Ελευθέριος Ανδρώνης
Πραγματικά, ποιος μπορεί να έπεσε από τα σύννεφα μετά το
νέο φιάσκο των Ελληνικών θέσεων στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Υπήρξε κανείς που περίμενε να προκύψουν κυρώσεις κατά της
Τουρκίας «που
θα δαγκώνουν», όπως μας έλεγε ο κ. Πέτσας τον Αύγουστο;
Γι’ ακόμη μια φορά αποδείχθηκε περίτρανα πως τίποτε το
θετικό για την Ελλάδα δεν μπορεί να βγει από αυτήν την λυκοσυμμαχία κρατών που
υποτίθεται πως στηρίζεται στην αλληλεγγύη και στην ενότητα μεταξύ των Ευρωπαϊκών
χωρών. Για άλλη μια φορά υπερίσχυσε η διαφύλαξη των βρώμικων συμφερόντων
Γερμανίας, Ιταλίας, Ισπανίας, Μάλτας και άλλων χωρών που δεν θέλουν να
διαταραχτούν οι εμπορικές σχέσεις με το αιματοβαμμένο Σουλτανάτο της Ανατολής.
Και πόσο μάλλον είναι αναμενόμενο να δώσουν το κυρίως βάρος
στην διατήρηση καλών διμερών σχέσεων με την Τουρκία, όταν ο ίδιος ο
Πρωθυπουργός της Ελλάδας (δλδ της χώρας που την αφορά άμεσα το θέμα), συνεχίζει
να ακολουθεί μια πλήρως ενδοτική στάση, περιμένοντας ένα «ξεροκόμματο» ασήμαντων
μελλοντικών κυρώσεων και τελικά να μην παίρνει ούτε και αυτό, και να
πανηγυρίζει για τα «ψίχουλα», για να μην παραδεχθεί το φιάσκο του και πληγεί η
εικόνα του.
Η δε συνέντευξη τύπου του κ. Μητσοτάκη μετά την Σύνοδο, ξεπέρασε τα όρια της γραφικότητας. Αναφέρθηκε σε τρία σημαντικά σημεία που συζητήθηκαν στη Σύνοδο και η σειρά προτεραιότητας που ακολούθησε για να τα ανακοινώσει, τα λέει όλα: >>>>>>>>
