Ωστόσο εμείς σας ενημερώνουμε, για να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του...
Κτύπησε.... κατά
ολόκληρης της ερμιονίτικης κοινωνίας με κίτρινη δημοσιογραφία - «ο επιστήμονας - αρθρογράφος» ...
Άντι να απαντήσει στο "τάπωμα"… του συμπατριώτη μας Γιώργου Λεβέντη! - εκτός των άλλων ...
 |
| Γιώργος Λεβέντης |
Διαβάστε - εδώ -> Βραδύ παραμονή Χριστουγέννων στο διαδίκτυο...
ΚΛΙΚ & ΕΔΩ ->>https://stamdamd.blogspot.com/2021/12/blog-post_70.html
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
31-12-2021
Periskopio Ellas - by Alexandris
Evangelos AlexandrisPeriskopio Ellas - by Alexandris
Χωριά με νοοτροπία ομερτάς που δύσκολα αλλάζουν!
Όταν οι μικρές, κλειστές κοινωνίες λειτουργούν με αρχέγονες φοβίες και βίαια ένστιχτα, εκφράζουν ομερτά, λειτουργούν κατά της οργανωμένης κοινωνίας με αδράνεια, άγνοια, αδιαφορία. Κανείς δεν βλέπει, κανείς δεν ακούει, κανείς δεν επεμβαίνει στις "οικογενειακές" υποθέσεις του πλησίον του. Ο πατριάρχης γονέας έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στα μέλη της οικογένειάς του! Και όλο το χωριό σιγούσε όσο το παιδί ζούσε και υπέφερε αλλά και μετά το θάνατό του, συνέχιζε να συμπαραστέκεται σε αυτό που αποδείχτηκε πα-τέρας. Κάτι που διαπίστωσα και στις διακοπές μου το καλοκαίρι εκεί συζητώντας με συγγενείς και γνωστούς αλλά και παιδιά της περιοχής, όλοι αρνούνταν πως ο θύτης ήταν ο πα-τέρας!
Στα μάτια μου, ειδικά ευαισθητοποιημένα να αποκαλύπτουν αμέσως τις αξιακές βάσεις των συμπεριφορών, λόγω θεωρητικών σπουδών στην Κοινωνιολογία και συνεχούς επαφής με έγκλειστους σε φυλακές (ενηλίκων και ανηλίκων ως επιμορφωτής), διαπίστωνα έκπληκτος πως το χωριάτικο περιβάλλον αυτό των Αρβανιτών, ήταν θερμοκήπιο παραβατικότητας, σε βαθμό εκγληματικότητας, όπου ο μόνος νόμος των ατόμων ήταν η ομερτά, ο μεσαιωνικός Κανόνας. Το ίδιο ακριβώς "δίκαιο" που επικρατεί ακόμα και σήμερα σε ορεινές, απομακρυσμένες περιοχές των Βαλκανίων, η βεντέτα, ο Canùn της Αλβανίας που πήγα και μελέτησα επί τόπου αργότερα. Διαπιστώνω πως αυτές οι σκληρές κλειστές κοινωνικές συνθήκες πατριαρχικών κοινωνιών της ομερτάς, αναπαράγουν τις σκληρές μαφίες των μισθωμένων δολοφόνων που σήμερα κυκλοφορούν παντού στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα, ανεβάζοντας επικίνδυνα τον δείκτη της εγκληματικότητας με εκτελέσεις έναντι τιμολογίου στην αγορά της παρανομίας στο αστικό περιβάλλον του συσσωρευμένου πλούτου της " αγοραίας επιδεικτικής καταναλωτικής ευδαιμονίας".
Θυμάμαι αυτά που έζησα παλιά, από μικρό παιδί, όταν επισκεπτόμουν την Ερμιόνη τα καλοκαίρια για διακοπές, που είχα συνομήλικους φίλους εκεί. Πόση βία επικρατούσε μεταξύ τους, ανάμεικτη με ζήλια, φθόνο, εκδικητική τάση φιλονικίας για κάθε πτυχή της φτωχής, βίαιης αντίληψης του κόσμου. Είχα ήδη άποψη για τη σκληρότητα των ανθρώπων της περιοχής. Το έγκλημα Δουρή πρωτοχρονιά του 1994 το έζησα από την Ιταλία, ενημερωμένος τότε από τις δημοσιογραφικές ειδήσεις με δέος κι αγανάκτηση, όχι τόσο για αυτό που ήταν ξεκάθαρο εξαρχής πως συνέβη, όπως απεφάνθη η δικαιοσύνη τελικά, αλλά για τις αντιδράσεις των συγχωριανών, της ίδιας της μητέρας του θύματος, που έδειχναν πλήρη "αλληλεγγύη" στον θύτη που δεν ήταν άλλος, ήταν ο πα-τέρας!
Η υπόθεση Δουρή συντάραξε την ελληνική κοινωνία και σκοτείνιασε το γιορτινό κλίμα των ημερών. Στην Ερμιόνη της Αργολίδας, αργά το βράδυ της παραμονής Πρωτοχρονιάς του 1994 αποκαλύφθηκε ένα απεχθές έγκλημα με θύμα ένα εξάχρονο παιδί, τον Νικολάκη, γιο του Μανώλη Δουρή.
Ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική είναι η περιγραφή του τότε αστυνομικού ρεπόρτερ Πάνου Σόμπολου στο βιβλίο του: «Τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα» (εκδόσεις Πατάκη): «Όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση και πήγαμε στην Αργολίδα για επιτόπιο ρεπορτάζ μάθαμε από συγγενείς γείτονες γνωστούς και κατοίκους της όμορφης κωμόπολης διάφορα πράγματα επιβαρυντικά για την οικογένεια Δουρή. O πατέρας, μας είπαν, κακομεταχειριζόταν τα παιδιά του. Tα χτυπούσε, τα έβριζε χυδαία και τους συμπεριφερόταν με το χειρότερο τρόπο. Τα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο. Γυρνούσαν εδώ και εκεί, πολλές φορές νηστικά, ξυπόλητα και κάποιες φορές σε κακή κατάσταση.
...
Η σύζυγος του Δουρή, Γεωργία επέμενε ότι ο άντρας της ήταν αθώος και ότι δεν μπορεί να τον κατηγορούν για μία τρίχα που βρέθηκε στον πρωκτό του παιδιού και πού ανήκε, όπως διαπιστώθηκε επιστημονικά στα εργαστήρια στον Δουρή.
Αν με ρωτήσετε «εσύ τι λες;» σας απαντώ ως εξής: Από όσα έζησα και είδα στην Ερμιόνη, το Κρανίδι και το Ναύπλιο κάνοντας επιτόπιο ρεπορτάζ, είχα πει τότε ότι ο δράστης ήταν σίγουρα ο Δουρής. Δεν μπορώ όμως να πω με βεβαιότητα ότι δεν υπήρχε κι άλλο πρόσωπο στην υπόθεση. Ωστόσο εκείνο που μπορώ να υποστηρίξω με πάσα βεβαιότητα είναι το γεγονός ότι αυτό το αθώο αγγελούδι πλήρωσε με τη ζωή του και τα όσα προηγήθηκαν του φρικτού θανάτου του, χωρίς να έχει φταίξει σε τίποτα …».
