Ως μνημόσυνο σε προσωπικότητες της Ερμιονίδας. -> 124 χρόνια από το θάνατο του Γεωργίου Ι. Μίληση...

 

του Γιάννη Σπετσιώτη & Τζένης Ντεστάκου

«Εις ουδένα πλην εις εαυτόν και μόνον στηριχθείς…».

«…Η αξία του, η υπό πάντων ομολογουμένη, μόνον αύτη τον ύψωσε εις το Υπουργείον Παιδείας υπό τον αείμνηστον Κουμουνδούρον, ο οποίος περί πολλού είχε τον επιφανέστατον οπαδόν και φίλον του. Ως Υπουργός, καίτοι μακράν του κλάδου εις ον ήτο ειδικώτερος, δεν διέψευσε την περί αυτού ιδέαν, τουναντίον απέδειξε και γνώσιν πολλήν και ζήλον εις εκπαιδευτικάς μεταρρυθμίσεις επαινετόν…

Εν τω προσώπω του χάνει μεν η Ελληνική Πολιτεία άνδρα επιφανή, χάνει δε η επαρχία Ερμιονίδος τον επιφανέστερον πολιτικόν της, το εξοχώτερον τέκνον της!».  

Απόσπασμα άρθρου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΗ», την 6^η Δεκεμβρίου 1898, «επιούση του θανάτου του Γεωργίου Ι. Μίληση».

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΜΙΛΗΣΗΣ
121 χρόνια πριν, στις 5 Δεκεμβρίου του 1898, απεβίωσε ο επιφανής πολιτικός της Ερμιονίδας, Γεώργιος Ι. Μίλησης.

Ο Γεώργιος Ι. Μίλησης γεννήθηκε στο Κρανίδι, το 1824. Σπούδασε στη Χάλκη και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1848 εισήλθε στο Δικαστικό κλάδο, ενώ το 1854 παραιτήθηκε και έκτοτε δικηγορούσε. Παράλληλα εξέδωσε την εφημερίδα, «Ο ΤΥΠΟΣ». Αναμείχθηκε με την πολιτική και εξελέγη, επανειλημμένα, βουλευτής Ερμιονίδας.¹

Διετέλεσε Υπουργός Παιδείας, δύο φορές, επί κυβερνήσεων Αλ. Κουμουνδούρου, από 15-10-1875 έως 26-11-1876 και από 1-12-1876 έως 26-2-1877. Κατά τη διάρκεια της Υπουργίας του προσπάθησε να αναμορφώσει τη Δημοτική και Μέση Εκπαίδευση με σειρά Νομοσχεδίων που κατάρτισε 12/μελής επιτροπή επιφανών και πεπειραμένων καθηγητών και δασκάλων. Στην επιτροπή αυτή προήδρευσε ο ίδιος, «επί νύκτες μακρές μη φειδόμενος κόπων και χρόνου». 

Μετά το τέλος της δεύτερης θητείας του, ως Υπουργός Παιδείας, τον διαδέχθηκε στο Υπουργείο, επί κυβερνήσεως Επ. Δελληγιώργη, ο κτηματίας βουλευτής Πατρών, Θάνος Ρούφος – Κανακάρης, εγγονός του Αθανασίου Κανακάρη, Αντιπροέδρου του Εκτελεστικού Σώματος, κατά την πρώτη περίοδο του αγώνα του 1821. Ο Αθανάσιος Κανακάρης, ως γνωστόν, συνδέεται άμεσα με την Ερμιόνη, καθώς απεβίωσε στην πόλη μας, στις 14  Ιανουαρίου του 1823, και ετάφη στην αυλή του Ι.Ν. των Ταξιαρχών.² 

Ο Γεώργιος Μίλησης υπήρξε, για την εποχή του, προοδευτικός πολιτικός,είχε όραμα για την παιδεία και ενδιαφέρθηκε για την επιστημονική και οικονομική ενίσχυση του δασκάλου.

Ένα ακόμα βιβλίο του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη & Τζένης Δ. Ντεστάκου -> συνέχεια της πολύμοχθης εθελοντικής έρευνάς τους…

… Χωρίς χρηματοδότες το Δήμο και άλλους χορηγούς, αλλά τα έξοδα από τις οικονομίες τους…

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ

Συμβολή στη Νεότερη Ιστορία της Ερμιονίδας (1828-1899)

Κείμενα-Μελέτες

Με τον ανωτέρω τίτλο κυκλοφόρησε το νέο μας βιβλίο. Περιλαμβάνει τριάντα δύο κείμενα με θεματογραφία που αναφέρεται σε πρόσωπα και γεγονότα της επαρχίας Ερμιονίδας τον 19^ο αιώνα με αρκετά από αυτά να γίνονται γνωστά για πρώτη φορά. Θεωρούμε πως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες σε όσους δεν επέτρεψαν να γκρεμιστούν οι μνήμες και να στερέψουν οι πηγές των τεκμηρίων διασώζοντας έτσι εικόνες προσώπων και γεγονότων. Σε εμάς απομένει η θέληση να μένουμε συνδεδεμένοι με το ιστορικό παρελθόν για να συνεχίσει να υπάρχει, να μας στηρίζει, να μας οδηγεί, να μας διδάσκει και να μας εμπνέει.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να το βρουν στις βιβλιοθήκες Ερμιόνης και Κρανιδίου καθώς και στην Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη.

 

Καλή ανάγνωση!

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου

 

-> Κέιμενα που μεταφέρουν μηνύματα με ευαισθησία, ειδικά στα μικρά παιδιά! ...

 Η ΕΪΝΤΖΕΛ είχε μια δεύτερη ευκαιρία

Στην εξαιρετική εκπομπή της Τασούλας Επτακοίλη «Πλάνα με ουρά» γνωρίσαμε τον Ελληνικό Σύλλογο Προστασίας Ιπποειδών (Ε.Σ.Π.Ι.), που ιδρύθηκε με σκοπό να προστατεύει και να περιθάλπει ιπποειδή από την κακομεταχείριση, την εγκατάλειψη και τον βασανισμό αλλά και να ενημερώνει με τις δράσεις του τους πολίτες για τη σωστή συμπεριφορά και αντιμετώπισή τους.

Ανάμεσα στα άλογα που φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του Ε.Σ.Π.Ι. στο Μαρκόπουλο και η υπέροχη ΕΪΝΤΖΕΛ, που σώθηκε χάρη στην ευαισθησία ενός κυρίου από το Κρανίδι. Η Αγγέλω, έτσι την είχε ονομάσει,  ζούσε εγκαταλελειμμένη, πληγωμένη και υποσιτισμένη και χρειάσθηκαν μήνες για την αποθεραπεία της και διαρκής φροντίδα από τους ανθρώπους του Συλλόγου.

Ο δυναμικός χαρακτήρας της ΕΪΝΤΖΕΛ και η θέλησή της για ζωή συγκίνησαν και ευαισθητοποίησαν τη μικρή μας Μυρτώ. Με υψηλό αίσθημα προσφοράς και ιδιαίτερη αγάπη στα άλογα και την ιππασία που την χαρακτηρίζουν, συμπλήρωσε τη σχετική φόρμα και έγινε σήμερα ανάδοχός της, βοηθώντας με τον δικό της τρόπο το έργο του Συλλόγου. Τώρα μετρά με ανυπομονησία τις μέρες και τις ώρες ως την πρώτη Κυριακή που θα επισκεφτεί την τετράχρονη ΕΪΝΤΖΕΛ στο Μαρκόπουλο. Η παρουσία της στη ζωή της Μυρτώς τούτες τις ώρες που βιώνει μια απώλεια είναι πραγματικά ένα δώρο εξ ουρανού…

Σημ. Ο Ε.Σ.Π.Ι. εξαρτάται πλήρως και ΜΟΝΟ από την οικονομική ενίσχυση των μελών του, τις εγγραφές και συνδρομές τους, τις υιοθεσίες και αναδοχές και από τις δωρεές φίλων. Υποστηρίζεται αποκλειστικά από εθελοντές.

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου

 

ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (Τα τρία παλαιά διδακτήρια της Ερμιόνης)

 

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ 

του Γιάννη Σπετσιώτη – Τζένης Ντεστάκου

Με τον παραπάνω τίτλο κυκλοφόρησε το ένατο βιβλίο της σειράς «Η εκπαίδευση στην Ερμιονίδα κατά την πρώτη 100/ετία του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους (1829 - 1929). Από το βιβλίο αυτό, που οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αναζητήσουν στη βιβλιοθήκη Κρανιδίου και στην Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη, δημοσιεύουμε την εισαγωγή.

