Σκέψεις - απόψεις... -> Γενιές με τα φτερά τους τ’ ανοιχτά …

  Ανήκουν σ’ αυτές, οι γεννηθέντες - από το 1940 έως το 1947....

Οι περισσότεροι τα έζησαν όλα, συμμετείχαν με τη δική τους προσφορά – όσο και να σας φαίνεται παράξενο- στη δημιουργία και στις υποχρεώσεις της οικογένειας. - Να φτιάξουν οι γονείς τους αυτό που λέμε «ένα κεραμίδι πάνω από κεφάλι μας» να προικίσουν τις αδερφές τους, να σπουδάζουν τα μικρότερα αδέρφια τους και ύστερα να δημιουργηθούν οι ίδιοι φτιάχνοντας τη δική τους οικογένεια…  

Φυσικά και σ' αυτή την περίοδο μετά το 1950, δεν έλειψε και η αιμορραγία του έθνους μας(!) με τη  μετανάστευση ...

Αυτή η ιστορία πρέπει να διδάσκεται στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας, μακριά από τις σειρήνες... που οδηγούν το κράτος – τη χώρα μας την ελληνική, την κοινωνία μας και την οικογένειά μας  στην καταστροφή…

Χωρίς αυτά μπορεί να υπάρξει ΕΘΝΟΣ;;; ... 

- Αυτά το έφτιαξαν...

Γι’ αυτά τα ιδανικά πρέπει να αγωνιστούμε και την ιστορία τους, που είναι συνυφασμένα με την ιστορία του Έθνους μας…

Γι’ αυτό φτάσαμε σ’ αυτό το κατάντημα ως λαός γιατί  απεμπολήσαμε όλα αυτά, για να γίνουμε Ευρωπαίοι… - ¨Ο,τι κι' αν λένε ...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ       

Έτσι συνέρχομαι κάθε φορά από το σοκ που παθαίνω(!) για όλα αυτά που συμβαίνουν στο Δήμο μας με πρωταγωνιστές τους εκπροσώπους μας …

 Βαρέθηκα τον πόνο μου να μου μιλάει για πόνο…

Καμένη μου καρδιά, πως βαστάς και δεν ραγίζεις…

-> Εκμυστηρεύσεις...

   «Το ψυχοφάρμακό μου»! 

Είναι αυτό να ακούω το πρωί - ώρα 6.00 την μουσική του Εθνικού μας ύμνου 

με το άνοιγμα του πρωινού προγράμματος του δημοσίου ραδιοφώνου (ΕΡΤ),.. 

...στη συνέχεια να βγαίνω στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, να λέω Καλημέρα! στα λουλούδια και τα δεντράκια του κήπου μου και να αισθάνομαι ότι αυτά με αντιχαιρετούν! ...

...και στην πλήρη ησυχία που υπάρχει στη γειτονιά μου αυτή την ώρα,  να αφουγκράζομαι τον ήχο του φλοίσβου της θάλασσας, όταν ο ελαφρύς κυματισμός πηγαινοέρχεται στην παραλία δίπλα στο σπίτι μου....

Αυτές τις στιγμές κάνω το σταυρό μου και προσεύχομαι.- 

«Θεέ μου μη μου τα στερήσεις όλα αυτά στην υπόλοιπη ζωή μου»…

Αντί για καλημέρα

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Μια εύθυμη ιστορία με πολιτικό φανατισμό! - μας έστειλε ο γνωστός σε όλη την Ερμιονιδα Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

 Το μαγγανοπήγαδο και ο… Βενιζέλος

Γράφει ο Γιώργος Μουσταΐρας 

Τα πηγάδια, πριν εξαπλωθεί ο ηλεκτρισμός και μπουν ηλεκτροκινητήρες, όπου με το πάτημα ενός κουμπιού το νερό ανεβαίνει με σωλήνες στην επιφάνεια για να ποτιστούν τα χωράφια, δούλευαν με πετρελαιοκινητήρες. Πριν, όμως, από αυτή την τεχνολογική πρόοδο η δουλειά γινόταν με τα μαγγανοπήγαδα.

Κινητήρια δύναμη στο μαγγανοπήγαδο ήταν τότε κάποιο μουλάρι ή άλογο, που δεμένο στον μηχανισμό γυρνούσε γύρω – γύρω, δίνοντας κίνηση σε άξονες και γρανάζια. Τα γρανάζια κινούσαν τον ιμάντα με τις κουτσούμπες, τους κουβάδες δηλαδή. Κατέβαιναν οι κουτσούμπες στο πηγάδι και ανέβαιναν γεμάτες νερό, όπου ανατρέπονταν και το νερό έπεφτε στον ποτιστή.

Η κουβέντα στο στέκι της παρέας στο Άργος ξεκίνησε με αφορμή την λειψυδρία, που μαστίζει την περιοχή και εξελίχθηκε σε αναφορά στους τρόπους ποτίσματος παρελθόντων χρόνων. Και καθώς η μια κουβέντα έφερε την άλλη, από το μαγγανοπήγαδο και τις κουτσούμπες πήγε στις εκλογές του 1920…>>>>

Αντί να λένε ευχαριστώ για το θεσμικό ρόλο της αντιπολίτευσης ->> ύβρεις!!!-<> Κατά τ' αλλα άρχοντες... και, μας ψήφησε ο λάος .... -> σε τι άρχουν ;;;

-> Ευτυχώς δεν κάνουν μηνύσεις όπως σε εμένα …

Stam. Dam. D.

========================================================================================================

e-mail στο blog …

Στον Δήμο της “Φαιδράς Πορτοκαλέας”…

Πώς να πάρει κανείς στα σοβαρά τη Δημοτική Αρχή Ερμιονίδας, όταν, αντί να σκύψει πάνω στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Κρανίδι με τα υπό κατάρρευση κτίρια, ασχολείται με τον αποπροσανατολισμό των πολιτών, απαντώντας για άσχετα με την παρέμβασή μας θέματα. 

Όσο για το κυρίως θέμα ούτε κουβέντα! 

Δεν αντιλήφθηκαν άραγε ότι στο Κρανίδι, λίγα μέτρα πιο κάτω από το μισογκρεμισμένο κτίριο με τον διακοσμητικό μουσαμά, μπαλκόνι σπιτιού επί του κεντρικού δρόμου κινδυνεύει με κατάρρευση και μπήκαν ταινίες σήμανσης, δυσκολεύοντας την είσοδο των αυτοκινήτων στην πόλη;

 Και τι αντιμετωπίζουμε;  

Μόνο αλαζονική συμπεριφορά, αναγγελία έργων, που προς το παρόν είναι μόνο στα χαρτιά και λαϊκισμό μέχρι τέλους. 

Η δυσανεξία της Δημοτικής Αρχής στην αντιπολίτευση,

 είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. 

Τι να κάνουμε, η δημοκρατική λειτουργία του Δήμου αυτό επιβάλλει.

Κρανίδι 31 Οκτωβρίου 2025

Γιάννης Μαργέτας 

ΦΩΤΟ που αναρτήθηκε αρχικά στο κοινωνικό δίκτυο και έκτοτε κάνει το γύρω του διαδικτύου …

  Την αντέγραψε και ο διαχειριστής του Εικονοσκόπιου Νιούζι Θωμάς Σκούρτης και την μαρκάρισε – όπως κάνει πάντα - ώς δική του….

14η ΓΙΟΡΤΗ ΡΟΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΗ :''Making of(f).....Eikonoskopio news ''

Ο Θείος Λόγος του Ιεροκήρυκα πατέρα Νικοδήμου Αεράκη κατά την πανήγυρη των Αγίων Αναργύρων στην ομώνυμη Ι.Μ. στην Ερμιόνη - 1 Νοεμβρίου 2018 ...

Λίγα λόγια για το ιστορικό της ανάρτησης αυτής. 

Σαν σήμερα 1 Νοεμβρίου 2018 ξύπνησα το πρωί και ακούω μια φωνή μέσα μου να λέει, να πας στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων να κάνεις ένα ρεπορτάζ στη χάρη των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού και της μητρός αυτών Θεοδότης που γιορτάζουν.

- Είπα θα πάω, γιατί στάθηκα προβληματισμένος με αυτή τη σκέψη. 

- Ντύθηκα με τα πιο καλά μου, γιατί γιορτάζει και ο γιος μου ο Δαμιανός όπως και ανίψια μου (ο ένας τώρα αείμνηστος!) που έχουν το όνομα του πατέρα μου και βρέθηκα στο μοναστήρι, που τα ρεπορτάζ μου είναι πολλά από την αρχή της δημοσιογραφίας μου. 

Η ημέρα ήταν ωραία – ηλιόλουστη, οι εικόνες πανέμορφες και πολύς κόσμος είχε προσέλθει να τιμήσει τη μνήμη των εορταζόντων αγίων και εγώ με πολύ καλή διάθεση γιατί με τις εικόνες που έβλεπα το ρεπορτάζ μου θα γινόταν πολύ ωραίο.

Ήρθε η ώρα της εκφώνησης του Θείου Λόγου από τον  ιεροκήρυκα π. Νικόδημο Αεράκη. Έχω ακούσει πολλά κηρύγματά του όπως και άλλων ιεροκηρύκων και του Σεβασμιότατου Μητρολίτη κ.κ. Εφραίμ (αυτή την ημέρα ιερουργούσε προς χάρη των Αγίων)και αρκετά από αυτά τα έχω δημοσιεύσει μαζί με τα ρεπορτάζ, ολόκληρα ή αποσπάσματα... 

¨Όμως, το κήρυγμα της ημέρας από τον π. Νικόδημο για εμένα ήταν ιδιαίτερο και το μαγνητοφώνησα. 

Ωστόσο, ήρθε η ώρα του Αντίδωρου από τον ίδιο τον Σεβασμιότατο και αυτή η ίδια η φωνή μου λέει, πήγαινε να πάρεις αντίδωρο. Την ώρα που προσήλθα ο σεβασμιότατος μου μίλησε περιφρονητικά, προφανώς ενοχλημένος για λόγους δημοσιογραφικούς (!)Και εκεί, μπροστά  στους άλλους πιστούς…  - αποχώρησα, χωρίς άλλη κουβέντα, δίχως να πάρω Αντίδωρο!

Έκτοτε και μέχρι τον θάνατό μου, όταν εκκλησιάζομαι, δεν θα προσέλθω ξανά, για να πάρω αντίδωρο…

ΥΓ. Έχει προκύψει και άλλο περιστατικό όμοιο σε εμένα,  πριν πολλά χρόνια,  με άλλον ιερέα την ώρα αυτή και για άλλο λόγο, γι' αυτό δεν προσερχόμουν έκτοτε μέχρι την ημέρα αυτή,   να πάρω αντίδωρο...

===========================================================================================================================================================

Αναδημοσιεύω το Ιερό Κήρυγμα που είναι για μένα πολύ φιλοσοφημένο και εύχομαι Χρόνια Πολλά στην μνήμη των Αγίων και στους εορτάζοντες που είναι πολλοί στην Ερμιονίδα...

«Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν»

Σεβασμιότατε δέσποτα. Θα δει κανείς στις μέρες μας τα εξής τρία φαινόμενα. Το πρώτο, υπήρξε μια αύξηση  των υλικών αγαθών,  μια προσκόλληση σ’ αυτά εμπιστοσύνη στη δύναμή της, ουσιαστικά υπήρξε μια λατρεία της ύλης.

Ξεχάσαμε τότε, τα λόγια του Χριστού μας.«Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά»

Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο γνώρισμα της εποχής μας
πριν από την κατάρρευση της οικονομίας μας.

Το δεύτερο στοιχείο: Βλέπει κανείς σ’ αυτήν τη φάση, μια κατάρρευση της ηθικής, πνευματικής και εκκλησιαστικής σχέσεώς μας  με την πραγματική Πατρική μας δωρεά. Και διαπιστώνει κανείς, μια αποστασία του κόσμου, από τον θεϊκό  Λόγο του Θεού μας. Μια ανταρσία προς το θέλημά Του. Μια απαξίωση όλων των παραδόσεών μας. Μια κατάλυση της οικογενειακής ευλογίας που είχε η πατρίδα μας.

Επληθύνθησαν τα διαζύγια. Διελύθη η ομορφιά, το κύτταρο, η κατ’ οίκον Εκκλησία – η οικογένεια.

Κι’ έπειτα ήρθε το τρίτο: Η κατάρρευσης της οικονομίας, που οδηγεί την πατρίδα, όχι για λίγο καιρό, – ανθρωπίνως- αλλά  για πολλές γενεές μια οικονομική υποδούλωση, σε όλους  εκείνους, οι οποίοι παριστάνουν τους προστάτες μας. Ποια είναι η πραγματικότητα μέσα σε αυτά όλα τα γεγονότα. Οι πνευματικοί Νόμοι αδελφοί μου πάντοτε εργάζονται  για τη σωτηρία μας.

Όταν ο άνθρωπος κολλήσει στη γη, ο Θεός προσπαθεί να τον ξεκολλήσει, για να του χαρίσει τον ουρανό.

Όταν ο άνθρωπος πιστέψει στη σάρκα και στις ηδονές, προσπαθεί ο Θεός να του δώσει ουράνιες πραγματικές, γεμάτες από πληρότητα ηδονές πνευματικές.

