Γ΄ Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση
από Γ' Εθνοσυνέλευση
Τροιζήνας)
Η Εν Ερμιόνι και Τροιζήνι (κατ΄
επανάληψιν) Γ΄ Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις [1] ή πιο απλά Γ΄
Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας (19 Μαρτίου - 5 Μαΐου 1827),
συνήρθε στην Τροιζήνα του Πόρου με σκοπό
την ολοκλήρωση των εργασιών της Εθνοσυνέλευσης
της Επιδαύρου - που είχε διακοπεί λόγω των πολεμικών γεγονότων.
Πραγματικά, αυτή η Εθνοσυνέλευση συνέταξε και επικύρωσε τον πρώτο οριστικό
καταστατικό χάρτη της Ελλάδας, το «Πολιτικόν
Σύνταγμα της Ελλάδος». Επίσης, εξέλεξε ως πρώτο Κυβερνήτη της
Ελλάδος, τον Ιωάννη Καποδίστρια.
 |
| Η σφραγίδα της Εθνοσυνέλευσης |
Η «Επιτροπή της Συνελεύσεως» (Επιτροπή που είχε δημιουργηθεί προκειμένου να
διοργανώσει εκ νέου την διακοπείσα Συνέλευση) εξέδωσε την πρώτη της Διακήρυξη
στις 2 Αυγούστου του 1826 καλώντας
τους πληρεξούσιους να συγκεντρωθούν στο νησί του Πόρου, στα τέλη του
Αυγούστου.
Επειδή κανείς δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα αυτό, η «Επιτροπή» εξέδωσε νέα
Διακήρυξη στις 21 Σεπτεμβρίου καλώντας
τους στον Πόρο και πάλι. [2]
Όταν και αυτή η Διακήρυξη έπεσε στο κενό (οι
στρατιωτικές εξελίξεις στην Αθήνα, μονοπωλούσαν σχεδόν το
ενδιαφέρον)- η «Επιτροπή» εξέδωσε ακόμα μια Διακήρυξη, την 1η Νοεμβρίου η
οποία καλούσε και πάλι σε Εθνοσυνέλευση, αυτή τη φορά όμως στην Αίγινα. Η κυβέρνηση
Ανδρέα Ζαΐμη μάλιστα, και εξαιτίας των εχθροπραξιών μεταξύ
Σουλιωτών και Ρουμελιωτών[3], - μετέφερε στα μέσα Νοεμβρίου την
έδρα της Διοίκησης και τον εξοπλισμό της εφημερίδας της
κυβερνήσεως από το Ναύπλιο στην Αίγινα.
Ο Γενικός Αρχηγός της Πελοποννήσου
όμως, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης όμως,
που από σύμμαχος του Ανδρέα Ζαΐμη μετατράπηκε
σε εχθρό του[4], εξαιτίας της προσχώρησης του
τελευταίου στο Αγγλικό Κόμμα, είχε ήδη στρατοπεδεύσει στην Ερμιόνη (τότε
Καστρί) και από εκεί καλούσε τους πληρεξούσιους να αψηφήσουν την
Διακήρυξη της «Επιτροπής της Συνελεύσεως» και να συγκεντρωθούν στο χωριό αυτό.
Η «Επιτροπή» εξέδωσε την τελευταία Διακήρυξή της στις 2 Ιανουαρίου 1827
- που καλούσε τους πληρεξούσιους στην Αίγινα. Η Διακήρυξη αυτή, γραμμένη σε
έντονο ύφος, αποκαλούσε τους εν Ερμιόνη ευρισκόμενους, ιδιοτελείς και αντιπατριώτες. [5]
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης δίνει την δική
του εκδοχή των γεγονότων:
«Τώρα είναι καιρός να προκηρύξετε, ως επιτροπή της Συνελεύσεως, να
τελειώσωμεν την Συνέλευσιν του απερασμένου Απριλίου και θέλει χασομερίσωμε.
Τώρα είναι καιρός, είναι χειμώνας και ούτε ημείς πολεμούμε, ούτε ο
Ιμπραΐμης...».
Σε ερώτηση της επιτροπής, για το ποιον
τόπο θεωρούσε σίγουρο για τη συνέλευση, αποκρίθηκε: «Απάνω στην Πελοπόννησο να
γένη η Συνέλευσις, να έχωμε και έγνοια τον Ιμπραΐμη οπού να δίνωμε εις το
στρατικό βοήθειαν εις κάθε ανάγκην, διότι έχομε τον εχθρόν εις την πόρτα μας».
Και για σίγουρους τόπους πρότεινε: «Είναι το Λενίδι, είναι το Κρανίδι, είναι το
Καστρί, είναι και η Πιάδα, από τους τέσσερους τόπους, όποιον θέλετε εκλεχτέ».
Και συνεχίζει: «Με αποκρίθηκαν: Να ρωτήσωμεν και την διοικητικήν επιτροπήν. Και ανταμώσαμεν, και ωμίλησαν τα δυο σώματα, και αποφάσισαν με δόλο, ή εις τον Πόρο, ή εις την Αίγιναν, δια να κάμουν την Συνέλευσιν κατά θέλησίν τους, όποιον πληρεξούσιον θέλουν να εμβάζουν, όποιον δεν θέλουν να μην τον δέχωνται εις το νησί. Και μου αποκρίθηκε η επιτροπή την ομιλίαν οπού έκαμε με το άλλο σώμα το Κυβερνητικό ότι να γένη η Συνέλευσις εις τον Πόρο ή εις την Αίγινα. Και εγώ δεν το εδέχθηκα, και τους επροφασίστηκα ότι: Εγώ εις το γιαλό δεν εμπαίνω γιατί έκαμα όρκο όταν με είχαν εις την Ύδρα και δεν μπαίνω πλοίο στο πέλαγο. Εάν δεν είμαι εις την Συνέλευσιν εγώ που ήμουν ένα άτομο δεν έβλαβε, όμως είχα πολλούς ψήφους, και από άρματα και από πολιτικούς, είχα και άλλους που δεν ήθελαν να πάνε».[6]
