Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που μπορεί να ταξιδεύουν για λόγους επιβίωσης ή άλλους λόγους μακριά από την ιδιαιτέρα τους πατρίδα, αλλά μαζί τους κουβαλούν τις ρίζες τους... και τις θύμισές τους…
Έχω κάνει και εγώ αναφορά στο blog -> ΕΔΏ >>> https://stamdamd.blogspot.com/2019/02/blog-post_25.html όταν ο φίλος μου Νίκος Καπράνης μου δώρισε ένα τέτοια κοχύλι. Μου είχε πει αν θυμάμαι καλά πως τα είδε σε ένα λιμάνι της Ινδίας που κάποιος καλλιτέχνης δημιουργούσε πάνω σ' αυτά τα κοχύλια διάφορες παραστάσεις. Του παράγγειλε να φτιάξει μερικές εκατοντάδες με το σύμβολο του Δήμου Κρανιδίου - της ιδιαιτέρας του πατρίδας! -> αν αυτό λέει κάτι σε κάποιους ψευτοπατριώτες που δήθεν ενδιαφέρονται να προσφέρουν υπηρεσίες (*κάποιοι μας λένε και ΑΜΙΣΘΗ) για τη δημιουργία, την πρόοδο και την προκοπή του τόπου μας για να μη τους ονομάσω(!) και να τους πω και άλλα ...
σ.σ. -*Ο Νίκος ήταν καπετάνιος σε ποντοπόρα πλοία και κατόπιν αρχιπλοίαρχος σε ναυτιλιακή εταιρία αλλά η καρδιά και η σκέψη του στο Κρανίδι ήταν....
Πάντοτε μέσα και στην ιστορία και στην επικαιρότητα!
Το πιο σπουδαίο είναι ότι είχε το έμβλημα μαζί του στα ταξίδια του, αλλιώς δεν θα μπορούσε να το αποτυπώσει πιστά ο καλλιτέχνης...
Ο Νίκος Δήμαρχε Δ. Καμιζή, πίσω από αυτό που φαίνεται κρύβει πολύ ωραία συναισθήματα. Βέβαια, δεν φτάνει μόνο αυτό το σημαντικό χάρισμα των ανθρώπων στη ζωή τους, πρέπει αυτή η ωραιότητα της ψυχής(!) να συνοδεύεται και από τύχη... Για να μην πω περισσότερα και ματώσουν κάποιες καρδιές απόψε...