[…]Ευθύνη των πολιτών είναι να
θυμούνται αυτό που ξέρουν. Το σύστημα…
Το σύστημα
Υπάρχει μια λέξη που παρά την εννοιολογική της αοριστία χρησιμοποιείται σε αυτήν τη χώρα για να αποδώσει πολύ συγκεκριμένα πράγματα: το «σύστημα». Το σύστημα που παρανομεί, που καταπίνει και εξοντώνει ανθρώπους, που ευνοεί τους απατεώνες και τους κλέφτες και αναπαράγεται από την καταστροφή που δημιουργεί γύρω του. Το σύστημα που εξουσιάζει ακόμη και αν δεν κυβερνά, που εκφοβίζει και φροντίζει πάντα να αυτοαθωώνεται μέσα από την επιβολή στην κοινή γνώμη και αν χρειαστεί και στα δικαστήρια.
Ποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει η φράση «τον έφαγε το σύστημα»; Ποιος δεν έχει κάποιο παράδειγμα για τους ανθρώπους που άλεσε η κρεατομηχανή του;
Προσέξτε όμως την αντίφαση. Ενώ όλοι γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα, ενώ ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι διαβάλλει , συκοφαντεί και εξοντώνει όποιον βρεθεί απέναντί του, όταν αυτό συμβεί πολλοί είναι έτοιμοι να πιστέψουν το σύστημα και να αναρωτηθούν μήπως όσα διαδίδει είναι αλήθεια. Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για λειτουργία της ανθρώπινης φύσης και των ροπών της ή της παντοδυναμίας του συστήματος.
Για όσους δεν θυμούνται ή θέλουν να ξεχνούν, ο Παύλος Πολάκης ξεκίνησε τους ανοιχτούς λογαριασμούς του με το «σύστημα» όταν στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου με την ιδιότητα του υπουργού κοινοποίησε τα συμπεράσματα ενός πορίσματος των ελεγκτών δημόσιας υγείας που αποκάλυπταν το πάρτι στο ΚΕΕΛΠΝΟ. Ο συγκεκριμένος δημόσιος αλλά ανεξέλεγκτος μηχανισμός λειτουργούσε ως offshore μαύρου χρήματος που πλήρωνε εκδότες, πολιτικούς και εταιρείες. Σε αυτήν τη συνέντευξη Τύπου ένας δημοσιογράφος –του οποίου οι σχέσεις με τη Novartis αποκαλύφθηκαν στη μεγάλη έρευνα που έχει ξεκινήσει– έβρισε τον υπουργό αποκαλώντας τον μαντρόσκυλο. Στα κανάλια φυσικά δεν μεταδόθηκε η πρόκληση του δημοσιογράφου αλλά η απάντηση του Πολάκη, τον οποίο στα ρεπορτάζ φιλοτέχνησαν ως αγροίκο που δεν σέβεται τους δημοσιογράφους.
Από εκείνη τη μέρα η κοινή γνώμη έμαθε –εκπαιδεύτηκε είναι μάλλον η σωστή λέξη– να σχολιάζει το τσιγάρο του Πολάκη, τη χωρίστρα του Πολάκη, το βλέμμα του Πολάκη και φυσικά όσα έγραφε και έλεγε. Δεν έγραψαν μονόστηλο για το έργο του, για τη μαγκιά του (την κανονική, όχι αυτή που εμφάνιζαν) να κάνει εγχειρήσεις στα νοσοκομεία όντας υπουργός, ούτε καν για τα περιστατικά στα οποία, ως υπουργός πάντα, έσωσε δύο φορές ανθρώπους απ’ τον θάνατο σε δημόσιες εκδηλώσεις στις οποίες παρευρισκόταν. Αν κάποιος υπουργός του συστήματος είχε την ιστορία του Πολάκη, ενός ορφανού παιδιού που ορκίστηκε στον τάφο του πατέρα του να προκόψει, πράγμα που έκανε πετυχαίνοντας να γίνει από τους καλύτερους εντατικολόγους στην Ευρώπη, θα του έκαναν αφιερώματα και θα του αφιέρωναν τραγούδια. Αλλά ο Πολάκης δεν ήταν μόνο από την άλλη πλευρά του συστήματος, ήταν και εχθρός του.
Εστειλε στον εισαγγελέα αυτούς που θεωρούσαν τον εαυτό τους πάνω και από τον εισαγγελέα. Εβαλε το χέρι του όχι στο χρήμα της Novartis και του ΚΕΕΛΠΝΟ, όπως θα μπορούσε, αλλά στη βρόμικη πραγματικότητα προσπαθώντας να την καθαρίσει.