Κι’ όταν ο άνθρωπος, παρά ταύτα συνεχίζει την αποστασία του, ο Θεός επιτρέπει δοκιμασίες, όχι προς τιμωρία, αλλά από αγάπη για να μας επαναφέρει εκεί ακριβώς, εκεί που είναι η θέση μας. Εκεί που τη θέση αυτή ετοίμασε ο Χριστός με τη σάρκωσή Του, τη σταύρωσή Του, την ανάστασή Του, την ανάληψή  Του.  Και τοποθέτησε την ανθρώπινη φύση στα δεξιά της Θεότητος. Εκεί είναι η θέση μας. 

Τιμάμε σήμερα τους δύο θαυμαστούς Αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό, τα  τέκνα της ευλογημένης, της Αγίας, της θαυμαστής μητέρας τους Θεοδότης. Πόσο διαφέρουν από εμάς. Ενώ εμείς περιφρονούμε ό,τι  αγαπούσαν εκείνοι, βλέπουμε την ψυχή μας να ελκύετε από αυτούς, να προσκαλείται από αυτούς, να καταφεύγει σ’ αυτούς.

Γιατί πέτυχαν εκείνοι αυτή την τιμή και τη δόξα στον ουρανό και στη γη;
Γιατί κατόρθωσαν να περιφρονήσουν τα υλικά αγαθά;
Γιατί μπόρεσαν να κρατήσουν τον εαυτό τους καθαρό από τον κόσμο;
Γιατί έζησαν μόνο για το Θεό και τη Δόξα Του;

Ένας είναι αδελφοί μου ο λόγος: Ακούγοντας από τη μάνα την Αγία για την πατρίδα την αληθινή, τον ουρανό, τον αγάπησαν και τον πόθησαν. Διαβάζοντας το Ευαγγέλιο κατάλαβαν τα λόγια του Χριστού: «Ζητείται πρώτον, τη βασιλεία του Θεού και την Δικαιοσύνην Αυτού».Γι’ αυτό βάλανε σαν στόχο και σκοπό τη Βασιλεία των Ουρανών και τη δικαιοσύνη που είναι η σωτηρία της ψυχής, η  σωτηρία του ανθρώπου ως εικόνα Θεού. 
Κι’ έπειτα πρόσεξαν τα λόγια του Παύλου. «Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά τη μέλλουσαν επιζητούμεν» - Δεν έχουμε εδώ πατρίδα παντοτινή. Περαστικοί είμαστε. Εφήμεροι είμεθα. Ήρθαμε για να φύγουμε, δεν ήρθαμε για να μείνουμε. Και φεύγουμε, όχι για να χαθούμε, αλλά φεύγουμε για να ζήσουμε, για να ισχύσει και για εμάς ο Λόγος του Χριστού, ότι μεταβαίνουμε με το θάνατο εκ του θανάτου στη ζωή.

Οι Άγιοι κατάλαβαν τα λόγια του Παύλου καθαρά. 

Δεν έχουμε εδώ πατρίδα. Η πατρίδα μας, είναι ο ουρανός.

Ποιος εξόριστος δεν θέλει να  γυρίσει στην πατρίδα του;

Ποιος που στερήθηκε την ομορφιά και τη γλυκύτητα της πατρίδας 

δεν ζει με τον πόθο αυτής της ευφροσύνης,  να την ξαναπολαύσει.

Εξόριστοι στη γη από την αμαρτία των πρωτοπλάστων!

Μας έδωσε όμως ο Θεός μας με την Ανάσταση και τη Λύτρωση της σταυρικής του  προσφοράς, σε όλους τους ανθρώπους τη δυνατότητα να επανέλθουμε στην πατρίδα. Έτσι εξηγείται αδελφοί μου, γιατί μπόρεσαν να αφήσουν τα γήινα που παρέρχονται και να κυνηγούν τα ουράνια που μένουν.  Να σταθούνε αρνητικοί  μπροστά στις απολαύσεις της σαρκός για να έχουνε την αιώνια απόλαυση της τρυφής και της γλυκύτητας  του Παραδείσου.

Κατάλαβαν  πως τα πρόσκαιρα φεύγουν ανεπιστρεπτί,  κι’ ο άνθρωπος πρέπει να κυνηγάει τα αιώνια. Βεβαιώθηκαν μαζί με τον Σολομώντα που έζησε τη ζωή του και είπε στο τέλος όταν τον ρώτησαν να πει το συμπέρασμά της ζωής του και είπε: «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» 
Και οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός ακολουθώντας της μάνας τ’αχνάρια, παίρνοντας το βηματισμό της, βλέπουν τα αιώνια και σβήνει από μπροστά τους  ο  κόσμος της ματαιότητας! 
Έτσι, κατόρθωσαν να δώσουν τη γη και να πάρουν τον ουρανό! Να δώσουν απολαύσεις ψεύτικες και να κερδίσουν παραδείσια τρυφή και αιώνια ζωή! 
Να χωριστούνε από τα κοσμικά και να κερδίσουν τα ουράνια και την μετά των αγγέλων αναστροφή και τη συμβίωση με όλους τους Αγίους στον Παράδεισο. Αδελφοί μου αν μπορέσουμε να καταλάβουμε  στην αρχή αυτές τις θέσεις των Αγίων μας. 
Κι’ αν μπορούσαμε να αποδεχθούμε στη ζωή μας, ότι η ζωή τους ήταν τέλεια και πέρασαν εδώ βιώνοντας παραδείσια πραγματικότητα, κατά το Λόγο της Γραφής η Βασιλεία του Θεού εντός  ημών εστί, ήταν μέσα τους ο  Παράδεισος εκεί όταν βρισκόντουσαν και να καταλάβουμε ότι ζούνε τώρα αιώνια στον παράδεισο – θα μπορούσαμε όχι μόνοι μας γιατί είμαστε αδύναμοι αλλά με τη χάρη του Θεού μας και τα μυστήρια της Εκκλησίας μας, με την  παρουσία του Αγίου Πνεύματος  μέσα μας, να κάνουμε μεταστροφή και μια αλλαγή, να αφήσουμε όχι τα ανθρώπινα, αλλά τα αμαρτωλά. Όχι τα εγκόσμια, αλλά εκείνα τα οποία  χωρίζουν από τον Θεό. Και τότε, θα ήταν δυνατόν να γίνει η πραγματικότητα η σκληρή που ζούμε αναστρέψιμη και να ξανάρθει η χαρά η πνευματική μέσα μας. Αλλά και η χαρά της ζωής να είναι, δώρημα και απόλαυσης από τον Πατέρα των Φώτων, που απ’ αυτόν κάθε δώρημα κατεβαίνει στις καρδιές μας. 
 – Ευχηθείτε, Σεβασμιότατε, να καταλάβουμε ότι είμαστε περαστικοί στη γη. Ταξιδεύουμε στο σκάφος της ζωής αυτής, αλλά το λιμάνι μας δεν είναι εδώ στη γη, είναι στον ουρανό. 
-  Ευχηθείτε- να καταλήξει η ζωή μας στη θέση των Αγίων στο λιμάνι του Παραδείσου. 
Αμήν. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σημείωση: Το κείμενο της ομιλίας του Ιεροκήρυκος 

απομαγνητοφωνήθηκε από τον διαχειριστή του blog 

προς τιμή και δόξα των Αγίων 

και στην μακροημέρευση με Υγεία του πατέρα Νικοδήμου Αεράκη

1 Νοεμβρίου 2018

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΊΤΗΣ

Στην κυριολεξία κατάντια…

Σε μια κωμόπολη που θεωρείται η πρωτεύουσα της επαρχίας μας

 και έδρα του Δήμου Ερμιονίδας…

 Μα καλά, δεν βλέπει κανείς αυτή την εικόνα κι' όχι μόνο... 

που δεν τιμά τον τόπο τους;;;

Φαίνεται, οι άρχοντές μας, είναι μόνο για φωτογραφίες και να τις αναρτούν στο διαδίκτυο... για να τους βλέπει ο κόσμος και αυτοί να καμαρώνουν… 

Σε τι άρχουν;;; ...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

===================================================================================================================================================

e-mail στο blog ...

Όταν τελειώνει και η εικονική πραγματικότητα…

Δεν χρειάστηκαν παρά λίγες βροχές για να καταρρεύσουν τα έργα βιτρίνας στο Κρανίδι, πριν καν ξεκινήσει ο χειμώνας. 

«Οι άκρως επιτυχημένες δράσεις αισθητικής αναβάθμισης και ανανέωσης της Δημοτικής Κοινότητας Κρανιδίου» κατά τα λεγόμενα της Δημοτικής Αρχής Ερμιονίδας, έγιναν «κομμάτια και θρύψαλα».

Πιο συγκεκριμένα, ο διακοσμητικός μουσαμάς, που τοποθετήθηκε για να κρύψει μισογκρεμισμένο κτήριο στην Κάτω Πλατεία Κρανιδίου, κατέρρευσε και παραμένει ακόμα εκεί να μας θυμίζει ότι το Κρανίδι για να πάψει να μετρά γκρεμισμένα ακίνητα πρέπει να ληφθούν δραστικά μέτρα και να δοθούν  ουσιαστικές λύσεις. 

Η εικονική πραγματικότητα που επιλέγει η Δημοτική Αρχή Ερμιονίδας, έχει μόνο πρόσκαιρα αποτελέσματα.

