Σχετικά με το λήμμα ιδιόκτητος –η-
ο. Αντιγράφω από το πιο αναγνωρισμένο λεξικόστις μέρες μας του Καθηγητή Γλωσσολογίας Γιώργου Μπαμπινιώτη.->
Ιδιόκτητος – η-ο -> αυτός που βρίσκεται στην κατοχή κάποιου ως ατομικό
περιουσιακό στοιχείο – π.χ. ιδιόκτητη μονοκατοικία
Και εγώ ρωτάω κ. δήμαρχε, εσείς τι εννοείτε στην απόφασή σας –
με το Ένταλμα Πληρωμής 3.163.33 € για έξοδα κίνησης ιδιόκτητων μεταφορικών
μέσων – καύσιμα, λιπαντικά, διόδια, κτλ;;; …
2) Όλα τα καύσιμα και λοιπά έξοδα των αυτοκινήτων του Δήμου
με αυτό τον χαρακτηρισμό τα αναρτάτε στη
ΔΙΑΥΓΕΙΑ;;
Τα υπόλοιπά του βρομερού σχολίου σας τρισάθλιοι του Εικονοσκοπίου,
είναι για εμένα σκουπίδια, προερχόμενα και
γραμμένα από σκουπίδια χωρίς όνομα και επώνυμο και στην προκειμένη περίπτωση με
ένα ακόμα ψευδώνυμο μέσα στις εκατοντάδες που έχετε χρησιμοποιήσει στο
Βρομομπλόκ σας για να διασύρεται συκοφαντικά πρόσωπα και πράγματα του τόπου μας…
Αυτό να ξέρετε μόνο, πως οι ηθικοί άνθρωποι στην επικοινωνία τους
με τους συμπολίτες τους,δεν
χρησιμοποιούν την ανωνυμία ή την ψευδωνυμία τους!
Έτσι σκέπτονται και ενεργούν
μόνο, οι απατεώνες, οι άνθρωποι της νύκτας και του υποκόσμου και αυτοί της μπόχας των υπονόμων!, -> όπως εσείς!!! - Κι' αυτό, ως απειλή, ανάλογα με τα βρωμερά συμφέροντά σας '!! …
Τώρα αν θέλετε μέσα στις αθλιότητες των σχολίων σας, να
παρεμβάλλετε έμμεσα
το όνομα του κ. δημάρχου, δικαίωμά σας…
Πάντως, εγώ θα συνεχίσω να θέτω δημοτικά – πολιτικά ερωτήματα
στον κ. δήμαρχο
Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
Η «επιφυλλίδα» σε μια εφημερίδα είναι είδος δημόσιου λόγου με επικαιρικό χαρακτήρα, όχι οπωσδήποτε χρονογραφικό. Συνήθως παρακολουθεί την επικαιρότητα, όμως στοχεύει πρωτίστως στην κριτική ανάλυση, όχι στην πληροφόρηση. Θα έλεγα, ότι κυρίως επιδιώκει να ενισχύσει την κριτική αντίσταση του αναγνώστη στις ψυχολογικές προτεραιότητες της προπαγάνδας, της διαφήμισης, των ιδεολογικών δογμάτων.
Είναι μια συνειδητή και θελημένη αντίσταση η επιφυλλίδα στην απολυταρχία των εντυπώσεων – μάχεται αυτή τη λοιμική. Που σημαίνει, ότι είναι ένα είδος λόγου εξ ορισμού σε αντιπαλότητα με τις «βεβαιότητες» της εξουσιαστικής ρητορείας, της «διαφήμισης» (δηλαδή της κερδεμπορίας), της καταναλωτικής σαγήνης. Οφείλει η επιφυλλίδα να είναι συνεπής στην κριτική ανιδιοτέλεια.
Στις 23.5.2021 η επιφυλλίδα, που με τιμά η «Κ» να δημοσιεύω στο κυριακάτικο φύλλο της, είχε τίτλο (και θέμα): «Τουρισμός, η αυτοκαταδίκη μας». Προκάλεσε την αντίδραση (ακριβέστερα: την οργή) του κυρίου Σταύρου Ανδρεάδη, που υπογράφεται «Πρόεδρος του Ομίλου Sani/lkos» και «Επίτιμος Πρόεδρος του ΣΕΤΕ» (υποθέτω, Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων). Αυτή τη φορά, παραδόξως, η «Κ» δεν μου κοινοποίησε το κείμενο που με αφορούσε, ώστε ενδεχομένως να απαντηθεί.
Αλλά είναι και η πρώτη φορά που θεωρώ την απάντηση χρέος. Διότι ο κ. Σ.Α. δεν παραθέτει αντιρρήσεις, επιφυλάξεις, αμφισβητήσεις του περιεχομένου της επιφυλλίδας μου, αντιτάσσει μόνο χαρακτηρισμούς. Χαρακτηρίζεται η επιφυλλίδα μου «κείμενο που ξεπερνά κάθε όριο εμπάθειας, παραπληροφόρησης και προσβολών». Δεν καταγράφει, δυστυχώς, ποιες λέξεις, φράσεις, διατυπώσεις της επιφυλλίδας εκφράζουν εμπάθεια, ποιες συνιστούν παραπληροφόρηση, ποιες προσβάλλουν τον αναγνώστη.
Η υπέρβαση «κάθε ορίου» τεκμηριώνεται με τρεις καταγγελίες «ψεύδους» (!) που ακολουθούν: «Τεράστιο ψεύδος», το ποσοστό αλλοδαπών που στελεχώνουν τα μεγάλα ελληνικά ξενοδοχεία. «Τεράστιο ψεύδος», τα προκατασκευαζόμενα στην Κίνα ψωμάκια και φαγητά. «Ψεύδος» και το ότι οι τουρίστες δεν ψωνίζουν αρκετά από τα, made in Taiwan, «σουβενίρ».
Θα μου επιτρέψει, ο άγνωστός μου επιχειρηματίας τουρισμού, απλώς μια υπενθύμιση: Ότι τη λέξη ψεύδος, στην ελληνική γλώσσα, τη χρησιμοποιούμε για να εντοπίσουμε θελημένη σκοπιμότητα, εσκεμμένη ενέργεια, συνειδητή εξαπάτηση. Όταν ο συνομιλητής μας υποστηρίζει μιαν ανακρίβεια – αναλήθεια, του καταλογίζουμε λάθος, σφάλμα, ελλιπή πληροφόρηση. Όταν πεισθούμε ότι ξέρει την αλήθεια και σκόπιμα την αρνείται, τότε του καταλογίζουμε ψεύδος. Ακόμα και στον πιο αγροίκο και άξεστο συνομιλητή που μας καθυβρίζει, αντιτάσσουμε συνήθως το ερώτημα: «μήπως κάνετε λάθος;», μήπως έχετε εσφαλμένες πληροφορίες;
Η απάντηση που επιφύλαξε στην επιφυλλίδα μου, τη σχετική με τον τουρισμό, ο κ. Σ.Α. (και μάλιστα από τις σελίδες της ευπρεπέστερης εφημερίδας που διαθέτουμε) αποκλείει κάθε ενδεχόμενο συν-εννόησης, κόβει κάθε γέφυρα πιθανής προσέγγισης, αρνείται a priori οποιονδήποτε αντιρρητικό της δικής του αρράγιστης βεβαιότητας λόγο. Έχω την απορία: Αν ο κ. Σ.Α. διαγράφει (με τριπλή επανάληψη) σαν «τεράστιο ψέμα» τις συγκεκριμένες αγωνίες μιας περί τουρισμού επιφυλλίδας, τι άραγε θα καταλόγιζε στον Σεφέρη για κριτικές αποφάνσεις του, όπως: «Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις... Στη βάση κάθε συζήτησης εξυπακούεται ένα σιωπηρό συμβόλαιο, εκείνη η βαθύτερη συμφωνία, χωρίς την οποία κάθε αντιγνωμία καταντά μια μάταιη ταραχή. Στην Ελλάδα, ίσως έχουμε πολλούς παράλληλους μονόλογους, αλλά δεν έχουμε διάλογο». («Πολιτικό Ημερολόγιο» – «Εισαγωγή στην Έρημη Χώρα»).
Αναφέρομαι ειδικά στον Σεφέρη, επειδή ζούμε ακόμα οι Ελληνώνυμοι με θαυμασμό, όχι για ό,τι αξιωθήκαμε να σαρκώνει στην ανθρώπινη ιστορία το όνομά μας, αλλά για ό,τι ελάχιστα αναγκάστηκε η Δύση να αναγνωρίσει στις μέρες μας σαν καθολικά πολυτίμητο αν και ελληνικό. Βλέπω, λοιπόν, να κολλάει θαυμάσια και στον τουρισμό μια ακόμα φράση του Σεφέρη:
«Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι; Δε γυρεύω μήτε το σταμάτημα, μήτε το γύρισμα προς τα πίσω. Γυρεύω το νου, την ευαισθησία και το κουράγιο των ανθρώπων να προχωρούν εμπρός». (Η γλώσσα στην ποίησή μας, 1964).
Ας μετρήσει, ο αναγνώστης, με το μέτρο αυτών των λόγων την άμεση απόρριψη ως «ψεύδους» την μέσω τουρισμού αυτοκαταδίκη μας των Ελλήνων.
Η Κοινότητα Ερμιόνης ικανοποιημένη από τις ενέργειες του Προϊσταμένου της Λιμενικής Αρχής, Λιμενάρχη κ. Δημητρίου Παππά για την απαγόρευση στάσης και στάθμευσης των αυτοκινήτων στους δύο λιμενοβραχίονες του βόρειου λιμένος με τη σύμφωνη γνώμη του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Ερμιονίδας, είναι πρόθυμη να συμβάλλει σε οποιαδήποτε βοήθεια χρειάζονται ώστε οι πολίτες μας και οι επισκέπτες μας να απολαμβάνουν με τον καλύτερο τρόπο τη χρήση του λιμένος.
