...ήθελα να γράψω μια ιστορία - όταν μεσονύκτιο - κι' ακόμα το τραγουδούσαμε προσκεκλισμένοι σ' ένα σπίτι στην Ερμιόνη - πριν 40 χρόνια και πλέον- συνοδεία της κιθάρας μου και τι μού'λεγε μια Κυρία! - αρχόντισσα στην παρουσία και στους τρόπους συμπεριφοράς.
Τελικά αποφάσισα να μη γράψω αυτή την ιστορία, γιατί πολλά χρόνια τώρα δεν είναι ανάμεσά μας. Ωστόσο, μου φτάνει που βλέπω την κόρη της - είναι ομοίωμα της - και κάθε φορά που συναντιόμαστε μου τη θυμίζει...
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
ΥΓ. Μην αρχίσετε τώρα οι περίεργοι - περίεργες να με ρωτάτε γιατί δεν ....
ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Αντώνης Καλογιάννης
Τα λόγια ήτανε καλά
καλά και τιμημένα
μαλαματένιος ο σταυρός
χωρίς καδένα
Άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη
εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει
Οι βέρες ήτανε χρυσές
χρυσές κι οι αλυσίδες
που δέσανε τα νιάτα μας
πως δεν τις είδες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου