Ιστορήματα που βγάζει στην επιφάνεια η έρευνα του Γιώργου Ν. Μουσταΐρα και μας έστειλε προς δημοσίευση στο blog ...

Ψάχνοντας ανάμεσα στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στην αναζήτηση για καθημερινές ανθρώπινες ιστορίες, “αλίευσα” κάποια χαρακτηριστικά έγγραφα αλλά και αναφορές, που έχουν να κάνουν με τον ρόλο του κομματάρχη, με οικογενειακές τραγωδίες αλλά και με παρεκτροπές.

========================================================================================================

Οι γκαμήλες του κομματάρχη... 

- ο ρόλος του κομματάρχη ... 

και, η γκαστρωμένη συμπεθέρα...

Κάποιος άνθρωπος του υπουργού Εσωτερικών, Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, κομματάρχη ή, ακριβέστερα τσιράκι θα τον λέγαμε σήμερα, είχε στην κατοχή του γκαμήλες και για να τις ταΐζει, όπου του έκανε κέφι, το υπουργείο εξέδωσε σχετικό έγγραφο, στις 13 Μαρτίου 1825, προς τις πολιτικές και στρατιωτικές αρχές, όπου δηλοποιούσε ότι: «Αυτός που φέρει το παρόν, καμηλιέρης το επάγγελμα, είναι άνθρωπος του υπουργού Εσωτερικών και έχει δύο γκαμήλες. Ενημερώνονται, λοιπόν, άπαντες οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί να αφήσουν τον παραπάνω ανενόχλητο, να βόσκει τις γκαμήλες του όπου θελήσει, χωρίς να τον ενοχλούν στο παραμικρό και χωρίς κανείς να μπορεί να πειράξει τις γκαμήλες του».

Ο ρόλος του κομματάρχη

Το έγγραφο απέφυγε ευσχήμως να το υπογράψει ο Μαυροκορδάτος, αλλά, το υπέγραφε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Γ. Γλαράκης. Η εντολή, όμως, προφανώς δεν ελήφθη υπ’ όψη, έτσι εκδόθηκε παρόμοια στις 6 Απριλίου 1825. Δεν μάθαμε αν, τελικά, οι εντεταλμένοι συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις….

Η γκαστρωμένη… συμπεθέρα

Ο κουνιάδος του αδελφού του καταγγέλλοντος Σταμάτη Παναγιώτου, κατηγορείται με αναφορά προς την Γενική Αστυνομία, στις 20 Νοεμβρίου 1825, ότι άφησε έγκυο την αδερφή του γαμπρού του: «Ο κουνιάδος του αδελφού μου Αθανάσιος Γεωργάκης, έφθειρε και γκάστρωσε την αδερφή μου Αικατερίνη, που αφού γκαστρώθηκε τεκνοποίησε. Μέχρι τώρα η πράξη αυτή της αιμομιξίας (!) δεν είχε βεβαιωθεί, τώρα όμως την ομολογεί ο ίδιος. Εναπόκειται, λοιπόν, στην πανευγενέστατη Γενική Αστυνομία να πράξει τα δέοντα κατά το νόμο γι’ αυτή την πράξη, κατά τα χριστιανικά έθιμα και τα λοιπά (σ.σ.: προφανώς να υποχρεώσει τον καταγγελλόμενο να την παντρευτεί)».

Ο Ιμπραήμ ρήμαζε κι αυτοί γλεντούσαν!

Μεσούντος του 1825, που ο Ιμπραήμ πασάς έσπερνε την καταστροφή και τον όλεθρο στον Μοριά, υπήρχαν και κάποιοι που ζούσαν στο δικό τους κόσμο, γλεντοκοπώντας προκλητικά! Στην περίπτωσή τους θα λέγαμε, πως η παροιμία «Των οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε» (όταν τα σπίτια σας καίγονται εσείς τραγουδάτε), ταιριάζει “κουτί” στην ακόλουθη αναφορά του Εκτελεστικού Σώματος, που απευθύνεται προς το υπουργείο της Αστυνομίας, στις 18 Μαΐου 1825:

  Πώς η Χωροφυλακή συνέλαβε την κιλότα και άλλα φαιδρά εποχής

«Επειδή ο Χατζημιχαήλ Αργυροκαστρίτης, χθες το βράδυ, είχε στο σπίτι του λαϊκά όργανα και γλεντούσε, την ώρα που η πατρίδα υποφέρει στην προσπάθεια να αποκρούσει τον εχθρό και παρ’ όλο που διατάχθηκε από την Γενική Αστυνομία να σταματήσει, όχι μόνο δεν υπάκουσε αλλά παρεκτράπηκε σε χλευασμούς, διατάσσεται το υπουργείο να φροντίσει να τιμωρηθούν και ο Χατζημιχαήλ και οι οργανοπαίκτες, ανάλογα με το έγκλημά τους».

—————————————————————————————————————————–

Αποδελτίωση υλικού από τα Γ.Ε.Κ.: Ηλίας Παπαθανασόπουλος, ΙΣΤΟΡΙΑ Εικονογραφημένη, αρ. τευχ. 91 & 100.

Όνειρα ανεκπλήρωτα.. - Γράφει ο Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

 Όταν μπουσουλούσα στη δημοσιογραφία αρχές αυτού του αιώνα, (2000) ήθελα να παρουσιάσω στην εφημερίδα που έγραφα έναν μικρό έφηβο με μεγάλο φυσικό ταλέντο στη ζωγραφική, που ήταν και μέσα στο DNA  του από την οικογένεια του πατέρα του. Θυμάμαι τότε, άρχιζα τη δημοσιογραφική παρουσίαση,  ως   εξής: Το ταλέντο, είναι σαν το άγριο άλογο, σαν το σολομό που ταξιδεύει κόντρα στο ρεύμα του Μέξικο, καταπάνω σε  ποτάμια και καταρράκτες, για να πάει να αφήσει τ’ αυγά του εκεί, που η φύση του έχει ορίσει!!!....

Διαβάζοντας το κείμενο του γνωστού σε όλη την Ερμιονίδα Γιώργου Μουσταΐρα, ανακλήθηκε από τη μνήμη μου η πιο πάνω αναφορά μου και την αφιερώνω και στις δικές του συγγραφικές ανησυχίες!

Φυσικά και το δημοσίευμα για τον μικρό τότε Ερμιονίτη καλλιτέχνη μας, υπάρχει στο έντυπο δημοσιογραφικό μου αρχείο!

STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

https://tovivlio.net/tag/

7.10.2021

Γιώργος Μουσταΐρας

Πεζογραφία

Είχε νυχτώσει από ώρα καθώς γέμιζε το στενό ψηλό ποτήρι ως επάνω, με το χρυσοκίτρινο υγρό. Τσίπουρο παλαιωμένο σε δρύινο βαρέλι, το αγαπημένο του ποτό, εδώ και πολλά χρόνια. Τον βοηθούσε να σκεφτεί και να ταξιδέψει, μόνος όπως έκανε πάντα, μιας και δεν έμαθε ποτέ τον τρόπο να επικοινωνεί. Κι ας ήταν η δουλειά του, πάνω από τριάντα χρόνια, η επικοινωνία…

Μεγαλωμένος στην απομόνωση της αγροικίας, με μόνη συντροφιά του τα βιβλία, χωρίς γειτονιά και χωρίς φίλους της καθημερινότητας, είχε φυγή του και λύτρωση την ονειροπόληση, που την έτρεφε η αχαλίνωτη φαντασία του, θεριεμένη απ’ τις υπαρξιακές του ανάγκες και τα διαβάσματά του. Και το παράδοξο με αυτόν ήταν πως όσο αχαλίνωτη ήταν φαντασία του τόσο συνεσταλμένος ήταν στην έκφραση των «θέλω του» στην πραγματική ζωή.

Ο πρώτος του σχολικός έρωτας, από το φροντιστήριο των Αγγλικών, δεν έμαθε ποτέ την λαχτάρα του γι’ αυτήν γιατί ποτέ δεν τόλμησε να την εκφράσει, έστω και έμμεσα. Δεν βρήκε ποτέ το θάρρος. Στο λεωφορείο, μόνο μέσα, όταν γυρνούσε από το μάθημα, σιγοτραγουδούσε: «Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο, καθόσουνα στο διπλανό θρανίο κι όταν μου έδινες το βιβλίο μου ‘λεγες σ’ αγαπώ». Ένα «σ’ αγαπώ» που ποτέ δεν είπε. Και κάπου – κάπου, όταν δεν τον έβλεπαν, έκλαιγε. Πάντα από τότε, ένα τραγούδι τον συντρόφευε…

Το τσίπουρο του ζέσταινε το λαρύγγι κι αυτός προσπαθούσε να θυμηθεί το όνομά της. Ήταν καλοκαίρι του ’87, τότε που βρήκε το θάρρος να ζητήσει από την ψιλόλιγνη Ισλανδέζα, που έκανε διακοπές στο Ναύπλιο, να πάνε για μπάνιο στο Τολό. Μόνο που το θάρρος του εξαντλήθηκε ως εκεί. Καθώς η βόλτα συνεχίστηκε, με το πέσιμο της νύχτας, μέχρι την παραλία της Κάντιας, αυτός, παρά τον πόθο του, περιορίστηκε να αγναντεύει, ξαπλωμένος στην άμμο, άβουλος, το ολόγιομο φεγγάρι, ώσπου αυτή έσκυψε επάνω του. Όταν το όνειρο τελείωσε, όπως τελειώνουν όλα τα όνειρα, συνήθιζε, τις νύχτες με φεγγάρι να ανεβαίνει στην ταράτσα του σπιτιού του, στο χωριό, και να το αναζητά, προσπαθώντας, ατελέσφορα, κοιτώντας την ολόφωτη σφαίρα, να ανακαλέσει τη μορφή της στη μνήμη του.

Ήταν μια από εκείνες τις νύχτες, που, χρόνια μετά, κάθισε και χάραξε κάποια στιχάκια σε μια κόλλα χαρτί:

Ένα φεγγάρι κόκκινο, καθώς το βράδυ πέφτει,

κάνει τη νύχτα ολόφωτη και το νερό καθρέφτη.

Να καθρεφτίζεσαι εσύ, να πλένεσαι στο φως του,

να λούζεσαι στα μάγια του, να νοιώθεις τον καημό του.

Γιατί είν’ καημός που δεν μπορεί να σκύψει να σ’ αγγίξει,

καθώς σε άλλη αγκαλιά το σώμα σου έχεις ρίξει.

Κι αυτό στέκεται απόμακρο, μόνο και πικραμένο,

από αγάπη ορφανό και καταφρονεμένο…

Αυτή η αίσθηση των ανεκπλήρωτων ονείρων είναι που τον κυνηγά και θα τον κυνηγά εφ’ όρου ζωής και γιατρεμό δεν πρόκειται να βρει. Και παρόλο που η ζωή δεν του έχει φερθεί τσιγγούνικα, αυτός συνεχίζει να ονειροφαντάζεται ταξίδια και φυγές και προσπαθεί μέσα απ’ τα τραγούδια και τους στίχους να δραπετεύσει, έστω για λίγο, από την καθημερινότητα και να ζήσει σε φαντασιακούς κόσμους, παράλληλους:

Καράβι πάρε με μαζί να ταξιδέψω 

και να πιστέψω πως αν φύγω θα σωθώ,

από το τίποτα του τώρα αν μισέψω.

Στο γκαράζ ακόμα περιμένει κατασκονισμένη, από τα μέσα της δεκαετίας του 90, η μοτοσυκλέτα τσόπερ, για ένα ταξίδι χωρίς πρόγραμμα και χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Που, όπως φαίνεται, ποτέ δεν θα το κάνει…

Μ’ αυτές τις μελαγχολικές σκέψεις απόσωσε την τελευταία γουλιά απ’ το ποτήρι, έριξε μια ματιά έξω από την τζαμαρία – είχε φεγγαράδα – και άνοιξε το λάπτοπ να γράψει…

_

γράφει ο Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

 

Ανοίγουν δημοσιογραφικά στέκια παράγοντες της Ερμιονίδας για να ενημερώσουν τους Αργοναυπλιώτες για τις δράσεις τους στο Δήμο μας! ...

...χρόνια στο δημοσιογραφικό κουρμπέτι και στους παλιούς δεσμούς του εδώ και ο μπαμπάς Γ. Ν. Μουσταΐρας - > Κάποιοι έκαναν με αυτόν και  «πολιτική καριέρα στο Δήμο μας» ...

Άρχοντες της Ερμιονίδας  - > «όταν ο Μωάμεθ δεν πάει στο βουνό, πάει  το βουνό στον Μωάμεθ»…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ανοιχτός Ο Δρόμος Κρανιδίου – Ναυπλίου Αλλά Με Προσοχή – Είχαν Παγώσει Τα Πάντα! [Εικόνες]

ΕΔΩ >>> https://argolidaplanet.com/?p=19513

(Σ -.Σ. Δ. ->  Στην κάτω δεξιά άκρη της Φωτο η μούρη του αυτοκινήτου μοιάζει (ίσως),  με αυτό του  Δήμου, που οδηγεί ο  αντιδήμαρχος Γιάννης Τσαμαδός και από το ανοικτό τζάμι του τραβάει φωτογραφίες...
Δεν πιστεύω να μου κάνουν και άλλη μήνυση - υπόθεση κάνω ...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

>>>  https://argolidaplanet.com/?p=19569

ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ: Έλεος! Δεν Αφήνουν Τίποτα… Μέχρι Και Τις Ρόδες Από Κάδο Στην Πελεή Βούτηξαν!!

 16/02/2021