Εισαγωγή

Με αφορμή:

Τα ενενηντάχρονα γενέθλια της λειτουργίας του παλαιού Δημοτικού Σχολείου (1932), που σήμερα στεγάζει την Κοινότητα Ερμιόνης και με την ελπίδα μελλοντικά να φιλοξενήσει το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης μας,

Την άμεση ανάγκη εκτεταμένης επισκευής του «Καποδιστριακού Σχολείου», για τη διατήρησή του και την επέκταση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης «Απόστολος Γκάτσος», μετά τις απαραίτητες παρεμβάσεις,

Τη συντήρηση του κτηρίου του «Σχολείου Συγγρού», που σήμερα λειτουργεί ως Πνευματικό Κέντρο Ερμιόνης και ήδη εμφανίζει σημάδια λεηλάτησης από τον χρόνο,

Θελήσαμε, να παρουσιάσουμε, σε ιδιαίτερο βιβλίο, την ιστορία αυτών των τριών εμβληματικών Διδακτηρίων της Ερμιόνης, τα οποία, με τη συμβολή των κατοίκων της και την αρωγή της Πολιτείας, «σεβάστηκαν οι αιώνες», καθώς η ιστορία τους μας αποκαλύπτει.

Παράλληλα όμως δείχνουν τον τρόπο που «ο αρχιτεκτονικός πολιτισμός» αντιλήφθηκε τις ανάγκες της κοινωνίας, του τοπίου και της εκπαίδευσης και προσπάθησε να τις εναρμονίσει. 

Γίνεται, επίσης, εύκολα αντιληπτό, πως με δεδομένη την αρχή: «το μέλλον περνά μέσα από την παράδοση και το παρελθόν», είναι επιτακτική ανάγκη τα δύο διδακτήρια, ακολουθώντας το παράδειγμα «του Σχολείου Συγγρού», να βρίσκονται σε άριστη κατάσταση και να χρησιμοποιηθούν σε νέες Πολιτιστικές δομές.

Πιστεύουμε, πως οι ωραίες ιδέες, η συλλογική προσπάθεια και η ομαδική δράση θα μας επιτρέψουν να αξιοποιήσουμε την πολύτιμη κληρονομιά και να στεγάσουμε εκεί το όραμά μας για την Παιδεία και τον Πολιτισμό. Με τον τρόπο αυτό και η γενιά μας θα αφήσει το αποτύπωμά της και το θετικό της πρόσημο σε εκείνες που ακολουθούν!

Στη συνέχεια παρουσιάζουμε την ιστορία των τριών προαναφερόμενων αντιπροσωπευτικών διδακτηρίων, όπως την αντλήσαμε από αρχειακές πηγές.

=========================================================================================

FACEBOOK

Σταμάτης Δαμαλίτης

Σημαντικό το συγγραφικό και αρθρογραφικό τους έργο, ακάματοι στην έρευνά τους -> και με έξοδα δικά τους, αφήνουν την πιο σπουδαία, ιστορική παρακαταθήκη στην τοπική μας κοινωνία - στο Δήμο μας! 

- Τους ευχαριστούμε από καρδιάς ...

Μία ωδή στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, στα σχέδια της οποίας επικρατούν το λευκό και το μπλε!!!....

Dior, made in Greece!

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου

Η Πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» κυρία Γιάννα Δασκαλάκη-Αγγελοπούλου μάς ξαφνιάζει και μας εκπλήσσει ευχάριστα στις δημόσιες εμφανίσεις της με τις στιλιστικές της επιλογές.

Κάποιοι ειρωνεύονται βλέποντας αυτές τις εικόνες ενώ άλλοι τις προσπερνούν ή τις υποβαθμίζουν. Ωστόσο, υπάρχουν και αρκετοί που επιχειρούν να κατανοήσουν τα μηνύματά τους και κυρίως να αντιληφθούν πώς μπορεί να γίνεται η ζεύξη του παραδοσιακού με το μοντέρνο στον συγκεκριμένο τομέα. Γιατί, πρέπει να παραδεχθούμε, πως δεν είναι και τόσο εύκολο να συνταιριάξει κανείς και ταυτόχρονα να υποστηρίξει το μοντέρνο παντελόνι με τους ντουλαμάδες, τα γελεκάκια κάθε περιοχής και τις τσάντες «τσαρούχια», σήμα κατατεθέν πλέον των «επώνυμων» Ελληνίδων και όχι μόνο, εμπνευσμένα όλα από στολές μιας άλλης εποχής.

Οι εμφανίσεις της κυρίας Δασκαλάκη μάς κινητοποιούν να ενδιαφερθούμε και να γνωρίσουμε τις τοπικές μας ενδυμασίες. Ένα κομμάτι της ταυτότητάς μας που κρύβει ξεχωριστή γοητεία, πλαστικότητα καθώς και υψηλή αισθητική, με τους απαράμιλλους σχεδιασμούς, τα χρώματα και τους συμβολισμούς.¹

Γι’ αυτό μιλάμε για Ωδή στην Ελλάδα και τον Ελληνικό Πολιτισμό που εξυμνεί και αναδεικνύει την αρμονία της Αρχαίας και Νεότερης Ελλάδας και την αδιάκοπη συνέχεια και ενότητα του Ελληνισμού.

Να δείτε, ειδικοί δεν είμαστε, που οι σπουδαιότεροι οίκοι μόδας αυτούς τους απίστευτους σε αρμονία συνδυασμούς θα τους υιοθετήσουν, θα τους «εκμεταλλευτούν» και ανάλογα θα τους προβάλουν.

Ένα δεύτερο γεγονός που θα θέλαμε να επισημάνουμε είναι οι επιδείξεις του οίκου Dior που πραγματοποιήθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, τελευταία στην Αρχαία Νεμέα. Όλες φέρουν έντονη τη σφραγίδα της μακραίωνης Ελληνικής Ιστορίας και Παράδοσης, του κορυφαίου, δηλαδή, Ελληνικού Πολιτισμού. Φανταστικά τα μετάξια της Καλαμάτας και του Σουφλίου που αποτελούν το υλικό των δημιουργών και εκπληκτικά τα μοτίβα των ενδυμάτων που υφάνθηκαν στους ελληνικούς αργαλειούς και επιμελήθηκαν άριστες υφάντρες και ασυναγώνιστοι τεχνίτες της Πατρίδας μας. Dior, λοιπόν, made in Greece, όμως!

 

ΣΗΜ. Με αυτά τα στοιχεία και μηνύματα οργανώθηκε και η σχετική έκθεση το φετινό καλοκαίρι στο Μουσείο Παιχνιδιών Ερμιόνης, στην οποία έχουμε αναφερθεί.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το blog - > από το διαδίκτυο το βίντεο και το κείμενο...

Τετρακόσιοι προσκεκλημένοι απ’ όλο τον πλανήτη βρέθηκαν στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, για να παρακολουθήσουν το υπερθέαμα μόδας του οίκου υψηλής ραπτικής Dior.

Με το άναμμα πυρσών ξεκίνησε η παρουσίαση του ντεφιλέ του γαλλικού οίκου Dior στο Καλλιμάρμαρο απόψε, όπου παρουσιάστηκε η νέα συλλογή του οίκου υπό τον τίτλο Cruise 2022. Μία ωδή στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, στα σχέδια της οποίας επικρατούν το λευκό και το μπλε. >>> https://www.ertnews.gr/

eidiseis/politismos/ekdiloseis

Σαν Σήμερα η βύθιση του αντιτορπιλικού "ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΌΛΓΑ" στο Λακκί της νήσου Λέρου και άλλα γεγονότα αυτό το μήνα ...

Φθινόπωρο ήταν και τότε. Σεπτέμβρης μήνας…

\

Γράφουν ο Γιάννης Σπετσιώτης & η Τζένη Ντεστάκου 

Ένας Ήρωας!

Ο Αργύρης Ιωάν. Στεργίου, γέννημα θρέμμα της Ερμιόνης, ετών 22, υπηρετούσε τη θητεία του στο αντιτορπιλικό «Βασίλισσα Όλγα». Εκείνο το πρωινό της Κυριακής, της 26^ης Σεπτεμβρίου του ’43, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, το θρυλικό πλοίο έδεσε στο πόρτο Λακκί της Λέρου, προκαλώντας ενθουσιασμό στους κατοίκους του νησιού. Το πλήρωμα, ταλαιπωρημένο από την ολονύχτια περιπολία, ξεκουραζόταν στα υποφράγματα, ακούγοντας απ’ το ραδιόφωνο την αναμετάδοση της κυριακάτικης λειτουργίας.

Στις 9.58΄π.μ. γερμανικά αεροπλάνα έριξαν, αιφνιδιαστικά, τις πρώτες βόμβες. Μέσα σε λίγα λεπτά πέτυχαν την καταβύθιση του ένδοξου αντιτορπιλικού στέλνοντας στον υγρό τάφο τον κυβερνήτη και τα 70 μέλη του ηρωικού πληρώματος, ενώ ακουγόταν ο ύστατος χαιρετισμός: «Ζήτω η Βασίλισσα Όλγα!».

Κάθε χρόνο το Πολεμικό Ναυτικό και οι κάτοικου της Λέρου πραγματοποιούν επιμνημόσυνη δέηση για τους ήρωες του «Βασίλισσα Όλγα», παρουσία, όπως μας είπαν, και των λιγοστών επιζώντων.

Στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο «Μπελλένη», στα Άλιντα της Λέρου, ανάμεσα στα ευρήματα του ναυαγίου που εκτίθενται σε ξεχωριστή αίθουσα και προκαλούν ιδιαίτερη συγκίνηση στους επισκέπτες, διακρίναμε το ρολόι του κυβερνήτη, να θυμίζει παντοτινά την ώρα της βύθισης, τη 10.10΄ πρωινή!

Μια θέση στο άλμπουμ του Μουσείου «περιμένει» τη φωτογραφία του δικού μας Αργύρη,¹ που αγναντεύει τη θάλασσα –τόπο θυσίας, από το λιτό μνημείο που στήθηκε στο Ακρωτηράκι του Λακκιού, για τους υπέρ πατρίδος πεσόντες.

Μια εκδήλωση…

«Σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι, στο ντουνιά δεν έχει γίνει…»²

14 Σεπτεμβρίου του 1922! Ημέρα Μνήμης! Η Σμύρνη παραδίνεται στις φλόγες και 1.500.000 πρόσφυγες καταφεύγουν στην Ελλάδα. Η Ερμιόνη, το ανατολικότερο λιμάνι της Πελοποννήσου και το πιο κοντινό στον Πειραιά, υποδέχεται 5.000 γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους που καταφθάνουν από την Αττάλεια με «τα πλοία της συμπόνιας», κάτω από άθλιες συνθήκες. Αντιμέτωποι, αρχικά, με τη δυσπιστία και την επιφυλακτικότητα των συμπολιτών μας, καταφέρνουν με την εργατικότητα, την τιμιότητα, τις γνώσεις και τις ικανότητές τους, να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να προοδεύουν στο εμπόριο και τις τέχνες, «…δίνοντας στη ζωή μας ένα τελείως διαφορετικό νόημα».

Με τη συμπλήρωση 90 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή και το μεγάλο ξεριζωμό, στις 18 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στην πόλη μας με τη συμμετοχή των Πολιτιστικών της Φορέων, η ετήσια εκδήλωση του Ερμιονικού Συνδέσμου. Βασικός ομιλητής ήταν ο Αντιπρόεδρος του Ε.Σ., Γιώργος Φασιλής, και θέμα του η καταστροφή της Σμύρνης και η υποδοχή/ζωή ενός σημαντικού αριθμού προσφύγων στην Ερμιόνη.

Ήταν μια λαμπρή εκδήλωση, μια τοπογραφία μνήμης και συναισθημάτων που έγινε με ευπρέπεια και σεβασμό, αντάξιο της προσφοράς αυτών των ανθρώπων στον τόπο μας.

Η πραγματοποίηση τέτοιων εκδηλώσεων συμβάλλει στη γνωστική προσέγγιση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς και στη δόμηση, αντίστοιχα, της πολιτισμικής μας κουλτούρας και ταυτότητας. Βοηθά στη διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης, στη δημιουργική μετάδοση της ιστορικής γνώσης και τη μετατροπή της γνώσης σε διδαχή.

Ένα τραγούδι…

«Του εννιακόσ(ι)α δώδεκα και του εννιακόσ(ι)α δεκατρία

έγινε η επιστρατεία…»3 >>>

Νέο βιβλίο του Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη & Τζένης Δ. Ντεστάκου συμπολίτες ακάματοι στην έρευνα και στην προβολή της ιστορίας μας ...

 ...Σεμνοί και ανεπιτήδευτοι,  υπερήφανοι και αξιοπρεπείς, εκτός από τις πολλές ώρες εθελοντικής εργασίας τους, προσφέρουν και από τις μικρές οικονομίες τους για την έκδοση αυτών των βιβλίων, που θα πλουτίσουν τις δημόσιες, δημοτικές και ιδιωτικές βιβλιοθήκες, που αποτελούν την ιστορική μας κληρονομιά και θα γίνουν οδηγοί και χρήσιμα εργαλεία, για τους ερευνητές του μέλλοντος!...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ

«Το  Ελληνικό Σχολείο (Σχολαρχείον) Κρανιδίου»

Α) κατά τον 19^ο αιώνα (1840 – 1899)

 και Β) κατά τον 20^ο αιώνα (1900 – 1929)

Στο πλαίσιο της έρευνάς μας για την Ιστορία της Εκπαίδευσης της Ερμιονίδας κατά τον πρώτη εκατονταετία (1829 – 1929) του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους εκδόθηκε, σε δύο τεύχη, το νέο μας βιβλίο, καρπός μακροχρόνιων ερευνών, όπου καταγράφεται η ενενηντάχρονη Ιστορία του Ελληνικού Σχολείου Κρανιδίου.  

Στο πρώτο τεύχος περιγράφεται η σύσταση του Σχολείου (1840) και η 60/χρονη πορεία του κατά τον 19^ο αιώνα (1899), ενώ το δεύτερο περιέχει την 30χρονη διαδρομή του (1900 - 1929) μέχρι την κατάργηση του θεσμού των Ελληνικών Σχολείων.

Το βιβλίο έχει έντονο κρανιδιώτικο χρώμα και άρωμα, απόσταγμα της μελέτης των πρωτογενών εγγράφων, των διασωθέντων διηγήσεων αλλά και «των διδακτηρίων που αντιστάθηκαν στον χρόνο» και αποτέλεσαν ζωηρές προκλήσεις του νου και της καρδιάς μας. Τις μοιραζόμαστε με χαρά μαζί σας και ευχόμαστε Καλή ανάγνωση!

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να τα βρουν στις βιβλιοθήκες Ερμιόνης και Κρανιδίου καθώς και στην Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη.

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου

Με ένα ακόμα βιβλίο του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη και της Τζένης Δ. Ντεστάκου πλουτίζονται περαιτέρω η ιστορία και οι βιβλιοθήκες της Ερμιονίδας και της Αργολίδας!! ...

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ

«Τα  Δημοτικά Σχολεία του  Δήμου Ερμιόνης (1863 – 1899)»

 

Με ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζουμε το νέο μας βιβλίο, πέμπτο στη σειρά, της έρευνας και μελέτης για 

την Ιστορία της Εκπαίδευσης στην Ερμιονίδα κατά την πρώτη 100/ετία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.

Από το οπισθόφυλλο

Το βιβλίο περιέχει:

Τη λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου Αρρένων Ερμιόνης στη μετά τον Όθωνα εποχή (1863 -1899) με τον ονομαστικό κατάλογο των 121 εξετασθέντων μαθητών κατά τις θερινές εξετάσεις του σχολικού έτους 1865 - 1866,

Τη σύσταση και λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου Θηλέων Ερμιόνης (1877 – 1899) με τον ονομαστικό κατάλογο των 96 μαθητριών του σχολικού έτους 1885 - 1886,

Τη λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου Αρρένων Διδύμων, του  δεύτερου Δημοτικού Σχολείου του Δήμου Ερμιόνης, κατά το σχολικό έτος 1865 – 1866, του τελευταίου χρόνου πριν από τον διαχωρισμό του Δήμου Ερμιόνης σε δύο Δήμους, Ερμιόνης και Διδύμων με τον ονομαστικό κατάλογο των εξετασθέντων μαθητών του Σχολείου έτους 1866.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να το βρουν στις βιβλιοθήκες Ερμιόνης και Κρανιδίου καθώς και στην Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη. Ευχαριστούμε για την αποδοχή και σας ευχόμαστε Καλή Ανάγνωση!

Αρθρογράφοι στο blog που τιμούν την ιστορία του τόπου μας με την έρευνά τους και τη γραφίδα τους!...

 Επιλογές από το αρχείο μας για να ξεχαστούμε, αλλά όχι να λησμονήσουμε για  ό,τι μας περιβάλλει...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου - για το «Παρθεναγωγείο» κ.α. στην εκπαίδευση των παιδιών της Ερμιόνης μετά το 1850!

Η εκπαίδευση των κοριτσιών στην Ερμιόνη κατά τον 19^ο αιώνα

(Ιστορική αναδρομή) 

 

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου

Ο νόμος 6/18-2-1834 «Περί Δημοτικών Σχολείων» προέβλεπε (άρθρο 58) τη σύσταση σε κάθε Δήμο ενός Δημοτικού Σχολείου, στο οποίο θα φοιτούσαν από κοινού αγόρια και κορίτσια. Στην περίπτωση που οι μαθήτριες ήσαν περισσότερες από 15 και ο Δήμος διέθετε τους ανάλογους οικονομικούς πόρους, μπορούσε να ιδρυθεί ξεχωριστό σχολείο θηλέων.

Με αυτόν τον τρόπο το Κράτος αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα της εκπαίδευσης προσπάθησε να περιορίσει τον αποκλεισμό των μαθητριών. Παράλληλα ευνοούσε την ίδρυση σχολείων αποκλειστικά «θηλέων», στα οποία θα δίδασκαν «διδασκάλισσες».

Βέβαια, τα προαναφερόμενα δεν ήταν εύκολο να υλοποιηθούν, ιδιαίτερα σε μικρούς τόπους, καθώς οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούσαν για πολλούς λόγους, ηθικούς και κοινωνικούς. Έτσι τα αποτελέσματα ήσαν πενιχρά.

Αρωγός του κράτους, το 1836, υπήρξε η «Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία», η οποία πρωτοστάτησε στην ίδρυση σχολείων για τη μόρφωση των κοριτσιών, των γνωστών «Αρσακείων». Και οι μαθήτριες είχαν πλέον τη δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα σχολεία αυτά, που αναδεικνύονταν έτσι σε Διδασκαλεία, και να πάρουν το πτυχίο της «διδασκάλισσας».

Μέχρι το 1860 στα σωζόμενα αρχεία της Ερμιόνης δεν σημειώνεται καμιά εγγραφή μαθήτριας. Οι πρώτες ομαδικές εγγραφές μαθητριών εμφανίζονται στον «Έλεγχον των θερινών εξετάσεων του Δημοτικού Σχολείου Ερμιόνης του έτους 1866», όπου σε σύνολο 120 εγγεγραμμένων μαθητών τα κορίτσια, που φοιτούσαν σε τρία διαφορετικά τμήματα, ήσαν 23. Σύμφωνα με την κατάσταση που ακολουθεί, το πρώτο κορίτσι της Ερμιόνης, που φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του τόπου μας, ήταν η μαθήτρια Μαρίνα Π. Βόντα, 10 ετών, με πατέρα εμποροπλοίαρχο και έτος κατάταξης (πρώτη χρονιά φοίτησης) το 1860. 

 - Διαβάστε ενδιαφέρουσες αναφορές στη συνέχεια >>>

Το blog: - Με σεμνότητα, αξιοπρέπεια, φιλότιμο, ανιδιοτέλεια και εθελοντική προσφορά, θα προχωρήσουμε στην τοπική μας κοινωνία! …

Αναγνωρίζεται το πολύμοχθο ερευνητικό και συγγραφικό έργο 

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη και Τζένης Δ. Ντεστάκου  

από το Κ.Ε.Ν.Ι. (Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας) 

του Παντείου Πανεπιστημίου (Τμήμα  Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας) 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Γιάννης και ο Σταμάτης Μήτσας

στο Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας (Κ.Ε.Ν.Ι.)

Με ιδιαίτερη χαρά σάς ανακοινώνουμε ότι εδώ και λίγες μέρες στο "1821 - Lexicon" του Κ.Ε.Ν.Ι. (Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας) του Παντείου Πανεπιστημίου (Τμήμα  Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας) περιλαμβάνονται τα λήμματα 159 και 160 που αφορούν στον Γιάννη και τον Σταμάτη Μήτσα, αντίστοιχα. (https://keni.panteion.gr/index.php/el/1821)

Το "1821 - Lexicon" είναι μια πρωτοβουλία του Επίτιμου Καθηγητή της Νεότερης Ιστορίας του ως άνω Πανεπιστημίου κυρίου Στέφανου Παπαγεωργίου, ο οποίος είχε την καλοσύνη να επιμεληθεί και να αναρτήσει τα κείμενα.

Πρόκειται για μια ακόμη δραστηριότητά μας στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 21.

Ιδιαιτέρως ευχαριστούμε την Ιστορικό κυρία Μαρίνα Τσιρτσίκου για τη συμβολή της.

