Θα τα βρείτε στο έντυπο δημοσιογραφικό μας αρχείο, καθώς και στο blog,
που σας ενημερώνει για το σήμερα και σας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο …
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Κυριακή, 21 Αυγούστου 2011
Τα προπύργια της Ορθόδοξης πίστης μας!
Η Ιερά Μονή των Άγιων Αναργύρων στην Ερμιόνη η
διάλυση
και η ανασύστασή της κατά τα έτη 1834-35.
Αφορμή αυτής της αναφοράς μας στάθηκε ένα παλιό γνήσιο έγγραφο του 1835, με το
οποίο κάτοικοι Ερμιόνης διαμαρτύρονται κατά του Βασιλικού Διατάγματος που
διέτασσε τη διάλυση της Μονής των Αγίων Αναργύρων.
Αυτό το γνήσιο ντοκουμέντο φυλάσσεται τώρα στο Ιστορικό & Λαογραφικό
Μουσείο Ερμιόνης (Ι.Λ.Μ.Ε.) και αισθάνθηκα μεγάλη υπερηφάνεια και συγκίνηση
όταν μέσα στους τριάντα (30) περίπου υπογράφοντες κατοίκους της Ερμιόνης στο εν
λόγω έγγραφο υπογράφει και ο προπάππος του πατέρα μου Αθανάσιος Δαμαλίτης.
Επίσης μεταξύ των άλλων διαμαρτυρομένων κατοίκων είναι και ο γνωστός Ερμιονίτης
οπλαρχηγός και ήρωας του 21 Σταμάτης Μίτσας, αλλά και άλλα ονόματα Ερμιονιτών
οι οικογένειες των οποίων συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
.
Τα άλλα στοιχεία για τη αναφορά μας αυτή τα δανειστήκαμε από το βιβλίο που
έχει εκδώσει η πιο πάνω Μονή το έτος 1994 με τίτλο «Το Προσκύνημα της
Ερμιονίδος – Ιερά Μονή Αγίων Αναργύρων Ερμιόνης»
Στο βιβλίο αυτό που είναι ένα τρίπτυχο
–χρονικό, μεταξύ δύο άλλων ειδικών συγγραφέων που αναφέρονται στο «Καθολικό της
Μονής» και στις «Τοιχογραφίες του Καθολικού», το ιστορικό μέρος της Ι.Μ. είναι
έρευνα, μελέτη και συγγραφή του Ερμιονίτη φιλολόγου καθηγητού Απόστολου Θ.
Γκάτσου.
Ο συγγραφέας στο κεφάλαιο σχετικά με τη
διάλυση και την ανασύσταση της Μονής κατά έτη 1834-35 αναφέρει τα εξής: "Η
Μονή, παρά τις μεγάλες οικονομικές δαπάνες στις οποίες υπεβλήθη κατά τη
διεξαγωγή του αγώνος του 1821, αμέσως μετά τη λήξη του άρχισε και πάλι να
αναλαμβάνει οικονομικά"
Σε έγγραφα του 1830 αναφέρονται, ηγούμενος
ο δραστήριος και ονομαστός για τη φιλανθρωπία του Χη Γρηγόριος Μαρτζέλος και
σύμβουλός του ο μοναχός Ιωσήφ Καλαράς.
Το 1832 η Μονή είχε 500 γιδοπρόβατα και 87
«χονδρά» ζώα και πλήρωνε τον κανονικό φόρο στο Διοικητικό τοποτηρητή του κάτω
Ναχαγιέ Λογοθέτη Ζέρβα.(1)
Το 1833 επί αντιβασιλείας Όθωνος με
εισήγηση του Θεόκλητου Φαρμακίδη(1) αποφασίζεται με διάταγμα της 7ης Οκτωβρίου
1833 να καταργηθούν όσα μοναστήρια έχουν λιγότερους από έξη μοναχούς. Πολλά
ιστορικά μοναστήρια διαλύθηκαν τότε, όπως π.χ. η γνωστή μας Μονή Αυγού.(2)
Όσα έγγραφα περισώθηκαν την εποχή αυτή,
βρίσκονται κυρίως στα Γενικά Αρχεία του κράτους με την ένδειξη « Μοναστηριακά»
Από τη δοκιμασία αυτή πέρασε και η Μονή.
Έτσι στις αρχές του 1834 η Μονή με βασιλικό διάταγμα, ύστερα από πληροφορίες
εσφαλμένες ότι δεν είχε τους απαραίτητους για τη συντήρηση έξι μοναχούς,
διαλύεται και αρχίζει η εκποίηση της κινητής και της ακίνητης περιουσίας της και
η αγορά της από μοναχούς, ιδιώτας και το δημόσιο. Ο ηγούμενος Χη Γρηγόριος
Μαρτζέλος διορατικός και δραστήριος καθώς ήταν, αγόρασε «πολλά Μοναστηριακά
είδη κατόπιν δημοπρασίας» αξίας 2271 δραχμών, για τις οποίες έμεινε εγγυητής ο
Δημήτριος Βούλγαρης. (3)
Πρώτοι που αντέδρασαν στη διάλυση της
Μονής ήσαν ο ηγούμενος και οι μοναχοί της.
Σε αναφορά τους προς «την Ιεράν Σύνοδο του
Βασιλείου της Ελλάδος» της 14ης Φεβρουαρίου 1835 παρακαλούν να ανασταλή η
διαταγή της διαλύσεως της Μονής «καθ’ ότι αύτη είχεν τον προσήκοντα αριθμόν των
έξ μοναχών».
Αίτηση επίσης υποβάλλουν την 22
Φεβρουαρίου 1835 κάτοικοι της Ερμιόνης και ζητούν την αναστολή της διαλύσεως «
καθ’ ότι η Μονή είχε τους έξ μοναχούς προ του Βασιλικού διατάγματος» το γνήσιον
της υπογραφής τους βεβαιώνει ο δήμαρχος της Ερμιόνης Α. Οικονόμου.
Το έγγραφο
διαμαρτυρίας των κατοίκων Ερμιόνης για τη διατήρηση της Μονής στο Ι.Λ.Μ.Ε.
>>>>>>>>>>>>>>
