Ποίημα αφιερωμένο εξαιρετικά κυρίως στον γιό μου ...
-> Δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα...
Πολλά είναι τα προβλήματα που βιώνουμε αυτό τον καιρό
σαν κοινωνία και σαν λαός εδώ στην Ερμιονίδα.
Προβλήματα που μας δημιουργούν οι τυχάρπαστοι -
σπεκουλαδόροι… που έχουν παρεισφρήσει στη ζωή μας, αλλά και η ίδια η ανεμελιά
μας!
Έτσι, μέσα στο δικό μου προβληματισμό, έρχεται πιο
συχνά τον τελευταίο καιρό στη σκέψη μου ένα μικρό ποιηματάκι, που μάθαμε εκτός
των άλλων στο δημοτικό σχολείο πριν 66 περίπου χρόνια (τι σου είναι το μυαλό…)
Είναι τα λόγια του λίγα αλλά μου λένε πολλά... Τα βαθιά μηνύματά του έκτοτε,
είναι πυξίδα για μένα σε όλο το διάβα της ζωής μου, γι’ αυτό και δεν τα ξεχνώ…
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο κισσός
Δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα,
σε ξένα αναστηλώματα δεμένο,
θέλω να είμαι ένα κρινάκι, μια ανεμώνη,
ένα χαμόδεντρο, μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω…
--------------------------------------------------------------------------
Αφιερωμένο εξαιρετικά κυρίως στον γιο μου τον Δαμιανό (Δάμος)
με την ευχή, να μην γίνει ποτέ εξαρτημένος του παρασιτικού ρουσφετιού
και αυτών που συστηματικά το πλασάρουν...
...Και μακριά από κάθε βρώμικη και ανήθικη συναλλαγή...
Γιατί τι θα ωφελήσει να αποκτήσει όλες τις ανέσεις στη
ζωή του,
να γευθεί όλες τις απολαύσεις και να χάσει την
αξιοπρέπειά του
και κάθε τι που σχετίζεται με την ψυχή του...
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου