...Πριν λίγες
μέρες έφυγε από κοντά μας ήρεμα όπως και αυτός ήταν,
«πήρε μαζί του και το επάγγελμα του τσαγκάρη»…
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το έμαθα μόλις χθες!
Έφυγε από τη ζωή ο τσαγκάρης της γειτονιάς, ο κυρ-Μίμης Κατσογιώργης (Παπουλάκης). Τον είχα γείτονα στο παλιό ενοικιασμένο Νηπιαγωγείο, ήταν και συμμαθητής της μαμάς μου. Άκουγε τις φωνές των παιχνιδιών και των τραγουδιών μας κι ακούγαμε τους ήχους από το σφυράκι του καθώς κάρφωνε τις σόλες των παπουτσιών. Επιδιόρθωσε εκατοντάδες παπούτσια, έραψε, σόλιασε, άλλαξε τακούνια.
Μπροστά στον πάγκο του κάθε πρωί, με την ποδιά του, τα δερμάτινα δαχτυλίδια στα δάχτυλα, εργαζόταν ασταμάτητα. Το μικρό φωτεινό εργαστήρι του κοντά στα Μαντράκια ήταν πάντα ανοιχτό. Ο χαμηλός πάγκος με τα σύνεργα: κόλλες, καρφάκια, βελόνες, κερωμένη κλωστή, σφυράκια, σουβλιά, το αμόνι και από κάτω ο κουβάς με νερό για να μαλακώνει τα δέρματα. Στο πλάι η μηχανή, στην αράδα τα καλαπόδια και στους τοίχους παλιές φωτογραφίες, ημερολόγια, ποστ.
Ο κυρ- Μίμης, με το γλυκό χαμόγελο στα χείλη, με το γάργαρο γέλιο του και τα πετυχημένα αστεία του, σε μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία με τους βοηθούς του και σε νεότερες στο μετέπειτα εργαστήρι του μέσα στη λουλουδιασμένη αυλή του σπιτιού του. Μορφή που δεν ξεχνιέται εύκολα.
Ειλικρινή συλλυπητήρια στους δικούς του. Καλή Ανάπαυση σ’ εκείνον.
Έφυγε από τη ζωή ο τσαγκάρης της γειτονιάς, ο κυρ-Μίμης Κατσογιώργης (Παπουλάκης). Τον είχα γείτονα στο παλιό ενοικιασμένο Νηπιαγωγείο, ήταν και συμμαθητής της μαμάς μου. Άκουγε τις φωνές των παιχνιδιών και των τραγουδιών μας κι ακούγαμε τους ήχους από το σφυράκι του καθώς κάρφωνε τις σόλες των παπουτσιών. Επιδιόρθωσε εκατοντάδες παπούτσια, έραψε, σόλιασε, άλλαξε τακούνια.
Μπροστά στον πάγκο του κάθε πρωί, με την ποδιά του, τα δερμάτινα δαχτυλίδια στα δάχτυλα, εργαζόταν ασταμάτητα. Το μικρό φωτεινό εργαστήρι του κοντά στα Μαντράκια ήταν πάντα ανοιχτό. Ο χαμηλός πάγκος με τα σύνεργα: κόλλες, καρφάκια, βελόνες, κερωμένη κλωστή, σφυράκια, σουβλιά, το αμόνι και από κάτω ο κουβάς με νερό για να μαλακώνει τα δέρματα. Στο πλάι η μηχανή, στην αράδα τα καλαπόδια και στους τοίχους παλιές φωτογραφίες, ημερολόγια, ποστ.
Ο κυρ- Μίμης, με το γλυκό χαμόγελο στα χείλη, με το γάργαρο γέλιο του και τα πετυχημένα αστεία του, σε μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία με τους βοηθούς του και σε νεότερες στο μετέπειτα εργαστήρι του μέσα στη λουλουδιασμένη αυλή του σπιτιού του. Μορφή που δεν ξεχνιέται εύκολα.
Ειλικρινή συλλυπητήρια στους δικούς του. Καλή Ανάπαυση σ’ εκείνον.
