Το τραγούδι!!!-> αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους το ακούν ή το τραγουδούν - και κυλάει το αίμα τους πιο γρηγόρα στις φλέβες τους, δονούνται τα εσώβαθά τους!!…

Στίχοι Μανώλης Αναγνωστάκης 

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα

Και μίσησα ατέλειωτα

Κάτω απ' τους ίσκιους του σπιτιών να περπατώ

Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπες

Κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσια μου

Βρίσκω σε κάθε γωνιά

Κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε

Φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ,

ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ

Κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη

Στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα

Χωρίς να γνωριζω κανένα

Κι ούτε κανένας, κι ούτε κανένας

Με γνώριζε, με γνώριζε

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα

Χωρίς να γνώριζω κανένα

Κι ούτε κανένας, κι ούτε κανένας

Με γνώριζε, με γνώριζε