Το ΟΧΙ και το ΝΑΙ σε όλες τις εκφάνσεις και ιστορικές στιγμές του Έθνους μας, από την 28η Οκτωβρίο 1940 μέχρι στις μέρες μας….

 Τα ΟΧΙ του σήμερα

Γράφει η Βιβή Σκούρτη

Σε σημαντικές ιστορικές στιγμές που η κοινωνία και η ανθρωπότητα έχουν να επιλέξουν το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ, δεν αρκεί μόνο μία κατάφαση ή μία άρνηση, γιατί σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές το ΟΧΙ δεν αποτελεί μια απλή άρνηση, αλλά κυρίως μία συνειδητή επιλογή.

Έτσι λοιπόν και το «ΟΧΙ» που βγήκε από τα σπλάχνα του λαού μας, ταυτόχρονα αποτελούσε τη διέξοδο απόρριψης του ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ, του ΦΑΣΙΣΜΟΥ, της ΔΟΥΛΙΚΟΤΗΤΑΣ και ήταν επίσης ένα περήφανο «ΝΑΙ» στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, στην ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Ήταν το ΝΑΙ του λαού που ήθελε να ζήσει, κόντρα στο ΝΑΙ του Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου, Ράλλη (διορισμένων Υπουργών από τους Γερμανούς).

Ήταν κραυγή κόντρα στο δήθεν «ΟΧΙ» του φασίστα Μεταξά.

Το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού ήταν το ΝΑΙ για το ξεκίνημα της Εθνικής Αντίστασης.

Ήταν το ΝΑΙ για να σταθεί στη ζωή, ν’ αντιμετωπίσει τις κακουχίες και τη πείνα που ερχόταν.

Ήταν το αντιπάλεμα με τους κουκουλιέρηδες, τους μαυραγορίτες, με τα εθνοπροδοτικά Τάγματα Ασφαλείας.

Σήμερα αυτό το ΟΧΙ αποτελεί άρνηση της υποτέλειας, του οχαδερφισμού, του ατομικισμού, της ελάχιστης απαίτησης από τη ζωή.

Είναι το ΟΧΙ στο πρότυπο ζωής του «φιλήσυχου» πολίτη, του κυρ- Παντελή.

Είναι ΟΧΙ στους αδιευκρίνιστους, στους οποίους η θεία από τη Νιγηρία έστελνε εμβάσματα στους λογαριασμούς και την οποία θεία ο κ. Πιτσιλής της ΑΑΔΕ ούτε καν μπαίνει στον κόπο να ψάξει.

Είναι ΟΧΙ στους υπερπατριώτες που παίρνουν τις μίζες και φωνάζουν τάχατες ότι μοιράζεται το Αιγαίο, ενώ ξέρουν ότι αν κουνήσουν τα νήματα, τ’ αφεντικά τους από την άλλη μεριά του Ατλαντικού θα τους «σωπάσουν» και τούτο γιατί είναι απλές μαριονέτες.

Τιμή και δόξα στον ανώνυμο φαντάρο 

της πρώτης γραμμής του Ελληνοϊταλικού πολέμου.

Τιμή και δόξα στον ανώνυμο φαντάρο των οχυρών της Μακεδονίας.

Τιμή και δόξα στον αντάρτη και στην αντάρτισσα, 

που έσωσαν την τιμή της χώρας.

Βιβή Σκούρτη -> Επιλέγω να είμαι «κάτι» για τον κόσμο - Επιλέγω να πιάνομαι χέρι-χέρι μαζί του και να παλεύουμε, όπως κάναμε πάντα!...

Με ποιόν είσαι;

Γράφει η Βιβή Σκούρτη

Τον τελευταίο καιρό εξαιτίας του έντονου προβληματισμού που υπάρχει στο χώρο της Αριστεράς και τα δυσάρεστα γεγονότα που διαδραματίζονται στους χώρους του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί και πολλές με ρωτούν: «Με ποιον είσαι;», και απαντώ: «Με τον ΣΥΡΙΖΑ», είμαι με το κόμμα, με την Αριστερά, που δεν χωρίζει τον κόσμο, αλλά λειτουργεί ενωτικά.

Επιλέγω να είμαι «κάτι» για τον κόσμο!

