>>>https://www.kommon.gr/
Η πανδημία της ανεργίας, του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
…και η επερχόμενη κοινωνική σύγκρουση
Σοκ και Δέος προκάλεσαν στην Αμερική τα
επίσημα στοιχεία για την εκτίναξη της ανεργίας στην εποχή του κορωνοϊού. Μέσα
σε δύο μόνο εβδομάδες, 9,9 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους,
φαινόμενο χωρίς προηγούμενο στην Ιστορία- στην κορύφωση της χρηματοπιστωτικής
κρίσης του 2007-8, χάνονταν 800.000 θέσεις εργασίας το μήνα. Αξιωματούχοι
της Ομοσπονδιακής Τράπεζας εκτιμούσαν ότι ο αριθμός των ανέργων ενδέχεται να
φτάσει μέχρι το απίστευτο ύψος των 47 εκατομμυρίων, δηλαδή το 32% του εργατικού
δυναμικού, πολύ περισσότερο και από το ιστορικό ρεκόρ του 23% στην κορύφωση της
Μεγάλης Ύφεσης, τη δεκαετία του 1930.
Ζοφερό διαγράφεται το τοπίο και σε
πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Στη Γαλλία βρίσκονται προσωρινά (;) εκτός εργασίας
τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι ή το ένα πέμπτο του εργατικού δυναμικού στον
ιδιωτικό τομέα, η Βρετανία μετρά ένα εκατομμύριο ανέργους και στην Ισπανία
έχουν καταγραφεί 900.000 απολύσεις σε 14 ημέρες.
Καθώς ο εξαιρετικά μεταδοτικός ιός
θέριζε ζωές κατά χιλιάδες κάθε μέρα, οι κρατικές αρχές, από την Κίνα μέχρι τη
Δύση, υποχρεώθηκαν να πάρουν αυστηρά περιοριστικά μέτρα για να προστατέψουν τη
δημόσια υγεία. Ωστόσο, η υγειονομική κρίση παρατείνεται περισσότερο από ό,τι
περίμενε κανείς αρχικά, με αποτέλεσμα οι αναπτυγμένες χώρες να βρίσκονται μπροστά
στην απειλή μιας πραγματικής οικονομικής καταστροφής.
Η απειλή προβάλλει ακόμη
περισσότερο εφιαλτική για την Ελλάδα, τη χώρα που μάτωσε περισσότερο από κάθε
άλλη κάτω από τον ζυγό των Μνημονίων και μπήκε στην καινούργια δοκιμασία
έχοντας ήδη ανεργία της τάξης του 16,3%, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της
ΕΛΣΤΑΤ.
Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο
εργασιακό πεδίο θα εξαρτηθεί, βέβαια, πρώτα απ’ όλα από τη διάρκεια και τις
απώλειες που θα σωρεύσει η πανδημία. Οι περισσότερο αισιόδοξοι λένε ότι, σε αντίθεση
με την κρίση του 2007-8 που ήταν συστημική, τούτη εδώ είναι εξωγενής, επομένως
η ανάκαμψη θα είναι πολύ γρήγορη και η ζημιά θα απορροφηθεί σχετικά αναίμακτα.
Στο μεταξύ, τα μέτρα στήριξης της οικονομίας και των πιο ευάλωτων πολιτών
(πακέτο μέτρων πάνω από δύο τρισ δολαρίων από το αμερικανικό Κογκρέσο, ένεση
ρευστότητας 750 δισ ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και πάει λέγοντας)
θα βοηθήσουν να μειωθούν οι κραδασμοί την πιο δύσκολη περίοδο.
Ευχής έργον θα ήταν να δικαιωθούν, αλλά
τίποτα δεν φαίνεται περισσότερο αμφίβολο. Η υπό εξέλιξη κρίση προφανώς είναι
εξωγενής, αλλά δρα στο υπόβαθρο μιας ήδη ασταθούς παγκόσμιας οικονομίας, όπου
τα προμηνύματα νέων κρισιακών φαινομένων ήταν ήδη ορατά καιρό τώρα, καθώς
κανένα από τα δομικά προβλήματα που οδήγησαν στο χρηματοπιστωτικό σοκ του
2007-8 δεν είχε επιλυθεί. (Διαφωτιστική από αυτή την άποψη είναι η ανάλυση του
καθηγητή Κώστα Λαπαβίτσα στην ιστοσελίδα Jacobin, βλ. costaslapavitsas.blogspot.com). Από πολλές απόψεις, μάλιστα, οι
οιωνοί σήμερα είναι πολύ χειρότεροι.
Η κρίση του 2007-8 ήταν διεθνής, αλλά
όχι παγκόσμια. Η Κίνα και γενικά οι μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες των
λεγόμενων BRICS έμειναν σε μεγάλο
βαθμό έξω από αυτήν και βοήθησαν να απορροφηθεί γρήγορα το υφεσιακό σοκ από τα
μητροπολιτικά κέντρα της Δύσης. Σήμερα έχουμε να κάνουμε με την πρώτη
πραγματικά παγκόσμια οικονομική κρίση στην Ιστορία. Δεν υπάρχει καμία εφεδρεία,
κανένας πνεύμονας της παγκόσμιας οικονομίας που να μην έχει προσβληθεί από
τον Covid-19. Η Κίνα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, είδε το
ΑΕΠ της να μειώνεται στο πρώτο δίμηνο του 2020 κατά 13,5% σε σύγκριση με το
αντίστοιχο του 2019, ενώ οι εξαγωγές έπεσαν κατά 15,9% και οι επενδύσεις κατά
24,5%. Σήμερα μοιάζει να έχει θέσει υπό έλεγχο την πανδημία και τα περιοριστικά
μέτρα σταδιακά αίρονται, αλλά το ερώτημα είναι σε ποιους θα πουλάει. Από μόνη
της η ύφεση στην Κίνα σπρώχνει προς τα κάτω την παγκόσμια οικονομία, δεδομένου
του μεγάλου ειδικού βάρους που έχει αποκτήσει στο μεταξύ ο ασιατικός γίγαντας.
>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>
