Ρεπορτάζ μου – Μάιος
2017 μόλις είχα επιστρέψει από νοσοκομείο στην Ερμιόνη με σοβαρή
εγχείρηση…
---------------------------------------------------------------------
Σεργιάνι, σε μια ζεστή γωνιά, γι’ αυτούς που θέλουν να χαλαρώσουν … από το άγχος και τα προβλήματα της σημερινής μας ζωής, που ωστόσο, ανέκαθεν υπήρχαν…
Κυρίως, να αναπολήσουν οι μεγαλύτεροι μνήμες από εκείνα τα χρόνια, που, με ένα τραγούδι του Βαμβακάρη, του Τσιτσάνη, του Ζαμπέτα και άλλων λαϊκών βάρδων εκείνων των χρόνων, με τις πενιές τους και κυρίως με τους στίχους των τραγουδιών τους που έβγαιναν, μέσα από τα τρίσβαθα της ψυχής και της ζωής μας, με ένα ουζάκι ή με μισό κιλό ρετσίνα συνοδεία καλού μεζέ, τάραζαν τα φιλοκάρδια μας και μας έκαναν να βλέπαμε μέσα στη ζάλη και τη παραζάλη μας, αγγέλους και αγγελάκια να μας αγκαλιάζουν τρυφερά…
Μπορείτε επίσης, να
μεταφερθείτε νοερά οι μεγαλύτεροι στα νεανικά μας φτερουγίσματα… για κοινωνική
δικαιοσύνη, αξιοκρατία, δουλειά και προκοπή, όταν, σε τέτοιους
χώρους, συνοδεία μιας κιθάρας τραγουδούσαμε τραγούδια του Μίκη
Θεοδωράκη και άλλων μεγάλων μουσικών συνθετών, με στίχους επίσης μεγάλων
ποιητών και στιχουργών που γαλούχησαν τις δικές μας γενιές, για να τις
παρασύρει στη συνέχεια, η χειμαρρώδης δίνη της προδοσίας και της αναισχυντίας
πολλών, που μερικοί εξ αυτών, άλλοτε, ήσαν ανάμεσά μας...
Και για να μην πλατειάσουμε ακόμα το θέμα αν και προσφέρεται, κάπως
έτσι αισθανθήκαμε σήμερα το μεσημέρι περνώντας τυχαία από το εν λόγω ουζερί στο
μυχό – βορειοδυτικά του λιμανιού της Ερμιόνης δεξιά κατά την έξοδο από την πόλη
και αντιστρόφως αριστερά, όταν ακούσαμε πενιές και τραγούδια που ανακαλούσαν
τις πιο πάνω μνήμες μας! ..
Δεν ήταν δυνατόν να αντισταθούμε σε μια τέτοια πρόσκληση - πρόκληση και σαν μαγνητισμένοι βρεθήκαμε δίπλα σε μια παρέα Ερμιονιτών, δικών μας ανθρώπων, που διασκέδαζαν στο τσακίρ κέφι όπως τότε, στα παλιά χρόνια!
Απαθανατίσαμε αυτές τις σκηνές που όπως καταλάβαμε, σ’ αυτό είχαν βοηθήσει και οι νόστιμοι κραζομεζέδες του καταστήματος, με αποκορύφωμα ο αγνιστός λαγός στιφάδο, η γίδα του όρους Αδέρες στη γάστρα, με πολλούς άλλους συνοδευτικούς μεζέδες αλλά και με ένα γαργαριστό πιπεράτο κοκκινέλι, που ήδη είχε αρχίσει να ευφραίνει τις καρδιές των διασκεδαζόντων…
Άλλωστε, από τους
αρχαίους χρόνους, αυτή η «θεϊκή» απόσταξη και παρασκευή του οίνου έχει
συντελέσει δραστικά στις ανθρώπινες κοινωνίες και τα συστατικά της, έχουν
δημιουργήσει την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας, θα μπορούσαμε να πούμε!!
...
Εδώ θα κλείσουμε την
αναφορά μας και με τις εικόνες που σας δίνουμε ταξιδέψτε αν θέλετε, με το
δικό σας τρόπο και σκέψη, σε όσα παραλείψαμε και δεν αναφερθήκαμε…
Φώτο – ρεπορτάζ
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ
