«Με τσίπα και φιλότιμο» ΟΧΙ «τρελούς αλλά καθαρούς» κ. Παπαχελά!...

Γράφει ο καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

     Δημιούργησε αίσθηση την περασμένη Κυριακή το άρθρο του Διευθυντή της ΚΑΘΗΜΡΕΡΙΝΗΣ κ Παπαχελά που ξεκινούσε με τη πρόταση:

    «Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που χρειαζόμαστε «τρελούς αλλά και καθαρούς» σε μερικά κρίσιμα πόστα για να γίνουμε μια κανονική χώρα…»  >>>"ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ"

     Στο σημερινό μου άρθρο που φιλοξενείται εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό τόπο καταθέτω την προσωπική μου άποψη ως «ενεργός πολίτης» δηλώνοντας ότι ΔΕΝ χρειαζόμαστε «τρελούς αλλά και καθαρούς» σε θέσεις κλειδιά του Πολιτικού μας Συστήματος και της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης αλλά άτομα «Με τσίπα και φιλότιμο…»

       Ήταν το 1955, ήμουν μαθητής στο Β’ Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης, ξεκινούσε η έξοδος ανέργων Ελλήνων για εργασία στην Δυτική Γερμανία, την Ευρώπη και την Αυστραλία και η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ έστελνε στις Κινηματογραφικές αίθουσες μια κωμωδία (με μπόλικες δόσεις λυρισμού) με τίτλο: «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο» >>>>

Κάνουμε, δυστυχώς, την οδήγηση «πέρασμα» στην αιωνιότητα!..

        Οδηγητικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου*

     Αυγουστιάτικα θα ξεχυθούμε στους επαρχιακούς και εθνικούς μας δρόμους ημέρες διακοπών και, όπως δυστυχώς κάθε Αύγουστο, θα θρηνήσουμε και φέτος εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες ως αποτέλεσμα της οδήγησης μας που προκαλεί απίστευτο και μόνιμο πόνο σε οικογένειες και παράλληλα δυσθεώρητο κόστος στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και στην Οικονομία!…

    Κάθε μεγάλο, κάθε σπουδαίο ψυχοκοινωνικό φαινόμενο το βαφτίζουμε με την αποδεκτή και στις επιστήμες της κοινωνιολογίας και ψυχολογίας όπως και στην κοινή γνώμη έννοια που περικλείει ο όρος «πέρασμα». Περάσματα υπήρξαν μεταξύ άλλων, ανέκαθεν, η ένταξη στις Ένοπλες Δυνάμεις, η εισαγωγή σε ένα Πανεπιστήμιο ή,  χωρίς να προσβάλλω τους σεμνότυφους, το ερωτικό αγκάλιασμα που ολοκληρωνόταν κάποια στιγμή με την απώλεια της εφηβικής μας «αθωότητας» για όλους και όλες.

     «Πέρασμα» ήταν και παραμένει και σήμερα η άδεια που μας δίνει μετά από την ολοκλήρωση της μαθητείας και την επιτυχία στις σχετικές Κρατικές εξετάσεις ικανότητα να κρατάς στο χέρι το τιμόνι, να τιθασεύεις 120, 160 ακόμη και 200 και βάλε «άλογα» εγκλωβισμένα κάτω από το γυαλιστερό καπό ενός σύγχρονου Ι.Χ. και να το κάνεις με την «άδεια» της Αστυνομίας, ή μάλλον του Υπουργείου Μεταφορών...

    «Πέρασμα» ποτέ δεν υπήρξε αλλά παραμένει η, παρά την κατοχή της σχετικής «αδείας ή διπλώματος οδηγήσεως» αδικαιολόγητη πράξη της αφαίρεσης της ζωής ενός ή περισσότερων άλλων συνανθρώπων μας στους εθνικούς και επαρχιακούς δρόμους της Πατρίδας μας Ελλάδας ή εντός της μεγάλης οικογένειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης..

     Η οδήγηση είναι, σε τελική ανάλυση, χαρά και απόλαυση και το αυτοκίνητο εργαλείο για δουλειά και μέσο για αναψυχή. Η χαρά χάνεται όταν μετατρέπουμε το αυτοκίνητο από εργαλείο και μέσο αναψυχής σε φονικό όργανο καθώς βυθίζουμε κάθε Σαββατοκύριακο στη διάρκεια του χρόνου και καθημερινά στη διάρκεια του ελληνικού καλοκαιριού σε πένθος αμέτρητες ελληνικές οικογένειες.

     Στην πατρίδα μας συνηθίζουμε να λέμε ότι το ατύχημα συμβαίνει πάντα στον «άλλο». >>>>>

Το blog -> Όπου κι' αν πάμε οι Δήμοι και οι Δήμαρχοι της Ελλάδας μας πληγώνουν!!!..

Άλλο οι «πρώτες», άλλο οι «τελευταίες» 100 ημέρες, Ανέστη!...

Αυτοδιοικητικό «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου

     Υποθέτω ότι θα σας ξαφνιάσει σήμερα και ο τίτλος και ο υπότιτλος της λακωνικής μου παρέμβασης όπως ξαφνιάστηκα χθες απόγευμα όταν αισθάνθηκα ένα χέρι να ακουμπά στο πίσω μέρος του δεξιού μου ώμου και καθώς ενστικτωδώς γύρισα το κεφάλι μου διέκρινα χαμογελαστό τον φίλο μου Ανέστη, διαδικτυακό πλέον «αστέρι».

     «Σε ξάφνιασα φίλε Γιώργο» μου είπε χαμογελαστός και συμφώνησα λέγοντας «σίγουρα το έκανες Ανέστη!..»  

     Βρεθήκαμε και πάλι εδώ στον «πεζόδρομο» της Κατερίνης, «θα συνεχίσω να ρωτάω αυτό είναι πεζόδρομος;» έως ότου πάρω κάποια απάντηση από κάποιον αρμόδιο να απαντήσει στην ερώτησή μου τοπικό, Δημοτικό ή Αστυνομικό «Άρχοντα»… >>>>>

Στους 300 της Βουλής: «Καλό έργο» και μια «υπόδειξη»!.

Υπερκομματικό «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου

     Ορκίστηκαν χθες πρωί οι νέοι εκπρόσωποι του Ελληνικού Λαού ως μέλη της νέας Βουλής που προέκυψε μετά τη δεύτερη Κυριακή της 25ης Ιουνίου, οι περισσότεροι με θρησκευτικό όρκο στο Ευαγγέλιο, οι Μουσουλμάνοι στο Κοράνιο και πολλοί πολιτικά μέσα σε πραγματικά εορταστική ατμόσφαιρα. Η χθεσινή ήταν ημέρα γιορτής της Δημοκρατίας…

     Επιστρέφω στα δύο συνθετικά στοιχεία του τίτλου μου:

     Πρώτον, «Καλό Έργο» εύχομαι στα μέλη της νέας Κυβέρνησης και στα μέλη των Κομμάτων της Αντιπολίτευσης για το καλό του Ελληνικού Λαού με την εισαγωγή και εδραίωση εκείνων των μεταρρυθμίσεων που απαιτούν οι καιροί ώστε να εξασφαλισθεί ένα καλύτερο μέλλον τα παιδιά και τα εγγόνια μας.

     Δεύτερον, ως πολίτης αυτής της Πατρίδας κάνω και μια υπερκομματική. ευγενική και συνοδευόμενη από τον προσήκοντα σεβασμό «υπόδειξη» στους 300 της νέας Βουλής.

     ‘Όχι η «υπόδειξή» μου δεν αφορά σε περικοπή μισθών και επιδομάτων, κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί  ως έκφραση εκδίκησης για την περικοπή της δικής μου σύνταξης όπως και εκατομμυρίων άλλων συνταξιούχων και δεν θα τους ζητήσω να εγκαταλείψουν τα «κρατικά» αυτοκίνητά τους (που χρηματοδοτούν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι φορολογούμενοι ‘Έλληνες πολίτες) ούτε να μειώσουν τον αριθμό των αστυνομικών που αποτελούν της «προστασία» τους.

     Η υπόδειξή μου αφορά στα τρένα της “Hellenic Train» - >>>>

Ναυάγιο Πύλου: πάλι βιάστηκε να ενοχοποιήσει την Ελλάδα το BBC!..

 

                   Επικοινωνιακό «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου

 

     Πόνεσα και εγώ, όπως νομίζω πόνεσε κάθε συνάνθρωπός μου εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων, μαθαίνοντας ότι βυθίστηκε νότια της ελληνικής νήσου της Πύλου το πλοίο που μετέφερε λαθρομετανάστες προς την Ιταλία και κόστισε εκατοντάδες αγνοούμενους (που είναι, δυστυχώς, σίγουρα πνιγμένοι).

     Δεν θα σταθώ σε εκείνους και σε αυτά που μετουσίωσαν το δράμα σε πολιτική αντιπαράθεση εργαλειοποιώντας τους εκατοντάδες θανάτους ως θέμα επίδειξης «ανθρωπιάς» ή «έλλειψης ανθρωπιάς».

     Πιστεύω ότι οι κάποτε «Αποικιοκράτες» Ευρωπαίοι θα πρέπει να ανακρούσουν πρύμνα και να αλλάξουν τις στρατηγικές τους τοποθετήσεις όχι με επιδίωξη κατάρτισης μέτρων που θα ανακόψουν τις λαθρομεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα και την Ιταλία με προορισμό την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη αλλά με εφαρμογή αναπτυξιακών οικονομικών προγραμμάτων που θα προσφέρουν απασχόληση και εισόδημα στους γηγενείς Αφρικής και Ασίας ώστε να παραμείνουν στις χώρες τους και να μη πνίγονται με σαπιοκάραβα στη Μεσόγειο.

     Το θέμα απαιτεί σοβαρή και μεγάλη συζήτηση και σίγουρα θα επανέλθω αργότερα.

     Σήμερα, όμως, καλώ την προσοχή σας φίλες και φίλοι αναγνώστες στις τοποθετήσεις του BBC (British Broadcasting Corporation) του ιστορικού ραδιο-τηλεοπτικού Μέσου Ενημέρωσης που σε χρόνο ρεκόρ «εντόπισε ΕΝΟΧΕΣ στη συμπεριφορά των Ελληνικών Αρχών» χωρίς να διευκρινίζει ότι αυτή την εποχή η Πατρίδα μας έχει «Υπηρεσιακό Πρωθυπουργό και Υπηρεσιακή Κυβέρνηση» στο μεσοδιάστημα μεταξύ της 21^ης Μαίου, πρώτης Κυριακής των Εθνικών μας Εκλογών και της 25^ης Ιουνίου δεύτερης Κυριακής. >>>>>>

Επίκαιρη διερεύνηση της ψυχοκοινωνικής διάστασης της «ΠΡΩΤΙΑΣ»…

  Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

     Ημέρα του Αγίου Πνεύματος η 5η Ιουνίου, έχουν ήδη ξεκινήσει για τα παιδιά των ΕΠΑΛ και των ΓΕΛ οι Πανελλήνιες εξετάσεις εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, συνεχίζουν οι προαγωγικές εξετάσεις και ήρθε στο νου μου ο στίχος του λαϊκού μας τροβαδούρου που περιγράφει με ψυχοκοινωνική εκτίμηση την αμοιβαιότητα της σχέσης ανάμεσα στο «δάσκαλο», που χρειάζεται το αστέρι του για να επιβεβαιωθεί και στο μαθητή που πασχίζει με αφοσίωση να διαπρέψει ότι:

     «Ο πιο καλός ο μαθητής ήμουν εγώ στην τάξη, κι δάσκαλοί μου με είχανε μη βρέξει και μη στάξει...»

     Εκδικούμενοι αυτή τη σχέση του αφοσιωμένου στο λειτούργημά του δασκάλου όλων των βαθμίδων της Παιδείας και υποβαθμίζοντας τη διαφορά μέσα από χαρακτηρισμούς της βαθμοθηρίας του μαθητή που επιδιώκει να διαπρέψει οι υπόλοιποι της τάξης διαφοροποιούν τους κυνηγούς της «πρωτιάς» από τους εαυτούς τους ποτίζοντάς τους ως «φυτά» ή κράζοντάς τους ως «κοράκια» και «φλώρους»…

     Η αλήθεια είναι ότι η «πρωτιά» αναδεικνύει και στον τομέα της Παιδείας την σχέση της συμπεριφοράς των τρίτων με το εγγενές κωμικοτραγικό στοιχείο της συμπεριφοράς κάθε αλεπούς που «όσα δεν φτάνει τα κάνει κρεμαστάρια» αλλά και κάθε μαθητή με την ξεχωριστή προσωπικότητα «που γεύεται το μεγαλείο της μοναξιάς» καθώς στερείται χαρές της καθημερινότητας για να ξεπεράσει αυτήν την ίδια την ισοπεδωτική καθημερινότητα! >>>>>>

Πανελλήνιες 2023: Μια δοκιμασμένη πρακτική «συνταγή» επιτυχίας...

                                     Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

     Οι Πανελλήνιες εξετάσεις 2023 για εισαγωγή σε Πανεπιστήμιο ξεκινούν σήμερα Πέμπτη 1η Ιουνίου για μαθητές ΕΠΑΛ και αύριο Παρασκευή 2 Ιουνίου για μαθητές ΓΕΛ..

     Ήταν και παραμένει αλήθεια ότι η εισαγωγή σε Πανεπιστήμιο ή παραγωγική Σχολή των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας εξακολουθεί να θεωρείται ως απαραίτητο πλεονέκτημα για μια αυριανή επιτυχημένη ένταξη στην Οικονομία και στην κοινωνία. 

     Και έτσι, κάθε χρόνο, η περίοδος των εξετάσεων για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση φορτίζει ψυχοκοινωνικά χιλιάδες αγόρια και κορίτσια και, μαζί, μυριάδες μαμάδων, μπαμπάδων και συγγενών που "ψήνονται" κυριολεκτικά στην προσπάθεια να βρουν το κλειδί που θα ανοίξει την "μαγική πόρτα" κάποιας τριτοβάθμιας Σχολής.

     Δυστυχώς, η οικονομία των αριθμών, δηλαδή η αντιστοιχία θέσεων και υποψηφίων συνεχίζει να  είναι τέτοια, που προδικάζει ότι ακόμα και φέτος με περίπου 90,000 υποψηφίους για σχεδόν 69,000 θέσεις σε Πανεπιστημιακά τμήματα κάποια παιδιά δεν θα επιτύχουν την εισαγωγή τους σε κάποιο Πανεπιστήμιο.>>>>>>>

ΑΠΟΧΗ: Ανεύθυνοι Πολίτες ή Περίεργες Στατιστικές Ανακρίβειες;

 

                  Εκλογικό «πιπεράτο» του καθηγητή Πιπερόπουλου          

     Επέλεξα για το σημερινό μου «πιπεράτο» που είναι στατιστικό και καυτερό τον τίτλο που βλέπετε επειδή φρονώ ότι είναι πλέον απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε οι Έλληνες, οι Ελληνίδες και τα άνω των 17 ετών Ελληνόπουλα ως πολίτες με δικαίωμα ψήφου το πολύ παρεξηγημένο θέμα της ΑΠΟΧΗΣ!...

     Διαπιστώθηκε την περασμένη Κυριακή ότι η ΑΠΟΧΗ μέτρησε στο 39% των ψηφοφόρων που είναι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους της Ελληνικής Δημοκρατίας!...

     Με απλά λόγια 4 στους 10 Έλληνες πολίτες ΔΕΝ συμμετείχαν στη μεγάλη γιορτή της Δημοκρατίας, δημιουργώντας αλγεινή εντύπωση που φέρνει στο νου τη λέξη ΝΤΡΟΠΗ!...

    Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείο Εσωτερικών, στις Εθνικές εκλογές της 21η; Μαΐου, 2023 ήταν εγγεγραμμένοι 9.944.718 και ψήφισαν συνολικά 6.060.224  και έτσι η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 60.94%... https://ekloges.ypes.gr/current/v/home/

parties/ Δηλαδή 9.944.718 είναι οι εγγεγραμμένοι πολίτες στους εκλογικούς καταλόγους. >>>>>>>

«Quo Vadis;» Έλληνες, Ελληνίδες, Ελληνόπουλα και Ανθρωπότητα;

       

   

Επίκαιρο «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου*

   

     Φοβάμαι, και ελπίζω να συμφωνήσετε, ότι βρισκόμαστε Έλληνες, Ελληνίδες και Ελληνόπουλα ως Έθνος στο μάτι ενός πρωτόγνωρου και πολύ επικίνδυνου κυκλώνα.

     Άτομα και ομάδες, ένας ολόκληρος Λαός, αντιμετωπίζουμε μια χωρίς προηγούμενο πτώση συστημάτων αξιών, κατανόησης και ερμηνείας της πραγματικότητας, ορθής αξιολόγησης του χθες και έλλειψης ικανότητας για προγραμματισμό του αύριο…

   Ο φόβος μου επικεντρώνεται στην πικρή διαπίστωση ότι οι Ηγέτες, και μαζί με αυτούς οι παρατρεχάμενοί τους σε Εθνικά και Διεθνή επίπεδα, δεν φαίνεται να έχουν την πρόθεση και το απαιτούμενο σθένος, ούτε την έφεση, ούτε την δυναμική να προχωρήσουν στην πραγμάτωση του οράματος, στην εφαρμογή της «διαφάνειας» και κάθαρσης της διαφθοράς.

     Η αίσθηση ημών των Νεοελλήνων, και χωρίς αυτό να ελαφρύνει το βάρος της πικρίας μου, η παρόμοια αίσθηση άλλων Λαών της Ευρώπης και όχι μόνο, ότι είμαστε πλέον αλλοτριωμένοι από την ΕΞΟΥΣΙΑ, ότι απομακρύνθηκαν από εμάς οι πολιτικοί μας Ηγέτες και τα Κόμματα επιβαρύνουν με σημαντικό κόστος την προγενέστερη αίσθηση της ψυχοκοινωνικής και πολιτικής μας αλλοτρίωσης (τεράστια ποσοστά πολιτών στην Ελλάδα και διεθνώς θεωρούν διεφθαρμένου τους περισσότερους Πολιτικούς!…)

     Ως κοινωνία, ως Έθνος και Λαός και μαζί μας Ευρωπαίοι και άλλοι Λαοί αυτό που τώρα χρειαζόμαστε, έστω και εάν κατηγορηθώ για υπερβάλλοντα και ανεδαφικό ιδεαλισμό θα το καταθέσω με θάρρος:>>>

ΕΞΟΥΣΙΑ: Τι σημαίνει αυτή η «παρεξηγημένη» λέξη;

 

                     

                          ​ Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

 

     Διανύουμε ήδη, και ταυτόχρονα με εμάς διανύουν και οι γείτονές μας Τούρκοι, μια αναμφίβολα πρωτόγνωρα έντονη και ψυχό-κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικά ιστορικά καθοριστική προεκλογική περίοδο αντιπαλότητας Κομμάτων και Ηγετών που στοχεύουν στην κατάκτηση της ΕΞΟΥΣΙΑΣ για να μας Κυβερνήσουν….  

     Εξουσία σημαίνει ισχύ ή δύναμη, ικανότητα αυτού που την έχει και την ασκεί να απαιτεί και να πετυχαίνει υπακοή, πειθαρχία, συμμόρφωση στα προστάγματά του και στην εκπλήρωση στόχων που αυτός θέτει, ακόμη και όταν η εκπλήρωσή τους απολήγει σε καθοριστική διαμόρφωση της ζωής των ενδιαφερόντων και των συμφερόντων αυτών που πιστά τον ακολουθούν.

     Ο Μαξ Βέμπερ, ο μεγάλος Γερμανός κοινωνιολόγος, θεώρησε την εξουσία, την δύναμη ή ισχύ, ως «…την εκμετάλλευση της ευκαιρίας από ένα ή περισσότερα άτομα για την επιβολή της δικιάς τους βούλησης σε κοινά θέματα, άσχετα με την αντίσταση που προβάλλουν άλλα πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στον ίδιο χώρο…».

     Ο Ρόμπερτ Μακ Αϊβερ, ο Αμερικανός κοινωνιολόγος, έχει επισημάνει ότι «οι κάτοχοι εξουσίας αποκτούν το δικαίωμα να καθιερώσουν τη δικιά τους πολιτική σε κάθε φάση της ανθρώπινης δραστηριότητας, να κρίνουν πρόσωπα και καταστάσεις, να ασκήσουν διαιτητικό-ισορροπητικό ρόλο σε αντιδικίες και τελικά να επιβληθούν στους συνανθρώπους τους».

     Η εξουσία αντλείται και ασκείται με τρεις θεμελιακούς τρόπους: με την εφαρμογή ωμής βίας ή με την επιβολή της ψυχολογίας του φόβου, με βάση το κληρονομικό δίκαιο των ηγεμονικών καθεστώτων και από τη δημοκρατική και αβίαστη αναγνώριση από τον λαό ηγετικών χαρακτηριστικών αυτού που την κατέχει και την ασκεί.... >>>>>>>

Η μεγαλύτερη επαναστατική ιστορία των Λαών του 19ου - 20ου αιώνα σε ένα κείμενο!!! ....

 

Η «Εργατική» τον έχασε, σειρά της «Μεσαίας»!...

     

 «Πιπεράτο» μακρινάρι 

του Καθηγητή Πιπεροόπουλου*

     Τί χάθηκε;

     Ο «Παράδεισος» που αναφέρεται στον τίτλο της κλασικής, παγκοσμίου  επιτυχίας ιταλικής ταινίας του 1971 «Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο» (La classe operaia va in paradiso…)

     Σας θυμίζω με αφορμή την χθεσινή Πρωτομαγιά, ημέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ και όχι εορτής, ότι  μέχρι και την προτελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα σε Ευρώπη και Αμερική η Εργατική Τάξη, παρά την τόσο προσδιοριστικά επιτυχημένη άποψη του Μαρξ για «την αυταπάτη της Μεσαίας Τάξης» ότι αποτελεί δυνατή οικονομική οντότητα ικανή να αναστείλει την επέλαση του βάρβαρου Κεφαλαίου με μορφή «άκρατου» φιλελευθερισμού της Αγοράς κατόρθωνε να διεκδικεί επιτυχώς με τους αγώνες της τον συμβολικό «Παράδεισο»…

     Το ιστορικό σενάριο διαφοροποίησης της εργασίας, σε υπέρ απλουστευμένη μορφή, ήθελε τους εργαζόμενους στον πρωτογενή τομέα ως «δούλους» στους τσιφλικάδες και τους γαιοκτήμονες  Ευρώπης και Αμερικής, ως  «χαμάληδες» στον δευτερογενή τομέα και την μεταποίηση.

     Στη συνέχεια ακούστηκαν φωνές και προέκυψε μετά την Γαλλική και την Αμερικανική κυρίαρχα η Ρωσική Επανάσταση και οι εργαζόμενοι σε γεωργία – κτηνοτροφία - φάμπρικες απέκτησαν δικαιώματα, μετουσιώθηκαν σε ανθρώπινα όντα από απλά «θηλαστικά» (ίσως και…ζώα) και επειδή ο φόβος πάντοτε φυλάει τα «έρμα», τα Συνδικάτα ανδρώθηκαν και «έβγαλαν γλώσσα στις υπερβολές των Αφεντικών….» 

