Διαβάζοντας το άρθρο του κ. Γιώργου Κόνδη - καθηγητή Κοινωνιολογίας και αρθρογράφου του Αργολικού Τύπου σε θέματα ιστορίας, κοινωνιολογίας και λαογραφίας με αναφορά στο δικό μας περιοδικό «Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα», ήρθε στη σκέψη μου η γνωστή ρήση που λέει-> «κανείς δεν έχει αγιάσει στον τόπο του!» ...
Σε ό,τι δε αφορά το περιοδικό, που αναδεικνύεται
σε όλη την Αργολίδα και πέρα από αυτή, η
προσφορά αυτού του εντύπου, μέσω των
εθελοντών που το υπηρετούν, το
διαχειρίζονται και το υποστηρίζουν, είναι πολύ μεγάλη…
Αυτό, ας το έχουν υπόψη τους οι πολέμιοί
του… που κατά καιρούς επιτίθενται στο περιοδικό και στην ομάδα έκδοσής του (σας
είναι γνωστοί…) και θα ήθελαν, πολύ να μην κυκλοφορεί …
ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
=======================================================================================================================================
Η Ερμιόνη με την αύρα των ανθρώπων της άλλοτε και τώρα
9 Μαΐου 2024
Ξέρω κάτι σκυφτούς θαλασσινούς,
που την ταβέρνα τους ορίζοντα τη λένε
κι όλο ονειρεύονται γαλάζιους αιγιαλούς
κι ολημερίς στο στόμα τους μισό τσιγάρο καίνε.
Κι ως γέρνει η μέρα το καυκάλι της βαρύ
και η νύχτα λένε τον πουνέντη θα
κρατήσει,
απίθωσαν τα άρμενα στη μέση, στην αυλή
και πάλι θα αναβάλλουνε ταξίδι, που θ’
αρχίσει.
Διαβάζοντας τους στίχους αυτούς στους «απόμαχους των άρμενων» του Πέτρου Εμ. Λακουτσή, μου ήρθε στο μυαλό ο «Στρατής» του Κώστα Χατζή και χωρίς να το καταλάβω άρχισα να μουρμουράω τραγουδιστά τους στίχους.
Είναι περίεργο πως ένα περιοδικό μπορεί να
σου δημιουργήσει διάφορα συναισθήματα, ενώ ταυτόχρονα σου προσφέρει ένα θησαυρό
γνώσεων ιστορίας, λαογραφίας, κλπ, από τις τοπικές κοινωνίες της Ερμιονίδας
εμπλουτίζοντας την οπτική και για τους δικούς μας τόπους. Το νέο τεύχος του
περιοδικού «στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα», δεν αποτελεί απλά μια αξιόλογη
προσπάθεια τοπικής εμβέλειας, ούτε μια συγκινητική καταγραφή παλιών ιστοριών
και θεμάτων.
Πρόκειται για μια δεκαπεντάχρονη συστηματική καταγραφή της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής ζωής ενός τόπου που ρίζωσε στις διασταυρώσεις των περασμάτων του χρόνου. Η μεγάλη ιστορία, τα αρχαιολογικά της αποτυπώματα και η μικρή, καθημερινή ιστορία των απλών ανθρώπων που την κατοίκησαν και την αγάπησαν, που την πλούτισαν με την εργασία και τα κόπια τους, συναντιούνται, μπλέκονται και διηγούνται τις μεγάλες και μικρές στιγμές τους στις σελίδες αυτού του περιοδικού. Είχα γράψει και πάλι, με την ευκαιρία της έκδοσης του περιοδικού της Βιβλιοθήκης «Παλαμήδης», πως για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα το περιοδικό της Ερμιόνης παρέμενε το μοναδικό περιοδικό στην Αργολίδα, μέσα από τις σελίδες του οποίου εκφραζόταν με τον καλύτερο τρόπο ο αργολικός πολιτισμός.
Ήταν
και παραμένει κατάκτηση για το αργολικό κοινό και για το ευρύτερο κοινό της
χώρας μας, η έκδοση που πραγματοποιείται με τη στήριξη της Εταιρείας Μελετών
Ερμιονίδας η οποία έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα, με την φροντίδα του μέλους
του Δ.Σ. και άοκνου ερευνητή Γιάννη Σπετσιώτη, σειρά ερευνών και καταγραφών για
την εκπαίδευση, την κοινωνία και τον πολιτισμό γενικότερα.
«Γράφουμε», σημειώνεται στο εισαγωγικό σημείωμα της Συντακτικής Επιτροπής, «με την καρδιά μας και εκφράζουμε αυτά που αγαπάμε, γιατί η Ερμιονίδα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Γράφουμε για τη θρησκευτική και κοινωνική ζωή, για τον πολιτισμό και τις τέχνες, για την παιδεία, την ιστορία, την εκπαίδευση, τη λαογραφία και τόσες άλλες πτυχές της ζωής «άλλοτε και τώρα». Γράφουμε για χάρη της πατρίδας μας και των παιδιών μας και πιστέψτε μας αυτό είναι από τα πιο όμορφα κομμάτια της διαδρομής μας. Επιπλέον, φροντίζουμε ώστε νέοι άνθρωποι, που αποτελούν την ελπίδα του τόπου για ένα δημιουργικό και προοδευτικό μέλλον, να συμμετέχουν σ’ αυτή την προσπάθεια».
Ανάμεσα στους εργάτες του πνεύματος που ξεχωρίζουν για το πάθος με το οποίο συντηρούν την εκδοτική προσπάθεια, η Παρασκευή (Βιβή) Σκούρτη Πρόεδρος του Δ.Σ. της Εταιρείας Μελετών Ερμιονίδας. Το άρθρο της για τον Συνεταιρισμό «Άγιοι Ανάργυροι» είναι ένα από τα πολλά διασωστικά κείμενα που δίνουν μορφή και φωνή σε όλες και όλους εκείνους που δημιούργησαν πολιτισμικό πλούτο στην περιοχή και όργωσαν παραγωγικά την οικονομική και κοινωνική ζωή των τοπικών κοινωνιών. Η Παρασκευή Σκούρτη αποτελεί τον θησαυροφύλακα του πλούτου αυτού και το εκφράζει τόσο με τα κείμενα και τις εκδόσεις της, όσο και με το σπάνιο φωτογραφικό υλικό με το οποίο εμπλουτίζει τις γνώσεις μας και μνημονεύει τους ανθρώπους του τόπου.
Δεκαπέντε χρόνια ζωής του περιοδικού δεν αποτελεί μεγάλο χρονικό διάστημα για μια έκδοση. Ίσως γι’ αυτό να είναι ζηλευτή και αξιέπαινη η προσπάθεια καθώς το υλικό που έχει παρουσιάσει είναι αντιστρόφως ανάλογο, σε ποιότητα και ποσότητα, του χρόνου ζωής του. Ο κανόνας αυτός επιβεβαιώνεται και με το 33ο τεύχος που μόλις κυκλοφόρησε έχοντας μια σειρά πλούσιων άρθρων αρχαιολογίας, ιστορίας, λαογραφίας και φυσικά, μικρές γλυκές στιγμές από την καθημερινότητα, την αλλοτινή και την τωρινή, που γεμίζουν πλούσια τις σελίδες του περιοδικού με λόγια και εικόνες αλλά και γλυκά συναισθήματα τις καρδιές των αναγνωστών. Αναζητήστε το και ενισχύστε αυτή την αξιόλογη έκδοση. (Τηλέφωνο Επικοινωνίας Παρασκευή Σκούρτη 27540 31523 Ερμιόνη 210 4116650 Πειραιάς proskyk@yahoo.gr).
.jpg)