Επιλέγω να πιάνομαι χέρι-χέρι μαζί του και να παλεύουμε, όπως κάναμε πάντα.

Να μπαίνουμε μπροστά για την επίλυση, τη διεκδίκηση των προβλημάτων μεγάλων και μικρών, με όποιο κόστος, άλλωστε κάποιοι, κάποτε το πλήρωσαν και με την ίδια τους τη ζωή.

Είμαι με την αγωνία των ανθρώπων που στις πολλαπλές αναμετρήσεις Βουλευτικές και Δημοτικές με τίμησαν με την ψήφο τους, με την εμπιστοσύνη τους.

Κρατάω βαθιά μέσα μου το χαμόγελό τους, το νεύμα τους, τον θερμό χαιρετισμό τους και θα κάνω ό,τι μπορώ για το δίκιο τους μέσα στο κόμμα, ώσπου να  γυρίσουμε να κουβεντιάσουμε όπως λέει κι ο ποιητής «ήσυχα κι απλά».

Είμαι με την κοινωνία, τις αγωνίες και τις δυσκολίες των απλών ανθρώπων.

Είμαι με την Αριστερά και παρ’ όλα τα ζικ-ζακ θα είμαι εδώ!

Γιατί η Αριστερά θα βρει το δρόμο της!

Ανησυχίες και ερωτήματα ενεργών πολιτών αλλά «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» - > στην περίπτωσή μας, από τη δημοτική μας αρχή …

«Υπερτουρισμού» - > συνέχεια…

Γράφει η Βιβή Σκούρτη

Εδώ και καιρό σε παγκόσμιο επίπεδο έχει ξεκινήσει ένας διάλογος που εκφράζει την ανησυχία για τις συνέπειες που θα υπάρξουν σε κάθε περιοχή από τον υπερτουρισμό.

Ενώσεις τουριστικών επιχειρήσεων, επιμελητήρια, κ.α. προβληματίζονται για το πόσους τουρίστες αντέχουν οι υποδομές των πόλεων, πόσους επισκέπτες μπορούν να υποδέχονται τα Μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι και πόσο θα επιβαρύνεται το περιβάλλον.

Στη χώρα μας πρόσφατα έγινε γνωστό ότι στην Ακρόπολη οι τουρίστες που καθημερινά θα την επισκέπτονται δεν πρέπει να ξεπερνούν τις 20.000, ώστε με αυτόν τον τρόπο να προστατευθεί το Μνημείο.

          Προσφάτως επίσης ο Δήμος Αθηναίων ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με επεξεργασμένα στοιχεία των υπηρεσιών του, ο κάθε τουρίστας αφήνει στα ταμεία του Δήμου μόνο 0,40 λεπτά του ευρώ, που είναι ενσωματωμένα στην τιμή του καταλύματος!

          Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα του τι γίνεται στον τόπο μας, τι δηλαδή και πόσα χρήματα μπαίνουν στα ταμεία του Δήμου Ερμιονίδας, ώστε αυτά να μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος των δημοτών και των κατοίκων του Δήμου μας σε έργα υποδομής και προστασίας του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Ερωτήματα που θέτουν ενεργοί πολίτες και πρέπει να απασχολήσουν τους αιρετούς άρχοντες με τον βαρύ τίτλο που φέρνουν...

Υπερτουρισμός 

  Γράφει η  Βιβή Σκούρτη

Ένας όρος ο οποίος αρχίζει να εμφανίζεται παγκόσμια σε τουριστικούς προορισμούς.

Ένας τέτοιος προορισμός είναι και η Ερμιόνη και γενικότερα η Ερμιονίδα, αλλά και μεγάλο μέρος της χώρας.

Ως προς αυτό όμως τίθενται κάποια ερωτήματα: >>>

Νοσταλγικές θύμισες από το παρελθόν, που προσπαθούν να γεφυρώσουν - το ζοφερό παρόν και μέλλον, του τόπου που μας γέννησε …

Στο άρθρο της Βιβής Σκούρτη

Γιορτές της θάλασσας στην Ερμιόνη· τη θάλασσα του πολιτισμού, με μια συγκινητική αναφορά στο παρελθόν...

Γιορτές πολιτισμού, πλημμυρισμένες από χαμόγελα, ενθουσιασμό, αγωνιστικότητα και μεγάλη συμμετοχή των νεαρών κολυμβητών.

 Όσοι από εμάς τους πολίτες παρευρεθήκαμε σε τούτες τις ξεχωριστές γιορτές, ζήσαμε μια εμπειρία μοναδική, αλλά και απόλαυση του θεάματος.

Περιλάμβαναν αναβίωση αγώνων κολύμβησης, κατάδυσης και αγώνων πόλο, απονομή βραβείων και αναμνηστικών συμμετοχής, με αφορμή τη Ναυτική εβδομάδα και με την παρουσία όλων των νέων της εποχής, των Αρχών και φυσικά με πρωταγωνιστικό ρόλο τις εκάστοτε Λιμενικές Αρχές του τόπου.

Εκδηλώσεις που τιμούσαν το υγρό στοιχείο και μαζί τους Θεούς που το αντιπροσώπευαν. Τιμούσαν το στοιχείο που τους έδινε ζωή μιας και η πλειονότητα στην πατρίδα μας  ήταν ναυτικοί και με αυτήν την τροφοδότα θάλασσα πορεύονταν στη ζωή τους, με τα πολλά και τα λίγα της, με τις χαρές και τις λύπες της. 

Τη θάλασσα του εμπορίου, του μαρτυρίου, των πνιγμένων κραυγών, τη θάλασσα νεκροταφείο, τη θάλασσα ως τόπο ανάδυσης των πραγμάτων που υποτάσσει στους κυματισμούς της, τη σύγκρουση του καλού με το κακό, τη συνεύρεση του νερού και του φωτός.

Πολιτιστικές εκδηλώσεις που ένωναν και αφύπνιζαν.

Η απαράμιλλη ομορφιά του βυθού της θάλασσάς μας αποτελεί πλέον παρελθόν μαζί με την βιοποικιλότητά της, πράγμα που διαπιστώνουμε καθημερινά και πολύ περισσότερο διαπιστώνουν οι λιγοστοί και εναπομείναντες ψαράδες μας.

Ποιος θα ευαισθητοποιηθεί γι αυτό;

Ίσως ήρθε η ώρα να υπογραφεί μια Προγραμματική Σύμβαση μεταξύ Δήμου και ΕΛΚΕΘΕ (Κέντρου Ελληνικών Θαλασσίων Ερευνών), ώστε να δούμε σε ποια κατάσταση είναι τα νερά της θάλασσάς μας και ιδιαίτερα του βυθού

Η φέτα, η τιμή της και οι καταναλωτές....

 

Γράφει η Βιβή Σκούρτη

Όπως είναι γνωστό, το τυρί φέτα δεν έλειπε από το ελληνικό τραπέζι είτε αυτό ήταν φτωχό, είτε ήταν πλούσιο, μόνο που στο φτωχικό τραπέζι η ποσότητα ήταν πάντα μικρότερη.

Με τον Πρωθυπουργό όμως της χώρας ο οποίος πιστεύει και δηλώνει από το βήμα της Βουλής ότι η φέτα σήμερα πωλείται 6,28 ευρώ, μπορεί να συμβαίνουν τα παρακάτω:

1.       Δεν γνωρίζει ποια είναι η μονάδα μέτρησης της φέτας· κιλό, μισόκιλο ή μέτρο;

2.   Δεν καταναλώνει φέτα, αλλά άλλα τυριά

3.   Δεν έχει σχέση με το ταμπελάκι του Σούπερ Μάρκετ

Το τι από τα παραπάνω συμβαίνει, θα είναι καλό να αποτελέσει αντικείμενο μιας έρευνας που θα καλούνται οι πολίτες να πουν τη γνώμη τους επ’ αυτού.

Και σα να μην έφτανε τούτη η δήλωση, εμφανίστηκε στη συνέχεια ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος να μάς διευκρινίσει τάχατες,  ότι ο Πρωθυπουργός εννοούσε όχι το κιλό της φέτας, αλλά το μισόκιλο.

Τούτο σημαίνει ότι, για να μην μπερδεύονται οι Έλληνες καταναλωτές, να αναγράφεται η τιμή των προϊόντων ως εξής:

Στα μανάβικα το κόστος του μισού κιλού πατάτες

Στα Σούπερ Μάρκετ  το ίδιο

Στο Μετρό το μισό εισιτήριο κ.λ.π.

Ο  μισός σε ανάστημα Πρωθυπουργός τάζει μισή ζωή στους Έλληνες πολίτες!

Κατόπιν τούτου, προτείνουμε στην αρμόδια Επιτροπή του Υπουργείου Ανάπτυξης από τούδε, να καθιερώσει ως μονάδα μέτρησης το μισό κιλό και όχι το ένα, αν και αυτό βεβαίως αντιβαίνει στο διεθνές σύστημα μέτρησης μονάδας.

Αλλά και τι πειράζει;

Εδώ είναι Ελλάδα!

 

Στείλτε το μήνυμα στον Μητσοτάκη

Πρέπει να υπάρχει ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Σήμερα Σάββατο 25-5-2024 στις 8:30 σας καλούμε

στο ΑΡΤΙΚΙ και πρέπει να είμαστε ΟΛΟΙ εκεί, γιατί δεν πάει άλλο.

  Δεν πάει άλλο με την ακρίβεια στα βασικά είδη διατροφής

·       Δεν πάει άλλο στην ανασφάλεια των πολιτών

·       Δεν πάει άλλο στην εθνικά επικίνδυνη πολιτική

·       Δεν πάει άλλο στην καταπάτηση των κανόνων δικαίου

·       Δεν πάει άλλο στην υπερφορολόγηση των επαγγελματιών, των μικρομεσαίων, των αγροτών

και από την άλλη μεριά να θησαυρίζουν οι αλυσίδες Σούπερ Μάρκετ, οι Τράπεζες, οι Εταιρείες παραγωγής ενέργειας.

Ο Μητσοτάκης πρέπει να πάρει το μήνυμα!

Πρέπει να υπάρχει ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Να μπει φρένο στην άνοδο της ακροδεξιάς που σηκώνει κεφάλι

Να κατακτήσουμε μια καλύτερη ζωή που να μας αξίζει!

Σημείωση: Την ίδια ώρα της συγκέντρωσης διεξάγεται και ο τελικός ποδοσφαίρου για το κύπελλο Ελλάδας μεταξύ Παναθηναϊκού και Άρη. 

Όμως, χρειάζεται να επιλέξουμε ανάμεσα στην καρέκλα μπροστά σε κάποια οθόνη ή στο να δώσουμε το παρόν μας στην συγκέντρωση και να βάλουμε τη σφραγίδα μας για μια καλύτερη ζωή.  

Βιβή Σκούρτη

Σημαντικό άρθρο της Βιβής Σκούρτη δημοσιευμένο στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού μας «Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα»

  Ο Αγροτικός-Γεωργικός-Πιστωτικός Συνεταιρισμός Ερμιόνης 

- «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ»

Συνεταιρισμός, σύμφωνα με τη Διεθνή Συνεταιριστική Συμμαχία, είναι μια αυτόνομη ένωση προσώπων που συγκροτείται εθελοντικά για την αντιμετώπιση των κοινών οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών αναγκών και επιδιώξεων τους, διαμέσου μιας συνιδιοκτήτης και δημοκρατικά διοικούμενης επιχείρησης. Ο ορισμός τούτος δόθηκε το 1955 στο παγκόσμιο συνέδριο συνεταιριστικών οργανώσεων στο Μάντσεστερ της Αγγλίας.

Ο όρος αυτός αναπτύχθηκε ιδιαίτερα κατά τον 19ο αιώνα και εξελίχθηκε ως ιδεολογία και ως κίνημα με κοινωνικό και οικονομικό περιεχόμενο αποβλέποντας κυρίως τις ασθενέστερες τάξεις των εργαζομένων, για την ικανοποιητικότερη αντιμετώπιση των διαφόρων συχνά αναφυομένων αυθαιρεσιών του άκρατου κεφαλαιοκρατισμού. Η ελευθερία της συγκρότησης συνεταιρισμού (το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθε), για την επιδίωξη νόμιμων σκοπών θεμελιώνεται στα συντάγματα όλων των φιλελεύθερων και δημοκρατικών πολιτειών.

