Αναφέρει ο ιστορικός Στράβων για την πόλη που βρίσκεται στο νοτιοανατολικότερο άκρο της Αργολίδας και που η ιστορία της χάνεται στα βάθη των αιώνων: Χτισμένη και ξαναχτισμένη στο ίδιο μέρος, κατοικείται σχεδόν χωρίς διακοπή από το 3000 π.Χ. Ο Όμηρος στις αναφορές του, μεταξύ άλλων, στην Ιλιάδα αναφέρει την συμμετοχή της στον Τρωικό πόλεμο. Γνώρισε μεγάλη ακμή από τον 5ο αιώνα π.Χ. Στην ανάδειξη της σε σημαντική πόλη της αρχαιότητας συνετέλεσε -εκτός από τη γεωργία, τη ναυπηγική και την αλιεία- ο πλούτος στις ακτές της ενός μοναδικού είδους όστρακου, της πορφύρας. Οι Ερμιονείς, με ειδική επεξεργασία αυτής, παρήγαγαν το πορφυρό (κόκκινο χρώμα) που χρησιμοποιούσαν οι Βασιλείς, μεταξύ αυτών και ο Μέγας Αλέξανδρος, ως βαφή των χιτώνων τους. Επιβεβαίωση του πλούτου της αποτελούν τα ευρήματα νομισμάτων από ασήμι και μπρούτζο που απεικονίζουν τη θεά της γεωργίας Δήμητρα, που χρονολογούνται το 550 π.Χ. Την ακμή της επιβεβαιώνει η ύπαρξη πολλών μουσικών διδασκάλων, ανάμεσα τους ο σπουδαίος διθυραμβιστής Λάσος, διδάσκαλος του Πίνδαρου.