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σημείωση του blog: - κάντε κλικ στους συνδέσμους

1. Εδώ >>> Μήτσας Γιάννης
2. Εδώ >>> Μήτσας Σταμάτης
3. Από τη σελίδα του του Κ.Ε.Ν.Ι."1821 - Lexicon" 
4. >>> https://keni.panteion.gr/index.php/el/1821

Σημαντικά ιστορικά ντοκουμέντα από τον Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη και την Τζένη Δ. Ντεστάκου - προϊόν της άοκνης έρευνάς τους ...

 

Από τη Σαλαμίνα στο 21

Είναι πραγματικά ιδιαίτερα σημαντικό το έγγραφο 40β5 που δημοσίευσε ο χαλκέντερος ερευνητής Μητροπολίτης Κορίνθου Παντελεήμων Καρανικόλας από το Κρανίδι, στο βιβλίο του «Το Κρανίδι, κομμάτια από τη χαμένη ιστορία του». Είναι από τα έγγραφα του αρχείου των Μονοχαρτζαίων, που ορισμένα αντέγραψε ο κληρονόμος εγγονός τους Άγγελος Μπούζος.

Το έγγραφο

«Ιδιαιτέρως πληροφορούμεθα υπό των αρχαιολόγων ότι τα σωζόμενα μέχρι σήμερον ερείπια των αρχαιοτάτων πόλεων της περιφερείας μας θεωρούνται ως ναυτικαί πηγαί από το 526 π.Χ. Ιδίως η Μάσητος, η οποία είχε το μεγαλύτερον ορμητήριον δια τα πολεμικά σκάφη, τα οποία έλαβον μέρος εις κατά των Περσών (μάχας), εις την εν Σαλαμίνι ναυμαχίαν (και) κατ’ άλλων επιδρομέων υπό την αρχηγίαν του βροντοφώνου Διομήδους.¹ Κατά τον αιώνα (δε) της γεννήσεώς (Του) οι ίδιοι Έλληνες κατεθριμμάτησαν τα είδωλα και επί των βωμών ανεστηλώθη η αιώνια θρησκεία των Χριστιανών. Εκδικηθήτε τους βαρβάρους και η πατρίς θα σας ονομάζει σωτήρας και απογόνους εκείνων των αρχαίων προγόνων».

Ιωάσαφ Οικονόμου (Τζερεμές)2	Πρόεδρος
Ηγούμενος	της Ελληνικής Διοικήσεως
Μονή Ζωοδόχου Πηγής
11 Σεπτεμβρίου 1829 (ή1824)

Στο ανωτέρω έγγραφο μπορούμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

·      Είναι εντυπωσιακό το ότι οι Κρανιδιώτες ναυτικοί γνώριζαν την ιστορία του τόπου τους και δεν την είχαν απεμπολήσει στο πέρασμα των αιώνων.

·      Προκαλεί θαυμασμό και συγκίνηση το γεγονός ότι απλοί άνθρωποι αλλά εμψυχωμένα παλληκάρια πίστευαν στη σύνδεση της Αρχαίας Ελλάδας με τη Χριστιανική (Βυζάντιο) και τη νεότερη Ελλάδα.

·      Γνώριζαν όλοι, κληρικοί και λαϊκοί, ότι ήσαν καμωμένοι από υλικά του χθες και στα κορμιά τους ήταν τυπωμένη η ιστορία πολλών γενεών, ενώ στις φλέβες τους έρρεε το προγονικό αίμα χιλιάδων χρόνων.

Συνοψίζοντας, οι ανωτέρω παρατηρήσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκείνα που η έρευνα ανέδειξε, «η Ιστορία διδάσκει, η Αρχαιολογία αποδεικνύει, τα ήθη και τα έθιμα επιβεβαιώνουν, η Θρησκεία διακηρύσσει και η γλώσσα προσυπογράφει». 

ΣΗΜ.

1.   Ο Διομήδης, βασιλιάς του Άργους, ήταν γιος του Τυδέα και της Δηιπύλης. Στον Τρωικό πόλεμο ήταν αρχηγός των Αργείων και 80 πλοίων, στα οποία «συνέπραττον με άνδρας και πλοία στρατιώται εκ Τίρυνθος, Ερμιόνης, Ασίνης, Ηιώνος, Τροιζήνος, Επιδαύρου και Μάσητος».

2.   Το παρωνύμιο «Τζερεμές» αποδιδόταν στον ηγούμενο Ιωάσαφ Οικονόμου και όχι στον Διονύσιο Π. Βουλγαρη, όπως αναγράφεται σε ορισμένα βιβλία.

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου