«Τα χειροκροτήματα από την αυλή ποτέ δεν έντυσαν τον Βασιλιά. - Πάντα θα υπάρχει ένα μικρό παιδί να δείχνει την γύμνια του»....

 Τι εννοούσε ο  Μάκης Κατσαΐτης στο άρθρο του 

 - «Φτάνει  με τις μηνύσεις. Αρκετά!» 

>>> https://stamdamd.blogspot.com/2021/09/blog-post_30.html

Διαβάστε την ιστορία από το γνωστό παραμύθι και προβληματιστείτε...  - τόσο αυτοί που είσαστε μέσα στην αυλή ...  όσο και οι πολλοί,  που είσαστε απ' έξω... 

Ακόμα, ποιο να είναι το παιδί στην περίπτωσή μας;;; ... 

-> Όποιος κατάλαβε κατάλαβε...

Ένα από τα διασημότερα παλιά παραμύθια είναι κι εκείνο του γνωστού Δανού λογοτέχνη και συγγραφέα παραμυθιών Hans Christian Andersen που ακούει στον τίτλο: «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα».

Μια φορά κι ένα καιρό, αφηγείται ο παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ήταν ένας βασιλιάς που ήθελε να εντυπωσιάζει, να φοβίζει και να… αποκοιμίζει τους υπηκόους του με τα πλούσια φανταχτερά του ρούχα.

Θεωρώντας ο βασιλιάς ότι έτσι θα μπορεί να καταλάβει ποιοι από τους υπηκόους του είναι οι έξυπνοι και ποιοι οι χαζοί, τους διέταξε να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά. Προσποιούμενοι οι ράφτες ότι ράβουν τα καινούργια του σπάνια ρούχα και οι παρατρεχάμενοι του πως τα βλέπουν, τον διαβεβαίωναν πως είναι πανέμορφα, καταπληκτικά, μοναδικά.

Ήρθε η ώρα να τα φορέσει και να βγει στους δρόμους, για να τον καμαρώσουν οι υπήκοοι, παρόλο που και ο ίδιος δεν τα έβλεπε. Ε, δεν μπορεί να λάθευε το επιτελείο…

Και τι επιτελείο!! Εδώ κατόρθωσε να κοροϊδέψει και να πείσει έναν ολόκληρο λαό πως μόνο όσοι είναι έξυπνοι μπορούν να τα δούνε.

Άρχισαν τότε να επευφημούν το βασιλιά και «ζήτω του» και «μπράβο του» και «τι ωραία ρούχα του»!! Μόνο ένα παιδάκι τόλμησε να φωνάξει την αλήθεια: «Κοιτάξτε!! Κοιτάξτε!! Ο βασιλιάς είναι γυμνός!!» Τότε, όλοι μαζί, σπάζοντας φόβο και ενοχές, είδαν την πραγματικότητα και τη φωνάξανε με θάρρος: «Ο βασιλιάς μας είναι γυμνός!!»

Το νόημα και το ηθικό δίδαγμα του παραμυθιού

Η συγκεκριμένη παραμυθένια ιστορία μας προμηνύει στο γεγονός ότι, οι περισσότεροι άνθρωποι εθελοτυφλούν μπροστά στη γύμνια και τη φτήνια της εξουσίας, καθώς κι εκείνων που την εκπροσωπούν, διότι αρνούνται να αντιληφθούν την αλήθεια της σκληρής πραγματικότητας, θεωρώντας πως συμβαίνει αυτό που επιθυμούν εκείνοι να συμβεί ή ότι απλά βολεύονται να βλέπουν αυτό που τους λένε οι άλλοι ότι πρέπει να δουν.

Διαθέτουν επιλεκτική μνήμη ερμηνείας συγκεκριμένων καταστάσεων, ανάλογα με τις περιστάσεις και τις παρουσιάζουν με τον τρόπο που επιθυμούν οι ίδιοι. Παράλληλα, όμως, αποτυπώνει και το αισιόδοξο μήνυμα ότι ο καθένας μας διαθέτει την δύναμη και το σθένος να υψώνει τη φωνή του απέναντι στην αδικία, την κατάχρηση και αλαζονεία της εξουσίας και με παραστατικό κι αλληγορικό τρόπο να λέει: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός!».

κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…