Ξαφνικά η κ. Στουρνάρα έγινε ελεγχόμενη και υπόδικη, μάθαμε ότι ο Στουρνάρας ερευνάται από το FBI ενώ υπήρξε και σύμβουλος της Novartis, ότι οι Πουλήδες κανόνιζαν να πουληθούν οι φακές στο ΚΕΕΛΠΝΟ για μαύρο χαβιάρι, ότι ο Αδωνης ως υπουργός Υγείας έκανε τα χατίρια της Novartis και ότι μερικές δεκάδες δημοσιογράφοι και εταιρείες ξέπλεναν μαύρο χρήμα.
Και τι έκανε το σύστημα; Προσπάθησε να δολοφονήσει όχι μόνο το προφίλ του Πολάκη αλλά και τη λογική. Πρόταξε την οπαδική λογική της συνωμοσίας, σύμφωνα με την οποία όλα ήταν ένα ψέμα των Πολάκηδων, και έβγαλε από το κάδρο το απλό ερώτημα «ποιος μετέτρεψε με υπογραφές και αποφάσεις για την υγεία τη δαπάνη από 2 δισ. σε 7 δισ. αν όχι οι υπουργοί που ελέγχονται;».
Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα να πληρώσει ο Πολάκης. Οι μηνύσεις δεν έγιναν για να καταδικαστεί αλλά για να διασυρθεί, να ταλαιπωρηθεί και να είναι σε θέση άμυνας. Εγιναν επίσης για να απολογείται η αξιωματική αντιπολίτευση αντί να ελέγχει την κυβέρνηση για όσα τρομερά θα συμβούν από τους παλιούς πρωταγωνιστές.
Το σύστημα, αυτό το αόριστο σύστημα με την τόσο ξεκάθαρη όμως συμπεριφορά, προσπαθεί να βρει στη Δικαιοσύνη δικαστές και εισαγγελείς που θα εκτελέσουν εντολές. Η δίωξη εναντίον του Πολάκη για την υποτιθέμενη ηχογράφηση του Γιάννη Στουρνάρα δεν έχει ούτε λογική ούτε τύχη. Η δικογραφία σχηματίστηκε αυτεπάγγελτα μετά τις καταγγελίες Στουρνάρα ότι τον ηχογράφησε ο Πολάκης και στη συνέχεια όσα κατέγραψε τα έδωσε στο Documento. O Στουρνάρας δεν έχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο για τους ισχυρισμούς του, αλλά η Δικαιοσύνη μπορεί να του κάνει το χατίρι.
Οπως το έκανε άλλωστε στην κ. Στουρνάρα, η οποία συνελήφθη να καταγράφει μέσα στο δικαστήριο τη διαδικασία της δίκης εναντίον μου και ενώ υπήρχαν τα αποδεικτικά στοιχεία τα έσβησε ο ίδιος ο πρόεδρος του δικαστηρίου.
Το σύστημα έχει τον τρόπο και τους ανθρώπους του. Πάρτε για παράδειγμα τη φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα στο κότερο της συμβούλου του Κατερίνας Παναγοπούλου. Παρότι ο τότε πρωθυπουργός είχε δηλώσει πως έγινε παράνομη φωτογράφισή του σε ιδιωτικές στιγμές, δεν ασκήθηκε καμιά αυτεπάγγελτη δίωξη ούτε έγινε έρευνα γι’ αυτούς που έκαναν την καταγραφή και αυτούς που δημοσίευσαν τη φωτογραφία. Δηλαδή ο Πολάκης και ο γράφων διώκονται για καταγραφή Στουρνάρα που δεν υπήρξε και δεν αποδεικνύεται, αλλά για την καταγραφή του Τσίπρα για την οποία υπήρχαν και στοιχεία και αποδείξεις δεν διατάχθηκε καν έρευνα. Το σύστημα.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το τι θα επιχειρήσει το σύστημα, όχι μόνο ενάντια στον Πολάκη. Είναι ευθύνη των δημοκρατικών κομμάτων και δυνάμεων να μην αφήσουν τη δημοκρατία να κατρακυλήσει ως εκεί που την οδηγεί ο νεοτραμπισμός του Μητσοτάκη μπολιασμένος με τις πρακτικές του ΄60. Ευθύνη των πολιτών είναι να θυμούνται αυτό που ξέρουν. Το σύστημα.