Η ύπαρξη εταιρικής ηθικής, μια καρποφόρα συνεργασία ελεύθερης πράξης ή η ανυπαρξία της, ήταν ο βασικός παράγοντας που οδήγησε στην επιτυχία ή αποτυχία,  συν κάποιους άλλους παράγοντες. Εταιρική συνύπαρξη, η ευθύνη δηλαδή απέναντι στον άλλον.

Ο συνεργατισμός είναι ιδεολογία, προϋπόθεση αρετών, ύπαρξης αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και  ίσης αμοιβής.

Την 1 Μαρτίου του 1947 ιδρύθηκε στην Ερμιόνη ο  Αγροτικός-Γεωργικός-Πιστωτικός Συνεταιρισμός Ερμιόνης με την επωνυμία «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ», με τη σφραγίδα του να αποτυπώνονται εγχάρακτες οι μορφές των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού , όπως φαίνεται και στη φωτογραφία. Ιδρυτές και πρωτομάστορες ο Μιχάλη Δεληγιάννη και ο Νίκος Δέδες. Ένας ζωντανός οικονομικός οργανισμός με εγκαταστάσεις, αποθήκες, αγροτική γη.

Η πόλη μας, όπως άλλωστε και η χώρα μας ήταν από γεωργική, λέω ήταν γιατί έχει πάψει να είναι, αφού τρεφόμαστε από τα αγροτικά προϊόντα άλλων χωρών και οι συνεταιρισμοί που αποτελούσαν το τέλειο και αναγκαίο εργαλείο για την ανάπτυξή της, δεν υπάρχουν πια ενεργοί, παρά ελάχιστοι.

Το ίδιο το κράτος συνέθλιψε τους συνεταιρισμούς, με απαξίωση, παροπλισμό, λεηλασίες, απερίσκεπτες παρεμβάσεις, μικροσυμφέροντα, αποθάρρυνση του αγροτικού κόσμου για συλλογική δραστηριότητα. Τα προβλήματα όμως και οι ανάγκες της αγροτιάς είναι πολλά, καθώς μοχθούν για τη γη τους∙ ραχοκοκαλιά την ονομάζουν, αλλά μάταια αναζητούν τρόπους συμπαράστασης.

«Ουδέ οι ευτυχέστεροι ημπορούν να απέχουν από τη γεωργία» (Σωκράτης),

 λόγια που ξεχάστηκαν από την κεντρική εξουσία.

Ο δικός μας Συνεταιρισμός δημιουργήθηκε με σκοπό την εξυπηρέτηση του αγροτικού κόσμου. Δια μέσου της Αγροτικής Τράπεζας, προμηθευόταν τα λιπάσματα που χρειάζονταν και οι αγρότες μας τα έπαιρναν χωρίς να καταβάλουν χρήματα, με πίστωση.

Όταν ερχόταν η ώρα του θερισμού με όλη την οικογένεια στο χωράφι και του αλωνίσματος, έφερναν αλωνιστική μηχανή που την τοποθετούσαν στο Καλογερικό κτήμα δίπλα στο Καλογερικό πηγάδι . Αρχικά ένα μικρό αγροτικό εργαλείο μάρκας-μοντέλο GEISS  και αργότερα μία LANCIA,που διαχώριζε τον καρπό (στάρι, σιτάρι, καλαμπόκι) από το άχυρο, χρήσιμη τροφή για τα ζώα τους που όλοι είχαν.

Πέτρινα αλώνια υπήρχαν και αλλού.

Σύμφωνα με άρθρο του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη στο διαδίκτυο: «Τη γιορτή του Αγίου Μόδεστου πανηγύριζε με μεγαλοπρέπεια από την ίδρυσή του μέχρι τις αρχές της 10ετίας του 1930 ο Γεωργικός Συνεταιρισμός Ερμιόνης. >>>>

Κείμενα με όλες τις μυρωδιές της άνοιξης και άλλα πολλά .... -> Από τη Βιβή Σκούρτη....

 ... όπου βρεθεί κι' όπου σταθεί, βάζει τις δικές της πινελιές, πλέκει τις δικές της σταυροβελονιές … 

S.D.D.

=========================================================================================================================

20 Μάη 2024  - Στη γιορτή του Αη Νικόλα στο Μετόχι - ψηλά στην πλαγιά  του όρους Αδέρες!

«Μαγιάπριλη έγνοια μου

η σκαπάνη του χαλαστή χρόνου

σεργιάνισε με σεβασμό στον αγιότοιχό σου.

Η θύμησή σου, θεόπνοο αγέρι

 κι ο βιός σου, μυριοπόθητο πολύμνητο δώρο».

Το ξωκλήσι του Αη Νικόλα στο Μετόχι χθες φόρεσε τα γιορτινά του.

Πρόκειται για ένα λατρευτικό κτίσμα της υπαίθρου, που για πολλά χρόνια -όπως πληροφορήθηκα- ήταν αλειτούργητο και αιφνίδια αποκαλυπτόμενο.

Δίκαια αποτελεί εκστατικό στοιχείο της ψυχής του κ. Νίκου Μέλλου και της οικογένειάς του που φρόντισαν και τη φιλοξενία των παρισταμένων στη γιορτή του.

Ένα από τα ξωκλήσια που οριοθετούν κοινωνικό φαινόμενο και αποτελούν κρίκο στη μακραίωνη ιστορία μας.

Δεν αντιστέκομαι στο να κάνω αναφορά στην αισθητική του τοπίου.

Ένα φυσικό τοπίο όπου η γη, οι βράχοι, τα δέντρα, η θάλασσα στο βάθος, τ’ αρώματα της φύσης, τ’ ανθισμένα θυμάρια συνθέτουν μια μοναδική δύναμη εικαστικής εικόνας.

Πάνω στις κορυφές χτισμένο, μικροσκοπικό, χειροποίητο αρχιτεκτονικά, με ντόπια υλικά και σπάνια φωτεινότητα, προσφέρει για τον λειτουργημένο μια μοναδική εικαστική προσέγγιση. Εκεί στην κορυφή, σε θέση εποπτείας,  ένα δημιούργημα σπάνιας αισθητικής, ταυτόχρονα «ολίγον», αλλά και «μεγαλειώδες», ενταγμένο αρμονικά στο περιβάλλον, μετην παρουσία του στο χώρο αθόρυβη, σεμνή, κατανυκτική.

Αντιτάχθηκε στη φθορά του χρόνου, στις θύελλες των καιρών, στους άγριους βοριάδες, στις βεβηλώσεις πιστών και απίστων.

Προσήλθα με αίσθημα σεβασμού και θαυμασμού στις επιζώσες ηθικές και πολιτιστικές αξίες, κλίνοντας ευλαβικά το γόνυ στο ναΐσκο της ερημιάς.

 Με το πέρας της λειτουργίας η υπαίθρια λατρεία συνεχίστηκε, με την ανθρώπινη κοινότητα στον φυσικό περίβολο κάτω από ένα σκίαστρο. Οι λειτουργημένοι ξωμάχοι από την πολύμοχθη καθημερινότητα που προσήλθαν να επικοινωνήσουν με το Θείο μεταλαμβάνουν στη συνέχεια την οικογενειακή και φιλική επικοινωνία, το φαγητό, το κρασί, τις γλυκές, σπιτικές δημιουργίες, καρπούς του χθεσινού κάματου.

 Ωστόσο απόμακρο και δυσπρόσιτο το οδοιπορικό και για να φτάσεις δύσκολο, έως επικίνδυνο. Επιβάλλεται η μέριμνα του δρόμου και η συχνή περιποίηση, διαφορετικά πώς να λειτουργήσει ο ταπεινός βοσκός, ο αγρότης που ζει και καλλιεργεί σε τούτη την ερημιά.

«Ατέλειωτο κι ανήλεο

το μαστόρεμα του χρόνου·

 κι εσύ, μ’ ανέλπιδη επίκληση

 επικαλείσαι των ανθρώπων την έγνοια·

κι αυτοί, με εύηχο στόμα

κι έντεχνη… αλήθεια,

επιβεβαιώνουν την άμετρη προσήλωσή τους»

Αντίκρυσα καλλιέργειες, την ξερή κοίτη του ποταμού, μαντριά, πλήθος λιόδεντρων, μια μικρή χωματερή (με την ελπίδα να μη μεγαλώσει) και ατελείωτη έκταση ακαλλιέργητης γης, που όπως πληροφορήθηκα ανήκει όχι σε χέρια καλλιεργήσιμα, εκεί δηλαδή που θα ‘πρεπε αλλά στην εκκλησία!

                   Δική μου ονειροπόληση ή ουτοπία;

«Ανθώνας σώψυχων

η χάρη σου·

 μα η ζωή σου…

 ενορία απόντων!»

Συλλογιέμαι, πόσο η απληστία της σύγχρονης κοινωνίας μπορεί και δύναται να αντιληφθεί το βάθος τούτης της θεσπέσιας εικόνας, της συντροφικότητας, του σύσσωμου κοινοτισμού.

Υ.Γ. Πρόσφατα διάβασα μια δημοτική ανακοίνωση για Πρόγραμμα αγροτικής οδοποιίας, που αν πράγματι υπάρχει, θεωρώ πώς είναι ανάγκη να ενταχθεί κι ετούτος ο αγροτικός δρόμος.

Βιβή Σκούρτη

Πώς ένας Πρωθυπουργός αποδεικνύεται ότι είναι πολύ «λίγος»

 

 Γράφει η Βιβή Σκούρτη

          Σε παλαιότερη ανάρτησή μου είχα αναφέρει ότι η Κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι εθνικά επικίνδυνη, με τα γεγονότα να επιβεβαιώνουν κάθε φορά τούτη την εκτίμηση στο ακέραιο, διότι:

1.   Με την πάροδο του χρόνου εμπλέκεται όλο και περισσότερο στον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας, στέλνοντας πολεμικό υλικό σε βάρος της αμυντικής θωράκισης των νησιών μας και καταφέρνοντας να θεωρούμαστε από την Ρωσία εχθρική χώρα.

2.   Ο Πρωθυπουργός αδράνησε και δεν επικύρωσε τα 3 Πρωτόκολλα της Συμφωνίας των Πρεσπών, ταυτόχρονα δεν πίεσε την Κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας να προχωρήσει -ως όφειλε- στην εφαρμογή της Συμφωνίας. Μετά δε την εκλογή του ομογάλακτου Δεξιού κόμματος στη γειτονική χώρα, που διακηρύσσει ότι θα ονομάζει πλέον τη χώρα σκέτο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.

3.   Συμπεριλαμβάνοντας στο Ευρωψηφοδέλτιο τον Φρέντι Μπελέρη απομονώθηκε μέσα στην Ε.Ε. κατηγορούμενη ως Κυβέρνηση που επεμβαίνει στα εσωτερικά της Αλβανίας, χάνοντας την ευκαιρία να καταγγείλει τις πράξεις της χώρας αυτής, που συνεχώς παραβιάζει τα δικαιώματα της Ελληνικής μειονότητας.

4.   Έδωσε τη δυνατότητα και την ευκαιρία στον Πρωθυπουργό της Αλβανίας Έντι Ράμμα, να συγκεντρώσει στην Αθήνα τους ομοεθνείς του, θέτοντας περαιτέρω σε κίνδυνο τις σχέσεις των δύο χωρών. Το μόνο που έκανε, ήταν να εκλιπαρεί παρασκηνιακά τον Έντι Ράμμα, να μην πραγματοποιήσει τη συγκέντρωση.

Μία λοιπόν εξωτερική πολιτική, όπως θα έλεγε και η Μαρία Ρεζάν, «έτσι χωρίς Πρόγραμμα», σε βάρος πάντα των Εθνικών μας συμφερόντων.

Σημείωση: Παρεμπιπτόντως, ο μόνος Έλληνας πολιτικός που μέχρι τώρα επισκέφθηκε τα χωριά της Ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, για να εκφράσει τη στήριξή του είναι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Στέφανος Κασσελάκης

Βιβή Σκούρτη - > με πολιτικό λόγο στα ΙΣΙΑ! - > Μια στο καρφί και μια στο πέταλο ...

 

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ- ΕΥΡΩΠΗ 2024

Στις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου 2024 καλούμαστε να ψηφίσουμε για το μέλλον της Ευρώπης και βεβαίως πρωτίστως και της χώρας μας.

Σ’ αυτές τις εκλογές χρέος των πολιτών είναι αφ’ ενός να φράξουμε το δρόμο της ακροδεξιάς που σηκώνει κεφάλι και αφ’ ετέρου να υπερασπιστούμε τις αξίες του διαφωτισμού πάνω στις οποίες στηρίζεται η Ευρώπη, με την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών που είναι και ο καλύτερος τρόπος.

Στην πορεία προς τις κάλπες ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να ψάξει εκτός από τα Προγράμματα των κομμάτων και τις υποψηφιότητες, ιδιαίτερα δε εκείνων που έχουν θητεύσει Βουλευτές Υπουργείων, Διοικητές Οργανισμών και κρίνοντας τη συνολική τους πορεία να τους ψηφίσουν ή όχι.

Να, για παράδειγμα ο κ. Γιάννης Μανιάτης υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και πρώην Βουλευτής Αργολίδας, αλλά και Υπουργός των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Ο κ. Γιάννης Μανιάτης συνέδεσε το όνομά του με τον Νόμο 4277/2014 όταν ήταν Υπουργός Περιβάλλοντος-Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής στην περιβόητη Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Στον Νόμο αυτό λίγες μέρες πριν τις εκλογές τον Ιανουάριο 1915, χαρακτήριζε «Λιμενοβιομηχανική Ζώνη» όλη την περιοχή που βρίσκονται οι μεγάλες Βιομηχανικές εγκαταστάσεις Κερατσινίου-Δραπετσώνας, που με αγώνες οι κάτοικοι ζητούσαν τη μετεγκατάστασή τους, απαιτούσαν διέξοδο προς τη θάλασσα και μέτρα για την υγεία τους, αφού οι εγκαταστάσεις αυτές ρύπαιναν την ατμόσφαιρα.

Ο Νόμος αυτός προέβλεπε συντελεστή δόμησης 0,6 που σήμαινε κι άλλο τσιμέντο στην περιοχή και άλλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις, με το όνειρο των κατοίκων για αναψυχή, αθλητισμό, πολιτισμό, πράσινο και νοσοκομεία να πετάγεται στο καλάθι των αχρήστων.

Ο Νόμος αυτός επιβεβαίωνε τη «διορατικότητα» της Εταιρείας ΟΙL-ΟΝΕ συμφερόντων Μελισανίδη, η οποία το 1912 στην περιοχή είχε αγοράσει από την ΜΠΙ-ΠΙ εγκαταστάσεις αποθήκευσης υγρών καυσίμων και επεξεργασίας χρησιμοποιημένων λαδιών από τα πλοία.

Τότε, σχεδόν το σύνολο του ημερήσιου τύπου έκανε λόγο για Νόμο σκάνδαλο και φωτογραφικές διατάξεις με σκοπό να εξυπηρετηθούν συμφέροντα έναρξης βαριάς βιομηχανικής παραγωγής στην περιοχή.

Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με Υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας 2015 τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, ανέτρεψε την Απόφαση του Γιάννη Μανιάτη και άλλαξε το Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας.

Με την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ η πρώην Βιομηχανική περιοχή της Δραπετσώνας και ιδιαίτερα τα λιπάσματα χαρακτηρίστηκε «Περιοχή Ανάπλασης», όχι «Λιμενοβιομηχανική Ζώνη» όπως προέβλεπε ο Νόμος Μανιάτη και ταυτόχρονα μειώθηκε ο συντελεστής δόμησης από 0,6 σε 0,15, έτσι ΣΩΘΗΚΕ η περιοχή.

Σήμερα οι κάτοικοι, αλλά και οι πολίτες της Αττικής απέκτησαν πρόσβαση στη θάλασσα, χαίρονται ένα πάρκο 99 στρεμμάτων που έχει διαμορφώσει ο Δήμος κόντρα στο τσιμέντο και τις Βιομηχανίες, με το βλέμμα στραμμένο στον άνθρωπο.

Έτσι λοιπόν μαθαίνουμε, κρίνουμε, συγκρίνουμε και αποφασίζουμε τι θα αναδείξουμε.