Το γλυπτό ονομάζεται "Μελαγχολία" και βρίσκεται στις όχθες της λίμνης της Γενεύης.
Δημιουργήθηκε από τον Albert Gyorgy, έναν καλλιτέχνη ρουμανικής καταγωγής.
Απεικονίζει το κενό και τη θλίψη που αισθάνεται ο άνθρωπος μετά την
απώλεια...
Το γλυπτό ονομάζεται "Μελαγχολία" και βρίσκεται στις όχθες της λίμνης της Γενεύης.
Δημιουργήθηκε από τον Albert Gyorgy, έναν καλλιτέχνη ρουμανικής καταγωγής.
Απεικονίζει το κενό και τη θλίψη που αισθάνεται ο άνθρωπος μετά την
απώλεια...
Μακάρι ο νέος χρόνος να μας τη φέρει…
Καλή χρονιά!
ΝΥΧΤΩΣΕ!
«Ακόμη ένας χρόνος... είπε.
Ένας χρόνος περισσότερο στο χρόνο του,
ένας χρόνος λιγότερο απ' το χρόνο του.
Κι η αποψινή γιορτή αναβλήθηκε (...)
Μεμιάς ανάψανε τα φώτα κι έσβησαν.
Απ' το παράθυρο είδαμε τους μουσικούς,
πέρασαν άφωνοι τη λεωφόρο (...)
Μείνε, λοιπόν, εδώ (...)
μέσα σ' αυτή τη μεγάλη ησυχία,
μέσα σ' αυτό το θαύμα - τίποτα (...)
Νύχτωσε.»
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
Αποστολή στο blog ->Τζένη Δ. Ντεστάκου
Βιβλίο, αγαπημένο μου
Το ξέρω, έχεις ηλικία μεγάλη .
Χιλιάδες είναι τα χρόνια που έχεις
ζήσει.
Το ξέρω η καρδιά σου απλώνεται παντού
και μύριες φορές μοιράζεσαι σε χιλιάδες
βιβλιοθήκες.
Το ξέρω, σ' έχουν καταδικάσει πολλές
φορές.
Κι άλλες τόσες σε έχουν κάψει….
Πώς να μη σε αγαπώ,
αφού έχω ζήσει τόσο πολύ στο φως και στη
σκιά σου.
Αφού έχω ονειρευτεί τόσες φορές έχοντάς
σε στα χέρια μου,
αφού χάρη σε σένα έχω ξεφύγει από τη
λύπη κι έχω αντέξει
στην αδικία, αφού έχεις γίνει η μνήμη μου
ολάκερη
κι ακόμα καλύτερα η μνήμη ολάκερη των
συνανθρώπων μου
Να γιατί νιώθω πως σ' αγαπώ από παιδί
και θα σ' αγαπώ
σ' όλη μου τη ζωή, να γιατί φωνάζω πως
είσαι το κλειδί
για την ελευθερία μου, για όλων την
ελευθερία.
Το παραδέχομαι μπορεί να φτάνω στην
υπερβολή
κι ο κόσμος να χαμογελάει ακούγοντας τα
λόγια μου.
Μα έτσι συμβαίνει πάντα με αυτούς που
αγαπούν.
Είναι αλήθεια πως δεν ντρέπομαι καθόλου,
καμαρώνω
για τις νύχτες που έχω περάσει ξάγρυπνος
με σένα πλάι μου...
που νιώθω αυτήν την έξαψη κάθε φορά που
σε συναντώ
που λυπάμαι όταν σε χάνω και χαίρομαι
όταν σε ξαναβρίσκω.
Ακόμα και για την ανησυχία που με πιάνει
όταν δεν σ' έχω στα χέρια μου καμαρώνω.
Ομολογώ πως το πάθος μου με τυφλώνει
όμως πιστεύω πως απ 'όλα όσα δημιούργησε
ο άνθρωπος
είσαι το πιο σημαντικό, το πιο σπουδαίο,
βιβλίο, αγαπημένο μου.
Το ποίημα «Βιβλίο, αγαπημένο μου» γράφτηκε
από τον Miguel A. Fernandez – Pacheco στις 2
Απριλίου 1999. Η μετάφραση είναι της Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου.
Αυτές οι ευχές για την ονομαστική μας γιορτή και αυτές των μεγάλων εορτών της χριστιανοσύνης στις μέρες μας, - με τη μάστιγα της ΠΑΝΔΗΜΊΑΣ που ασφυκτικά και απειλητικά μας κυκλώνει-, αποκτούν μια άλλη διάσταση που γιγαντώνουν την ΕΛΠΙΔΑ μέσα μας!...
Με αυτή τη σκέψη θέλουμε να στείλουμε τις θερμές ευχές μας στην αγαπητή φίλη Τζένη – Ευγένεια - Ντεστάκου για την ονομαστική της γιορτή, με Υγεία και ευτυχία, - που τη δημιουργούν η αγάπη, ο σεβασμός και η εκτίμηση των ανθρώπων, που την αγαπούν και την περιβάλλουν...
Αγαπητή Τζένη να'σαι πάντα καλά και κάθε χρόνο τέτοια μέρα,
να ανταμώνουμε έστω και νοερά...
Με εκτίμηση
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
Κάποιος γιορτάζει - αφιερωμένο εξαιρετικά ...
Με εκτίμηση
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
“Η Κοίμηση της
Θεοτόκου”
Ο διάσημος πίνακας του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (Ελ Γκρέκο) που χρονολογείται στα 1565-1566, όσο ο καλλιτέχνης βρισκόταν στην Κρήτη.
Η εικόνα βρίσκεται στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Ερμούπολης
στην Σύρο από το 1850 μέχρι και σήμερα. Κατά την επικρατέστερη άποψη
μεταφέρθηκε εκεί από τους Ψαριανούς πρόσφυγες, οι οποίοι φεύγοντας από τα
κατεστραμμένα Ψαρά και αναζητώντας νέα πατρίδα, την μετέφεραν μαζί τους.
edestakou@yahoo.gr |