Λίγα χρόνια πριν εκεί, μας ήρθαν συγκινητικές θύμισες όταν τέτοια μέρα πηγαίναμε και εμείς με το γιο μας τον Δαμιανό (Δάμο) να πετάξουμε το δικό μας χαρταετό.
Άλλη μια χρονιά θυμάμαι, τον πετάξαμε στο ακρωτήριο Σούνιο πλησίον του Ναού του Ποσειδώνα...
Και άλλη χρονιά στον οικισμό "ΣΑΡΩΝΙΔΑ" - παραλια νότιας Αττικής...
Ωστόσο, τα χρόνια πέρασαν και εμείς μείναμε με τις θύμισες...
Άραγε, ως πότε...
Μια ιδιαίτερη νότα με πανέμορφες εικόνες απαθανάτισε ο φακός μας στο ψηλότερο σημείο του λόφου όπου γονείς και παιδιά, παππούδες και γιαγιάδες, είχαν συνωστιστεί να πετάξουν τον αετό τους.
Ο κόσμος το
έχει ανάγκη να εκτονωθεί, το βλέπεις, το διαβάζεις στα μάτια του,
ωστόσο, οι συνθήκες δεν ευνοούν!
Αλλά, όποιος δεν έχει
πετάξει αετό, δεν έχει πετάξει ποτέ του ψηλά...
- γενικά…
Οι εικόνες που σας δίνουμε μιλούν από μόνες τους…
Χρόνια Πολλά
και του Χρόνου
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου