Ελένη Κ. Σκούρτη (η Καρακώτσαινα) για το κατευόδιο - συνέχεια...

...Με το θάνατό της ήρθε ή ώρα για την «αιώνια ανάπαυσή της»,

 ανάμεσα στον σύζυγό της και  σε χιλιάδες άλλους  βασανισμένους αείμνηστους συνανθρώπους μας....

Μια γυναίκα που η μοίρα της έλαχε να ζήσει μόνη, να πασχίσει πολύ στη ζωή της 
και να πονέσει αφάνταστα... 

Τα παράξενα της μοίρας: Που να ήξερε τότε πως το μικρό παιδί της 

το είχε ανεβάσει πάνω στο "χάρο", που όταν θα γινόταν έφηβος

 θα της το έπαιρνε! 

Και έκτοτε, άρχισε ο Γολγοθάς του ζευγαριού που αποκορυφώθηκε, 

με την μοναξιά της και την αγριάδα των ανθρώπων....

Έκρυβε μια παράξενη δύναμη μέσα της. Και πώς να μην έκρυβε, τάχα!...

Φώτο από το αρχείο της Βιβής Σκούρτη