Ευελπιστούμε και εκ μέρους του Δήμου Ερμιονίδας ότι η επέκταση της κυκλοφοριακής ρύθμισης που θα προτείνει η Κοινότητά μας (1η, 2η και 3η φάση) θα είναι προς τη σύμφωνη γνώμη που επιθυμούν η μεγάλη πλειονότητα των συμπολιτών και των επισκεπτών μας.
Τέλος πάντων κ. δήμαρχε θα μάθουμε και εμείς οι απλοί δημότες - χωρίς τίτλους και εξουσίες - σε ποιους ιδιοκτήτες αυτοκίνητων πληρώνει τα καύσιμα και λοιπά έξοδα ο Δήμος μας ;;;
Εντάξει όλα τα αυτοκίνητα του Δήμου τα βλέπουμε καθημερινά να κυκλοφορούν στους δρόμους της Ερμιονίδας προφανώς εκτελώντας αποστολές οι οδηγοί τους, αλλά η απόφασή σας κ. δήμαρχε για τα ιδιόκτητα αυτοκίνητα μας ξενίζει...
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
ΥΓ. Περιμένουμε την διευκρινιστική απάντησή σας κ. δήμαρχε.
Οι παράξενες συμπτώσεις σε Δικαιοσύνη και Εθνική Αρχή Διαφάνειας Δημήτρης ΤερζήςΠοιοι και γιατί δεν προχωρούν την
έρευνα για τις επεμβάσεις TAVI στο 401 ΓΣΝΑ παρά το σχετικό πόρισμα των
ελεγκτικών αρχών; ● Ποιοι και γιατί αγνοούν διατάξεις του Κώδικα Ποινικής
Δικονομίας; ● Σοβαρά ερωτήματα και για τον ρόλο της ΕΑΔ σε δεύτερο πόρισμα που
προέκυψε έπειτα από έρευνα της «Εφ.Συν.»
Παράξενα
πράγματα συμβαίνουν επί επιτελικού κράτους και στον τομέα της Δικαιοσύνης. Παρά
τις αρχικές εξαγγελίες του, το κυβερνητικό επιτελείο δείχνει προσήλωση σε
πρακτικές που δεν συνάδουν με ένα σύγχρονο κράτος δικαίου, αλλά με ένα
παλαιοκομματικού τύπου κράτος.
Εξηγούμαστε:
Οπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα δημοσιεύματά μας, εδώ και καιρό η
εφημερίδα μας διώκεται, επειδή τόλμησε για άλλη μια φορά να κάνει τη δουλειά
της. Συγκεκριμένα, να διεξαγάγει μια μεγάλη δημοσιογραφική έρευνα με μοναδικό
μέλημα την πληροφόρηση του κοινού για ένα ζήτημα δημόσιας υγείας που αφορά
καρδιοπαθείς συνανθρώπους μας. Τα δημοσιεύματα αφορούσαν τις επεμβάσεις
αντικατάστασης αορτικής βαλβίδας χωρίς διάνοιξη του θώρακα, γνωστές ως TAVI.
«Επεμβάσεις ιδιαίτερα ακριβές (κατά μέσο όρο 25-30.000
ευρώ το κόστος), για τις οποίες υπήρχε ανυπαρξία νομοθετικού πλαισίου επί μια
7ετία, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν για τα δημόσια ταμεία, αλλά κυρίως για την τύχη
των ασθενών που υποβλήθηκαν σε αυτές, καθώς το καθεστώς τέλεσής τους δεν ήταν
καθορισμένο» («ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΔΙΩΞΗΣ: Τι απέγιναν οι έρευνες για το 401;»
«Εφ.Συν.» 1.5.2021).
Βασικό
στοιχείο στο οποίο στηρίχτηκαν τα ρεπορτάζ, πέρα από τις μαρτυρίες γιατρών και
επίσημων εγγράφων τόσο από το νοσοκομείο όσο και από το Κεντρικό Συμβούλιο
Υγείας (ΚΕΣΥ), ήταν κυρίως το εξαιρετικά επιβαρυντικό πόρισμα του ΣΕΥΥΠ, το
οποίο, ενώ έχει σταλεί ήδη από το 2018 σε τρεις Εισαγγελίες, δεν έχει ακόμα
αποτελέσει τη βάση περαιτέρω δικαστικής διερεύνησης της υπόθεσης. >>>
... Κύριε Δήμαρχε, τόσα χρόνια ο Δήμος πως λειτουργούσε που δεν είχαμε τόσους πολλούς αντιδημάρχους, που δεν είχαμε Γενικό Γραμματέα, δεν είχαμε τόσους πολλούς ειδικούς συμβούλους - συνεργάτες, τόσους πολλούς υπαλλήλους;;;
Τελικά από ό,τι καταλαβαίνουμε ο Δήμος έχει Οικονομική Υπηρεσία για να πληρώνει πρωτίστως όλους αυτούς και μετά βλέπουμε για τις άλλες ανάγκες και υποχρεώσεις εάν περισσεύουν χρήματα...
Τι άλλο να πούμε και να φανταστούμε με όλα αυτά που συμβαίνουν στο Δήμο μας-
Το παραθέτουμε και το αφιερώνουμε εξαιρετικά (για να πάψουν τα στόματα να λένε.....) σε όλους αυτούς που
υποστηρίζουν κρυφά και φανερά, πως η σημερινή δημοτική αρχή έλυσε το πρόβλημα
με τη λογική της γνωστής ρήσης «μακριά από εμάς και όπου θέλουν ας πάνε»!... Αντί
να πιέσουμε τους πλέον αρμόδιους – Κυβέρνηση και Περιφέρεια Πελοποννήσου να λύσουν το σοβαρό πρόβλημα των Δήμων δηλαδή
όλων των δημοτών – πολιτών και όχι με ημίμετρα και μερικές φορές με παράνομες προσωρινές (μόνιμες) άδειες και παράνομες λύσεις!...
Προς το παρόν δίνουν αυτή τη λύση... με τη μεταφορά τους σε ΧΥΤΑ για να ρυπαίνουν όλες τις αγνές περιβαλλοντικά περιοχές της Ελλάδας, φαράγγια, ρεματιές κ.α. απείρου φυσικού κάλλους!!! ...
Τα σκουπίδια μας από το 2012 έως σήμερα από το ΧΥΤΑ της Φυλής, μετά κάπου στην Κόρινθο, και σήμερα στην Άμφισσα.
Κάποτε λέγανε κάποιοι παράγοντες... της Περιφέρειας, να τα πηγαίναμε στη
Γερμανία!!! ..
Και εμένα δεν μου αρέσει το πιο πάνω θέμα που μας αφορά όλους, όπως δεν αρέσει σε πολλούς αναγνώστες - δημότες, με τη λογική της γνωστής ρήσης. -> «μακριά από εμάς και όπου θέλουν ας πάνε»!...
Αυτό όμως, καταδεικνύει την «κουλτούρα μας και την πολιτική μας παιδεία», τους φόβους μας και τους υπολογισμούς μας... -> να μη τα χαλάμε με κανένα και να τα έχουμε με όλους καλά...
Αλλά έτσι δεν πάμε μπροστά!!!
-> Τώρα πηγαίνετε να εκτονωθείτε . με τα lice και τις καρδούλες σας σε άλλα θέματα ουδέτερα, για να φαινόσαστε κοινωνικοί και πολιτισμένοι......
ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ- ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ Χ.Υ.Τ.Α. ΑΜΦΙΣΣΑΣ!
Από τον Σταυρό
Διδύμων, στο Χ.Υ.Τ.Α. Φυλής Αττικής , σε Χ.Υ.Τ.Α (;) κάπου στην Κορινθία
και τώρα στον Χ.Υ.Τ.Α. Άμφισσας!
Μετά το αποτυχημένο πείραμα της συγκέντρωσης των απορριμμάτων και της δεματοποίησης τους στο Σταυρό Διδύμων το 2010 με πρωτοβουλία της τότε Διοίκησης της Περιφέρειας Πελοποννήσου και την σύμπραξη των πρώην Δήμων Κρανιδίου ,Ερμιόνης και Ασκληπιού και το τραγικό αδιέξοδο που δημιούργησε στη συνέχεια αυτός ο τρόπος διαχείρισης, 12 χρόνια μετά μέχρι σήμερα, τόσο η Πολιτεία ,όσο και η Περιφέρεια Πελοποννήσου δεν κατάφεραν να δώσουν οριστική λύση στο μεγάλο αυτό πρόβλημα.
Και τότε μεν (2011-2014)την αντιπολίτευση και άλλους που είχαν δημιουργήσει το πρόβλημα, τους βόλευε "ως πόντιους πιλάτους" να φορτώνουν τις ευθύνες στη Δημοτική Αρχή που κλήθηκε να το διαχειριστεί μόλις εξελέγη, σήμερα όμως όλοι τους σφυρίζουν αδιάφορα ,ικανοποιημένοι από τις προσωρινές λύσεις που και αυτές πρώτοι εμείς τις ανοίξαμε, με την μεταφορά των απορριμμάτων στον Χ.Υ.Τ.Α. Φυλής Αττικής.
Θυμόμαστε όλοι τις τραγικές καταστάσεις που βιώσαμε μετά το πείραμα της δεματοποίησης των απορριμμάτων το 2010 στο Σταυρό Διδύμων, όταν ο χώρος πολύ γρήγορα γέμισε με δέματα απορριμμάτων και η αρμόδια για την μεταφορά και αδρανοποίηση τους, Περιφέρεια δεν ήξερε τι να τα κάνει και πού να τα πάει. Υποτίθεται θα μεταφέρονταν τότε στο Εργοστάσιο του οποίου η κατασκευή συμβασιοποιήθηκε πρόσφατα στις 29 Ιανουαρίου 2021(!!!) Το θέατρο αυτό του παραλόγου που παίχτηκε, του οποίου το μεγαλύτερο του μέρος έλαχε σε μένα να το ζήσω ως δήμαρχος του Δήμου Ερμιονίδας, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου το 2011, ελπίζω να φτάσει στην λήξη του με την ετεροχρονισμένη κατά μια 10ετία και πλέον κατασκευή αυτού του περιβόητου και πολυπόθητου Εργοστασίου Διαχείρισης Απορριμμάτων. Στις πρώτες πράξεις αυτού του θεάτρου του παραλόγου και μπροστά στην αδιαφορία της Περιφέρειας Πελοποννήσου για το πρόβλημα που η ίδια δημιούργησε, χρειάσθηκε να μεταφέρουμε τα συσσωρευμένα απορρίμματα, από τους δρόμους και τις πλατείες των οικισμών μας εδώ στην Ερμιονίδα, στην Αθήνα, στον ΧΥΤΑ Φυλής Αττικής (!) σε άλλη Περιφέρεια ,στην Περιφέρεια Αττικής όπου βρήκαμε κατανόηση και πόρτα ανοιχτή! Στις επόμενες πράξεις και αφού είχαν ξοδευτεί μερικά εκατομμύρια Ευρώ, για την προμήθεια του δεματοποιητή και τη δεματοποίηση, ξόδεψε η Περιφέρεια Πελοποννήσου και κάμποσα χρήματα ακόμα για να τα θάψουν εκεί επί τόπου , στο Σταυρό Διδύμων(!). Και κατά τα συνήθη κρατούντα στη χώρα μας "ούτε γάτα ούτε ζημιά" κατά την λαϊκή ρήση. Τουλάχιστον ανοίξαμε τον δρόμο της μεταφοράς των απορριμμάτων μας , εκτός του Δήμου μας , όπως συνεχίζεται και σήμερα.
Στην Περιφέρεια Πελοποννήσου τότε, κάποιοι "ιθύνοντες " πρότειναν και την μεταφορά των απορριμμάτων μας στην ...Γερμανία!!!
Μεγάλες στιγμές για τους μικρούς αθλητές μας Αντώνη Αλεξανδρή και Κρίστιαν ΑλιμουτσάΪ, τους μικρότερους σε ηλικία αθλητές -ιππείς της φετινής διοργάνωσης των αγώνων SPECIAL OLYMPICS, που διεξήχθησαν χθες στο Ολυμπιακό Ιπποδρόμιο στο Μαρκόπουλο!
Οι μικροί ιππείς με την προπονήτριά τους Καλλιρόη Καμιζή
Φωτογραφικά στιγμιότυπα από τη συμμετοχή τους στους αγώνες με το άλογο που ίππευσαν, την Τάρα του Σ.Θ.Ι.Ε. (Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας), την προπονήτριά τους Καλλιρρόη Καμιζή, τους συναθλητές και συναθλητριές τους και την στιγμή της απονομής των μεταλλίων.
Δυστυχώς, το κλίμα της μεγάλης συγκίνησης και χαράς όλων μας και ιδιαίτερα των ίδιων των παιδιών και των δικών τους, δεν μπορεί να αποτυπωθεί φωτογραφικά.
Στην τελευταία φωτογραφία η προπονήτρια τους Καλλιρρόη, με τρυφερό και εύγλωττο τρόπο εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στην παλιά της φιλενάδα - την Τάρα του ΣΘΙΕ, στην οποία εμπιστεύθηκε με επιτυχία τους μικρούς αθλητές μας.
Κατ’ αρχήν το Καραβόσκυλο όπως με αποκαλείτε, για μένα είναι
τίτλος τιμής!
Αλλά ούτε αυτό δεν μπορείτε να σκεφθείτε με το βρομερό σχόλιό
σας πως Αντιδήμαρχος Καθαριότητας αυτών των χρόνων - 2012 - ήταν ο κ. Τσαμαδός που
είναι και σήμερα…
Είναι ο φίλος του
Ναργου σήμερα, που καταθέτουν μαζί ως μάρτυρες στα δικαστήρια - εις βάρος μου...
Το ποιο σπουδαίο είναι, ότι ο κ. Τσαμαδός τότε ως αντιδήμαρχος, "είχε ζωγραφίσει και στολίσει" τον Νάργο με τα
χειρότερα και προσβλητικά λόγια και με έγγραφα ντοκουμέντα! - στο blog μου.
Για
να μην πάμε στις «περιβαλλοντικές εικόνες» στο Δήμο Ερμιόνης επί δημαρχίας του που η Ερμιόνη και η Θερμησία ήταν
ζωσμένες με καπνούς και διοξίνες από τις φωτιές των καιγόμενων απορριμμάτων στις χωματερές του πρώην Δήμου
Πάρτε το να το έχετe ως φυλαχτό, για το καλό σας ... μήπως βάλλετε εσείς μυαλό!!!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ: «ΝΑ
ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΤΗΣ AΡΓΟΛΙΔΑΣ»
Ερώτηση προώθησε για κατάθεση ο βουλευτής
ΑργολίδαςΓιάννης Γκιόλας σχετικά με τις
προθέσεις της Κυβέρνησηςγια τα δύο Νοσοκομεία της περιοχής ύστερα από τις
αινιγματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού, ο οποίος χαρακτήρισε προβληματική τη
λειτουργία Νοσοκομείων που η απόσταση μεταξύ τους είναι μικρή, φωτογραφίζοντας
έτσι και τα Νοσοκομεία Άργους και Ναυπλίου.
Η
αναφορά του κ. Μητσοτάκη γέμισε με ανησυχία και ερωτηματικά τους κατοίκους της
Αργολίδας και όχι μόνο, οι οποίοι βλέπουν τις διαθέσεις της Κυβέρνησης πριν
ακόμη ηρεμήσει η κοινωνία από την πανδημία, να κινούνται προς την υποβάθμιση
του Δημόσιου Συστήματος Υγείαςστην
περιοχή μας.
Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατέβαλε τεράστια προσπάθεια να λειτουργήσουν τα
δύο Νοσοκομεία συμπληρωματικά ώστε να διασφαλιστεί η ουσιαστική υγειονομική
κάλυψη των πολιτών και των πολλών επισκεπτών στο Νομό Αργολίδας.
Η τοπική κοινωνία έχει δικαίωμα να γνωρίζει τις πραγματικές προθέσεις
της Κυβέρνησης πάνω σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που αφορά στην Υγεία και τη ζωή
των πολιτών.
Το κείμενο της ερώτησης που συνυπογράφεται και
από τον Τομεάρχη Υγείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ανδρέα Ξανθό, έχει ως εξής:6-6-2021
Ξεκινώ
δηλώνοντας ότι ΔΕΝ είμαι ο μόνος που ασχολήθηκε με το χρόνιο οξύ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ
μας πρόβλημα στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Καθώς, όμως, αναδύεται και
πάλι στην επικαιρότητα η δραματική μείωση του πληθυσμού της Πατρίδας μας (το
2020 σημειώθηκαν 131.839 θάνατοι και 85.605 γεννήσεις) φέρνω στην προσοχή σας
το παρακάτω κείμενό μου που φιλοξενήθηκε στον Τύπο τέλη της δεκαετίας του 1980,
και μετά στις αρχές του 2000 (τότε που ανθούσε το Χρηματιστήριο στη χώρα της «φαιδρής
πορτοκαλιάς»).
Είναι
κοινά αποδεκτό, με αντικειμενικά κριτήρια χωρίς πολιτικές εμπάθειες και
σκοπιμότητες, ότι εξαιτίας των τελευταίων 13 μηνών της καταστροφικής πανδημίας covid-19 θα πρέπει να
διαχειριστούμε στο εγγύς μέλλον (και πάλι μετά το 2010 τότε που οι «Σύμμαχοι»
μας γονάτισαν με τα «Μνημόνια»), πολύ δύσκολες οικονομικά, κοινωνικά και
υγειονομικά ημέρες φοβάμαι ότι για μια ακόμη φορά θα αποθέσουμε το ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ
στις περιβόητες συμβολικές «Ελληνικές καλένδες».
Δείτε
παρακάτω το σχετικό ηχητικό από την ομιλία μου για το ΟΞΥ δημογραφικό μας
πρόβλημα που έκανα στη Σχολή Γονέων Κατερίνης τον Νοέμβριο του 1992 και
ευχαριστώ το αγαπημένο blog
για την φιλοξενία!
Δεν θα
τολμήσω να κάνω μια βαθιά τομή στο καυτό ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ μας πρόβλημα διότι δεν το
επιτρέπει ο χώρος, αλλά θα σκιαγραφήσω, σύντομα, τις ψυχοκοινωνικές του
διαστάσεις επειδή σε αυτές πιστεύω ότι εστιάζονται και οι αιτίες και μαζί και
οι πιο αποδοτικές λύσεις του.
Στις δεκαετίες που μας πέρασαν
διάφορες Επιτροπές της Βουλής κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι βασικές αιτίες
του δημογραφικού μας προβλήματος ήταν μεταξύ άλλων:
Ο χώρος κατοικίας (32 % των Ελλήνων ζει
εγκλωβισμένο σε μικρά διαμερίσματα ενώ πολλά νέα ζευγάρια δεν έχουν δική τους
στέγη)
Το πολύ ψηλό
κόστος ανατροφής των παιδιών και η παροχή παιδείας και (παραπαιδείας)
Η ανεργία των νέων
που μεταθέτει το γάμο και την απόκτηση παιδιών
Ο υπέρμετρος ατομικός ευδαιμονισμό
Προχωρώντας με αυτά τα δεδομένα και
αυτούς τους ρυθμούς βλέπουμε ότι το έτος 2021 ο πληθυσμός της Ελλάδος έφτασε να
είναι μόλις 10,423,054, τηςΑλβανίας
2,877,797 (δεν υπολογίζονται όσοι ζούνε σε γειτονικές χώρες όπως π.χ.
στην Ελλάδα), της Β. Μακεδονίας 2,083,374, της Βουλγαρίας 6,948,445.
και της Τουρκίας 84,339,067, (από τα οποία τα 51 εκατ. στις ηλικίες
ανάμεσα στα 15 και 64 χρόνια!)
Εξετάζοντας συνοπτικά τα δημογραφικά
μας στοιχεία διαπιστώνουμε ότι ανέκαθεν η χώρα μας ήταν κοινωνία «προσφύγων και
ξενιτεμένων».
Το 1907
η Ελλάδα αριθμούσε 2,631,952 ψυχές και αργότερα μετά τους βαλκανικούς πολέμους
και τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο φτάσαμε το 1920 τον αριθμό 5,061,889. Τελικά το
1923 μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών φτάσαμε να
είμαστε 6,010,000 άτομα.
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν
ενσωματώθηκαν στον κορμό της Ελλάδας και νέα κύματα προσφύγων, χάσαμε σχεδόν
ένα εκατομμύριο στην δεκαετία του 1940 και στη συνέχεια η αστυφιλία γέμισε τις
πόλεις μας με άνεργο πληθυσμό ενώ ερημώθηκε η περιφέρεια.
Στη δεκαετία του 1960 κορυφώθηκε και
η μεγάλη πληθυσμιακή διαρροή σχεδόν ενός εκατομμυρίου συμπολιτών μας στις
αγορές εργασίας της Ευρώπης και κυρίως της Δυτικής Γερμανίας, αφού είχαν ήδη
προηγηθεί τα επίσης μεγάλα μεταναστευτικά κύματα της μεταπολεμικής δεκαετίας
του 1950 προς τον Καναδά, την Αυστραλία και τις ΗΠΑ.
Και μετά την υπαγωγή στα Μνημόνια, μεταξύ
του 2010 – 2019 υπολογίζεται ότι «χάσαμε» από 150- 400 χιλιάδες νέους από τους
οποίους πάρα πολλοί πτυχιούχοι Πανεπιστημίων και ΑΤΕΙ και πολλοί κάτοχοι
Μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών που προτίμησαν την ξενιτιά από την ανεργία και από
απολαβές που θυμίζουν χαρτζιλίκι και όχι μηνιαίους μισθούς...
[ 7 Ιουνίου 1822 ] Από σχετικό άρθρο του "Σαν Σήμερα" στο Internet
"Πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας" - Πίνακας του Ivan Aivazovsky (1881)
Η ιστορία μας: Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη
Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κωνσταντίνο Κανάρη στη Χίο (7 Ιουνίου 1822), υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα ναυτικά κατορθώματα της Ελληνικής Επανάστασης.
Η προετοιμασία
Μετά την καταστροφή της Χίου (30 Μαρτίου 1822), το ελληνικό ναυτικό θέλησε να πάρει εκδίκηση, προσβάλλοντας τον τουρκικό στόλο. Για τον σκοπό αυτό συγκροτήθηκε μία μεγάλη αρμάδα από 64 πλοία (29 Υδραίϊκα υπό τον Ανδρέα Μιαούλη, ο οποίος αναγνωριζόταν ως αρχιναύαρχος, 19 Σπετσιώτικα υπό τους Αναστάσιο Ανδρούτσο και Ανδρέα Χατζηαναργύρου και 16 Ψαριανά). Τα ελληνικά πλοία συγκεντρώθηκαν στα Ψαρά στα τέλη Απριλίου κι έψαχναν την ευκαιρία να δράσουν.
Ο χρόνος που επελέγη ήταν η μεγάλη μουσουλμανική γιορτή του ραμαζανιού, που ξεκινούσε στις 10 Μαΐου. Αρχικά, έγιναν απόπειρες επιθέσεων, αλλά απέτυχαν, όπως απέτυχε και η απόπειρα πυρπόλησης της τουρκικής ναυαρχίδας στις 18 Μαΐου.
Στο μεταξύ, εκδηλώθηκε απειθαρχία των πληρωμάτων, εξαιτίας της καθυστέρησης καταβολής της μισθοδοσίας τους, αλλά και διαφωνίες μεταξύ των Υδραίων και Σπετσιωτών ναυάρχων. Οι Σπετσιώτες ναύαρχοι Ανδρούτσος και Χατζηαναργύρου έκριναν φρόνιμο να αποχωρήσουν από την κοινή προσπάθεια για να μην προκληθεί ρήξη στο ελληνικό στρατόπεδο και στις 31 Μαΐου σάλπαραν για το νησί τους.
Η πυρπόληση
Την ίδια ημέρα, οι Ψαριανοί πήραν την απόφαση να χτυπήσουν τον τουρκικό στόλο με πυρπολικά, επειδή κατέφθασαν πληροφορίες ότι ο αιγυπτιακός στόλος βρισκόταν στην Κρήτη. Την απόφαση επικρότησε ο Μιαούλης, καθώς και οι άλλοι δύο υδραίοι ναύαρχοι Λάζαρος Λαλεχός και Ιωάννης Βούλγαρης. Την επιχείρηση ανέλαβαν να εκτελέσουν δύο πυρπολικά, ένα από κάθε πλευρά.
