Προς γνωστό αποδέκτη
και ας μου επιτρέψει να γνωρίζω…
Και στο παρελθόν έχω αναφερθεί στον Τύπο και τώρα
από αυτό το βήμα θέλω να επισημάνω στον ανήσυχο… συμπατριώτη μας, κάποια
πράγματα τα οποία λόγω της επιστήμης του έπρεπε να ασχοληθεί και να κάνει τις
έρευνές του, όπως αυτή της μόλυνσης των θαλασσών, αλλά αυτός ως παντογνώστης
συνεχίζει περί άλλων να τυρβάζει…
Ζήσαμε στο πετσί μας στα Κυκλαδονήσια τη μόλυνση της θάλασσας η οποία είχε
κατακαθίσει στο βυθό της, ( με τόσα μπουγάζια και θαλάσσια ρεύματα), αρχικά με
το Τσερνομπίλ και κυρίως μετά με τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, που χάσαμε
ξαφνικά των κύκλο του ταξιδιού των ψαριών που τα περιμέναμε κάθε χρόνο με τις
ημερομηνίες σε κάθε ψαρότοπο και περιοχή,( το μεγαλείο της φύσης και το μυστικό
του κάθε ψαρά) και ο συμπατριώτης μας, ακόμα και σ’ αυτό το φαινόμενο της
εξαφάνισης των ψαριών, δίνει της δικές του ερμηνείες αερολογώντας!!!
Ψάρια 100 γραμμαρίων που μεγάλωναν σε μικρά βάθη (μέχρι 15 οργιές βάθος),
ξαφνικά τα πιάναμε έως και στις 60 -70 οργιές. Αδιανόητο για τα
μέχρι τότε δεδομένα.
Ψάρια πολλών ειδών όπως σαργοί, σκαθάρια, φαγκρόπουλα, λυθρίνια κ.α. (αναφέρομαι
στα ψάρια του παραγαδιού) που τα είχαμε ονομάσει νάνους, διότι όλο το χρόνο
υπήρχαν και δεν μεγάλωναν. Κάτι που δεν συνέβαινε στο παρελθόν.
Στο βυθό της θάλασσας μέχρι 40 οργιές βάθος φύτρωνε ένα χορτάρι με ένα χρώμα
πράσινο που δεν υπήρχε προηγουμένως ούτε στα φυτά της ξηράς ούτε σ’ αυτά της
θάλασσας, προϊόν αυτής της μόλυνσης. Εμείς οι ψαράδες το ονομάζαμε τοξικό
χόρτο... Σκέπαζε όλες τις ξέρες και τα πετρώματα του βυθού στο σημείο που
δεν κολλούσαν (σκάλωναν) πλέον τα παραγάδια ή τα δίχτυα, διότι
γλιστρούσαν τα αλιευτικά εργαλεία πάνω από αυτό το χόρτο. Σε μεγαλύτερο βάθος
μέχρι 80 οργιές παρουσιαζόταν η μόλυνση με διαφορετικές ενδείξεις σαν σταχτί
λάσπη, με γκρίζο – καφέ χρώμα πλέον τα χορτάρια του βυθού. Και στα πιο βαθιά
νερά με άλλες ενδείξεις…
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλά τέτοια περιστατικά που έρχονται στη θύμησή
μου, αλλά σκοπός αυτής της αναφοράς δεν είναι αυτός, αλλά να συνετίσω τον
επιστήμονά μας ο οποίος τουλάχιστον σε θέματα τα οποία θα μπορούσε να κάνει μια
έρευνα (χωρίς βέβαια τίποτα να μην είναι απόλυτο) να μας έδινε κάποια στοιχεία
και τα οποία λόγω των ειδικών γνώσεών του, δεν θα μπορούσε κανείς από
εμάς τους απλούς ψαράδες, γεωργούς, κτηνοτρόφους και γενικά άλλοι πολίτες
να τα αντικρούσουμε.
Δυστυχώς δεν το κάνει
αυτό, αλλά με μια νοσηρή μανία αναλώνεται… κάνοντας αναλύσεις και θεωρίες άλλων
επιστημών, επιστημόνων και ειδικών… Κρίμα!
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
