Σημαντική η σημερινή γιορτή, της 28ης Οκτωβρίου,
ημέρα μνήμης και τιμής
Τιμή σε εκείνους που αναμετρήθηκαν με το
τέρας του φασισμού .
Τιμή στους ήρωές μας που δοκιμάστηκαν και
θυσιάστηκαν με εθνική ομοψυχία και πίστη και υπηρέτησαν πανανθρώπινες αξίες,
όπως η ελευθερία, η δημοκρατία και η εθνική υπερηφάνεια.
Τιμή σε αυτούς που η μοίρα όρισε να
φυλάνε Θερμοπύλες
Τιμή σε αυτούς που δίδαξαν την τρομαγμένη
ανθρωπότητα ότι οι αριθμοί χάνουν τη σημασία τους, όταν αναμετρώνται με τη
δύναμη της ανθρώπινης θέλησης
Τιμή σε αυτούς που από μια μικρή χώρα
όρθωσαν το ανάστημά τους, όταν η Ευρώπη λύγιζε μπροστά σε μια πάνοπλη
αυτοκρατορία.
Αυτούς τους ήρωες και αυτές τις ηρωίδες τιμάμε σήμερα και
αλήθεια τα λόγια είναι φτωχά και οι πανηγυρικοί είναι λίγοι για να χωρέσουν τη
δύναμη, το μεγαλείο ψυχής, την πίστη τους στα ιδανικά, που από τα αρχαία χρόνια
υπεράσπιζε αυτός ο τόπος. Φτωχά και λίγα για να χωρέσουν τον πόνο, τη φρίκη,
την κτηνωδία του πολέμου. Πώς να ψηλαφίσουμε εμείς 83 χρόνια μετά τις πληγές
αυτών που βίωσαν τη φρίκη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου;
Ποια λόγια μπορούν να τιμήσουν
αυτούς που άκουσαν τις σειρήνες του
πολέμου, αλλά και τις καμπάνες της Απελευθέρωσης,
τους γονείς ή παππούδες μας που έσπευσαν
να καταταγούν και να πολεμήσουν στα Αλβανικά βουνά σαν να πήγαιναν σε πανηγύρι
τις ατρόμητες Ηπειρώτισσες, ξαφνιάσματα
της φύσης
τους πεσόντες την ώρα της μάχης
τις εθελόντριες αδερφές νοσοκόμες
τα αθώα θύματα της Κατοχής
τους Αγωνιστές της εθνικής Αντίστασης
κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα που δε
φανταζόταν ποτέ ότι θα κάνει ηρωικές πράξεις.
Οφείλουμε όμως να αποδώσουμε όλες τις
πρέπουσες τιμές για να μάθουμε, να μάθουν τα παιδιά μας ποιοι είμαστε, ποια
είναι η Ιστορία μας, τι έχουμε κάνει, αλλά και όσοι γνωρίζουμε να μην ξεχάσουμε
το παρελθόν μας.
Ήταν, λοιπόν, Δεκαπενταύγουστος του 1940 και ο ελληνικός
λαός τιμούσε στην Τήνο πανηγυρικά τη Δέσποινα του Αρχιπελάγους, όταν ο ύπουλος
και άνανδρος τορπιλισμός του αντιτορπιλικού «Έλλη» έδειξε ότι
σύντομα και η Ελλάδα θα περνούσε το κατώφλι του πολέμου, που είχε αρχίσει στην
Ευρώπη από το 1936.
Ήταν 3 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου
1940, όταν ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα επέδωσε στον Ιωάννη Μεταξά
τελεσίγραφο, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα έπρεπε να επιτρέψει στους Ιταλούς να
εγκατασταθούν στρατιωτικά στη χώρα μας, διαφορετικά υο λόγο θα τον είχαν τα
όπλα. Ο Μεταξάς του απάντησε στα Γαλλικά, επίσημη γλώσσα της διπλωματίας τότε,
«λοιπόν αυτό σημαίνει πόλεμο» και αυτή η αποφασιστική άρνηση
μεταφράστηκε από τον ελληνικό τύπο της εποχής και την αδούλωτη
ελληνική ψυχή σε εκείνο το ηρωικό ΟΧΙ , αντάξιο του «μολών λαβέ» που σκέπασε
από άκρη σε άκρη την Ελλάδα και πυροδότησε το σύνθημα της νίκης σε όλη την Ευρώπη.
Η Ευρώπη κρατούσε την αναπνοή
της Μπορούσε η μικρή Ελλάδα να κρατήσει τις πολυπληθείς μεραρχίες,
εξοπλισμένες με την τελευταία λέξη της πολεμικής τέχνης; Δεν είχαν λάβει
υπόψη ότι «η μεγαλοσύνη στα έθνη δε μετριέται με το στρέμμα, με της
καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα»
Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου
εδάφους μετέδιδε το ελληνικό ραδιόφωνο λίγο αργότερα και η φράση πέρασε
ανεξίτηλα στη συλλογική ιστορική μνήμη, έγινε πυξίδα του αγώνα.
Κι αντιλάλησε η Πίνδος σα να χε ο Διόνυσος
γιορτή.
Η άλλοτε Υπέρμαχος Στρατηγός του Βυζαντίου
γίνεται η Αγία Σκέπη των πολεμιστών της ελληνοαλβανικής μεθορίου, η Παναγιά
είναι η ελπίδα του λαού στο δίκαιο αγώνα του.
Οι Έλληνες πέτυχαν μια
αναπάντεχη, νίκη κατά των Ιταλών, την πρώτη σε βάρος δυνάμεων του, αήττητου, ως
τότε, Άξονα, προκαλώντας το θαυμασμό της Ευρώπης που βρισκόταν κάτω από τη
μπότα του φασιστικού Άξονα. Η Κορυτσά, το Αργυρόκαστρο, η Χιμάρα, οι Άγιοι
Σαράντα και τόσα άλλα χωριά της Βόρειας Ηπείρου απελευθερώθηκαν. Όλοι οι
ραδιοφωνικοί σταθμοί του κόσμου διαλαλούσαν τη δόξα των Ελλήνων, που έδωσε το
σαφές μήνυμα της νίκης κατά του φασισμού.
Ήταν 10 Ιανουαρίου
1941, πριν την έλευση της βαρυχειμωνιάς, όταν καταλήφθηκε και το στρατηγικής
σημασίας οχυρωμένο πέρασμα
της Κλεισούρας.
Αυτό
ήταν και το τέλος της «Μάχης της Πίνδου»
Κι έτσι έγινε το έπος του 40.
Ήταν Απρίλιος του 1941.Οι Γερμανοί εισβάλλουν
στην Ελλάδα κι εκείνη απαντά με ένα άλλο ηρωικό ΟΧΙ.
Νέες άνισες ηρωικές μάχες έδωσαν τα
ελάχιστα ελληνικά στρατεύματα στα βόρεια σύνορα. Στα οχυρά του Ρούπελ γράφτηκε
η πιο περήφανη πολεμική και ηθική απάντηση στον Γερμανικό φασισμό. «Τα οχυρά
δεν παραδίδονται. Καταλαμβάνονται»! Αυτή ήταν η απάντηση του Ταγματάρχη Γεώργιου
Δουράτσου, διοικητή του οχυρού Ρούπελ στους Γερμανούς αγγελιοφόρους στις 9
Απριλίου 1941, όταν του ζήτησαν την παράδοση του οχυρού.
Οι Έλληνες αντιστάθηκαν σθεναρά στη γερμανική εισβολή με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η επιχείρηση των ναζί σε βάρος της Σοβιετικής Ένωσης. Σελίδες δόξας γράφτηκαν και σε άλλα πεδία, εκτός από τα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας. Τα οχυρά του Ρούπελ και η μάχη της Κρήτης είναι μόνο μερικές από αυτές.
Οδυνηρά τα τέσσερα μαύρα χρόνια της Κατοχής για όλο το λαό. Η πείνα, οι στερήσεις, τα σκελετωμένα παιδιά, ο φόβος, οι εκτελέσεις, τα βασανιστήρια. Ο ελληνικός λαός δε συμβιβάζεται, δε σκύβει το κεφάλι, εξακολουθεί να αγωνίζεται . Έτσι γεννιέται η Αντίσταση με όλους τους τρόπους και τα μέσα, από όποιο μετερίζι μπορούσε ο καθένας η Αντίσταση με κάθε θυσία. Ο αγώνας των Ελλήνων συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και δε σταμάτησε παρά μόνο όταν χτύπησαν χαρμόσυνα οι καμπάνες της λευτεριάς την άνοιξη του 1944 και κυμάτισε και πάλι στο βράχο της Ακρόπολης η γαλανόλευκη.
Κυρίες και κύριοι, αγαπητά μας παιδιά
Η 28η Οκτωβρίου 1940 συμβολίζει την άρνηση στον ολοκληρωτισμό, την αντίσταση στο φασισμό και στην τυραννία.
Ο πόλεμος αυτός είναι από εκείνες τις σπάνιες στιγμές στην Ιστορία μας που οι διαφορές παραμερίστηκαν και η επικέντρωση στο στόχο και η ελπίδα για τη νίκη υπερνίκησαν τα εμπόδια. Ο λαός πραγματοποίησε την ενότητα μπροστά στον κίνδυνο.
Αποτελεί ιστορικό παράδειγμα πίστης στην ελευθερία και την εθνική αξιοπρέπεια. Είναι και θα είναι πάντα επίκαιρη και παιδευτικά αναγκαία στις νεότερες γενιές του σήμερα και του αύριο, που αξίζει να ζουν σε μια Ελλάδα ισχυρή, δημοκρατική και πολιτισμένη, σε έναν κόσμο ειρηνικό που σέβεται την ανθρώπινη ζωή.
Ο πόλεμος υπάρχει και σήμερα γύρω μας. Οι καταστροφές μνημείων και συμβόλων πολιτισμού, η προσφυγιά, ο αυξανόμενος αριθμός θυμάτων από την πλευρά των αμάχων, ο τρόμος, το μίσος, η ωμότητα απέναντι σε παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους συνθέτουν μια εικόνα αποκαρδιωτική για το παρόν και το μέλλον του κόσμου μας.
Οφείλουμε όλοι και όλες ως πολίτες να δώσουμε βαρύτητα τόσο στην ατομική ευθύνη όσο και στη συλλογική δράση υπερασπιζόμενοι την ειρήνη. Η χώρα μας, η χώρα που μεταλαμπάδευσε στον κόσμο τις ανθρωπιστικές αξίες και θεμελίωσε τη δημοκρατία έχει χρέος να αποτελεί πάντα πυλώνα σταθερότητας και προσήλωσης σε αυτές τις αξίες. Έχουμε χρέος να μάθουμε τη νέα γενιά να αναγνωρίζει το μίσος που έσπειρε τη φρίκη του πολέμου σε όλη την Ευρώπη και να υπερασπίζεται τις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας, της συναδέλφωσης των λαών, της ανεκτικότητας απέναντι στην πολιτισμική διαφορά, του σεβασμό στον Άνθρωπο.
Η γνώση της Ιστορίας δεν αφορά μόνο γεγονότα που χάνονται στο χρόνο, αλλά κι εκείνα που, αν και φαντάζουν μακρινά ιστορικά είναι πολύ πρόσφατα και τα οποία όσο καλύτερα τα γνωρίζουμε και τα αξιοποιούμε κατάλληλα μπορούμε να ελπίζουμε σε μια ανθρωπότητα πιο ανθρώπινη.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940!
ΖΉΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940!
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!
