Αναζητήσαμε και
αναρτούμε αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο, επειδή ακούγονται πολλά αυτές τις μέρες,
από πολλούς
χριστιανόπληκτους και πολιτικάντιδες...
- Και μη βιαστείτε να
μας αποκαλέσετε εσείς οι υποκριτές άθεους... Σ.Δ.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η
Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ έχοντας αφιερώσει τη ζωή της στη μελέτη του Βυζαντίου
μιλάει για την ελληνική ιστορική συνέχεια και τη διαλεκτική ανάμεσα στην
πολιτική εμβέλεια του Βυζαντίου και τη διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας.
Θα έχετε παρατηρήσει
πως υπάρχει ένας διχασμός στον ψυχισμό των Ελλήνων για το που ανήκουν. Αντί να
αγκαλιάσουμε την ιστορία μας φαίνεται ότι μας βαραίνει τόσο πολύ που
προσπαθούμε να ξεφύγουμε από αυτή αφήνοντας όμως αναπάντητο το ερώτημα για το
που ανήκουμε στο χώρο και στον χρόνο. Καλά αρχίζουμε (γέλια) γιατί το ανήκειν
είναι το πιο μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί τους Έλληνες και δεν το λέει κανένας
τελικά. Ο Καραμανλής “ανήκομεν εις τη δύσην”, ο Ζουράρις τα ανατολικά του, οι
Ελληνες στο μεταίχμιον, μετέωροι. Άρα λοιπόν το ανήκειν είναι το μεγάλο
πρόβλημα. Αλλά πριν από το ανήκειν υπάρχει το είναι και στο είναι δεν απαντάει
πια κανείς. Γιατί δεν είσαι αυτό που είσαι, δεν είσαι αυτό που κάνεις, είσαι
αυτό που έχεις . Απ’ αυτήν τη στιγμή, όταν είσαι αυτό που έχεις, δεν ξέρεις τι
είσαι. Ο Χάιντεγκερ λέει ότι ο Λόγος είναι η σκέπη του Είναι και εμείς αυτή τη
στιγμή, νομίζω, ότι έχουμε αγλωσσία. Όχι, δεν είναι αγλωσσία, είναι πανγλωσία.
Ο καθένας λέει ότι να ΄ναι και είναι σύμφωνος με τον εαυτό του. Όλοι μιλάνε και
κανείς δεν ακούει. Υπάρχει μια γενική κώφευσις, κουφαμάρα να το πουμε πολύ
απλά, η οποία κάνει να είναι αυτός ο κόσμος σε μια αδράνεια νοητική. Όμως και
εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα, η διερεύνηση της ταυτότητας οδηγεί σε σύγκρουση ακόμη
και με φίλους. Το Βυζάντιο δεν υπάρχει, εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με την
αρχαιότητα και στο ερώτημα τί είμαστε, ποιοί ειμαστε, η απάντηση πλέον που
κυριαρχεί είναι “είμαστε άνθρωποι”. Ναι, διότι σε αυτή τη συζήτηση
επιστρατεύεις το παρελθόν που διαλέγεις και τι διαλέγεις; Διαλέγεις αυτό που
λέμε στα πολύ καλά ελληνικά self esteem history. Ποτέ την άλλη. Από τη στιγμή
που επιλέγεις αυτό το παρελθόν σημαίνει ότι δεν είσαι βέβαιος για το μέλλον,
γιατί αν ήσουν βέβαίος για το μέλλον δεν θα έχεις ανάγκη να λες ότι δώσαμε τα φώτα
στον κόσμο και να μην αναρωτιέσαι ποιός σου έδωσε τον ηλεκτρισμό. Ναι και
αρκετοί λένε ότι δώσαμε τα φώτα στον κόσμο και δεν καταφέραμε κάτι άλλο γιατί
μέσα στην ιστορία χαθήκαμε, υπήρξε ένα Βυζάντιο και μια ορθοδοξία και ένας
ανατολικός ασκητισμός που μας καθήλωσε την ώρα που υπήρχε ένας διαφωτισμός και
εξέλιξη. Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα δεν γνώρισε Διαφωτισμό. Ποιός φταίει; Θα το
πω, η εκκλησία. Αφόρισαν σχεδόν τον Βολταίρο και όλους αυτούς, ο μόνος
διαφωτιστής στην Ελλάδα ήταν ο Ρήγας Φερραίος. Οταν τον σκότωσαν και αυτόν, ε…
να μην τα λέω η εκκλησία δεν θρήνησε τον Ρήγα. Εντάξει, αλλά υπάρχει και ένας
αντίλογος για την εκκλησία. Για παράδειγμα, εάν διασωθήκαν γραπτά της ελληνικής
γραμματείας και η γλώσσα ακόμη, διασώθηκαν μέσω της εκκλησίας. Από ποια εκκλησία;
Να τα βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Δύο μεγάλα ψέματα διδάσκουμε, και εδώ
και σε όλη τη Ευρώπη. Το πρώτο είναι ότι η αρχαία γραμματεία σώθηκε από τους
Άραβες. Αν είναι αλήθεια αυτό, τότε θέτω την εξής ερώτηση. Πού είναι ο αραβικός
Όμηρος; Πού είναι ο αραβικός Θουκυδίδης; Πού είναι ο αραβικός Σοφοκλής, ο
Ευρυπίδης κτλ; Άρα τι κάναν οι Αραβες; Αυτό που έκαναν οι Άραβες, οι χριστιανοί
των αραβικών χωρών, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, μετέφρασαν το Όργανο του
Αριστοτέλη, τον Πτολεμαίο, τους γεωγράφους και λοιπά. Και αυτό για διοικητικούς
λόγους. Όπως είχαν και αυτοί μία αχανή αυτοκρατορία, με το χαλιφάτο της
Βαγδάτης κυρίως, αναγκάστηκαν να έχουν ένα εγχειρίδιο διοικητικό και το έκαναν.
Αλλά και ο Αριστοτέλης ο αραβικός δεν είναι ο Αριστοτέλης ο τελειωτικός με τη
μορφή που τον ξέρουμε σήμερα. Και όλα αυτά σωθήκανε μέσα από τα σκριπτόρια,
δηλαδή τα αντιγραφικά εργαστήρια των μοναστηριών της Κωνσταντινούπολης. Αυτό
είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι αλήθεια ότι τα έσωσε η εκκλησία. Αυτή που τα
έσωσε ήταν η Αυτοκρατορία και είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Ο Κωσταντίνος ο
πορφυρογέννητος στις αρχές του 10ου αιώνα μαζεύει όλα τα έγγραφα από τα
ελληνικά κείμενα, από τα μοναστήρια και αλλού για να κάνει την πρώτη
εγκυκλοπαίδεια. Και πράγματι καταφέρνει και κάνει την πρώτη εγκυκλοπαίδεια. Όλο
το φοιτηταριό της εποχής κάνει τις πρώτες συνόψεις, τα συντάγματα κτλ. Εάν δεν
υπήρχαν αυτοί, δεν θα είχαμε τίποτα.
>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>
