Τα κείμενα αντλήθηκαν από την ιστορική έρευνα που έχει κάνει για την οικογένεια των Μητσαίων ο Γιάννης Μιχ. Σπετσιώτης,
Πρόεδρος του Ερμιονικού Συνδέσμου
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
·
SARONIC MAGAZINE
·
24/03/2019 | 09:11
Mητσαίοι, οι
κουρσάροι της λευτεριάς
Η ένδοξη οικογένεια της Ερμιόνης, που
άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της το τελευταίο τέταρτο του 18ου έως τις αρχές
του 19ου αιώνα, γράφοντας ηρωικές σελίδες στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης
του 1821.
Γράφει η Βιβή Σκούρτη
Μέρες της εθνικής επαιτείου, και η
Ερμιόνη έχει να υπερηφανεύεται για τους τολμηρούς αγωνιστές, τους φλογερούς
πατριώτες της οικογένειας των Μητσαίων, που επέδειξαν απαράμιλλη γενναιοψυχία
στον αγώνα του 1821. Γενάρχης της ένδοξης οικογένειας των Μητσαίων υπήρξε ο
Ανδριανός Μήτσας, με καταγωγή από τη Χειμάρρα της Βορείου Ηπείρου.
Οι πρόγονοί τους πήραν μέρος στη
ναυμαχία της Ναυπάκτου, στις 7 Οκτωβρίου 1571, όπου ο ενωμένος στόλος των
Ισπανών, των Βενετών κ.ά. βρέθηκε αντιμέτωπος με τον στόλο των Τούρκων και των
Αλγερινών. Οι Μητσαίοι, στη συνέχεια, μετακινήθηκαν στην Πελοπόννησο, με
κάποιους από αυτούς να εγκαθίστανται μόνιμα στην Ερμιονίδα και στην Ερμιόνη,
απασχολούμενοι με τη ναυτιλία, το εμπόριο και την πειρατεία.
Γενάρχης της οικογένειας ήταν ο αυστηρός
και θαρραλέος καραβοκύρης Ανδριανός Ι. Μήτσας, άνθρωπος πανέξυπνος και
δραστήριος, που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στον τόπο μας, το τελευταίο
τέταρτο του 18ου έως τις αρχές του 19ου αιώνα. Παντρεύτηκε την Κρανιδιώτισσα
αρχοντοπούλα Θεοδότη ή Θεοδώρα, της εύπορης οικογένειας Σαρρή, και απέκτησαν
δύο γιους, τον Γιάννη και τον Σταμάτη – μετέπειτα οπλαρχηγούς και καπεταναίους
της Ελληνικής Επανάστασης.
Ο καπετάν Ανδριανός ήταν ο ιδιοκτήτης
του «Μύλου του Μπιστιού», ενός επιβλητικού απομονωμένου οικοδομήματος,
χτισμένου τη δεκαετία 1780-1790, με κυλινδρικό σχήμα, χοντρό τοίχωμα και
πολεμίστρες, που δίνει την εντύπωση ισχυρού προμαχώνα. Στη θέση Μαντράκια
έχτισε την κατοικία του, τον ιστορικό «Πύργο του Κουλέ», από την αρβανίτικη λέξη
«κούλια» (= αμυντικός πύργος), ένα λιτό δίπατο –απρόσιτο στις μέρες του–
κτίσμα, με ξύλινη εσωτερική σκάλα και καταπακτή.
Μπροστά στο καστρόσπιτο υπήρχε πέτρινο
μαντράκι, που διευκόλυνε την επιβίβαση και τη μεταφορά των εμπορευμάτων τους. Ο
πύργος στις μέρες μας έχει ανακαινισθεί από τους ιδιοκτήτες Μαρίκα και Δημήτρη
Τουτουντζή. Επίσης, υπάρχει αναμνηστική εντοιχισμένη πλάκα με την επιγραφή, ενώ
η οδός ονομάζεται οδός Μητσαίων.
Ο καπετάν Γιάννης Μήτσας, ο
επονομαζόμενος Καστρίτης, μια θρυλική φυσιογνωμία των χρόνων της Επανάστασης,
γεννήθηκε στην Ερμιόνη το 1794. Επιβλητικός, αγέρωχος, με
υπερφυσική σωματική δύναμη, φρύδια πυκνά, μέτωπο φαρδύ και σπινθηροβόλα
μάτια. Έπεσε μαχόμενος στην εκστρατεία του Καραϊσκάκη στις 27 Μαρτίου του 1827
στη μάχη των Ταμπουρίων, σφραγίζοντας με τη θυσία του τον Aγώνα της
Aνεξαρτησίας. Ο Μιχαήλ Οικονόμου, γραμματέας του Κολοκοτρώνη, αναφέρει για το
γεγονός τα παρακάτω: « Την Εη της προ του τότε Πάσχα Μεγάλης Εβδομάδας
εφονεύθησαν οι υπό τον Γενναίον οπλαρχηγόν, ο εξ Ερμιόνης Ιωάννης Μήτσας και ο
εκ Στεμνίτσης Μηλιώνης, εις τα μεταξύ Πειραιώς και Κερατσινίου Ταμπούρια του
Μπιν-Βασάρι, επιπεσόντες νυκτός να κυριεύσουν και κυριεύσαντες το μεγαλύτερον
».
Γύρω από το άψυχο σώμα του ήρωα ακολούθησε ομηρική μάχη. Οι Τούρκοι επεδίωξαν να το λαφυραγωγήσουν και να το ατιμάσουν. Οι Έλληνες, ωστόσο, κατόρθωσαν να διασώσουν τον νεκρό και τα όπλα του. Όταν ο αδελφός του Σταμάτης πληροφορήθηκε το θλιβερό γεγονός, κατέφθασε σιωπηλός, για να παραλάβει το άψυχο κορμί του, το ασπάστηκε με σεβασμό, το τοποθέτησε σε ασφαλές σημείο μακριά από τη μάχη και έφυγε τρέχοντας, να συνεχίσει τον αγώνα στη θέση του.
>>>>>>>>>>>>
