Επιλογές από το προσωπικό
μας αρχείο - Αύγουστος 2017
Πολιτική και Πολιτικοί
αναγκαίο κακό στη ζωή μας…
----------------------------------------------------------------------------------------------------
ΟΤΑΝ Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΕΓΙΝΕ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΝΕΥ ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ:
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ «ΥΠΕΡΔΕΞΙΟΥΣ» ΚΑΙ «ΥΠΕΡΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ»!
Η φωτογραφία είναι ιδιαίτερα εύγλωττη.
«Η κορύφωση των παθών μου ήταν η
συμμετοχή μου στην κυβέρνηση Μητσοτάκη -αυτό ήταν το χειρότερο».
– Οταν σας έκανε υπουργό άνευ
χαρτοφυλακίου -άνευ τίποτα, δηλαδή. Πώς το δεχτήκατε;
«Ο Μητσοτάκης ήταν ένας άνθρωπος με τον
οποίο, ενώ προδικτατορικά οι σχέσεις μας ήταν τεταμένες, όταν βρεθήκαμε
στο Παρίσι μου ζήτησε να συναντηθούμε. Πήγαμε σε μια καφετέρια, πρώτη φορά
μαζί, και μου λέει ότι ήθελε να γραφτεί στο Πατριωτικό Μέτωπο, σαν απλό μέλος.
“Εχω μεγάλη οικογένεια”, μου είπε, “και αν το Μέτωπο θέλει, θα πάω στην Κρήτη
να κάνω αντάρτικο”».
– Ακούγεται σαν καλαμπούρι.
«Του είπα ότι δεν μπορεί να γίνει. Με συγκινείς,
αλλά πολιτικά δεν στέκει. “Αυτή είναι η προσωπική μου τραγωδία”, μου λέει τότε,
“εμένα που υπήρξα βενιζελικός”. Μείναμε σύμφωνοι, όμως, να έχουμε μια επαφή,
γιατί ο Μητσοτάκης ήταν ο καλύτερα πληροφορημένος Ελληνας του Παρισιού: Είχε
τον Μπακογιάννη στο Μόναχο, τον Λαμπρία στο Λονδίνο, τον Μαθιόπουλο στην
Κολονία και ήξερε τι ακριβώς γινόταν με τη χούντα. Είδα έναν άνθρωπο πανέξυπνο,
πολύ μορφωμένο, με μυαλό τόσο αναλυτικό, όσο και συνθετικό, και μια μνήμη
φοβερή. Είχε πολλά προσόντα».
– Αλλά δεν έπεισε σε τίποτα. Φαίνεται,
όμως, ότι έπεισε εσάς. Πώς έγινε και, πήγατε μαζί του;
«Είχε προηγηθεί το σκάνδαλο Κοσκωτά, που
δεν ήταν μόνο ένα σκάνδαλο οικονομικό, ήταν και σκάνδαλο Τύπου και μην ξεχνάς
ότι τα πρώτα πυρά εναντίον του Παπανδρέου ξεκίνησαν από εφημερίδες που τον
υποστήριζαν, όπως η δική σας. Ο Ανδρέας ήταν ένας άνθρωπος εγωκεντρικός και τα
πρότυπά του ποια ήταν; Ο Καντάφι, ο Ασαντ, ο Σαντάμ Χουσέιν. Λοιπόν, ο Ανδρέας
συνέλαβε αυτή τη μονοκρατορία με πολιτικά και εκλαϊκευτικά μέσα. Μολονότι είχε
το μονοπώλιο της ΕΡΤ, τον ενοχλούσε ότι υπήρχαν δικές του εφημερίδες που του
έκαναν κριτική. Δεν το ήθελε αυτό, ήθελε ένα είδος πολιτισμένης δικτατορίας
-γι′ αυτό κι εγώ ξεσηκώθηκα».
– Και βρεθήκατε με τον Μητσοτάκη.
«Είχε προηγηθεί η συμφιλίωση
αριστεράς-δεξιάς με τις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα, η αναγνώριση της
Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, μ’ εμένα απ’ έξω. Κι εκεί, το 1989, όταν ο
Μητσοτάκης διεκδικούσε την πρωθυπουργία, αποφάσισα να τον ενισχύσω. Και τότε
μου είπε ότι πρέπει να μπω στο υπουργικό συμβούλιο. Του είπα ότι αυτό είναι
αδύνατο, αυτό τον καιρό γράφω μια όπερα, δουλεύω 18 ώρες το εικοσιτετράωρο, τι
να πάω να κάνω; Γραφειοκρατία;»
Υπουργός άνευ… τίποτα
-Τελικά, όμως, ενδώσατε.
«Τελικά, μου λέει, “το βρήκα. Θα έχεις
μια θέση επιτελική, θα γίνεις υπουργός Επικρατείας. Θα γίνει μια επιτροπή όπου
θα είναι οι υπουργοί Πολιτισμού και Παιδείας και εγώ, αλλά εσύ θα έχεις τον
πρώτο λόγο σε θέματα πολιτισμού και παιδείας” -και με έπεισε. Θα ήταν,
πρόσθεσε, μια θέση τιμητική, αμέσως μετά τον πρωθυπουργό. Αν θυμάσαι, η
κυβέρνηση εκείνη άργησε να συγκροτηθεί. Κάποια στιγμή με παίρνει νύχτα στο
τηλέφωνο και μου λέει, “αύριο ορκιζόμαστε”. Πήγα εκεί μπροστά και περίμενα. Κι
έρχεται η στιγμή να υπογράψουμε. Πρώτος ο Μητσοτάκης -λέω θα’ μαι αμέσως μετά.
Αλλά ήταν άλλοι, όλοι οι άλλοι, και στο τέλος “κύριε Θεοδωράκη, η σειρά σας”,
μου λέει ο γραμματέας. “Τι γίνεται;”, ρωτάω τον Μητσοτάκη. “Εγινε κάποιο
λάθος”, μου λέει. “Σε μία βδομάδα θα τακτοποιηθεί”. Η βδομάδα κράτησε ένα
χρόνο!».
– Ωσπου παραιτηθήκατε. Τελικά, ο
Μητσοτάκης σας ενέπαιξε;
>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>
