Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους (Gibran Khalil 1923)
Ο προφήτης: Ο Κήπος του
Προφήτη του Χαλίλ Γκιμπράν
Ψίθυρος Σιωπής: πίνακας του Χαλίλ
Γκιμπράν, Murmure du silence,
λάδι σε καμβά, το 1914 Gibran Khalil, poète et
peintre libanais.
της Σοφίας Ντρέκου
«Ο Κήπος του Προφήτη» 1923
Μετάφραση Ευάγγελος Γράψας,
1974 Εκδόσεις Μπουκουμάνη
Το ποίημα εκδόθηκε το 1923… Ιδού ένα απόσπασμα:
Το έθνος να λυπάστε, αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή
παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται, παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί, παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του
ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό,
απατεώνα για φιλόσοφο,
μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε
που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.
Να λυπάσαι το έθνος με το πλήθος,
τα δόγματα και την κούφια θρησκεία.
Να λυπάσαι το έθνος οπού ρούχα φορεί
που δεν ύφανε το ίδιο
ψωμοτρώει από στάρι που εκείνο δε θέρισε
το κρασί του δεν γίνηκε απ’ τις δικές του πατούσες.
Να λυπάσαι το έθνος που δοξάζει μ’ εγκώμια
τον τραμπούκο σαν ήρωα
και τον κατακτητή του με την κίβδηλη λάμψη
θεωρεί ευεργέτη.
Να λυπάσαι το έθνος που αψηφά τους κινδύνους
μοναχά στα ονείρατα
μα και πάλι κιοτεύει το πρωί σαν ξυπνήσει.
Να λυπάσαι το έθνος που υψώνει φωνή
σε κηδείες μονάχα
και φουσκώνει σα διάνος σε ερείπια αρχαία.
Και που δεν ξεσηκώνεται παρά μόνο ανίσως
ο λαιμός του βρεθεί ανάμεσα σε σπαθί και κουτσούρι.
Να λυπάσαι το έθνος που έχει πολιτικό την αλεπού
τον σαλτιμπάγκο για φιλόσοφό του
και που η τέχνη του είναι τέχνη
πιθηκισμού και μπαλωμάτων.
Να λυπάσαι το έθνος που δέχεται
κάθε νέο αφέντη με σάλπιγγες
και τον διώχνει πνιγμένο στα «γιούχα»
για να φέρει μετά τον επόμενο με σαλπίσματα πάλι.
Να λυπάσαι το έθνος που οι σοφοί του από χρόνια βουβάθηκαν
κι οι σπουδαίοι του άντρες είν’ ακόμα στην κούνια.
Να λυπάσαι το έθνος που έχει γίνει κομμάτια
και που κάθε κομμάτι του παριστάνει το έθνος.
Το αριστουργηματικό βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν «Ο Προφήτης» εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1923, έχει μεταφραστεί σε πάνω από σαράντα διαφορετικές γλώσσες και αποτελεί επάξια το πιο αγαπημένο και πολυδιαβασμένο βιβλίο του. Ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό θέτει με απλό ποιητικό λόγο ζητήματα που αφορούν όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής, εμβαθύνοντας σε αυτές, υπό ένα διαφορετικό φιλοσοφικό πρίσμα.>>>>>>>>
