Λόγια αγάπης και αλληλεγγύης! ...

Επιλογές από το προσωπικό μας  αρχείο - 13 Φεβρουαρίου 2010

-----------------------------------------------------------------------------------

Δείξτε την ανθρωπιά σας και προβληματιστείτε…

.

Όλοι έχετε δει αυτές τις εικόνες με τους μαύρους αλλοδαπούς που βρίσκονται και κυκλοφορούν εδώ στην Ερμιόνη (οι περισσότεροι από παραμονές των εορτών του 2008).

Μερικοί από αυτούς βρίσκουν κάποια δουλειά που και που, για να μπορέσουν τουλάχιστον να αγοράσουν κάτι να φάνε να μην πεθάνουν απ’ την πίνα! Οι άλλοι μένουν νηστικοί !!! 

Συνήθως περιμένουν έξω από το Σούπερ Μάρκετ και ζητιανεύουν. Πριν δύο τρεις μέρες ο φακός μας απαθανάτισε μια σκηνή (από μακριά βέβαια για λόγους λεπτότητας )πουν δεν πιστεύανε τα μάτια μας.
Ψάχνανε στους κάδους των απορριμμάτων της παραλίας να βρούνε κάτι φαγώσιμο. 

Ο ένας βρήκε, καθάρισε το μέρος που θεωρούσε ότι μπορεί να το φάει, το έβαλε στο στόμα του και το υπόλοιπο το πέταξε πάλι στο κάδο. Εν τω μεταξύ, μας είχαν δει ότι φωτογραφίζαμε.

Στο δεύτερο γεγονός που θα αναφερθώ έχει συμβεί αρκετές φορές σε μένα και το κοινοποιώ (πιστέψτε με…) μόνο και μόνο, για να σας ευαισθητοποιήσω . Σήμερα το πρωί έξω από του Σούπερ Μάρκετ με πλησιάζει ένας απ’ αυτούς τους συνανθρώπου μας και μου ζήτησε σε πολύ σπαστά Αγγλικά χρήματα.
Εγώ προτίμησα να του δώσω τροφή. Παρακολουθώ ως παρατηρητής, πως τους αρέσει πολύ το ρύζι. Όπως και άλλες φορές, τον κάλεσα να έρθει μαζί μου μέσα στο κατάστημα, του είπα να διαλέξει τι είδος ρυζιού του αρέσει και να γεμίσει μια σακούλα. Μαζί με τα δικά μου ψώνια πλήρωσα και γι’ αυτόν.

Όσο στοιχίζει ένας καφές στην καφετερία πλήρωσα, αλλά αυτό που ένιωσα με αυτή την πράξη μου ( τουλάχιστον όπως το αισθάνθηκα εγώ) δεν αξίζει, όλο το χρυσαφί του κόσμου.

Βέβαια, το θέμα είναι πολύ μεγάλο και οι αιτίες που το δημιουργούν πάρα πολλές και θα μπορούσαμε να γράφαμε πολλές σελίδες, αναφερόμενοι σε όλες τις παραμέτρους που το δημιουργούν…

Εμείς ας κάνουμε προς το παρόν αυτό που όσοι από εμάς μπορούμε και για όλα τα υπόλοιπα,
«ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος…»

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
.............................................................................................................................................................