Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...

Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...
ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ -> Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2022

Άρθρα και αποσπάσματα από το συγγραφικό έργο της Βιβής Σκούρτη...


 

        «Αλόν σέβου» (να σέβεσαι τη θάλασσα)

Η ιστορία του νερού ξεκινά ταυτόχρονα με την ιστορία του ανθρώπου. Ο πρωτόγονος άνθρωπος φρόντισε να κατοικεί κοντά σε πηγές, σε λίμνες, σε ποταμούς. Στους μύθους όλων των λαών το νερό έχει μαγικές δυνάμεις, αναγεννητικές, αναζωογονητικές, εξαγνιστικές.

Στον τόπο μας είμαστε στενά δεμένοι με το υγρό στοιχείο, το θαλασσινό νερό έχει την ίδια «σύσταση» με το αίμα μας. Πάνω στη θάλασσα και στα κύματά της χρεωστάμε την οικονομική και πολιτιστική πρόοδο του τόπου μας. Αυτή υπήρξε αφετηρία νοημάτων, συναισθημάτων και ήθους,

Ο μεγάλος Αγιασμός των υδάτων, μια τελετή καθαγιασμού και εξαγνισμού, η λατρεία του θαλασσινού νερού, έχει διαχρονική αξία στην Ερμιόνη, είναι η έναρξη των θαλασσινών ταξιδιών*.


          Αιώνες πριν από τα Θεοφάνια υπήρχε η «Επιφάνεια» των αρχαίων Ελλήνων ως μέσο καθαρμού.

Από αριστερά -> Κυριάκος Σκούρτης (+) -  Ησαΐας Κεσαρεύς, - Γιώργος Κοντοπάνος -  Μιχάλης Παπακωνσταντίνου-  Σταμάτης Δαμαλιτης 

Μέσα στην τελετή του Αγιασμού, υπάρχει και το βαθύτερο μήνυμα, αυτό της καθαρότητας της θάλασσας και της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Ένας προβληματισμός που υπήρχε από τα πανάρχαια χρόνια.

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν προβλέψει την προστασία της με τρεις θεότητες: την Ακταία για την καθαρότητα των ακτών, την Αλκίππη για την προστασία του θαλάσσιου βυθού και την Ασίνηα προστάτιδα των πλόων.

Πόσο όμως σεβόμαστε οι άνθρωποι στις μέρες μας το θαλάσσιο οικοσύστημα;

Πριν μερικά χρόνια τα λύματα έπεφταν στη θάλασσά μας ρυπαίνοντάς την, χωρίς καμία φροντίδα από τους αρμόδιους τότε φορείς, παρά το γεγονός ότι οι εγκαταστάσεις ήδη υπήρχαν.

 Ευτυχώς χάρη σε μια μικρή, αλλά δυναμική ομάδα γυναικών που «εξεγέρθηκαν» το 2008, ανάγκασαν στην ολοκλήρωση του βιολογικού καθαρισμού, που ωστόσο ξεκίνησε να λειτουργεί χωρίς άδεια. Θα ήταν βέβαια χρήσιμο να γνωρίζουμε ως πολίτες αν και σήμερα συνεχίζει να λειτουργεί με την ίδια κατάσταση ή αν έχει λάβει άδεια από τις αρμόδιες Αρχές ως ορίζει ο Νόμος. Για τούτο οφείλει να μας γνωστοποιήσει η Δημοτική Αρχή και αν όχι, να μας ενημερώσει σε ποιες ενέργειες έχει προβεί, προκειμένου να εκδοθεί η σχετική άδεια νόμιμης λειτουργίας. Το ερώτημα τούτο δεν είναι η πρώτη φορά που εκφέρεται από εμάς δημόσια και απάντηση δεν λάβαμε.

Επίσης η ρύπανση, η παραβίαση περιβαλλοντικών παραμέτρων και η υπεραλίευση ταλανίζουν. Υπάρχει από μέρους μου σχετική διαμαρτυρία στους αρμόδιους φορείς, (Δ/νση Λιμενικής Αστυνομίας του Λιμενικού Σώματος Ελληνικής Ακτοφυλακής, Λιμεναρχείο Ναυπλίου, Λιμενικό Τμήμα Ερμιόνης) που δεν έχω ακόμα λάβει απάντηση.

Το έθιμο της τελετής του αγιασμού των υδάτων, πράγματα παλιά, συνδεδεμένα με άλλες εποχές της υπέροχής μικρής πατρίδας μας, δεν θα πραγματοποιηθεί για δεύτερη χρονιά έτσι όπως το ξέραμε, εξαιτίας της πανδημίας.

Το συναίσθημα της Κοινότητας που σε ενοποιεί, που σε κάνει να «πράττεις», 

στις μέρες μας πιο ατροφικό από ποτέ!!!! ...

 

Καθαρότητα ψυχής λοιπόν!

Παρασκευή (Βιβή) Σκούρτη

*Οι σφουγγαράδες της Ερμιόνης (Ρουφήξανε τη ζωή τους… με το σφουγγάρι) ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΛΥΦΕΓΓΟΣ 2012

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2022

«Αυτό να μας βρει Δήμαρχε Ερμιονίδας, να ανεβούμε στα κάγκελα»…

 


Κύριε δήμαρχε,  τα παπαγαλάκια της Ερμιονίδας προφανώς έχοντας πηγή πληροφοριών εκ των ένδον της δημαρχικής αυλής και συνήθως δεν πέφτουν έξω,  διαδίδουν, πως μετά τις αλλαγές που κάνατε στους αντιδημάρχους ετοιμάζετε και αλλαγές στα Νομικά Πρόσωπα του Δήμου.

Για το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας (Δ.Λ.Τ.ΕΡ.) λένε,  πως για πρόεδρο προτίθεστε να διορίσετε στέλεχό σας που ήταν πριν σε υψηλή θέση  στο Δήμο, αλλά αυτός, σας βάζει όρο, να πάρει μαζί του έναν ουρανοκατέβατο… στην παράταξή σας που ξέρει από διοίκηση του  Δ.Λ.Τ.ΕΡ. και από άλλες δουλειές...

Αν αληθεύει αυτό  κ. Γεωργόπουλε, θα είναι ένα καλό δίδυμο. γι’ αυτούς, ίσως και για εσάς για περαιτέρω ενίσχυση της παράταξής σας, αλλά εμείς θα ανεβούμε στα κάγκελα να κτυπήσουμε τις καμπάνες!!! …

ΥΓ. Πάντως αυτό που είναι σίγουρο κ. δήμαρχε ανακύκλωση προσώπων κάνετε, γιατί η παράταξη σας δεν τραβάει, ενώ ο Δήμος μας έχει κοστάρει στα ρηχά...

STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ μετά από παράπονα – διαμαρτυρίες που μας έγιναν…

 Η θέση μας είναι καμία παρέμβαση στο μνημείο των Ηρώων της πόλης μας πλην ιστορικών θεμάτων - ο τόπος είναι ΙΕΡΟΣ…

Όσοι συμπολίτες μας έχετε διαφορετική άποψη,  εδώ σ' αυτό το χώρο  δημόσια και όχι να εκτονώνεστε επάνω μου στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις μας… 

Για να δούμε και τι ΠΟΛΙΤΕΣ είσαστε…

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τρίτη 27 Απριλίου 2021

Στολισμός της Ερμιόνης εν όψει του Πάσχα - > συνέχεια ...

Το στολισμό της πόλης μας αυτή τη φορά ανέλαβε ο Δήμος.Ο λόγος προφανής, αλλά δεν θέλουμε να αναμοχλεύσουμε πάθη ανθρώπινα, με Πάθη Θεανθρώπινα, τέτοιες μέρες…

Ωστόσο, θέλουμε να αναφερθούμε σε μια τελευταία πτυχή του στολισμού ως προς τη θέση που έγινε. Η εικόνα που σας δίνουμε παρουσιάζει ανάγλυφα την θλιβερή αντίθεση, όταν στο μνημείο των Ηρώων μας (πραγματικό κοιμητήριο φαντάζει τη νύκτα με τον αμυδρό φωτισμό - καντιλάκια) και το κανόνι του 21, τοποθετήθηκε σήμερα ένα καρότσι γεμάτο από δέματα σανού και πέριξ αυτού κουνελάκια πασχαλινά …. Μπροστά στο καρότσι ένα αρνάκι με ροζ κορδέλα στο κεφάλι του. ...

Θα παρακαλούσαμε τον υπεύθυνο του στολισμού της πόλης, να μεταφέρει το γιορτινό καρότσι σε όποια άλλη θέση επιλέξει, όπως π.χ. στην μικρή πλατεία των ΤΑΞΙ. 

Η τοποθέτησή του στο μνημείο των Ηρώων μας είναι ατυχής, θεωρείται ασέβεια και συγχρόνως αντιαισθητική εικόνα! ...

ΥΓ. Έχετε δει ποτέ στον χώρο και την πλατεία του Άγνωστου Στρατιώτη να τοποθετούν εορταστικά αντικείμενα όπως π.χ. χριστουγεννιάτικά δέντρα, φάτνες. πασχαλινά αυγά, κουνέλια κ.α.;;; 

---------------------------------------------------------------------------------------------

Ωστόσο, οι του πασχαλινού στολισμού διερωτώνται και για τον χριστουγεννιάτικο στολισμό στο μνημείο των Ηρώων μας ...

Τη θέση μας την αναφέρουμε πιο πάνω ...

Ο τόπος είναι ΙΕΡΟΣ!!...

Φώτο - ρεπορτάζ 

STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ  

 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ το 2020 πέρασα την πόρτα του Νεφρολογικού Κέντρου Ναυπλίου (ΙΚΑΝ) ...

 ...Κάτι εντελώς προσωπικό, αλλά ευρέως γνωστό αφού το έχω δημοσιοποιήσει...


Γι' αυτό πάνω απ' όλα βάλτε την ΥΓΕΙΑ σας!!! 

- Σας το λέω εγώ που την έχω χάσει και μπαινοβγαίνω εκεί μέσα,

 ημέρα -παρά - ημέρα,  καθημερινή, γιορτή και σχόλη...

Όλα τα άλλα έπονται, αλλά αυτό πρέπει να το καταλάβουμε με άλλες εμπειρίες της ζωής μας 

και όχι όταν φτάνουμε στο κρεβάτι του πόνου!!...

Ωστόσο, έχω συναντήσει εκεί ανθρώπους - συνασθενείς, που ακόμα και στη θέση που βρίσκονται, δεν  έχουν συνειδητοποιήσει από που έρχονται και που πάνε ...

Γι' αυτό πάνω από όλα ΥΓΕΙΑ, να το λέμε και να το πιστεύουμε... 

STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΤΡΑΦΟΣ 

Από το σημειωματάριό μου με τη μυρωδάτη αλμύρα της θάλασσας του Αιγαίου–> συνέχεια…


Σκέψεις – προβληματισμοί, ημέρες μεγάλων εορτών κάθε χρόνο…

Το νόημα και το μήνυμα των μεγάλων εορτών της χριστιανοσύνης δεν είναι η ικανοποίηση της τέρψης και του θεάματος. Είναι η βαθιά σκέψη και περισυλλογή, για να βρούμε απάντηση στα αγωνιώδη ερωτήματά μας, - από που ερχόμαστε, ποιος είναι ο προορισμός μας και τι θα αφήσουμε ως παρακαταθήκη  σ’ αυτούς που μένουν, αφού περαστικοί είμαστε από εδώ και μοιραία όπως ερχόμαστε φεύγουμε…   

Κυκλάδες  25 Μαρτίου 2002

STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ελπίζοντας στην επίτευξη μιας απελευθέρωσης απ’ όλα τα δεσμά και μιας Δικαιοσύνης που θα ταυτιζόταν με το απόλυτο φως, είμαι ένας ειδωλολάτρης και αθέλητα καταλήγω, στη χριστιανική  αγιότητα!

Οδυσσέας Ελύτης  Μάρτιος 1957

Σημειώθηκε από τον γράφοντα την ημέρα του θανάτου του στην Ερμούπολη Σύρου

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

«… Όστις κλείει το στόμα δια φόβον ή χάριν, κρίνεται κάκιστος πολίτης»

Αδαμάντιος Κοραής ο δάσκαλος του γένους

Διάλογος Δεύτερος – Υδρα 1827

Το βρήκα σε ένα βιβλιαράκι πετάμενο σε κάδο απορριμμάτων στη θέση «Μαδέρι» στην Ερμιόνη και το μάζεψα...

«Βγήκε ο βρικόλακας σεργιάνι στο blog του και το ποντικάκι έκανε ρεπορτάδ»…

 

Με ρωτούσανε που είναι αυτός και έχει εξαφανιστεί;; 

- Δεν ήξερα τι να τους πω, αλλά ήμουν βέβαιος με τον καινούργιο χρόνο θα έκανε κούκου στο blog του, να εξέφραζε την κιτς αισθητική του και άλλες μπαρόλες… 

- Μα καλά ούτε αυτό δεν μπορεί να καταλάβει μέσα στη μοναξιά του και το γύρισμα της πλάτης, ακόμα και από αυτούς τους δικούς του... πως όποιους επιδιώκει να προβάλλει τους  παρασύρει και αυτούς στην αφάνεια;;; 

- ή μήπως αυτό επιδιώκει για να έχει παρέα και να μην μένει μόνος του στη μοναξιά του;; …

ΥΓ. Είναι αυτός, που νομίζει ότι στέκει πάνω απ' όλους στο Δήμο μας και σαν υπερδήμαρχος δίνει βραβεία και εύσημα σε όλους!!

 Φαίνεται, η έμπνευση του ήρθε μετά το φαγοπότι σε ταβέρνα του Ηλιοκάστρου  και βγήκε στο βρομοblog του να κάνει το "διάγγελμα".... -> Ρε ουστ...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με τους ΚΑΛΟΥΣ…

STAM. DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2022

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας -> [...] Ο καλός κουτός και ο κακός έξυπνος «βλάπτουν και οι δυο την πατρίδα το ίδιο».....

 

Εγκάρδια ευχή χωρίς εχέγγυα

Christos Yiannaras | 02 Jan 2022

Μέχρι κάποια ηλικία (συμβατικά θα λέγαμε: μέχρι τη συνταξιοδότηση) οι άνθρωποι ζούμε με συνείδηση περίπου αχρονίας, αυτονόητη βιωματική βεβαιότητα αιωνιότητας. Ξέρουμε ότι κάποτε θα πεθάνουμε, αλλά αυτό το «κάποτε» είναι εμπειρικά απροσδιόριστο, μια πληροφορία που δεν ανατρέπει τα αντανακλαστικά προοπτικών, σχεδιασμών του μέλλοντος ή και αποφάσεων – ένα ορμέμφυτο αθανασίας καθορίζει τον τρόπο της σκέψης και της συμπεριφοράς μας.

Διαβάζω το βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά «Ένα σκοτεινό δωμάτιο 1967-1974», συναρπαστικό ως τεκμηριωμένη αφήγηση και φωτισμός μιας ιστορικής περιόδου, που σφράγισε με ανεπανόρθωτες απώλειες τον Ελληνισμό στη φθίνουσα ιστορική του πορεία. Οι πρωτεργάτες τότε του ιστορικού γίγνεσθαι έχουν πεθάνει, δεν τους αγγίζει ούτε ψόγος ούτε έπαινος. Αν ενεργούσαν με λαθεμένα κριτήρια φιλοπατρίας, εγωκεντρικές εμπάθειες και διαστροφικές εμμονές ή μόνο με τυφλή ιδιοτέλεια και ωμή εξουσιολαγνεία, το καταστροφικό αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Ο καλός κουτός και ο κακός έξυπνος «βλάπτουν και οι δυο την πατρίδα το ίδιο».

Γίνεται διαυγέστερη, με το βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά, η κατεπείγουσα ανάγκη να προβληματιστεί, επιτέλους, η ελληνική κοινωνία για το μέλλον της, την ιστορική της επιβίωση. Μέσα σε μια γενιά, σε μισό περίπου αιώνα, τα εχέγγυα συλλογικής επιβίωσης του Ελληνισμού έχουν μειωθεί δραματικά: Χάθηκε για την Ελλάδα η Κύπρος, απώλεια κρίσιμη για τη συνέχεια του ονόματος όχι κρατιδίου, αλλά πρότασης πολιτισμού, διεθνικού. Χάθηκε η Βόρεια Ήπειρος, δίχως την παραμικρή υπεράσπιση, μνείας έστω, βωμών και εστιών. Με απίστευτο θράσος αρνησιπατρίας χαρίστηκε σε έποικους η Βόρεια Μακεδονία. Και περιμένουμε τη σειρά της Θράκης, αλλοτριωμένης πληθυσμιακά – «τα σπίτια μας καίγονται κι εμείς τραγουδάμε».

Για κάθε απώλεια υπάρχουν φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, που η ατιμωρησία τους και η άνετη συνέχεια της καριέρας τους εδραιώνει τα πολιτικά εγκλήματα. Ο δημόσιος βίος συνεχίζεται τόσο στο ελληνώνυμο κρατίδιο όσο και στο θλιβερό απολειφάδι Ελληνισμού της Κύπρου – με τους Τούρκους εκεί εισβολείς να αξιοποιούν το λάφυρο της αρπαχτικής τους αυθαιρεσίας και ιταμότητας σαν εφαλτήριο νομής και του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής. Εμείς, οι ελληνώνυμοι ξιπασμένοι για την εκμετάλλευσή μας από τους «ισχυρούς προστάτες» και βιαστές μας, παραχωρούμε πολεμικές βάσεις, λιμάνια και αεροδρόμια, θαλάσσιους και εναέριους διαύλους – δεν διανοηθήκαμε ποτέ την παραμικρή αντίσταση αξιοπρέπειας, το παραμικρό αντιστάθμισμα αυτοπροστασίας.

Είμαστε πάντοτε «ένα σκοτεινό δωμάτιο», όπου οι κραυγές αγωνίας όλο και λιγοστεύουν, αν και έχουν υποστεί έγκαιρα τη μεθοδική τους απογόμωση. Δεν μπορεί πια να υπάρξει έστω και η σεμνότερη κριτική επιφύλαξη για την ασκούμενη πολιτική ΗΠΑ και Ε.Ε. έναντι της τουρκικής αυθαιρεσίας, κανένα ενδεχόμενο να ψελλίσουμε διαμαρτυρία για τις παρεμβάσεις ξένων πρεσβειών ή οικονομικών παραγόντων στη σύνθεση των ελλαδικών κυβερνήσεων.

Χρόνια τώρα, ο Ελληνισμός αργοπεθαίνει εξευτελιστικά, όχι στα χρηματιστήρια ή από τον ολοκληρωτικό εκχυδαϊσμό του τουρισμού, αλλά πεθαίνει εξευτελισμένη η Ελλάδα στα σχολειά της και στα πανεπιστήμια ντροπής, τα φαμπρικαρισμένα για κομματική ψηφοθηρία. Οι Ελληνώνυμοι πια δεν μιλάμε, τραυλίζουμε, δεν σκεφτόμαστε, προσχωρούμε στις κονσερβοποιημένες «πεποιθήσεις» των opinion makers, δεν ξέρουμε να χαρούμε, «γλεντάμε» σπασμωδικά, προκαθορισμένα. Ψηφίζουμε ακόμα κόμματα που επιβιώνουν, επειδή οι εισαγγελείς είναι μόνο διακοσμητικό περιθώριο των ακοινώνητων «κοινωνιών» μας.

Συνεχίζουμε να ζούμε στο «σκοτεινό δωμάτιο» του Παπαχελά, με αλλαγμένα τα πρόσωπα στο σκηνικό της παρακμής και καθολικότερο τον βυθισμό σε ψευδαισθήσεις. >>>>>

Το 2022 κλείστε την τηλεόραση και Λυτρωθείτε!..

 


  Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

     Θέλω με το σημερινό μου άρθρο να θυμίσω στους παλιούς και να πληροφορήσω τους νέους ότι κάπου εκεί στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, η Κινηματογραφική ΕΙΚΟΝΑ στις μεγάλες οθόνες μεταφερόταν με αφίσες και φωτογραφίες από έργα που έπαιζαν και όσα μελλοντικά θα ερχόντουσαν σε κεντρικά και σε συνοικιακά Σινεμά…

     Ανείπωτη η υποβλητική δύναμη της μεγάλης οθόνης, ιδιαίτερα σε έγχρωμα φιλμ που έκαναν χρήση της τεχνολογίας cinemascope, και έκαναν εμάς τα αγόρια να θέλουμε να γινόμαστε μετά την προβολή πειρατές και cowboys, μυστικοί πράκτορες και αδέκαστοι λειτουργοί της Θέμιδος, και τα κορίτσια ντίβες μυστηριώδεις, γυναίκες πλανεύτρες και εξωτικές όσο και επιθυμητές…

     Υπήρχε στις ταινίες του Σινεμά αρχή και τέλος, υπήρχε πλοκή και δράση και, φυσικά, όλες οι απαραίτητες προοπτικές για να εισπράξουμε κάποιο «δίδαγμα και ρητό…»

     Μπορεί να βιάστηκε ο George Orwell δίνοντας στο βιβλίο του για τίτλο το «1984», αλλά τελικά δικαιώθηκε για τη δύναμη της Τηλεόρασης να καθοδηγεί την κοινή γνώμη σε στόχους επιθυμητούς καθώς αποδεχόμενη την προπαγάνδα ως ενημέρωση συναρπάζεται, ακολουθεί άβουλα, αξιολογεί άκριτα, υιοθετεί ασυλλόγιστα!..

     Τώρα πια, χωρίς αμφιβολίες, η ανθρωπότητα και εμείς το ελληνικό τηλεοπτικό κοινό είμαστε αιχμάλωτοι της τηλεόρασης, του κορυφαίου «Μέσου Μαζικού Εκμαυλισμού…»

     Ο σύγχρονος Δούρειος Ίππος, η Τηλεόραση, μπήκε στα σπίτια μας καθηλώνοντάς μας στον καναπέ να ρουφάμε άκριτα αμέτρητες σειρές εγχώριων και εισαγόμενων (ιδιαίτερα Τουρκικών σήριαλ) τα οποία,  στην εποχή μας, δεν χτίζουν πρότυπα, δεν προβάλλουν άνδρες και γυναίκες ηρωικών μεγεθών, δεν προσφέρουν «δίδαγμα και…ρητό» αλλά σίγουρα βοηθούν να ξεχάσουμε … τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, τα οικονομικά προβλήματα, το καθημερινό άγχος και στρες που πλέον μεγιστοποιήθηκε εξαιτίας του covid-19, την ψυχό-συναισθηματική μας ένδεια που μας οδήγησε στην καθιέρωση ανθρώπινων σχέσεων μιας χρήσης.

     Τα έντυπα ΜΜΕ έχασαν εκατομμύρια αναγνώστες και η πρωτιά της ενημέρωσης πέρασε στην Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο!..Στην Ελλάδα και Διεθνώς συρρικνώθηκε δραματικά το αναγνωστικό κοινό εφημερίδων και περιοδικών…

     Μας απορρόφησε η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ η οποία μένει στην  επιδερμίδα των γεγονότων και αντί να ενημερώνει, μας αποκοιμίζει και συχνότερα από ότι νομίζουμε μας…αποβλακώνει!... >>>>

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2022

Σοφία Βαρελά η Δασκάλα που άφησε ανεξίτηλα το στίγμα της στην Σχολική Κοινότητα της Ερμιόνης ...

 Ρεπορτάζ μου στον έντυπο Τύπο - η θρυλική δασκάλα ήρθε στην Ερμιόνη μετά από 60 και πλέον χρόνια (Μάιος 2004) να συναντήσει τους μαθητές της! ...

Από τις Φώτο θα την αναγνωρίσετε...

STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ





Όταν το παρόν και το μέλλον διαγράφεται ζοφερό, επιστρέφουμε στο παρελθόν...

 

Το σημειωματάριο μου που διατηρούσα στο αλιευτικό μας και κατέγραφα σκέψεις μου, ρήσεις ανθρώπων των Γραμμάτων και του Πνεύματος και ό,τι θεωρούσα χρήσιμο για τις δικές μου γνώσεις και δημοσιογραφικές μου αναφορές…

Ακόμα ήταν και ένα μικρό λεξικό με εκατοντάδες άγνωστες λέξεις και ορολογίες, που όταν έβρισκα χρόνο από την κοπιώδη και αγωνιώδη δουλειά  μας μέσα  στη θάλασσα λόγω θυελλωδών ανέμων, έβρισκα από το λεξικό που είχα στο αλιευτικό μας σκάφος την ερμηνεία τους. 

Πολλές φορές οι συνθήκες μέσα στο σκάφος λόγω καιρικών συνθήκων ήταν πολύ άσχημες, αλλά σε  εμένα η δίψα της μάθησης υπερτερούσε … Αισθανόμουν πολύ ωραία για τα όσα καινούργια μάθαινα, για την ιστορία, τη γλώσσα, τον πολιτισμό και άλλα..

STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ


Δήμος Ερμιονίδας & Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης -> το σπίτι μας, το κάστρο μας !!! ....

 



Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2022

STAM.DAM.D. 
ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Το γύρισμα της πλάτης όλων των Ερμιονιτών στον «Εκπαιδευτικό Κοινωνιολόγο, & Δημοσιογράφο» ... -> μην κάνεις γνωστό τον άγνωστο μας συμβουλεύουν ...

Ωστόσο εμείς σας ενημερώνουμε, για να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του...

Κτύπησε....   κατά ολόκληρης της ερμιονίτικης κοινωνίας με κίτρινη δημοσιογραφία  - «ο επιστήμονας - αρθρογράφος» ...

Άντι να απαντήσει στο "τάπωμα"… του συμπατριώτη μας Γιώργου Λεβέντη! - εκτός των άλλων ... 


Γιώργος Λεβέντης

Διαβάστε - εδώ -> Βραδύ παραμονή Χριστουγέννων στο διαδίκτυο...


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
31-12-2021

Periskopio Ellas - by Alexandri
s

Ομάδα Δημόσια
 

Evangelos AlexandrisPeriskopio Ellas - by Alexandris

Χωριά με νοοτροπία ομερτάς που δύσκολα αλλάζουν!


Όταν οι μικρές, κλειστές κοινωνίες λειτουργούν με αρχέγονες φοβίες και βίαια ένστιχτα, εκφράζουν ομερτά, λειτουργούν κατά της οργανωμένης κοινωνίας με αδράνεια, άγνοια, αδιαφορία. Κανείς δεν βλέπει, κανείς δεν ακούει, κανείς δεν επεμβαίνει στις "οικογενειακές" υποθέσεις του πλησίον του. Ο πατριάρχης γονέας έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στα μέλη της οικογένειάς του! Και όλο το χωριό σιγούσε όσο το παιδί ζούσε και υπέφερε αλλά και μετά το θάνατό του, συνέχιζε να συμπαραστέκεται σε αυτό που αποδείχτηκε πα-τέρας. Κάτι που διαπίστωσα και στις διακοπές μου το καλοκαίρι εκεί συζητώντας με συγγενείς και γνωστούς αλλά και παιδιά της περιοχής, όλοι αρνούνταν πως ο θύτης ήταν ο πα-τέρας!
Στα μάτια μου, ειδικά ευαισθητοποιημένα να αποκαλύπτουν αμέσως τις αξιακές βάσεις των συμπεριφορών, λόγω θεωρητικών σπουδών στην Κοινωνιολογία και συνεχούς επαφής με έγκλειστους σε φυλακές (ενηλίκων και ανηλίκων ως επιμορφωτής), διαπίστωνα έκπληκτος πως το χωριάτικο περιβάλλον αυτό των Αρβανιτών, ήταν θερμοκήπιο παραβατικότητας, σε βαθμό εκγληματικότητας, όπου ο μόνος νόμος των ατόμων ήταν η ομερτά, ο μεσαιωνικός Κανόνας. Το ίδιο ακριβώς "δίκαιο" που επικρατεί ακόμα και σήμερα σε ορεινές, απομακρυσμένες περιοχές των Βαλκανίων, η βεντέτα, ο Canùn της Αλβανίας που πήγα και μελέτησα επί τόπου αργότερα. Διαπιστώνω πως αυτές οι σκληρές κλειστές κοινωνικές συνθήκες πατριαρχικών κοινωνιών της ομερτάς, αναπαράγουν τις σκληρές μαφίες των μισθωμένων δολοφόνων που σήμερα κυκλοφορούν παντού στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα, ανεβάζοντας επικίνδυνα τον δείκτη της εγκληματικότητας με εκτελέσεις έναντι τιμολογίου στην αγορά της παρανομίας στο αστικό περιβάλλον του συσσωρευμένου πλούτου της " αγοραίας επιδεικτικής καταναλωτικής ευδαιμονίας".
Θυμάμαι αυτά που έζησα παλιά, από μικρό παιδί, όταν επισκεπτόμουν την Ερμιόνη τα καλοκαίρια για διακοπές, που είχα συνομήλικους φίλους εκεί. Πόση βία επικρατούσε μεταξύ τους, ανάμεικτη με ζήλια, φθόνο, εκδικητική τάση φιλονικίας για κάθε πτυχή της φτωχής, βίαιης αντίληψης του κόσμου. Είχα ήδη άποψη για τη σκληρότητα των ανθρώπων της περιοχής. Το έγκλημα Δουρή πρωτοχρονιά του 1994 το έζησα από την Ιταλία, ενημερωμένος τότε από τις δημοσιογραφικές ειδήσεις με δέος κι αγανάκτηση, όχι τόσο για αυτό που ήταν ξεκάθαρο εξαρχής πως συνέβη, όπως απεφάνθη η δικαιοσύνη τελικά, αλλά για τις αντιδράσεις των συγχωριανών, της ίδιας της μητέρας του θύματος, που έδειχναν πλήρη "αλληλεγγύη" στον θύτη που δεν ήταν άλλος, ήταν ο πα-τέρας!

Η υπόθεση Δουρή συντάραξε την ελληνική κοινωνία και σκοτείνιασε το γιορτινό κλίμα των ημερών. Στην Ερμιόνη της Αργολίδας, αργά το βράδυ της παραμονής Πρωτοχρονιάς του 1994 αποκαλύφθηκε ένα απεχθές έγκλημα με θύμα ένα εξάχρονο παιδί, τον Νικολάκη, γιο του Μανώλη Δουρή.
Ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική είναι η περιγραφή του τότε αστυνομικού ρεπόρτερ Πάνου Σόμπολου στο βιβλίο του: «Τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα» (εκδόσεις Πατάκη): «Όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση και πήγαμε στην Αργολίδα για επιτόπιο ρεπορτάζ μάθαμε από συγγενείς γείτονες γνωστούς και κατοίκους της όμορφης κωμόπολης διάφορα πράγματα επιβαρυντικά για την οικογένεια Δουρή. O πατέρας, μας είπαν, κακομεταχειριζόταν τα παιδιά του. Tα χτυπούσε, τα έβριζε χυδαία και τους συμπεριφερόταν με το χειρότερο τρόπο. Τα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο. Γυρνούσαν εδώ και εκεί, πολλές φορές νηστικά, ξυπόλητα και κάποιες φορές σε κακή κατάσταση.
...
Η σύζυγος του Δουρή, Γεωργία επέμενε ότι ο άντρας της ήταν αθώος και ότι δεν μπορεί να τον κατηγορούν για μία τρίχα που βρέθηκε στον πρωκτό του παιδιού και πού ανήκε, όπως διαπιστώθηκε επιστημονικά στα εργαστήρια στον Δουρή.
Αν με ρωτήσετε «εσύ τι λες;» σας απαντώ ως εξής: Από όσα έζησα και είδα στην Ερμιόνη, το Κρανίδι και το Ναύπλιο κάνοντας επιτόπιο ρεπορτάζ, είχα πει τότε ότι ο δράστης ήταν σίγουρα ο Δουρής. Δεν μπορώ όμως να πω με βεβαιότητα ότι δεν υπήρχε κι άλλο πρόσωπο στην υπόθεση. Ωστόσο εκείνο που μπορώ να υποστηρίξω με πάσα βεβαιότητα είναι το γεγονός ότι αυτό το αθώο αγγελούδι πλήρωσε με τη ζωή του και τα όσα προηγήθηκαν του φρικτού θανάτου του, χωρίς να έχει φταίξει σε τίποτα …».

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2022

Κατάπτυστο δημοσίευμα στο διαδίκτυο - facebook...

 Κτύπησε...  κατά ολόκληρης της ερμιονίτικης κοινωνίας με κίτρινη  δημοσιογραφία 

 - «ο Εκπαιδευτικός, Κοινωνιολόγος, & Δημοσιογράφος» ...

 -----------------------------------------------------------------------



Ερμιονίτες γρηγορείτε…

Δήμαρχε Ερμιονίδας σπεύσε…

Πρόεδρε της Δημοτικής Κοινότητας Ερμιόνης ανέλαβε τις ευθύνες σου...

Κοινοί φίλοι και άλλοι της σελίδας του στο facebook  γι' αυτά που γράφονται για την ιδιαιτέρα μας πατρίδα – την Ερμιόνη απαντήστε του …

Βρήκε ημέρα της μεγάλης γιορτής της ανθρωπότητας με τον ερχομό του Νέου Χρόνου, να παρουσιάσει με μελανά χρώματα την απύθμενη (εκδικητική…) μανία του για την πόλη μας και το Δήμο μας! 

Ποιος;;

«ο επιστήμονας αρθρογράφος» …

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!!

ΥΓ. Ελπίζουμε, ότι  θα απαντήσουν αυτού του κυρίου...  όπως του πρέπει και οι τέσσερις διαδικτυακοί κοινοί φίλοι στη σελίδα του από την Ερμιονίδα. οι δύο εξ αυτών αιρετοί του Δήμου μας. - Η  μια νέα αντιδήμαρχος!...

STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Ευχές στο blog με μια ιδιαίτερη προσέγγιση από την καλή μας φίλη Τζένη Δ. Ντεστάκου...

Μια διαφορετική παραμονή Πρωτοχρονιάς η φετινή!
Με ανάμικτα συναισθήματα και αρκετή δόση μελαγχολίας! 


Στο κλίμα αυτό και οι ευχές μου με ένα αγαπημένο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, γραμμένο στην Αθήνα την 1η Ιανουαρίου1988 


και έναν πίνακα της
Diane Leonard με θέμα τη «Χαρά» (Joy)

Μακάρι ο νέος χρόνος να μας τη φέρει… 

Καλή χρονιά!

 

ΝΥΧΤΩΣΕ!

«Ακόμη ένας χρόνος... είπε.

Ένας χρόνος περισσότερο στο χρόνο του,

ένας χρόνος λιγότερο απ' το χρόνο του.

Κι η αποψινή γιορτή αναβλήθηκε (...)

Μεμιάς ανάψανε τα φώτα κι έσβησαν.

Απ' το παράθυρο είδαμε τους μουσικούς,

πέρασαν άφωνοι τη λεωφόρο (...)

Μείνε, λοιπόν, εδώ (...) πέρασαν άφωνοι τη λεωφόρο (...)

μέσα σ' αυτή τη μεγάλη ησυχία,

μέσα σ' αυτό το θαύμα - τίποτα (...)

Νύχτωσε