Γονείς, τουλάχιστον αυτές τις μέρες, διηγηθείτε στα μικρά παιδιά σας, τι συνέβη σαν σήμερα στην Κύπρο.
Νέοι, ανοίξτε τις σελίδες του διαδικτύου και ενημερωθείτε για την θηριώδη τραγωδία στην Μεγαλόνησο και περάστε το αιματηρό γεγονός μετά βίας(!) στη συνείδησή σας, για να μη το ξεχάσετε ποτέ...
Γιατί πρέπει να ξέρετε, πως Λαός
χωρίς ιστορική μνήμη, είναι καταδικασμένος να εξαφανιστεί….
ΣΤΑΜ.ΔΑΜ.
==============================================================================================================================================================
Στις 20 Ιουλίου 1974, στις 5:30 το πρωί, ο κυπριακός ελληνισμός
ξύπνησε μέσα στον εφιάλτη. Ήταν το ξημέρωμα που ξεκίνησε
η τουρκική εισβολή, μια πράξη που έμελλε να χαράξει ανεξίτηλα την
ιστορική μνήμη και να καθηλώσει για δεκαετίες τη μισή Κύπρο υπό ξένη κατοχή.
Πενήντα ένα χρόνια μετά, η πληγή παραμένει ανοιχτή. Η τραγωδία του '74 δεν περιορίζεται στο έδαφος που χάθηκε, αλλά στον βίαιο εκτοπισμό δεκάδων χιλιάδων προσφύγων, στους αγνοούμενους, στους νεκρούς φαντάρους, στις μάνες με τα μαυρομάνικα και στις γενιές που μεγάλωσαν με την ελπίδα της επιστροφής.
Η Κερκόπορτα δεν άνοιξε μόνη της. Προηγήθηκε ο αδελφοκτόνος σπαραγμός, η αποσταθεροποίηση που έστρωσε τον δρόμο στην Άγκυρα.
Η απόβαση στο Πέντε Μίλι και η πρώτη γραμμή αντίστασης
Λίγο πριν τις 6:00 το πρωί, τα τουρκικά στρατεύματα
αποβιβάζονται στην παραλία Πέντε Μίλι, κοντά στην Κερύνεια. Ταυτόχρονα,
αλεξιπτωτιστές πέφτουν γύρω από τον Άγιο Ιλαρίωνα και το Δίκωμο, με στόχο να
καταλάβουν στρατηγικά σημεία και δρόμους. Η Άγκυρα επιχειρεί να εδραιώσει
προγεφύρωμα και να ενώσει τις δυνάμεις της με τους Τουρκοκύπριους θύλακες,
προωθούμενη ταυτόχρονα προς τη Λευκωσία.
Η ΕΛΔΥΚ και η Εθνική Φρουρά βρίσκονται απροετοίμαστες και
χωρίς επαρκή συντονισμό. Το 251 Τάγμα Πεζικού προσπαθεί ανεπιτυχώς να ανακόψει
την απόβαση. Η αεροπορική υπεροχή της Τουρκίας είναι σαρωτική. Το στρατόπεδο
της ΕΛΔΥΚ βομβαρδίζεται από τις πρώτες ώρες, ωστόσο δεν καταλαμβάνεται. Οι
μάχες που ακολουθούν είναι σκληρές και ηρωικές.
Η φωνή του Michael Nicholson: Το πρώτο τηλεοπτικό ντοκουμέντο
Ο Βρετανός πολεμικός ανταποκριτής Michael Nicholson, του
δικτύου ITN, καταγράφει τις πρώτες στιγμές της εισβολής. Έμεινε από καύσιμα στα
νότια της Λευκωσίας και έγινε αυτόπτης μάρτυρας στην πτώση των τουρκικών
αλεξιπτωτιστών. Το εμβληματικό του σχόλιο, «I’m Michael Nicholson. Welcome to
Cyprus», απευθυνόμενο στους εισβολείς, έμελλε να γίνει ιστορικό.
Τα πλάνα που μετέδωσε εκείνο το βράδυ έκαναν τον γύρο του
κόσμου. Οι εικόνες της απόβασης κατέγραψαν με τον πιο ωμό τρόπο τη φρίκη ενός
πολέμου που ξεκίνησε εν μέσω σιωπής και αιφνιδιασμού, για να μετατραπεί σε
μόνιμο πολιτικό και ανθρωπιστικό τραύμα.
Σιωπηλή αντίσταση και μνήμη
Η τουρκική εισβολή δεν σηματοδότησε μόνο μια στρατιωτική
επιχείρηση. Σήμανε την αρχή ενός αγώνα μνήμης, που δίνεται μέχρι σήμερα. Στο
Λήδρα Πάλας, στην Κερύνεια, στον Άγιο Ιλαρίωνα, η αντίσταση των Κυπρίων
καταγράφηκε σε κάθε πέτρα, σε κάθε αίθουσα που μετατράπηκε σε καταφύγιο.
Οι μάνες των αγνοουμένων, οι πρόσφυγες με τα κλειδιά στο
χέρι, οι νεότερες γενιές που μεγάλωσαν με το "γιατί", είναι οι
ζωντανοί φορείς αυτής της αντίστασης.
Η 20ή Ιουλίου δεν είναι μια ημερομηνία. Είναι μια κραυγή που δεν σώπασε ποτέ. Και όσο το νησί παραμένει διχοτομημένο, όσο οι νεκροί δεν έχουν δικαιωθεί και οι αγνοούμενοι δεν έχουν ταφεί, ο ελληνισμός της Κύπρου θα μετρά μισό αιώνα σκλαβιάς. Αλλά και μισό αιώνα άρνησης να ξεχάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου