Μια διαφορετική προσέγγιση του θέματος
από τη Βιβή Σκούρτη από αυτές που διαβάσαμε σε άλλα blogs και σελίδες
κοινωνικής δικτύωσης ...
----------------------------------------------------------------------------------
στη σελίδα της στο facebook
Το φανάρι στο Μπίστι της Ερμιόνης ( ιστορικά στοιχεία )
Στην Ερμιόνη υπήρχαν δυο φανάρια, το μεγάλο,εκείνο του Μπιστιού που σωζόταν μέχρι χθες και το μικρό του Λιμανιού που δεν υπάρχει πια και στη θέση του υπάρχει ένας πετρόχτιστος σε σχήμα κώνου.
Η τοπική ερμιονίτικη ονομασία τα θέλει να λέγονται φανάρια και όχι φάροι. Η λέξη φάρος παραπέμπει σε ολόκληρη την κατασκευή, ενώ η λέξη φανάρι στο πάνω μέρος του φάρου, δηλαδή στη φωτεινή πηγή, στο φανό που έμοιαζε με φαναράκι σαν εκείνο που φτιάχνουν και κρατούν τα παιδιά.
Ο φαναριέρης – φαροφύλακας αναντικατάστατος και απαραίτητος για τη λειτουργία και συντήρηση του φάρου. Άναβε κάθε βράδυ στις 6 μέχρι τις 6 το πρωί της άλλης μέρας, όπου και τα έσβηνε για οικονομία. Τα Φανάρια μας λειτουργούσαν με πετρέλαιο. Ο φαναριέρης φορούσε μπλέ φόρμα χαρακτηριστική.
Για να ανάψει το φανό, έμπαινε μέσα στο φάρο από την πόρτα του, τον κατέβαζε, και στη συνέχεια τον ανέβαζε αναμμένο ψηλά.
Η συντήρηση και λειτουργία του Ελληνικού φαρικού συστήματος ανήκαν και εξακολουθούν να ανήκουν στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ ).
Οι φαναριέρηδες ανήκαν στην υπηρεσία εκείνη απ’ όπου και πληρώνονταν.
Διευθυντής στο Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε διατελλέσει και ο κ. Ψαρούδας, πατέρας της συνπατριώτισσάς μας, βουλευτού και Προέδρου κ. Άννας Ψαρούδα – Μπενάκη.
Πριν από το πόλεμο του 1940 φαναριέρης ήταν ο μπαρμπα- Γιάννης Σπετσιώτης, παππούς του Γιάννη Σπετσιώτη. Ήταν τυφλός (αόματος ) όπως συνηθιζόταν να λέμε. Το γαιδουράκι του εκπαιδευμένο τον μετέφερε στο φανάρι, ξεπέζευε, άναβε και όταν εκείνο άκουγε το κλείσιμο της πόρτας ζύγωνε, εκείνος ανέβαινε επάνω του και επέστρεφε στο σπίτι του.
Μετά από αυτόν ήταν ο Κωσταντής Ταρούσης παππούς του Κώστα Ταρούση. Κατόπιν κάποιος ξένος με το επίθετο Παπακυριακού.
Αργότερα, ανέλαβε ο Σταμάτης Σταμέλος που ήταν σιδηρουργός (από το 1945 μέχρι το 60 περίπου).
Κατόπιν ο Ανδρέας Παπαβασιλείου και στη συνέχεια ο αδελφός του Φώτης, και οι δυο κωφάλαλοι ( εδώ τους έλεγαν μουγγούς ).
Στις μέρες μας ο φάρος του Μπιστιού που απόμεινε, λειτουργούσε όπως και οι περισσότεροι φάροι με φωτοβολταικά ( εναλλακτική μορφή ενέργειας ).
Μια πολύ ωραία άποψη του φαναριού τυπώθηκε από τον Ερμιονικό Σύνδεσμο, ως χριστουγεννιάτικη κάρτα.Από χθες δεν υπάρχει πια στη θέση του!
11 ώρες ·
Εκτός όμως από το φανάρι του Μπιστιού,
αξίζει να αναφερθούμε ενδεικτικά στους δύο πιο ονομαστούς φάρους:
Ο Κολοσσός της Ρόδου 290 π.Χ. (ένα από τα επτά θαύματα). Άγαλμα του Θεού Ήλιου με πόδια ανοιχτά, που στο χέρι του κρατούσε δοχείο με αναμμένη φωτιά. Έργο του Χάρητα Λίνδιου.
Ο φάρος της Αλεξάνδρειας 280 π. Χ. ( ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου). Έργο των Πτολεμαίων. Κατασκευάστηκε από τον Σώστρατο τον Κνίδιο. Έφεγγε καίγοντας ρητινώδη ξυλεία.
Ο Κολοσσός της Ρόδου 290 π.Χ. (ένα από τα επτά θαύματα). Άγαλμα του Θεού Ήλιου με πόδια ανοιχτά, που στο χέρι του κρατούσε δοχείο με αναμμένη φωτιά. Έργο του Χάρητα Λίνδιου.
Ο φάρος της Αλεξάνδρειας 280 π. Χ. ( ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου). Έργο των Πτολεμαίων. Κατασκευάστηκε από τον Σώστρατο τον Κνίδιο. Έφεγγε καίγοντας ρητινώδη ξυλεία.
Το ελληνικό φαρικό δίκτυο αριθμεί 1308 φάρους και αποτελείται από:
• Σταθερούς φανούς 232
• Αναλάμποντες πυρσούς 852
• Επιτηρούμενους φάρους 57
• Φωτοσημαντήρες 150
• Σχεδίες – πλωτούς στόχους 2
• Ραδιοφάρους 2
• Σταθμούς rantar beacon 2
• Σταθερούς φανούς 232
• Αναλάμποντες πυρσούς 852
• Επιτηρούμενους φάρους 57
• Φωτοσημαντήρες 150
• Σχεδίες – πλωτούς στόχους 2
• Ραδιοφάρους 2
• Σταθμούς rantar beacon 2
Γειτονικοί μας φάροι:
• Αναφέρουμε τα Τσελεβίνια ( ακρωτήριο Σκύλαιον) από το αρβανίτικο τσελεβιέν, δηλαδή αναψέτο γιατί έρχονται, που η ονομασία του δόθηκε επί τουρκοκρατίας,
• τη Σπίθα ανάμεσα Μουζάκι και Δοκού,
• το φάρο της Ύδρας (Ζούρβα)
• το φάρο ανάμεσα Ύδρας και Δοκού και
• το φάρο των Σπετσών που κατασκευάστηκε το 1830.
• Αναφέρουμε τα Τσελεβίνια ( ακρωτήριο Σκύλαιον) από το αρβανίτικο τσελεβιέν, δηλαδή αναψέτο γιατί έρχονται, που η ονομασία του δόθηκε επί τουρκοκρατίας,
• τη Σπίθα ανάμεσα Μουζάκι και Δοκού,
• το φάρο της Ύδρας (Ζούρβα)
• το φάρο ανάμεσα Ύδρας και Δοκού και
• το φάρο των Σπετσών που κατασκευάστηκε το 1830.
Εκείνοι που μπορούν να απολαμβάνουν την εμπειρία των συγκινήσεων, βλέπουν τους φάρους σαν ιστορίες που διηγούνται ζωές πραγματικές, ναυάγια ή ιστορίες μυστηριώδεις με φαντάσματα. Ενώ για τους συγγραφείς αποτελούν πηγή έμπνευσης ο άνεμος που φυσάει πάνω στις φιδίσιες σκάλες, ο θόρυβος από τη φουρτουνιασμένη θάλασσα, η βροχή που χτυπάει με μανία στα παράθυρα.
Και φυσικά ένα τέτοιο θέμα δε θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους τους ποιητές.
Τα
στυφά στο σκοτάδι κι όμως θαύματα γραμμένα στο φως κι όμως μαυρίλατα στραμμένα επάνω τους κι όμως οι φάροιτα ηλιοβόρα και τα σελινοβάμονα...
(Οδυσσέας Ελύτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου