Ήταν θυμάμαι αρκετές δεκαετίες πίσω, όταν άκουσα στο ραδιόφωνο
το τραγούδι αυτό που σας δίνω τους στίχους γιατί δεν μπόρεσα να βρω το σχετικό βίντεο και για το οποίο ο εκφωνητής ενημέρωνε πως βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού
Θεσσαλονίκης. Μου άρεσαν πολύ οι στίχοι και η μουσική και έκτοτε το τραγουδούσα
συνοδεία της κιθάρας μου στις παρέες μας και αλλού.
Διαβάστε τους στίχους, θα αισθανθείτε και θα καταλάβετε πολλά…
«Έτσι και τότε μου’λεγες πως μ’ αγαπάς πολύ, μα ο πόλεμος δεν τέλειωνε στη Μέση Ανατολή.
Και ερχόταν το φθινόπωρο και μου’ γραφες καλέ μου, το
τέλος του πολέμου έρχεται και θα’ρθώ.
Έτσι και τότε σου’γραφα αγάπη μου χρυσή μα ο πόλεμος τελείωσε και χάθηκες εσύ.
ΚΙ’ άνοιγα το ραδιόφωνο ν' ακούσω τις ειδήσεις και έλεγα θα γυρίσεις και θα σε ξαναδώ.
Πάω και στην παρέλαση κι’ όταν
περνούν φαντάροι φωνάζω με καμάρι τ’ αγόρι μου είναι εδώ…»
Σήμερα με τα αιματηρά γεγονότα που συνεχίζουν εκεί και μάλιστα με θανάτους και ακρωτηριασμούς μικρών παιδιών, από ποια παγκόσμια καταδίκη και Διεθνή Δικαστήρια εγκληματιών πολέμου, πρέπει να περάσουν οι μακελάρηδες της ανθρώπινης ζωής και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, με μόνη ανταμοιβή το υψηλό κέρδος των καπιταλιστών και τη νοσηρή απληστία(!) που τους διακατέχει και που μεταφράζεται γι' αυτούς -> μπίζνες, κέρδος χρήμα!!
Πιστεύω, πως ο Χριστός ξαναστρώνεται σ΄ αυτή την περιοχή και αυτή τη φορά η προδοσία έχει ως αμοιβή άλλο νόμισμα και μάλιστα πολλών δισεκατομμυρίων κάθε φορά …
Αντί για καλημέρα
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
