Μια εικόνα χθες το δειλινό(!) στο κάμπο της Ερμιόνης και
δεκάδες νοσταλγικές παραστάσεις, σαν
κινηματογραφική ταινία, ξεπήδησαν από μέσα μου…
Κάποτε στον πολύκαρπo κάμπο της Ερμιόνης τον γεμάτο ζωντάνια
από αγροτική δραστηριότητα και παραγωγή κάθε είδους, μοιάζει στις μέρες μας σαν
νεκροταφείο της φύσης(!) και γεμίζει εμάς τους μεγάλους, θλίψη και μελαγχολία!! …
Ευτυχώς, που εισήχθησαν στη χώρα μας παρανόμως ή νομίμως
οικονομικοί μετανάστες ή προσφυγές κυρίως
από χώρες της Ανατολής - όπως οι Ινδοί στην περίπτωσή μας και μας δίνουν τέτοιες εικόνες από τα παλιά που
ζωντανεύουν τις μνήμες μας!...
Οι Ινδοί που βλέπετε στη Φωτο πολλά χρόνια τώρα οργώνουν διάφορα αγροτεμάχια (ιστορικά…) και τα σπέρνουν με στάρι όπως μου είπαν για τροφή των προβάτων τους, ίσως και για δική τους χρήση στις οικογένειές τους. Άλλοι κάνουν διάφορες χειρονακτικές εργασίες. Οι συγκεκριμένοι, είναι και καλλιεργητές μποστανιών κηπευτικών ειδών και άλλα πολλά...
Με δύο λόγια, όλοι αυτοί οι ξένοι μετανάστες αναζωογόνησαν τα παραδοσιακά μας επαγγέλματα κυρίως του πρωτογεννούς τομέα!
Και εμείς, μείναμε με
τα παράπονα και τη νοσηρή γκρίνια μας, που επιτρέπουμε στους αλλοδαπούς να
μπαίνουν στη χώρας μας και «να τρώνε το ψωμί μας» ενώ οι νέοι μας, τα παιδιά μας, με πτυχία η μη και άνεργοι(!) στέκονται ξαπλωμένοι στη λιακάδα στις καφετέριες και σε άλλους
χώρους - > ώρα εργασίας(!) ή στην καλύτερη περιπτώση να είναι γκαρσόνια του χαρζιλικιού... Και όλοι
μαζί, να διερωτόμαστε -> «Άραγε τις πταίει»…
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΊΤΗΣ
Τοπικός δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου