχωρεί στις αξιώσεις της ιστορίας και γίνεται το χθες παρόν. Και όσο διαρκεί το ταξίδι μας, βουτάμε την πέννα μας, σε πορφυρένιο μελάνι. Αμόλευτο και ανεξίτηλο αιώνες τώρα. Μέσα από λάφυρα μύθων και θρύλων, ιστορικές αλήθειες και ζωντανές εικόνες, ανασύρουμε κομμάτι του πολιτισμού της γενέτειρας μας ανεκτίμητο και συναρπαστικό που έκανε τον τόπο ξακουστό και πολυπόθητο σε χρόνια περασμένα. Πρόκειται για την πορφύρα (!) το φιλόξενο κοχύλι που κρύβει στα σπλάχνα του το χρώμα το ένδυμα το έμβλημα τη δύναμη, τον πλούτο, τη δόξα. Το αγκαθωτό όστρακο που σαν βλέπουμε και σήμερα τα παιδιά να το μαζεύουν από τις θάλασσες και να το περιεργάζονται, επιστρέφουμε στη δικιά μας εποχή, στα δικά μας καλοκαίρια. Σας καλούμε απόψε σε καιρούς δύσκολους όπου οι επισκέψεις και οι περιηγήσεις στην ιστορία τον πολιτισμό και την τέχνη γίνονται βάλσαμο και αποκούμπι της ψυχής, να ταξιδέψουμε μαζί σ’ αυτό το ταξίδι. Με ξεναγό μια νέα κοπέλα Ερμιονίτισσα επιστήμονα»….

Στο τέλος της εκδήλωσης παρέμβαση πάνω στο θέμα και την εκδήλωση ως έκφραση πολιτισμού έκανε και ο Δήμαρχος Ερμιονίδας Δημήτριος Καμιζής για την οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια…

Φώτο – ρεπορτάζ

(πλην Φώτο με τις πορφύρες)

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Αφιέρωμα στις γυναίκες της Ερμιόνης στα πέτρινα χρόνια…

Από το προσωπικό μας αρχείο - Ιούλιος 2011

.

Μια ράχη φορτωμένη…

Γράφει η

Αικατερίνη Παπαμιχαήλ – Ρίγα.

Κάτι που έχει ξεχαστεί με το πέρασμα του χρόνου με τις αλλαγές της ζωής, με τις βελτιωμένες συνθήκες διαβίωσης, με την αφθονία των αγαθών, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, είναι οι εικόνες σε βάθος χρόνου που γνωρίσαμε εμείς της  παλιότερης  γενιάς. Ξεχασμένες από παλιούς και άγνωστες από νέους.

Θ’ αναφέρω συνοπτικά κάποιες γυναίκες φορτωμένες επίμονα, με βάρη στη ράχη τους για να επιζήσουν. Στην αναμνηστική παρέλαση προβάλλουν με το φακιόλι (μαντήλι λευκό βαμβακερό με στριμμένες τις άκρες και δεμένες ψηλά στο πλάι του κεφαλιού τους) με την αλατζαδένια μακριά ή φαρδιά σουρωτή φούστα και το ίδιο κορσάζ και μια μπροστοποδιά – προφύλαξη της φούστας – να πηγαίνουν στα πηγάδια της Ερμιόνης ζωσμένες τη στάμνα με σχοινί στη ράχη τους.

Ήσαν οι σταμνούδες που αναλάμβαναν να φέρουν εκτός από το δικό τους νερό και των άλλων νοικοκυράδων αντί πληρωμής.

Τέτοιες θυμάμαι αρκετές, αλλ’ ας ονομάσω μόνο τη Ζούκα με τη χαρακτηριστική της απάντηση στην ερώτηση «Τι ώρα είναι Ζούκα;» ν’ απαντά «Η ώρα του καφέ». Τον ορεγόταν η καημένη κι οι νοικοκυρές ποτέ δεν της το αρνιόντουσαν.

Υπήρχαν και οι νερουλάδες όπως ο μπάρμπα Θανάσης ο Κίμινος, ο Σπυράκος ο Σουλιώτης, ο Κοσμάς ο Βρεττός κ.α. Ο πρώτος με δύο ντεπόζιτα φορτωμένα στο γάιδαρό του,  ο δεύτερος και ο τρίτος με ντεπόζιτα στο κάρο τους προμήθευαν τα νοικοκυριά με νερό.

Οι περισσότεροι Ερμιονίτες πήγαιναν στα πηγάδια με το δικό τους Ι.Χ.... Εκεί συναντιούνταν τα τετράποδα έπιναν νεράκι στις κορίτες, που δυστυχώς εξαφανίστηκαν, έκαναν τις προσκλήσεις τους με γκαρίσματα στα υπόλοιπα υποζύγια. Παράλληλα οι γυναίκες έστηναν το καφενείο της αλληλοπληροφόρισης για τα νέα της ημέρας. Έζωναν τη γεμάτη στάμνα στη ράχη τους και άλλοι τις έβαζαν πάνω στα κοφίνια φορτωμένα πάνω στα ζώα.

Τα πηγάδια που ήσαν κοντά στο χωριό ήταν το μεγαλοπίγαδο δίπλα στο περιβόλι του Κομματά και το άλλο δίπλα στο περιβόλι Λαζαρίδη. Το περιβόλι μας το πλησιέστερο στο λιμάνι (όπου σήμερα η «Δήμητρα») είχε σκληρό νερό μόνο για πότισμα δένδρων. Άλλο πηγάδι συναντούσες προχωρώντας 200 μ. στο δρόμο προς Θερμήσι, στα πρώτα αμπέλια και απέναντι στο περιβόλι Σκούρτη. Σ’ αυτό πήγαιναν οι νέες Βαλτετσαίες τη μέρα του Κλύδωνα για να ρίξουν παράδες και να δουν μεσ’ στο πηγάδι τ’αποθαμένα τους.

Το καλύτερο όμως νερό το είχε το καλογερικό πηγάδι 100 μ. απ’ το παλιό νεκροταφείο δίπλα στο περιβόλι του Λάζαρου Παπαμιχαήλ.

Γραφικές οι γυναίκες με τη στάμνα ζωσμένες!

Άλλες θηλυκές υπάρξεις φορτωμένες που ανήκουν στην ιστορία είναι αυτές που κουβαλούσαν δεμάτια κλαριά για το άναμμα του φούρνου που θάψηναν τα ψωμιά τους, αλλά εκτελούσαν και παραγγελιές αντί πενιχρής αμοιβής.

Άλλο ένα φορτίο στη γυναικεία ράχη ήταν ο μπόγος από κουρελούδες, χαλιά, κουβέρτες και άλλα χοντρά ρούχα ακατάλληλα για τη σκάφη, που ταλαιπωρούσε πολλές πλύστρες του Κροθιού. Εκεί στο Κρόθι είχε μια πηγή δίπλα στη θάλασσα με υφάλμυρο νερό κι οι γυναίκες έπλεναν με πηλό (όχι σαπούνι που δεν έπιανε) και με τον κόπανο, τα χοντρά στρωσίδια. Θυμάμαι μέσα στο εμπόρευμα του μαγαζιού μας είχαμε τον άσπρο πηλό στο υπόγειο που τον έκοβαν με μια μεγάλη σπάτουλα.

Γλυκιά και συμπαθητική ανάμνηση η κυρά Θοδωρούλα του Μάσα τακτική βοηθός στην πολυαπασχολούμενη μάνα μου. Ερχόταν τακτοποιούσε στη σκάλα τα στρωσίδια σε μπόγο και τα ζωνόταν με σχοινί στη ράχη της για το Κρόθι. Και πάντα με το γέλιο και τα χωρατά της.

Ηρωίδες γυναίκες! Έπρεπε να συνεισφέρουν και αυτές στον οικογενειακό κορβανά  (ταμείον)

Έτσι καθώς περνούν στις μνήμες μου αυτές οι βασανισμένες σιλουέτες γραφικές αλλά και τραγικές, με κατακλύζει ο θαυμασμός και η συγκίνηση για την αντοχή τους και για τις φιλότιμες πρακτικές τους που αγόγγυστα εκτελούσαν στου τίμιου ιδρώτα την εργασία.

Πολλά κεράκια ευγνωμοσύνης ν’ ανάβουμε γι’ αυτή τους την προσφορά στην κοινωνική αλυσίδα της αλληλοεξυπηρέτησης που ήταν όμως η βαρύτερη, σαν τα πολλά κιλά που πίεζαν τη ράχη τους.

Και για οστεοπόρωση… λέξη. Δεν τη γνώριζαν αυτή τη λέξη. Τόξερε όμως η καρδούλα τους,  όταν έπαυε να κτυπά πριν της ώρας της ή όταν καθηλώνονταν κατάκοιτες για χρόνια.

Ας μένουν με ευγνωμοσύνη στη θύμησή μας.

Κα-  Πα - Ρίγα

Άσπρόμαυρες Φώτο: Στέφος Αλεξανδρίδης

Έκτοτε λέμε εμείς, ούτε μήνυμα ούτε γράμμα στη γη που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα....

>>> https://kamizis.blogspot.com/

Καθιέρωση Τοπικών Ιστορικών Επετείων 

του Δήμου Ερμιονίδας.

Στο Κρανίδι λοιπόν σύμφωνα με ιστορικά ντοκουμέντα τα οποία παρουσιάσαμε στις προηγούμενες αναφορές μας, διαδραματίσθηκαν σοβαρά ιστορικά γεγονότα Εθνικής σημασίας, σημαντικότερο των οποίων θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί η προσωρινή εγκατάσταση στο Κρανίδι της Κυβέρνησης των Επαναστατημένων Ελλήνων. Το ίδιο συνέβη και στην Ερμιόνη με την συνέχιση εκεί των εργασιών της Γ Εθνοσυνέλευσης. 

Στην προσπάθεια του Δήμου μας να αναδείξει και να προβάλλει την ιστορία του τόπου μας, μεταξύ άλλων, το Δημοτικό μας Συμβούλιο αποφάσισε στις 15 Οκτωβρίου του 2012 με την 246/2012 απόφασή του μετά από εισήγησή μου, την καθιέρωση με έκδοση Υπουργικής Αποφάσεως και έκδοση Φ.Ε.Κ όπως προβλέπεται , δύο Ιστορικών Επετείων για τον Δήμο Ερμιονίδας όπως περιλαμβάνονται στην ληφθείσα απόφαση που δημοσιεύουμε πάρα κάτω. Γνωρίζοντας ότι οι προβλεπόμενες διαδικασίες ήταν περίπλοκες και χρονοβόρες μετά την υποβολή του σχετικού φακέλου, παρακολουθούσαμε στενά την πορεία του μέχρι το τέλος της θητείας μας στις 31 Αυγούστου 2014 και οι πληροφορίες μας μέχρι τότε ήταν ότι η υλοποίηση της πρότασης μας εξελίσσονταν θετικά πλην όμως από ότι γνωρίζουμε ουδέν έχει γίνει έκτοτε και μιλώ πάντοτε για επίσημη καθιέρωση με έκδοση σχετικού Φ.Ε.Κ. 

Ελπίζουμε ότι η νέα Δημοτική Αρχή που θα αναλάβει καθήκοντα από την 1η Σεπτεμβρίου 2019, θα κινήσει εκ νέου το θέμα αυτό προς όφελος του τόπου μας

Εικόνες από το λιμάνι της Ερμιόνης- τώρα...

Μας θυμίζουν κάτι από Σεν Τροπέ, πολλά χρόνια πριν, προτού «κουρνιάσουμε» στην ιδιαιτέρα μας πατρίδα, σαν κάτι να περιμένουμε ....

Φώτο - ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας [...] Αύριο (Κυριακή) το βράδυ η καφρίλα θα ξεχυθεί στους δρόμους πανηγυρίζοντας την αυτοχειρία μας!! ...

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[...] Ποιο ποσοστό του πληθυσμού έχει τις προϋποθέσεις να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα; 
Μια Ελλάδα, μακάβριο απολειφάδι κοινωνίας, χωρίς χωριά, χωρίς γειτονιά, χωρίς ενορία, με βάναυσα στρεβλωμένη ιστορική συνείδηση, εξευτελιστικά άγλωσση, αισθητικά εκβαρβαρισμένη, πνιγμένη στο σκουπίδι και στο ψυχανώμαλο γκράφιτι. 
Οι οικισμοί, ασφυκτική μονοκρατορία σταθμευμένων οχημάτων, η τροφοδοσία από «ντελίβερι», η εκκλησία παιδαριωδώς θρησκειοποιημένη, το σχολειό βαριεστημένα χρηστικό, η αναξιοπρέπεια πιο βασανιστική και από την ανεργία, η αδικία πιο σαδιστική και από την πείνα....

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μέθη αυτοχειρίας

Christos Yiannaras | 08 Jul 2019

Στην προεκλογική περίοδο που τερματίζεται σήμερα, το κυρίως αποκαρδιωτικό φαινόμενο ήταν η ολοκληρωτική μετάθεση της πολιτικής στο πεδίο των εντυπώσεων.
Ούτε αντιπαράθεση προγραμμάτων, ούτε αντιμαχία επιχειρημάτων, ούτε αντιπαραβολή ηγετικών προσωπικοτήτων στα κομματικά επιτελεία. 
Μοναδική αρένα ανταγωνισμού, τα «ευρήματα» και τεχνάσματα των διαφημιστών. 
Οι πολιτικοί δέσμιοι των μαστόρων της ευφραντικής παραπλάνησης, του δελεασμού και της εξαπάτησης. 
Να υποτάσσεις τη διαχείριση της ζωής εννέα εκατομμυρίων ανθρώπων στη λογική της μεθοδευμένης εξαπάτησής τους, να την καθιστάς συνάρτηση μιας μάχης εντυπώσεων, δεν είναι απλώς αμοραλισμός, είναι «ύβρις». 
Ηγεσίες κομμάτων και υποψήφιοι διαχειριστές των συμφερόντων του λαού να υιοθετούν «υβριστική» αδιαφορία για το παρελθόν του κόμματος που εκπροσωπούν και λανσάρουν. 
Ωσάν το κόμμα τους να μην υπέγραψε ποτέ «μνημόνια» αυτεξευτελισμού, να μην πρόδωσε την ετυμηγορία των πολιτών ή να μην κακούργησε τον εξωφρενικό δανεισμό του κράτους, την υποτέλεια, τον διεθνή διασυρμό, τη φτώχεια την προγραμματισμένη για δεκάδες χρόνια. 
Προεκλογικά, οι κομματικές ηγεσίες και οι εκλεκτοί των ψηφοδελτίων τους συμπεριφέρονταν και ρητόρευαν με τον «τουπέ» του άσπιλου και αμόλυντου πολιτευτή. 
Καμία σκιά ενοχής και ντροπής, τουλάχιστον για τα ιλιγγιώδη ποσά που άρμεξε το κόμμα τους από τις Τράπεζες, κανένας δισταγμός να καμαρώνουν για ονόματα αρχηγών, που το «ανάστημά» τους έχει μετρηθεί και κριθεί – θα συντρόφευαν τώρα Τσοχατζόπουλο και Παπαντωνίου, αν δεν είχαν αυτο-αμνηστευθεί με καταγέλαστα νομοθετήματα «περί ευθύνης»!
«Υβρις», στην κυριολεξία. Γιατί όμως η ελληνική κοινωνία να πάσχει τόσην αμνησία, τέτοιαν απώλεια αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού; 
Ακριβώς επειδή κάθε έρμα παιδείας έχει (σκόπιμα, μεθοδικά και εγκληματικά) αποσαθρωθεί, πολλά χρόνια τώρα. Η περίπου πια ελληνόφωνη συλλογικότητα (όχι κοινωνία) έχει μεταθέσει τη γνώση-αντίληψη από την εμπειρική πιστοποίηση και την ορθή κατανόηση στην παθητική κατάποση τηλεοπτικών εντυπώσεων. 
Η παραίτηση από τη μνήμη, τη σκέψη και την κρίση, στην προεκλογική ειδικά περίοδο, έμοιαζε νόσημα επιδημικό: Σαν να έχει εκλείψει ο κοινός νους, τα στοιχειώδη αντανακλαστικά αυτοάμυνας. Εξωφρενική, σκέτη παράνοια η κοινωνική ανοχή για τον κομματάρχη που, με τη λεοντή της «ριζοσπαστικής» Αριστεράς, χωρίς μετονομασίες, μεταπήδησε στους πειθήνιους λακέδες των «Αγορών» ατιμάζοντας τη λαϊκή δημοψηφισματική ετυμηγορία.
Αλλά εξίσου νόσημα συλλογικής αμνησίας προδίδει και η παραμονή στο προσκήνιο του θλιβερά ολίγιστου πρώην πρωθυπουργού, που σημάδεψε κωμικοτραγικά την Ιστορία παραδίνοντας τη χώρα και τον λαό της σε πολυώδυνο εξανδραποδισμό – με «γραφικότητα»: από το Καστελόριζο, μέσα σε κομψή βαρκούλα! Ποια λογική και ποια ευπρέπεια έχει απομείνει σε αυτό τον περιώνυμο λαό, που επιτρέπει να του απευθύνονται, με διαγγέλματα ή με αρθρογραφία, πρώην πρωθυπουργοί, φυσικοί αυτουργοί του εγκληματικού και παρανοϊκού υπερδανεισμού της χώρας; 
Η απόλυτη προτεραιότητα του εντυπωσιασμού γεννάει έναν καινούργιο ανθρωπολογικό τύπο «πολιτικού», μια διαφορετική «ηγέτιδα τάξη»: Στα εκλογικά ψηφοδέλτια, μετρήστε τον αριθμό των τηλεοπτικών αστέρων (δημοσιογράφων, τηλεπαρουσιαστριών, εκφωνητών, σταθερών «μαϊντανών» σε τηλεοπτικές συζητήσεις) – είναι καταιγιστικός ο αριθμητικός πλεονασμός τους. 
Κάποτε στη Βουλή μάλλον υπερτερούσαν οι νομικοί, γνώστες (κατά τεκμήριο) των αρχών Δικαίου στον δημόσιο βίο. Σήμερα τα κόμματα αναζητούν και έμπειρους τζογαδόρους του διεθνούς χρηματιστηριακού παιγνίου (τουπίκλην «οικονομολόγους»). Αλλά το προβάδισμα έχουν οι φυσιογνωμίες, που με την παρουσία τους στη μικρή οθόνη, φαντάζουν στη μάζα οικείοι, φιλαράκια της καθημερινής αναστροφής στο «καθιστικό» ή στην κουζίνα μας.
Αναμφισβήτητα, «νέα» ηγέτιδα τάξη, καινούργιο πολιτικό προσωπικό της χώρας, είναι οι αστέρες (ή και κομπάρσοι) του τηλεοπτικού θεάματος: Περισσότερο ηθοποιοί και λιγότερο ή καθόλου δημοσιογράφοι, εκτοπίζουν προοδευτικά και υποκαθιστούν τους πολιτικούς. 
Θηλυκές τηλεπερσόνες, επιλεγμένες κάποτε για το sex-appeal τους και καθόλου για τα διανοητικά τους χαρίσματα. Ή αρσενικές, με προσόν τον «αέρα» (αυθάδεια) του ημιεγγράμματου, τη μαγκιά της «στυλάτης» ανδροπρέπειας, την τόλμη της αναίδειας. 
Αυτά τα προσόντα κερδίζουν τηλεθέαση, «κι ας πάει και το παλιάμπελο»!
Ποιο ποσοστό του πληθυσμού έχει τις προϋποθέσεις να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα; Μια Ελλάδα, μακάβριο απολειφάδι κοινωνίας, χωρίς χωριά, χωρίς γειτονιά, χωρίς ενορία, με βάναυσα στρεβλωμένη ιστορική συνείδηση, εξευτελιστικά άγλωσση, αισθητικά εκβαρβαρισμένη, πνιγμένη στο σκουπίδι και στο ψυχανώμαλο γκράφιτι. 
Οι οικισμοί, ασφυκτική μονοκρατορία σταθμευμένων οχημάτων, η τροφοδοσία από «ντελίβερι», η εκκλησία παιδαριωδώς θρησκειοποιημένη, το σχολειό βαριεστημένα χρηστικό, η αναξιοπρέπεια πιο βασανιστική και από την ανεργία, η αδικία πιο σαδιστική και από την πείνα.

Αύριο το βράδυ η καφρίλα θα ξεχυθεί στους δρόμους πανηγυρίζοντας την αυτοχειρία μας.

Εποχές για πνευματικές, ψυχικές αλλά και ουσιαστικές αποδράσεις, γιατί χανόμαστε στο ζόφο που μας περιβάλλει...

	Βαρκαρόλα
	Στίχοι:   Βαγγέλης Γκούφας Μουσική:   Σταύρος Ξαρχάκος 1. Αλίκη Βουγιουκλάκη 2. Γιάννης Πουλόπουλος 3. Δήμητρα Γαλάνη   4. Κώστας Χατζής Στέγνωσε αγέρι τα πανιά και πάρε τα όνειρα μου πάρε και τη καρδιά μου δεν τη μπορώ την ερημιά Γυαλό γυαλό που θα με πας που θα με ταξιδέψεις και τι θα μου γυρέψεις αφου το ξέρω μ’ αγαπάς

Γλυκές θύμισες του Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη από τ' ανέμελα παιδικά μας χρόνια...

Ήμουν κι εγώ εκεί…

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Αφορμή να ξαναγράψω για τα ποδοσφαιρικά κατορθώματα της παιδικής μας ηλικίας μου έδωσε μια σπάνια φωτογραφία, ηλικίας 60 και πλέον χρόνων, γεμάτη μνήμες και ιστορία. 

Την είχε καλά φυλαγμένη, από το 1958, ο «φτερωτός» παιδικός μου φίλος Τάκης Σχοινάς και μου την έδειξε σε μια από τις καλοκαιρινές συναντήσεις των συνομηλίκων…

Ασυναγώνιστος στο τρέξιμο, ο Τάκης, ο γείτονάς μου! Καλόκαρδος, σεμνός, λιγόλογος, αγαπητός σε όλους, αλλά και πιστός συνοδοιπόρος και συναγωνιστής σε κάθε «παράπτωμα» των παιδικών χρόνων. Καμαρώστε μας!

Όρθιοι (από αριστερά):

Σταμάτης Λακούτσης, Γιώργος Αγγελής, Αντώνης Δράκας, +Μανόλης Πολίτης, +Λευτέρης Γκάτσος, Σταμάτης Δαμαλίτης, Σταύρος Νάκος.

Καθιστοί (από αριστερά):

Τάκης Σχοινάς, Αργύρης Ντανές, +Νίκος  Καρατζάς και ο υπογράφων.

Αυτή, λοιπόν, ήταν η «ΠΑΝΕΡΜΙΟΝΙΣ», η θρυλική ποδοσφαιρική ομάδα του Ταξιάρχη με κάποιες «μεταγραφές» από άλλες γειτονιές.

Με τόλμη και αυτοπεποίθηση, φαντασία και υψηλή αίσθηση του χρέους, ποζάρουμε στον φακό αγνοώντας τα «δυσάρεστα» επακόλουθα στο σπίτι και το σχολείο... Μικροί παίκτες, με μεγάλα οράματα, έτοιμοι για όλα! σκεφτόμουν με νοσταλγία για αρκετή ώρα …

Τότε, όπως κι άλλες φορές έχω γράψει, κάθε γειτονιά είχε τη δική της ποδοσφαιρική ομάδα. Οργανώναμε, μάλιστα, και τοπικό πρωτάθλημα! Το ντέρμπι του πρωταθλήματος ήταν ο αγώνας Ταξιαρχιώτες - Λιμανιώτες. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, οι Λιμανιώτες είχαν καλύτερη ομάδα και τις περισσότερες φορές μας νικούσαν.

Ωστόσο, σπάνια χαίρονταν τη νίκη τους, γιατί σχεδόν πάντα μετά τον αγώνα ακολουθούσαν «βίαιες συγκρούσεις» για ασήμαντη αφορμή! Σ’ αυτές τις «συρράξεις» οι Ταξιαρχιώτες είμαστε ανίκητοι…

Έτσι πανηγυρίζοντας και έχοντας ξεχάσει εντελώς το αποτέλεσμα του αγώνα με ιαχές και αλαλαγμούς γυρίζαμε πίσω στο στρατηγείο μας, στου «Μπούλη του Παπά» το σπίτι. Ακολουθούσε ξέφρενο πανηγύρι με σημαιοστολισμούς, παρελάσεις, λαμπαδηφορίες, κρυφές συναντήσεις των μηδισάντων… και όχι μόνο!

Καλό καλοκαίρι!

ΣΗΜ.

Αργότερα, όταν μαλώσαμε, αποχώρησαν μερικοί, πήραν και το όνομα και οι …εναπομείναντες τη νέα ομάδα την ονομάσαμε «Δάφνη».

Βιβή Σκούρτη - Ευχαριστώ όλους και όλες εσάς , που με πείσμα και σταθερό χέρι ρίξατε στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

 «Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία» 

Μ. Κατσαρός

Αγαπητοί συμπολίτες-συμπολίτισσες

 Oι εκλογές ολοκληρώθηκαν και τα εκλογικά αποτελέσματα και οι αποφάσεις μας θα επηρεάσουν τις ζωές όλων μας.

Η κυβέρνηση της τελευταίας τετραετίας έχει αφήσει ισχυρή σπορά πίσω της. Ο ουσιαστικός εκσυγχρονισμός του κράτους, η οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους, η επανασύσταση της Υγείας και της Παιδείας έχουν ήδη αποδυναμώσει το αίσθημα αδυναμίας των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων μπροστά στο «άγνωστο».

Με άλλα λόγια η «αριστερή παρένθεση» δεν πρόκειται πια να κλείσει. Και γι’ αυτό θα φροντίσει η ίδια η Αριστερά, που κρατά δεσμούς ισχυρούς με την κοινωνία και τους «πολλούς». Και  βεβαίως  η Αριστερά παραμένει  παρούσα, σε πείσμα όσων  επιθυμούσαν τη στρατηγική της ήττα.

 Ευχαριστώ όλους και όλες εσάς , που με πείσμα και σταθερό χέρι ρίξατε  στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω τους 1097 φίλους και φίλες που με τίμησαν με την ψήφο τους. Τους υπόσχομαι, ότι θα συνεχίζω να παλεύω για τα οράματα της Αριστεράς και την επίλυση των  προβλημάτων της ιδιαίτερης πατρίδας μας με τον ίδιο ζήλο.

Όλο αυτό το «επίπονο» διάστημα ανακάλυψα για ακόμα μια φορά  τη γλυκύτητα της επαφής, το ζείδωρο των συζητήσεων, τους προβληματισμούς για την κοινωνία, την πολιτεία, το μέλλον μας.  Απέκτησε και πάλι  την αξία της η απλότητα, η συμπόρευση, η αλληλεπίδραση, η συμμετοχή της καθημερινής επικοινωνίας με τους πολίτες, τα βιώματα, οι στάσεις, η συμμετοχή και δραστηριοποίηση στους κοινωνικούς θεσμούς. 

Επανεμφανίστηκαν οι ανθρώπινες αξίες και επαναξιολογήθηκαν.

Αυτές θα πάρω μαζί μου και θα πορευτώ 

Σας ευχαριστώ 

Βιβή Σκούρτη

.. «Μια ακόμα πρόβλεψη από το ποντικάκι του Βρομοσκοπίου blog» ..

Σε κάθε προεκλογική περίοδο τον βάζουν «και κάνει κούκου» ότι δήθεν ενημερώνει… και μετά εξαφανίζεται…

«Μάντεψε σωστά το ποντικάκι»… 

«Ούτε η Πυθία στο Μαντείο των Δελφών δεν θα μπορούσε να κάνει τέτοια πρόβλεψη»…

Πέστε μου που πουλάνε μυαλά να του πάρω δυο … 

 ...Να χαίρεστε κυρία την επιλογή σας να σας υπηρετεί...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Πέμπτη, 4 Ιουλίου 2019 

Σαρωτικός ο Γ. Μανιάτης. Κλείδωσε την έδρα του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ στην Αργολίδα (βίντεο)

Κλείδωσε την έδρα του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ στην Αργολίδα

Ο Καθηγητής Γιάννης Μανιάτης - Ευχαριστεί τους συμπολίτες του και συγχαίρει τον νεοεκλεγέντα Βουλευτή Ανδρέα Πουλά...

Γ. Μανιάτης: «Ένα μεγάλο ευχαριστώ»

Γιάννης Μανιάτης	)
προς κρυφή κοιν.: εγώ

8 
Ιουλίου 2019

Γ. Μανιάτης: «Ένα μεγάλο ευχαριστώ»

Ο καθ. Γιάννης Μανιάτης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Οι πολίτες της Αργολίδας μίλησαν και η επιλογή τους είναι απόλυτα σεβαστή. 

Συγχαίρω τον Ανδρέα Πουλά για τη νίκη του και του εύχομαι καλή κι επιτυχημένη κοινοβουλευτική πορεία.

Θέλω να ευχαριστήσω από την καρδιά μου τους χιλιάδες φίλους της Αργολίδας, που όλα αυτά τα χρόνια στάθηκαν δίπλα μου και μαζί παλέψαμε για κάτι καλύτερο. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους στενούς μου συνεργάτες, που μαζί ζήσαμε αγωνίες, πίκρες και χαρές. Στη ζωή πάντα υπάρχουν νίκες και ήττες, πάντα όμως το κλείσιμο μιας σελίδας σημαίνει το άνοιγμα μιας νέας. Επιστρέφω στα ακαδημαϊκά μου καθήκοντα γεμάτος από την αγάπη και την εμπιστοσύνη τόσων πολλών φίλων, που μαζί σταθήκαμε όρθιοι, παλέψαμε και προσφέραμε στον τόπο μας αυτό που μπορούσαμε.

Όλη αυτή την αγάπη, δεν μπορώ να την ανταποδώσω, παρά μόνο με ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.

Ευχαριστώ θερμά την οικογένειά μου, τη Βίκυ, τον Τάσο και τη Μαρία, που ήταν δίπλα μου σε όλες τις στιγμές μου».