Ως μνημόσυνο στην αείμνηστη καλλιτέχνιδα Ανθούλα Λαζαρίδου - Δουρούκου…

 Γι’ αυτό λέμε, - οι άνθρωποι φεύγουν από τη ζωή, αλλά το έργο τους  μένει....

 Την Ανθούλα τη θυμάμαι συχνά, βλέποντας τους πίνακες ζωγραφικής- κι’ όχι μόνο - στο σπίτι μου. 

Σήμερα, τράβηξε την προσοχή μου αυτός ο πίνακας και θυμήθηκα το περιστατικό, που έδωσαν το ερέθισμα να δημιουργήσει το έργο η ζωγράφος.

Στη γειτονιά μας γινόταν  ένας γάμος. Μια παρέα στο σπίτι της νύφης συνοδεία κιθάρας, τραγουδούσε αυτό το τραγούδι. -> «Σήμερα στεφανώνεται, ο αητός την περιστέρα»… Το άκουσε η Ανθούλα, πήγε στο ατελιέ του σπιτιού της και ζωγράφισε αυτόν τον πίνακα. 

Λίγες μέρες μετά μου τον έδειξε, της είπα – μου αρέσει πολύ, και αυτή, τόσο απλά, μου τον χάρισε.

Βέβαια και εγώ ακολουθούσα την Ανθούλα σε όλες τις εκθέσεις της όπου και να γινόντουσαν και είναι δεκάδες τα ρεπορτάζ μου και τα αφιερώματα  στο  έργο της και την κοινωνική της προσφοράς γενικά…

Μακάρι να έρχονται στη μνήμη μου καθημερινά τέτοιες θύμισες 

και να διώχνουν τις αρνητικές και κάθε τι μίζερο…

Η Ανθούλα δεν πέθανε στη μνήμη μου και με επισκέπτεται τακτικά  μέσα από   το έργο της και τις πολλές  περιπτώσεις για το πως δραστηριοποιούταν, στην καλλιτεχνική και κοινωνική της ζωή…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

---

 [SD1]

 

27 Ιουλίου 2008 άνοιξε τις πόρτες της η έκθεση έργων εικαστικής τέχνης της νάιφ ζωγράφου Ανθούλας Λαζαρίδου - Δουρούκου -> ο θυλικός Θεόφιλος όπως την αποκαλούσαν οι κριτικοί τέχνης…

Αυτή τη φορά η  Ανθούλα εκθέτει τα έργα της στα αγαπημένα της «Μαντράκια»  εκεί που είναι και το σπίτι της.

Η νότια πλευρά της Ερμιόνης με τη γραφικότητα και τη  μαγεία  που εκπέμπει, δεν μπορούσε και δεν μπορεί, να μη μαγνητίσει και εμπνεύσει τους καλλιτέχνες μας,  για έργα εικαστικών τεχνών απείρου κάλλους και ιστορίας....

Μερικοί  από αυτούς τους καλλιτέχνες, - > Παντελής Μήτσου, +/ ο διάσημος σκιτσογράφος των Τάιμς του Λονδίνου  Μπιλ Πάπας, +/ ο Κώστας Γκάτσος, +/ ο Ιάσωνας Φίελντ, Αικατερίνη Παπαμιχαήλ - Ρήγα  κ.α.....  

Φυσικά και η Ανθούλα + που πολλά έργα της είναι αφιερωμένα σε εικόνες από προσλαμβάνουσες  παραστάσεις, με τις παραδόσεις μας τα παλιά χρόνια στα «Μαντράκια»...

Το ρεπορτάζ μας στην καθημερινή εφημερίδα "ΑΡΓΟΛΙΔΑ"

 

Ανθούλα Λαζαρίδου – Δουρούκου η ακάματη καλλιτέχνης …

Έχω ξαναγράψει πως  το σπίτι της στα «Μαντράκια» το επισκεπτόμουν συχνά. Είχαμε αναπτύξει φιλική σχέση τόσο με αυτήν, όσο και με τον σύζυγό της που ήταν δάσκαλός μου στο Δημοτικό σχολείο. Την έβλεπα να δουλεύει ακούραστα. Σε μια από τις επισκέψεις μου εκεί, τη βρήκα στην κουζίνα να παρασκευάζει μια σπανακόπιτα. Εγώ με το δάσκαλο είχαμε πιάσει τη συζήτηση στο καθιστικό και αυτή συμμετείχε στην κουβέντα δουλεύοντας παράλληλα στην κουζίνα.  Όταν τελείωσε με την σπανακόπιτα, βάζει το ταψί στο φούρνο να ψηθεί, σκουπίζει τα χέρια της στην μπροστέλα από τις ζύμες και άλλα και μας λέει. - Εσείς συνεχίστε την κουβέντα σας και εγώ θα πάω να τελειώσω κάτι στο ατελιέ και έρχομαι.

Σε μια άλλη επίσκεψή μου τα τελευταία χρόνια, μου χάρισε αυτή τη ζωγραφική λέγοντας μου, αυτό είναι για σένα, να σου θυμίζει τα ταξίδια σου στη θάλασσα.

Αυτή ήταν η Ανθούλα. Κυρία σε όλες τις κοινωνικές  γραμμές και συμπεριφορές. Γι’ αυτό τέτοιοι άνθρωποι με τέτοιο έργο και κοινωνική προσφορά, δεν ξεχνιούνται ποτέ… Αιωνία της η μνήμη!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

ΥΓ. Θα θυμάμαι ιστορίες με την Ανθούλα και θα γράφω ως μνημόσυνο, γιατί οι άνθρωποι ξεχνιούνται όταν τους ξεχνάμε..