Κρανίδι 31 Οκτωβρίου 2025

Γιάννης Μαργέτας

Το έχουμε γράψει και άλλη φορά, ωστόσο, ως συνήθως, απάντηση δεν πήραμε! ...-> Σιγά πως θα απαντήουν στους απλούς δημότες - αυτοί είναι άρχοντες !!!

 Περί έγγραφων προσκλήσεων του Δήμου μας και άλλα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν...

 

Η πρώτη ερώτησή μας αφορά τις έγγραφες προσκλήσεις που λαβαίνουν οι δημοτικοί σύμβουλοι καθώς και άλλα μέλη Δ.Σ.  Νομικών Προσώπων, Επιτροπών του Δήμου, σύμφωνα με τον Δημοτικό Κώδικα.
- Οι εν λόγω αιρετοί και 'αξιόλογοι" πολίτες  που είναι διορισμένοι σ’ αυτά τα θεσμικά όργανα όταν λαβαίνουν την πρόσκληση και έχουν κάποιο κώλυμα να ανταποκριθούν, ενημερώνουν τον πρόεδρο του κάθε οργάνου ότι δεν θα παραβρεθούν  (άλλωστε και η καλή συμπεριφορά στις κοινωνικές μας σχέσεις το επιβάλλει αυτό) ή την πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων και άστους  να περιμένουν, όπως συμβαίνει στις συνεδριάσεις των οργάνων του Δήμου;;; ...

Και η δεύτερη ερώτηση μας: - Αφού αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες  πληρώνονται για κάθε συνεδρίαση (ανεξαρτήτων θεμάτων και χρόνου) με τα λεγόμενα «έξοδα παράστασης» (όσα πληρώνεται ένας εργάτης στην οικοδομή να κουβαλά επί 8 ώρες μπετόν ή λάσπη), στις περιπτώσεις που έρχονται αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες στη μέση της συνεδριάσεως ή φεύγουν πριν το τέλος, τι γίνεται;;;  τους αφαιρούνται κάποια χρήματα από την αμοιβή τους;; ...

Διότι διαφορετικά,  γιατί να έρθουν από την αρχή και γιατί να μείνουν  μέχρι το τέλος;;; ...   

Είναι κάποια πράγματα στη ζωή μας και κυρίως στο Δήμο μας, που όσο μικρά και αστεία κι’αν φαίνονται,  εν τούτοις είναι πολύ μεγάλα και σοβαρά γιατί με αυτά διαμορφώνεται το ήθος μας  και η συνείδηση μας και η λεγόμενη ηθική τάξη στις κοινωνικές μας σχέσεις...

Χαιρετίσματα σ' αυτούς που ασκούν εξουσία!

 - εμείς κρατάμε την ουσία και ονειρευόμαστε...

ΣΤΑΜ.  ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Πάμε σαν άλλοτε στις παιδικές μας μπανιέρες ...

Οι τελευταίοι εραστές της γαλάζιας Θεάς(!)

 στη νότια παραλία της Ερμιόνης ... - βίντεο.

… γιατί η σωτηρία της ψυχής. του πνεύματος και του σώματος, 

είναι πολύ μεγάλο πράγμα…

Κάμερα Κούλης Τζιέρης

από τη γνωστή ταβέρνα...

Για το blog

STAM. DAM.D.

 

Ερεθίσματα, σκέψεις, προβληματισμοί…

… « Ο πολιτισμός ενός τόπου φαίνεται, με το πώς κτίζεις τα σπίτια σου 

και πως κηδεύεις τους νεκρούς σου….»

Αυτό το διάβασα κάπου και το πέρασα στις σημειώσεις μου. Τώρα που το διαβάζω από εκεί σκέπτομαι,  ανέκαθεν τα σπίτια μας εδώ στην Ερμιόνη δεν παρουσιάζανε καμιά αρχιτεκτονική κουλτούρα πλην ολίγων, πολύ ολίγων εξαιρέσεων.

Φτωχός ο τόπος και οι κάτοικοί του – ψαράδες, γεωργοί, κ.α. Όλοι τους, άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης. «Ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους»… ήταν το όνειρό τους, άμποτε αυτό  γινόταν πραγματικότητα…

Όμως, τους νεκρούς μας, τους κηδεύαμε με πολιτισμένο τρόπο και με ένα ιδιαίτερο σεβασμό. Αναφέρομαι ειδικά στον  τρόπο που τους μεταφέραμε από το σπίτι τους στην εκκλησία και από εκεί στην τελευταία τους κατοικία... 

Και το θεωρούσαν  υποχρέωση και σεβασμό στο νεκρό να ακολουθούν τη σορό  ντόπιοι αλλά και ξένοι πολίτες σε όλη αυτή τη διαδρομή. 

Ωστόσο, αυτό που έχει μεγαλύτερη πολιτιστική αξία και σημασία κατά τη γνώμη μου,  είναι  το αίσθημα και η εσωτερική ανάγκη που  αισθανόντουσαν όσοι είχαν δυνάμεις – νέοι άνθρωποι, να μεταφέρουν στα χέρια τους με εναλλαγές το νεκρό! 

Αυτό εκτός των άλλων που δεν χωράνε στο μικρό σημείωμα της στιγμής… έχω τη γνώμη πως ήταν ένας πολιτισμός, που χάθηκε στο βάθος του χρόνου! Έπειτα μπήκε στη ζωή μας το αυτοκίνητο,  αυτό το ειδικά κατασκευασμένο για την περίπτωση, μαύρο αυτοκίνητο... Και παρ’ όλα αυτά, πολλοί λίγοι ακολουθούν το νεκρό μέχρι τον τελευταίο τόπο κατοικίας του…

Πρέπει να παρατηρήσω όμως, πως τα τελευταία χρόνια για λόγους καθαρά επικοινωνιακούς, συμμετέχουν πολλοί πολίτες σε αυτή την τελετουργία, όμως επιτρέψτε μου να πω, για τους λόγους και με τον τρόπο που προανέφερα.

Έτσι καταλήγω στη σκέψη,  πως τελικά χάσαμε 

και αυτόν τον έσχατο πολιτισμό μας!!!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Από το ρεπορτάζ μου 28η Οκτωβρίου 2019 στην Ερμιόνη

«ΖΗΤΩ το ΟΧΙ της 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940» 

- «ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ»

«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ» 

----------------------------------------------------------------------------------

Στο δρόμο  για το μνημείο των Ηρώων μας...

  

Στο μνημείο των ηρώων κατάθεση στεφάνων 
και η παρέλαση της μαθητιώσας νεολαίας…

Μερικές εικόνες ... 

Από τον Πρόεδρο της Κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώση

 

 

Από τον λιμενάρχη Ερμιόνης Υποπλοίαρχο Λ.Σ. Δημήτρη  Παππά

 Από την παρέλαση τωμ μαθητών 

Φώτο - ρεπορτάζ

 ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ του BLOG - Στην Εθνική μας γιορτή της 28ης Οκτωβρίου περασμένα χρόνια στην Ερμιονίδα και στην Ερμιόνη ...

 …Η Εθνική, Ιστορική και Συλλογική Μνήμη, είναι η ίδια η Ύπαρξή μας!!

– μια συμβουλή στους νέους, στα παιδιά μας …

ΦΩΤΟ - ΡΕΠΟΡΤΑΖ -> ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

============================================================================================

Από τους χρόνους που είχαμε όνειρα και στόχο να σηκώσουμε τον ενιαίο Δήμο Ερμιονίδας σε ψηλό πολιτιστικό και ιστορικό επίπεδο...

28^η Οκτωβρίου 2011

Δήμαρχος Δημήτριος Καμιζής

Και ύστερα, μα δεν υπάρχει ύστερα...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Δήμος Ερμιονίδας και ο Μουσικός Σύλλογος 

τίμησαν τους ήρωές μας και το Έπος του 40!!

Σε μια πολύ - συγκινησιακά - φορτισμένη ατμόσφαιρα

στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΓΕΛ Κρανιδίου.

 

Πολύ απλοί δημότες παραβρέθηκαν σ’ αυτό το ιστορικό μνημόσυνο, για να αποτίσουν φόρο τιμής - τουλάχιστον με την παρουσία τους, σ’ αυτούς τους ήρωες,  που συνέχιζαν να πολεμούσαν λαβωμένοι, με πρησμένα πόδια, επιδέσμους  και με δεκανίκια και  τους έλεγαν αλήτες (!) -κατά τον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη - οι άλλοι από τα πλουμιστά σαλόνια τους…!!

Άξιον Εστί- "Η μεγάλη έξοδος"  -- απαγγέλει ο Μάνος Κατράκης 

(βίντεο) Κλικ εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=Xv9mVh8xJVk

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Θλιβερά απούσα θα λέγαμε από αυτή την ιερή μυσταγωγία, 

η αντιπολίτευση του δήμου με τους επικεφαλής της ...

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη το βράδυ 27 Οκτωβρίου 

στην αίθουσα του ΓΕΛ Κρανιδίου και χωριζόταν σε πέντε ενότητες.

 

• 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: Ημέρα μνήμης και τιμής

• Η κήρυξη του πολέμου

• Αφήγηση των γεγονότων από την κήρυξη του πολέμου στο Κρανίδι

• Ντοκουμέντα για τους πεσόντες της περιοχής μας

• «ΆΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» Οδυσσέα Ελύτη – Μίκη Θεοδωράκη, από την ορχήστρα «Ερμιονίδα» και το Χορωδιακό Εργαστήρι του Μουσικού Συλλόγου Ερμιόνης

Η πρώτη ενότητα περιείχε ένα ντοκιμαντέρ με εικόνες από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα της εποχής, η δεύτερη - ομιλία με το ιστορικό και πολιτικό χρονικό από τον εκπαιδευτικό και δ.σ. κ. Νίκο Παπά. 

Η τρίτη - αφήγηση  του π. Γκίκα Παπαδημητρίου  από αναμνήσεις δικές του αλλά και από διηγήσεις μεγαλυτέρων του που άκουγε στην ταβέρνα του πατέρα του στο Κρανίδι από την κήρυξη του πολέμου και τον μετέπειτα χρόνο, 

Η τέταρτη ενότητα  και η πιο συγκλονιστική του δημάρχου κ. Δημήτρη Καμιζή ο οποίος μετά από έρευνα που συνεχίζει στο αρχείο του δήμου βρήκε και μας παρουσίασε έγγραφα αγγελτήρια θανάτου κρανιδιωτών στο πόλεμο του 40 και σε άλλες επιχειρήσεις που είχαν σταλεί στο δήμο αυτή την εποχή προς ενημέρωση των συγγενικών τους προσώπων.

Από την ομιλία του κ. Ν. Παπά σας μεταφέρουμε τον επίλογο ο οποίος μας άρεσε  πολύ.

[…]«Η Επέτειος του ιστορικού ΟΧΙ αποκτάει στις μέρες μας ιδιαίτερη σημασία. 

Σήμερα σε πολύ διαφορετικές συνθήκες από το 1940 καλούμαστε να πούμε ΟΧΙ, στους νέους επίδοξους οικονομικούς κατακτητές. 

ΟΧΙ, στην επιτήρηση και εποπτεία της χώρας μας από «φίλους και συμμάχους».

ΟΧΙ, στην κηδεμονία και την εξάρτηση της πατρίδας μας από τους δανειστές. 

71 χρόνια μετά, τιμώντας τους αγωνιστές του 40, ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας, για μια Ελλάδα ανεξάρτητη χωρίς προστάτες και κηδεμόνες. 

Ας αγωνιστούμε για μια Ελλάδα αντάξια της θυσίας του. 

Μνήμη του Λαού μου σε λένε ΠΙΝΔΟ……»

Η πέμπτη και τελευταία ενότητα περιελάμβανε απαγγελία αποσπασμάτων από το μεγαλειώδες έργο του νομπελίστα ποιητή «Άξιον Εστί» σχετικά με το Έπος του 40 ενώ ενδιαμέσως η χορωδία του Μουσικού Συλλόγου και η ορχήστρα του με σολίστα τον Ευτύχιο Χατζητοφή και στη δ/νση τον δικό μας μαέστρο Τάκη Μανιάτη (+) τραγούδησαν τραγούδια από το πιο πάνω ποιητικό έργο σε μουσική σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη.

Η απαγγελία των κειμένων του εν λόγω έργου έγινε εναλλάξ από το δήμαρχο κ. Καμιζή και τον μαέστρο Τάκη Μανιάτη με μια πολύ καλή απόδοση αφού εκτός των άλλων σ’ αυτό βοηθάει και το ηχόχρωμα της φωνής τους.

Και με αυτό το μέρος έκλεισε η εκδήλωση, με το ακροατήριο εμφανώς συγκινημένο να χειροκροτεί παρατεταμένα τους συντελεστές! ...

=====================================================================================================================================================

Υστερόγραφο: Σήμερα αναλογίζομαι με θλίψη και απογοήτευση, μετά από 27 συναπτά έτη προσφορά στην εθελοντική  ενημέρωση των συμπολιτών μου, με δεκάδες χιλιάδες αναφορές  κάθε είδους  στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο,  βρίσκομαι ως ψεύτης, συκοφάντης και άλλα πολλά,  στο εδώλιο  του κατηγορούμενου από μηνήσεις του σημερινού Δημάρχου Ερμιονιδας και του περίγυρού του – αιρετών και μη…. 

Τόσο ξεπεσμό Θεέ μου(!) πως τον αντέχει η ανθρώπινη κοινωνία;;;…   

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.