     Στην Ευρώπη και την Αμερική η δύναμη των Συνδικαλισμένων όχι μόνο κατόρθωσε να διασφαλίσει για την Εργατική Τάξη δικαιώματα (ακόμη και προνόμια) αλλά αποσόβησε και το φάσμα μιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης ιδιαίτερα στην Ευρώπη μετά την ήττα της Γερμανίας του Kaiser και στην Αμερική μετά το μεγάλο Κραχ της Wall Street! 

     Αυτό είναι το υπέρ απλουστευμένο σενάριο που περιέγραφε τα εργασιακά δεδομένα και τις συνθήκες επικερδούς απασχόλησης στο πολύ μακρινό «χτες» του 19ου και 20ου αιώνα.>>>>

Αυτοδυναμία; Βιώνουμε ξαφνικά ένα νέο Déjà vu!..

 Εκλογικό «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου               

  Ο όρος déjà vu (ντεζά βου) στη γαλλική γλώσσα σημαίνει «ήδη ιδωμένο» και αφορά στην  «προμνησία» δηλαδή την αίσθηση που έχουμε όταν μία οπτικοακουστική κατάσταση που βιώνουμε στο παρόν νομίζουμε ότι έχει επαναληφθεί η ίδια ακριβώς στο παρελθόν.  

     Εάν με ρωτήσετε: «Κύριε Πιπερόπουλε» πώς σας ήρθε το συγκεκριμένο ψυχολογικό φαινόμενο στο μυαλό στα καλά καθούμενα;»

     Θα σας απαντήσω: «Από προχθές Σάββατο είμαστε επίσημα σε προεκλογική περίοδο εκλογών για την επιλογή Κυβέρνησης της επόμενης τετραετίας και το σημερινό κείμενό μου είναι δομημένο σε πλήρη αντιστοιχία με την εκτίμηση ότι είμαστε Λαός με «κοντή» μνήμη!..»

     Η Νέα Δημοκρατία, ξεπερνώντας τα θέματα «υποκλοπών», και ιδιαίτερα την Εθνική τραγωδία των Τεμπών (Θεέ μου πόσο πικρή είναι η επαλήθευση ότι στην Πατρίδα μας κάθε «θαύμα» διαρκεί μόνο 3 ημέρες) συνεχίζει να είναι ΠΡΩΤΟ Κόμμα στις Δημοσκοπήσεις ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αιφνιδιάστηκε από «σκάνδαλο» που σχετίζεται με σεξ…

     Γιατί αναφέρθηκα στο «Deja vu» δηλαδή σε «προμνησία;»

     Ξεχάσαμε, τόσο εύκολα, ότι πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ» ήταν μονίμως ΠΡΩΤΟ ΚΟΜΜΑ σε ΟΛΕΣ τις Δημοσκοπήσεις αλλά ο κ Τσίπρας ζητούσε, ΣΤΑΘΕΡΑ και ΕΠΙΜΟΝΑ, όπως τώρα ο κ Μητσοτάκης, «ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ;»

     https://www.efsyn.gr/politiki/ekloges/ekloges-septembrios-2015/41253_aytodynamia-apo-syntagma-zita-o-al-tsipras-live

     Τελικά ο κ Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μας Συν-Κυβέρνησαν με τον κ Καμμένο και τους ΑΝΕΛ (ένα Κόμμα με σαφή «δεξιό-συντηρητικό» προσανατολισμό), συνυπέγραψαν περιχαρείς τη Συμφωνία των Πρεσπών δημιουργώντας τη Βόρεια Μακεδονία, και όχι μόνο δεν «ξέσκισαν» τα παλιά αλλά έπέβαλαν νέο ΜΝΗΜΟΝΙΟ και μείωσαν τις συντάξεις …

     Προσωπικά ΔΕΝ βλέπω ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ και αναρωτιέμαι, μετά την 21η Μαΐου, με ποιόν Αρχηγό και ποιο Κόμμα θα καταλήξει να σχηματίσει Συν-Κυβέρνηση ο κ Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία ή, εάν τα εκλογικά αποτελέσματα δημιουργήσουν αριθμητικά τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, ο κ Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς πασιφανώς «ρυθμιστή; της κατάστασης» είναι ο κ Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ;

     Κλείνω επισημαίνοντας εμφαντικά ότι όλες οι Εκλογές πάντα έκρυβαν και θα συνεχίσουν να κρύβουν εκπλήξεις και όπως φαίνεται οι Εκλογές της 21ης Μαΐου άρχισαν ήδη, πριν καν ανοίξουν οι κάλπες, να μας εκπλήσσουν πολλαπλώς (δείτε τι γίνεται με το Κόμμα του κ Κασιδιάρη, που προχωρεί στις Εκλογές ως Κόμμα του κ Κανελλόπουλου, και miracolo-miracolo «έσκασε» ξαφνικά pr;oblhma στο Κόμμα του κ Βελόπουλου)…

     Ας μην ξεπερνάμε με αφελή αδιαφορία το γεγονός ότι οι Τουρκικές Εθνικές Εκλογές θα γίνουν στις 14 Μαΐου (ημέρα των γενεθλίων μου) και ΕΥΧΟΜΑΙ στις ένθεν-κακείθεν εκπλήξεις να μην περιλαμβάνεται το παραμικρό ΕΘΝΙΚΟ κόστος για εμάς τους Έλληνες!…

Να γίνει η «Ανάσταση» αντίδοτο στη Μοναξιά!...

 

                                     Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος* 

     Μοναξιά!...

     Φοβερή συναισθηματική άβυσσος όπου πέφτουν και χάνονται από την αντίληψή μας συνάνθρωποί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολάκερη την Υφήλιο...

     Αμέτρητα δυστυχώς άτομα στην πολυκατοικία, στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στο πανεπιστήμιο, στο ορφανοτροφείο, στο γηροκομείο αλλά και στις φυλακές βασανίζονται κάθε λεπτό από το αίσθημα της μοναξιάς, από την ανθρώπινη καταδίκη σε συναισθηματική απομόνωση…

     Μόνοι, ολομόναχοι, κατασιγάζοντας όπως-όπως τις έντονες, τις αδυσώπητες διαμαρτυρίες του είναι μας, τη λαχτάρα μας να ξεφύγουμε από το ανελέητο μαρτύριο της απομόνωσης, της μοναξιάς...

     Επιτρέψαμε στο Πολιτικό Σύστημα, στα Κόμματα, στους Βουλευτές, στους Περιφερειάρχες και Δημάρχους να μας στερήσουν την ΕΛΠΙΔΑ και το ΧΑΜΟΓΕΛΟ…

     Είμαστε, τελικά, εμείς οι Έλληνες, και μαζί μας όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη μας, καταδικασμένοι στη μοναξιά;

     Όχι βέβαια!..

     Κάπου εκεί μέσα στα φυλλοκάρδια του απέραντου ελληνικού μας υποσυνείδητου και στα αρχέτυπα που χάνουν τις καταβολές τους στην ιστορία Πελασγών, Αχαιών και Δωριέων υπάρχουν, πιστεύω, όλα τα απαραίτητα στοιχεία της σωτηρίας μας από την αρνητική μοναξιά, υπάρχει η δημιουργικότητα της ελληνικής ψυχοσύνθεσης...   

     Θα γεννηθεί, φέτος πάλι όπως κάθε χρόνο το Σαββατοκύριακο μαζί με την συμβολική ΑΝΑΣΤΑΣΗ του Θεανθρώπου, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η χαρά που θα επαναφέρει στα χείλη μας το χαμένο χαμόγελο, με την υπόσχεσή Του για την σωτηρία μας….

     Να έρθει ξανά η ΕΛΠΙΔΑ στο ατομικό και συλλογικό συνειδητό επίπεδο μακριά από ιδεολογικό-πολιτικές αγκυλώσεις, και να επανενταχθούμε ως συν-Έλληνες, συνάνθρωποι, συμπολίτες, συγκάτοικοι, συνοδοιπόροι στο ΕΜΕΙΣ για να γεφυρώσουμε έτσι την άβυσσο της μοναξιάς για τον Ελληνισμό και ας ελπίσουμε να γίνει αυτό και για την Ανθρωπότητα...

   Σας προσκαλώ, αφού απολαύσετε το Πασχαλινό γεύμα, εφόσον έχετε τη διάθεση να παρακολουθήσετε τη συνέντευξή μου στο Militaire.gr την Κυριακή του Πάσχα…Εάν όχι, τότε τη Δευτέρα…

    Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!...

Χρήμα, Στοές, Κατακόμβες, Πολιτική και ο Ανέστης…

  

                       Λακωνικό «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου 

     Με τον παλιό και αγαπητό μου συμμαθητή από το 4ο Δημοτικό Σχολείο τον Ανέστη «αυτόν που μου περιέγραψε αριστοτεχνικά την αλληλοϋποστήριξη Ελλάδας Τουρκίας για θέσεις στον ΟΗΕ ως ανταλλαγή ενός λίτρου γάλατος κατσίκας με μια κατσίκα» διασταυρώθηκαν πάλι χθες το απόγευμα οι δρόμοι μας…

     «Κύριε Καθηγητά…»

     Ξεκίνησε την φράση του και τον διέκοψα πριν συνεχίσει λέγοντάς του:

     «Ανέστη πάρτο πίσω και πες μου φίλε Γιώργη για να συνεχίσουμε…»

     Κοντοστάθηκε ξαφνιασμένος ο Ανέστης, πήρε μια γρήγορη ανάσα και συνέχισε…

     «Φίλε Γιώργο χάρηκα γιατί έμαθα ότι επέστρεψες στα πάτρια εδάφη μετά από 65 χρόνια αλλά δεν πας για βουλευτής, περιφερειάρχης ή δήμαρχος…»

     «Ανέστη έτσι είναι» απάντησα χαμογελώντας και συμπλήρωσα «μπορείς να προσφέρεις πολλά στον τόπο σου και τους συμπολίτες χωρίς να είσαι πολιτικό πρόσωπο, συμφωνείς;»

     Με αγκάλιασε ο Ανέστης, μου ρίχνει και ένα κεφάλι στο μπόι, και, μολονότι αγνά Θεοσεβούμενο άτομο μου λέει ο «αθεόφοβος»:

     «Φίλε Γιώργο στην πολιτική, όπως την καταντήσαμε τη Δημοκρατία που είναι εφεύρεση των προγόνων μας όπως μας έλεγαν και οι δάσκαλοί μας, ο Λαϊτσας, ο Νίτσης, και ιδιαίτερα ο Αρναούτογλου χρειάζεται να έχεις πολύ χρήμα ή να επιθυμείς να αποκτήσεις πολύ χρήμα, και να είσαι καλά δικτυωμένος με στοές και κατακόμβες…»

     «Ανέστη ΔΕΝ είναι όλοι και όλες που μπλέκονται στην Πολιτική έτσι» του αντέταξα.

     «Φίλε Γιώργο εγώ σου είπα τον κανόνα και σαν σοφός Πανεπιστημιακός δάσκαλος το ξέρεις ότι σε κάθε κανόνα υπάρχου και οι εξαιρέσεις…»

     «Ανέστη πάρε πίσω το ‘σοφός’ και θα συμφωνήσω…»

     Χαμογελάσαμε σαν χαζοχαρούμενα σχολιαρόπαιδα που κέρδισε η ομάδα τους, και οι δυο παππούδες πια, αντευχηθήκαμε Καληνύχτα και Καλό Ξημέρωμα και χωρίσαμε…   

Κάθε Δευτέρα 9:30 μ.μ. ο Καθηγητής Γ. Πιπερόπουλος στον Flash 99.4 FM

 «Μέχρι νεωτέρας» είναι ο τίτλος της δίωρης εκπομπής που κάνει Δευτέρα-Πέμπτη από τις 8:00 μ.μ. έως τις 10:00 μ.μ. ο δημοσιογράφος Λάζαρος Λαζάρου στον ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης flash-99,4FM που ακούγεται ραδιοφωνικά στην Κεντρική Μακεδονία και διαδικτυακά (e-radio & live 24gr) σε όλη την Υφήλιο.

Η εκπομπή κλείνει τον 6ο μήνα και σημειώνεται ότι κάθε Δευτέρα βράδυ, από το ξεκίνημά της, ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος είναι προσκεκλημένος σε διάλογο με τον οικοδεσπότη Λάζαρο Λαζάρου στο ημίωρο 9:30 με 10:00 μ.μ. προσεγγίζοντας με το γλαφυρό του στυλ επίκαιρα ψυχό-κοινωνικό-πολιτικά θέματα…

«Αλληλοϋποστήριξη»- Ελλάδας-Τουρκίας στον Ο.Η.Ε. – Ποιος ΚΕΡΔΙΖΕΙ;

 

                             «Πιπεράτο» ερώτημα του Καθηγητή Πιπερόπουλου*

     Καλημέρα, καλή εβδομάδα και αντοχές σε όλους μας ενόψει Εθνικών εκλογών…

     Κρατάω λίγο κόκκινο καυτερό πιπέρι ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη του αριστερού μου χεριού ενώ με τα δάχτυλα το δεξιού συνθέτω στον πληκτρολόγιο το σημερινό μου «πιπεράτο» ερώτημα!..

     Τους πρόσφατους εναγκαλισμούς του Έλληνα ΥΠΕΞ κ Δένδια με τον Τούρκο ομόλογό του κ Τσαβούσογλου τους είδαμε σε τηλεοπτικές μεταδόσεις ειδήσεων και τις φιλοφρονήσεις τύπου «αγαπητέ Νίκο, αγαπητέ Μεβλούτ» τις διαβάσαμε σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο…>>>>>

Γιώργος Σεφέρης -> «Όπου και αν βρεθώ η Ελλάδα με πληγώνει» ...

 

  Υπερβολικά Επικίνδυνη Χώρα για πεζούς η Ελλάδα!...

Λακωνικό «Πιπερατο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου

     Θυμήθηκα τον στίχο του μεγάλου μας ποιητή «Όπου και αν βρεθώ η Ελλάδα με πληγώνει» και τον προεκτείνω σήμερα καθώς πριν λίγη ώρα σε πολυσύχναστο δρόμο της γενέτειράς μου Κατερίνης κόντεψε να με «στείλει» πριν την ώρα μου, ένας οδηγός που ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι οι λευκές λωρίδες στο δρόμο καθορίζουν, σαν να είναι φανάρια της κυκλοφορίας, ότι ο πεζός έχει προτεραιότητα!!!

     Πρώτη φορά μου συνέβη;

     Θα ήταν όχι αστείο αλλά γελοίο να το πω!

     Και μόνο στην Κατερίνη μας;

     ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!

     Συμβαίνει σε όλους μας από άκρο σε άκρο της Ελληνικής Επικράτειας όπου ίσως ΕΝΑΣ στους 30 οδηγούς αυτοκινήτου, από ένα FIAT 500 μέχρι μια MERCEDES 350, σέβονται τις συγκεκριμένου τύπου διαβάσεις.

     Πολλές φορές αναρωτήθηκα μήπως «λάδωσαν» και πήραν δίπλωμα οδήγησης αλλά είναι τόσοι πολλοί (δυστυχώς και τόσες πολλές) οι οδηγοί αυτής της νοοτροπίας όλων των ηλικιών που κάτι τέτοιο δεν εξηγεί την κατάσταση.

     Ότι υπάρχουν κάτοχοι «λαδωμένων» διπλωμάτων κανείς εχέφρων συμπολίτης μου δεν θα το αμφισβητήσει στην Πατρίδα μας, μια χώρα που συγκαταλέγεται στα αστέρια διαφθοράς…

     Τι φταίει;

     Κατά την ταπεινή μου γνώμη η νοοτροπία ανδρών και γυναικών οδηγών που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι «οπλοφορούν» και θεωρώντας το όχημά τους επέκταση της σεξουαλικής του υπεροχής πατάνε γκάζι αντί για φρένο στις διαβάσεις πεζών!

     Και πριν κλείσω μαζί μετα συγχαρητήριά μου στον νέο Διευθυντή να κάνω και μια υπόδειξη στους αγαπητούς μου Αστυνομικούς της Διεύθυνσης Κατερίνης :

     Εάν δεν κάνω λάθος η έννοια «πεζόδρομος» εξ υπακούει την απαγόρευση όλων των οχημάτων(φυσικά και των μοτοσυκλετών και μοτοσακό) από την Πλατεία Ελευθερίας μέχρι το Σιντριβάνι (φυσικά και τα ηλεκτροκίνητα πατίνια)…

     Από την ημέρα που επέστρεψα στην γενέτειρά μου και περπατώ στον «πεζόδρομο» έχω διαπιστώσει ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ παραβάσεις της έννοιας του «πεζόδρομου» και καθολική έλλειψη παρουσίας Αστυνόμων…

     Επικίνδυνοι οι «πεζόδρομοι» για πεζούς!!!

Ένα, Δύο, Ένα, Δύο!...Ακούγομαι;

 

 Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

     Και το ακροατήριο να απαντά, με παλαμάκια και βαβούρα έτσι ώστε να γίνεται μεγάλη «πλάκα»:Ναι!...Ναι!.. Ενώ ουσιαστικά τα μεγάφωνα ΔΕΝ δουλεύουν και η ερώτηση του ομιλητή ΔΕΝ ακούγεται, και  Όχι!... Όχι!.. Ενώ τα μεγάφωνα δουλεύουν μια χαρά και η ερώτηση ακούγεται πεντακάθαρα!..

     Τη σκηνή τη θυμάστε εσείς οι παλαιοί, προχωρημένοι στην ηλικία όπως εγώ, αγαπητοί μου αναγνώστες αλλά την αναφέρω για να την μάθουν τα παιδιά και ιδιαίτερα τα εγγόνια μας που ζούνε στις νέες εποχές σαγηνευτικών ηλεκτρονικών μέσων «κοινωνικής δικτύωσης» (εγώ με μπόλικο καλοπροαίρετο αλλά και πικρό Αριστοφανικό χιούμορ τα αποκαλώ «μέσα κοινωνικής απομόνωσης») και «μαζικής επικοινωνίας» (τα οποία στο ίδιο πνεύμα αποκαλώ «μέσα μαζικής αλλοτρίωσης και οδυνηρής μοναξιάς»).

     Στην δική μας εποχή σε γιορτές και πανηγύρια, και πριν ανοίξουν και δεχθούν επισκέπτες σε κέντρα νυχτερινά αλλά και σε προαύλια σχολείων ενόψει επερχόμενων τοπικών και Εθνικών εορτών και σε ημέρες αποφοίτησης, ήταν καθιερωμένη και γνωστή η στιχομυθία ομιλητή και ακροατηρίου, κάθε φορά που γινόταν χρήση παλαιού τύπου «κλειστού κυκλώματος» μικρόφωνο-μεγάφωνο για καλύτερη επικοινωνία με μεγάλα ακροατήρια…

     Ελάτε να δούμε για λίγο, τον εντυπωσιακό κόσμο των σύγχρονων ΜΜΕ (τα οποία και πάλι με ισχυρή δόση Αριστοφανικού χιούμορ χαρακτηρίζω «Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού») κατά κύριο λόγο της τηλεόρασης και σε δευτερεύοντα ρόλο του ραδιοφώνου. >>>>>>>

Πριν καταντήσει η Ελλάδα από ΧΩΡΑ...«Χώρος»

          Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

     Ξεκινώ καταθέτοντας τα συλληπητήριά μου στις οικογένειες των νεκρών!..

     Πιστεύω ότι δεν υπήρξαν από τηνΤρίτη 1^η Μαρτίου ελληνικά μάτια χωρίς δάκρυα μετά την πιο θανατηφόρα στην Ελλάδα σύγκρουση τραίνων που έγινε στα Τέμπη και ακούστηκε σε όλη την Ελλάδα το «Γιατί;» αναφορικά με υφιστάμενες ελλείψεις ή και δυσλειτουργίες των Ηλεκτρονικών Συστημάτων Ελέγχου κυκλοφορίας Σιδηροδρομικών Συρμών που κατέληξαν στην ενοχοποίηση του «Σταθμάρχη Λάρισας...»

     Το «Γιατί» έγινε ακόμη πιο ανυπόφορο όταν πληροφορηθήκαμε οι Έλληνες ότι αυτα τα συστήματα είχαν αγοραστεί και υπήρχαν εδώ και δύο δεκαετίες αλλά ΔΕΝ ολοκληρώθηκαν ΠΟΤΕ από τις διαδοχικές Κυβερνήσεις των κκ Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά- Βενιζέλου, Τσίπρα-Καμμένου και Μητσοτάκη που εμείς εκλέξαμε από το 2000!..

     Με το σημερινό μου άρθρο που φιλοξενείται εδώ στον αγαπημένο ιστότοπο ευελπιστώ, απολύτως καλοπροαίρετα και χωρίς Κομματικές παρωπίδες «εθελοτύφλωσης», ότι ΚΑΝΕΝΑ πολιτικό Κόμμα ΔΕΝ θα τολμήσει να προσβάλλει τους δεκάδες νεκρούς και τις οικογένειές τους και μαζί ΟΛΟΥΣ εμάς  Έλληνες και τις Ελληνίδες πολίτες προχωρώντας σε «εργαλιοποίηση» αυτής της ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ....

     Θέλω να ελπίζω ότι η υπό τον κ Ντογιάκο Επιτροπή θα ψηλαφίσει σε βάθος όσα αφορούν στα συγκεκριμένα Ηλεκτρονικά Συστήματα Ελέγχου ώστε να μάθουμε κάποια μέρα ΓΙΑΤΙ δεν λειτουργούν και γιατί μας σέρνει στο Δικαστήριο η Ευρωπαϊκή Ένωση για το θέμα αυτό καταθέτοντας «αγωγή» κατά της Πατρίδας μας Ελλάδας στις 15 Φεβρουαρίου.

     Εδώ και πολλά χρόνια κοντεύει να πουλήσουμε ΟΛΗ την Ελλάδα αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ παραμένουμε ακόμη χρεωμένοι με 429 δισεκατομμύρια ευρώ, ένα ποσό που αυξάνεται σχεδόν 600 ευρώ κάθε δευτερόλεπτο!..

     Ρίξτε μια ματιά στον παρακάτω σύνδεσμο που δείχνει το ΕΘΝΙΚΟ μας χρέος για το οποίο ΔΕΝ ευθύνεται αποκλειστικά η σημερινή αλλά ΟΛΕΣ οι Κυβερνήσεις που εκλέξαμε από τη Μεταπολίτευση του 1974 και μετά.. >>>>>

«Λατέρνα, Φτώχεια (σήμερα προτείνω «Τσίπα») και Φιλότιμο»

      Γράφει ο καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

     Ήταν το 1955, ήμουν μαθητής στο «πρότυπο» τμήμα του Γυμνασίου Αρρένων στη γενέτειρά μου Κατερίνη, ξεκινούσε η έξοδος ανέργων Ελλήνων σε Ευρώπη, Δυτική Γερμανία και Αυστραλία και η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ έστελνε στις Κινηματογραφικές αίθουσες μια κωμωδία (με μπόλικες σταγόνες συναισθήματος και λυρισμού) με τίτλο:

     «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο»

https://www.youtube.com/watch?v=-38eH3ucOPE&list=RD-38eH3ucOPE

     Η ταινία είχε απρόσμενη επιτυχία και ήταν η πρώτη στην Ελλάδα κινηματογραφική ταινία που έκανε και sequel καθώς η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ την επανάφερε μετά από δύο χρόνια στις κινηματογραφικές αίθουσες με τίτλο:

     «Λατέρνα, Φτώχεια και Γαρύφαλλο».  >>>>>>>