Έτσι, την επομένη, 1η Ιουνίου, τα δύο πυρπολικά, ένα ψαριανό με κυβερνήτη τον Κωνσταντίνο Κανάρη και ένα υδραίϊκο με κυβερνήτη τον Ανδρέα Πιπίνο, ξεκίνησαν προς αναζήτηση του τουρκικού στόλου. Τα δύο πυρπολικά συνόδευαν τέσσερα μπρίκια (δύο ψαριανά με πλοιάρχους τους Νικόλαο Γιαννίτση και Γεώργιο Κουτσούκο και δύο υδραίϊκα με τους Ιωάννη Ζάκα και Αντώνιο Ραφαλιά), που θα αναλάμβαναν τη διάσωση των πληρωμάτων μετά την πυρπόληση.
Με αρκετές προφυλάξεις, τα δύο πυρπολικά πλησίασαν τον τουρκικό στόλο, που ναυλοχούσε στη Χίο και περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία για να δράσουν. Επέλεξαν τη νύχτα της 6ης προς 7η Ιουνίου 1822. Ήταν μία νύχτα χωρίς φεγγάρι και οι αξιωματικοί είχαν συγκεντρωθεί στη φωταγωγημένη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου για να γιορτάσουν τη λήξη του ραμαζανιού. Αν και γνώριζαν την καταστροφική δύναμη των ελληνικών πυρπολικών, δεν φαίνεται να είχαν πάρει ιδιαίτερα μέτρα προφύλαξης.
Το υδραίϊκο πυρπολικό υπό τον Πιπίνο γλίστρησε αθέατο προς την υποναυαρχίδα του τουρκικού στόλου, ένα δίκροτο με πλοίαρχο τον Μπεκίρ Μπέη. Επιχείρησε να προσκολληθεί, αλλά παρασύρθηκε από τον άνεμο και αποσπάσθηκε. Η απόπειρα του Πιπίνου απέτυχε, αλλά ο Κανάρης κατόρθωσε να προσδέσει το πυρπολικό του στην τουρκική ναυαρχίδα. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι επιδέξιοι ελιγμοί του έμπειρου πηδαλιούχου Ιωάννη Θεοφιλόπουλου.
Σχεδόν αμέσως το ξύλινο σκαρί του μεγαλοπρεπούς πλοίου λαμπάδιασε και άρχισε να καίγεται σαν πυροτέχνημα. Ο Καρά Αλής έσπευσε να εγκαταλείψει το πλοίο και επιβιβάσθηκε σε λέμβο, αλλά ένα κομμάτι από το φλεγόμενο κεντρικό κατάρτι του πλοίου τον χτύπησε στο κεφάλι και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Οι 2.000 άνδρες που βρίσκονταν πάνω στη ναυαρχίδα χάθηκαν σχεδόν όλοι.
Οι 32 άνδρες που συγκροτούσαν τα πληρώματα των δύο πυρπολικών, εκμεταλλευόμενοι τη σύγχυση που επικράτησε, έφθασαν σώοι στα ελληνικά πλοία που τους περίμεναν στ' ανοιχτά. Η επιστροφή τους στα Ψαρά ήταν θριαμβευτική και με τη συνοδεία του πλήθους κατευθύνθηκαν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, όπου ανέπεμψαν ευχαριστήρια δέηση για τη σωτηρία τους.
Τα επακόλουθα
Ο Μπεκίρ Μπέης, που ανέλαβε τη διοίκηση του στόλου μετά το θάνατο του Καρά Αλή, δεν τόλμησε να επιτεθεί στα Ψαρά ή τη Σάμο, αλλά περίτρομος εγκατέλειψε τη Χίο και κατέφυγε στον Ελλήσποντο. Αντίθετα, οι Τούρκοι της Χίου, όταν έμαθαν το θλιβερό γι' αυτούς περιστατικό, αποτελείωσαν τον αφανισμό του νησιού με την καταστροφή των Μαστιχοχωρίων.
Το κατόρθωμα του Κανάρη έδωσε κουράγιο στους επαναστατημένους Έλληνες και συγκίνησε βαθύτατα την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Στην Ευρώπη κυκλοφόρησαν χαλκογραφίες, που παριστούσαν τον Κανάρη με τον δαυλό στο χέρι, και τα χρήματα από τις πωλήσεις τους απεστάλησαν στην Ελλάδα για την ενίσχυση του αγώνα.
Για να τιμήσει τα πληρώματα των δύο πυρπολικών, το Μινιστέριον των Ναυτικών (Υπουργείο Ναυτιλίας) πρότεινε στο Εκτελεστικόν (κυβέρνηση) να τους παρασημοφορήσει και να τους χορηγήσει εκτάσεις γης. Το Βουλευτικόν (Βουλή) ενέκρινε την πρόταση, η οποία όμως δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Βλέπε και:
Η Μηχανή του Χρόνου: "O Κωνσταντίνος Κανάρης πυρπολεί την τουρκική ναυαρχίδα" https://youtu.be/fzNi5dMynWo
Σαν Σήμερα: Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κων. Κανάρη https://www.sansimera.gr/articles/1248
