Φασίστες και αντιφασίστες
Christos Yiannaras | 13
Dec 2021
Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι ήταν Ιταλός
ηθοποιός, ποιητής, συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε το 1922
και δολοφονήθηκε το 1975. Γνωστότερες ταινίες του: «Μάμα Ρόμα», «Θεώρημα», «Το
κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο», «Το Δεκαήμερο», «Οι μύθοι του Καντέρμπουρι».
Ένα μικρό βιβλίο του, «Ο φασισμός
των αντιφασιστών», παρουσιάζει και το σχολιάζει στα ελληνικά ο Θεόδωρος
Παντούλας, συγγραφέας και Εκδότης, χαρισματική γραφίδα στη σύγχρονη ελληνική
πεζογραφία.
Αντιγράφω από τον Παντούλα: «Ο
αντιφασισμός του σήμερα, όπως εκείνος του τότε, στην εποχή του Παζολίνι, αντί
να εναντιώνεται στις νέες μορφές ολοκληρωτισμού, τα βάζει αποκλειστικά με έναν
ιστορικά ξεπερασμένο φασισμό (θυμηθείτε στα καθ’ ημάς τον γελοίο φορμαλισμό της
“πορείας”, κάθε χρόνο στις 17 του Νοέμβρη, από το Πολυτεχνείο στην Αμερικανική
Πρεσβεία – η παρένθεση δική μου). Είναι εξόχως ανόητη αυτή η πλειοδοσία σε
αντιφασιστικές δηλώσεις φρονημάτων, έχουν τόση αξιοπιστία όση και εκείνων που,
χωρίς να ερωτώνται, δηλώνουν “δεν είμαι και βλάκας”!
…Ο Παζολίνι, χωρίς μισόλογα,
εντοπίζει στον καταναλωτισμό τη νέα κυρίαρχη Εξουσία που ξεπατώνει την κοινωνία
και ομογενοποιεί τους ανθρώπους, όχι πια με απαγορεύσεις, αλλά με υπαγορεύσεις
περισσότερο υποβολιμαίες και καταπιεστικές από αυτές του παλιού φασισμού… Πιστεύω,
το πιστεύω βαθιά, ότι ο αληθινός φασισμός είναι αυτό που οι κοινωνιολόγοι
έχουν, πολύ καλοπροαίρετα, αποκαλέσει “καταναλωτική κοινωνία” – ορισμός που
μοιάζει ακίνδυνος, καθαρά ενδεικτικός. Αλλά δεν είναι. Αν κάποιος παρατηρήσει
καλά την πραγματικότητα, βλέπει ότι τα αποτελέσματα αυτής της ανέμελης
καταναλωτικής κοινωνίας είναι αποτελέσματα μιας δικτατορίας, ενός κυριολεκτικά
αληθινού φασισμού.
…Πρόκειται για μια ανεπαίσθητη
ανθρωπολογική μετάλλαξη που αφορά τους πάντες. Και αυτούς που προσδιορίζονται
σαν φασίστες και αυτούς που προσδιορίζονται σαν αντιφασίστες… Ο καταναλωτικός
ευδαιμονισμός αποστερεί τους ανθρώπους από την ανθρωπιά τους, αφήνοντάς τους
μόνους, χωρίς αναφορές, με παραλυμένους τους συγγενικούς και τους φιλικούς
δεσμούς, χωρίς κοινότητα, χωρίς ιστορική συνείδηση και χωρίς μεταφυσικό κέντρο.
Τους αφήνει μόνους, κατάμονους τους ανθρώπους… Όσο στρατεύεται ο άνθρωπος στο
αντιφασιστικό μέτωπο, τόσο παραβλέπει ότι από την πίσω πόρτα έχει εισβάλει η
προσχηματική δημοκρατία, η περιστολή ελευθεριών, η λογοκρισία και
αυτολογοκρισία – νέες μορφές εξουσίας που ελέγχουν την καθημερινότητα, χωρίς να
επιτρέπουν εναλλακτικές προτάσεις.
…Και το μέγα νεωτερικό κατόρθωμα:
Όσο οι άνθρωποι ομνύουν στη διαφορετικότητα και στην προστασία της, τόσο οι
διαφορές τους υποχωρούν μέχρι εξαφανίσεως και γίνονται όλοι ίδιοι (φτιάχνουν
νόμους που αναγνωρίζουν στον άνδρα να γίνεται μητέρα και στη γυναίκα να ασκεί
πατρότητα, να επιλέγει ο καθείς το φύλο του σαν ιδίωμα χρήσης με υπερφίαλη
άρνηση της φύσης). Η νέα κουλτούρα του καταναλωτικού πολιτισμού, του πιο
κατασταλτικού ολοκληρωτισμού που εμφανίστηκε ποτέ, έχει πολύ μεγαλύτερη
διεισδυτική ικανότητα και επηρεάζει τα σώψυχα των ανθρώπων, ακόμα και τον τρόπο
σκέψης εξαπατώντας τους ότι αποφασίζουν μόνοι τους και ελεύθερα…
…Ο παλιός φασισμός, ακόμα και μέσα από τον πομπώδη εκφυλισμό του, ξεχώριζε, ενώ ο νέος φασισμός δεν ξεχωρίζει πια, δεν είναι ανθρωπιστικά πομπώδης, είναι αμερικανικά πραγματιστικός. Σκοπός του είναι η βάναυσα ολοκληρωτική αναδιοργάνωση και βίαιη προσαρμογή του κόσμου στο κυρίαρχο μοντέλο… >>>>>>>>>>>
…Δεν είμαστε πλέον πολίτες, αλλά
ικανοποιημένοι χρήστες. Αμαχητί παραδοθήκαμε στην αντικατάσταση της ζωής από τη
σκηνοθεσία της. Η απανθρωπία της εικονικότητας έχει εξορίσει την εικόνα, κι
ένας τεχνοκρατικός έλεγχος μάς υποβάλλει να θεωρούμε τους χαλκάδες μας σαν
σύμβολα και συμβόλαια ελευθερίας!…
…Κοντολογίς, ο φασισμός δεν είναι
απλώς σύμπτωμα, αλλά χαρακτηριστικό της Νεωτερικότητας. Αν δεν αλλάξουμε
περπατησιά, εκεί θα καταλήγουμε, όπως κι αν τον ονομάζουμε τον φασισμό. Αφού δεν
πάμε στα βαθιά, θα μείνουμε στην παραλία να πετροβολάμε τη θάλασσα.
Και δηλαδή, τι κάνουμε;
Όσοι μου κάνουν αυτή την ερώτηση,
έχω την υποψία ότι βαριούνται περισσότερο από εμένα. Να κάνετε ό,τι σας φωτίσει
ο καλός σας σέρβερ. Αλλά μέχρι τότε να θυμόσαστε, αν δεν σας κουράζει πολύ,
βέβαια, ότι πολλές φορές έρχονται οι εχθροί “ντυμένοι φίλοι” κι ότι οι φασίστες
είναι δύο λογιών: οι φασίστες και οι αντιφασίστες.
Και ότι το θέμα δεν είναι με ποιους
να πας και ποιους να αφήσεις. Το θέμα είναι να μην καταντήσεις σαν αυτούς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου