Το αντίδωρο... και, φώτο από το αρχείο μας,
με κάποιους που έχουν φύγει από τη ζωή μας ...
Αν θυμάμαι καλά πριν 19 χρόνια, στη
γιορτή του Αη Νικόλα στο «Μπίστι», τιμώντας την παράδοση που θέλει ο άγιος να
είναι προστάτης των ναυτικών και κατ’ επέκταση των ψαράδων, παραβρέθηκα και εγώ
όπως κάθε χρόνο στον εορτασμό. Αυτή τη φορά και με την επί πλέον ιδιότητά
μου αυτή του τοπικού δημοσιογράφου. Πήγα στην εκκλησία από πολύ ενωρίς και
στεκόμουν μπροστά στην ωραία πύλη.
(Άλλες χρονιές έψελνα δίπλα στο ψαλτήρι, για να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια).
(Άλλες χρονιές έψελνα δίπλα στο ψαλτήρι, για να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια).
Στο τέλος της Θείας λειτουργίας ζύγωσα τον ιερέα π. Ιωάννη Αμπελά για να λάβω όπως οι άλλοι παρευρισκόμενοι πιστοί το Θείο Αντίδωρο
και τότε έκπληκτος, άκουσα από το στόμα του μετά από 18 χρόνια
έγγαμου βίου, πως δεν δικαιούμαι, επειδή έχω παντρευτεί αναγκαστικά και
εκ των συνθηκών... με πολιτικό γάμο. Παλαιότερα, δεν ήθελε για τον
ίδιο λόγο, να βαπτίσει το παιδί μου. Χωρίς καμία άλλη συζήτηση, έκανα
μεταβολή αντίθετα στο ρεύμα των πιστών... που πήγαιναν να λάβουν το αντίδωρο
από τον ιερέα και εξήλθα της εκκλησίας.
Έκτοτε, πήγαινα στη
γιορτή του Αη Νικόλα για τις ανάγκες του ρεπορτάζ και μόνο,
μέχρι
που και αυτό τα τελευταία χρόνια ξεθώριασε μέσα μου...
Πρέπει να σας πω ακόμα, πως η ενορία της οικογένειάς μου είναι αυτή των Ταξιαρχών και από τότε, όταν εκκλησιαζόμουν πήγαινα στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου. Τώρα, με τις τελευταίες εξελίξεις, έκλεισε για εμάς και αυτός ο οίκος προσευχής και κάθε άλλος, στον οποίο είναι ή θα είναι λειτουργοί, οι ιερείς μας π. Ιωάννης και π. Δημήτριος Αμπελάς.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
