Αικατερίνη - Παπαμιχαήλ - Ρήγα -> από τους λίγους εναπομείναντες που προσπαθούν να κρατήσουν μνήμες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην ιδιαιτέρα μας πατρίδα την Ερμιόνη ...

 

                   ΜΟΥΣΕΙΑ

Όλοι μας ξέρουμε πως τα μουσεία είναι οι στέγες που φυλάσσονται αντικείμενα δείγματα παρελθοντικού πολιτισμού. Γνωστότερά μας ήσαν τα αρχαιολογικά και τα καλλιτεχνημάτων κάθε τόπου. Στην  Έλλάδα πλούσιο το αρχαιολογικό υλικό. Το Καλλιτεχνικό σε όλες τις χώρες. Με τα χρόνια συστήθηκαν και άλλων ειδών Μουσεία ειδικού ενδιαφέροντος.  Μουσείο πολεμικό, βυζαντινό, νομισματικό, φιλοτελικό, ζωολογικό, παιχνιδιών κ. α. πολλά. Ποιος ο σκοπός των Μουσείων; Να διατηρεί μνήμες τοπικού πολιτισμού αλλά και ιδιαίτερων αντικειμένων διαδρομές.                                                         

Θα αναφερθώ με τούτο το σημείωμα στη μουσειακή κατάσταση στη γενέτειρά μου την Ερμιόνη τα κοινά της οποίας δεν έπαψαν να με ενδιαφέρουν. Πολλοί ενδιαφερθήκαμε για τη συλλογή των πολλών αρχαιολογικών ευρημάτων της που βρίσκονται σκόρπια στα υπόγεια μουσείων Άργους και Ναυπλίου και στο Λουρίδειο ίδρυμα, να συλλεγούν στον τόπο τους για αρχαιολογικό Μουσείο. Δε βρέθηκε όμως κατάλληλο δυναμικό πρόσωπο να το φροντίσει. Άλλο Μουσείο μείζονος σημασίας για τον τόπο για τη λειτουργία στη ζωή των προγόνων μας, είναι το Λαογραφικό. Δείχνει το χαραχτήρα του τοπικού πολιτισμού. Η Ερμιόνη δυστυχώς περνώντας τα χρόνια αποχαραχτηρίζεται γιατί έχουν λιγοστέψει οι ντόπιοι ερμιονίτες και οι νέοι έποικοι δεν γνωρίζουν ή δεν ενδιαφέρονται για τις ιδιαιτερότητες του τόπου. Οι λίγοι απομείναντες προσπαθούμε να κρατήσουμε τις μνήμες με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ο Γ. Σπετσιώτης με τις έρευνες του, ο Β. Γκάτσος με τις αναφορές του στην παληά Ερμιόνη, οι μακαρίτες Μ. Παπαβασιλείου με περιγραφές και η Ανθούλα με τις νάϊφ εθιμοτυπικές απεικονίσεις ερμιονίτικης  ζωής, ο Γ. Ησαϊας με τις μελέτες του για τοπικά νομίσματα  η Βιβή Σκούρτη με τη συλλογή των λειψάνων του τόπου και η ασημότητά μου με τα λαογραφικά κείμενα, τα υμνητικά στιχουργήματα και τα ερμιονικά θέματα του χρωστήρα μου, προσπαθούμε να διατηρήσουμε τις μνήμες των ερμιονικών ιδιαιτεροτήτων. Αν όμως οι αρχαιολογικές συλλογές είναι δύσκολες, η συλλογή λαογραφικού υλικού είναι εύκολη αν υπάρξουν πρόσωπα με διάθεση για προσφορά προσωπικής ενασχόλησης. Είναι αναγκαία αν θέλουμε να διατηρήσουμε το χαρακτήρα του χωριού μας. 

Γιατί το λαογραφικό υλικό δίνει τη φυσιογνωμία του τόπου. Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να στραφούμε όταν παραχωρηθεί από το Δήμο στέγη για επέκταση από το στενό χώρο του ιστορικού λαογραφικού κτηρίου. Το υπάρχον να παραμείνει ιστορικό και το λαογραφικό να εκταθεί σε μεγαλύτερο χώρο όπως λ.χ. το  Καποδιστριακό. Και ας λείψει η ιδέα για επέκταση βιβλιοθήκης. Οι βιβλιοθήκες παρακμάζουν με την ηλεκτρονική εξέλιξη. Άλλωστε είναι γενικού ενδιαφέροντος και όχι τοπικού. Λαογραφικό υλικό υπάρχει άφθονο στην Ερμιόνη αλλά δεν υπάρχει χώρος να εκτεθεί. Τυχερό το Μουσείο που βρήκε στέγαση και κηδεμονία είναι των παιχνιδιών. Καλό βέβαια αλλά και αυτό γενικού ενδιαφέροντος και χαρακτήρα.   Όθεν η πρώτη στέγη που θα βρεθεί, να διατεθεί για λαογραφικό Μουσείο για να πάρουν θέση όσα παλαιά αντικείμενα φυλάσσονται στα σπίτια και κάποτε θα αφανιστούν στα σκουπίδια. Αυτά έχει να πεί το πατριωτικό μου αίσθημα για να διατηρήσουμε τον τοπικό χαρακτήρα του χωριού μας. 

Με την ευκαιρία αυτή, εκφράζω τη γνώμη μου ότι το δωρηθέν οίκημα Μ. Παπαβασιλείου, πρέπει να είναι σημείο συνάντησης των μελών του συνδέσμου και όχι στέγη του Καραγκιόζη. γιατί ο δωρητής ήταν και ο εμπνευστής της ίδρυσης του συλλόγου και προφανώς σ’ αυτό σκόπευε δωρίζοντάς το.

ΚΑ.ΠΑ.ΡΗ.