Αν είναι να λάμψει η Ελλάδα, θα το κάνει από μεμονωμένους ήρωες,
που γίνονται παρανάλωμα, παρά κάθε προσδοκία ...
Ν.Κ.
Αν είναι να λάμψει η Ελλάδα, θα το κάνει από μεμονωμένους ήρωες,
που γίνονται παρανάλωμα, παρά κάθε προσδοκία ...
Ν.Κ.
Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο, κεφάλαιο ΚΔ'
Βιβλία, Διδακτικές ιστορίες και μύθοι
— Δεν καταλαβαίνω, Δάσκαλε, είπε ο
Σαριπούτο· πάλι μας μιλάς με παραβολές.
— Θα καταλάβεις στο γυρισμό,
Σαριπούτο. Τώρα, σας είπα, είναι πολλά νωρίς. Χρόνια ζω τη ζωή και τον πόνο του
ανθρώπου, χρόνια μεστώνω· ποτέ δεν είχα φτάσει, σύντροφοι, σε τόση ελευτερία.
Γιατί; Γιατί πήρα μια μεγάλη απόφαση.
Μια μεγάλη απόφαση,
Δάσκαλε; Έκαμε ο Άναντα κι ανασήκωσε το κεφάλι, έσκυψε, φίλησε το άγιο πόδι του
Βούδα· ποια απόφαση;
— Δε θέλω να πουλήσω την ψυχή μου
στο Θεό, σε αυτό που λέτε εσείς Θεό· δε θέλω να πουλήσω την ψυχή μου στον
Πειρασμό, σε αυτό που λέτε εσείς πειρασμό· δε θέλω να πουληθώ σε κανένα. Είμαι
λεύτερος! Χαρά σε αυτόν που ξεφεύγει από τα νύχια του Θεού και του Πειρασμού,
αυτός, αυτός μονάχα λυτρώνεται.....
— Λυτρώνεται από τι; έκαμε ο
Σαριπούτο κι ο ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του· λυτρώνεται από τι; Ένας λόγος
απόμεινε στα χείλια σου, Δάσκαλε, και σε καίει.
— Δε με καίει, Σαριπούτο, με
δροσίζει· δεν ξέρω, συμπαθάτε με, αν αντέχετε, αν μπορείτε να τον ακούσετε
χωρίς να σας κυριέψει τρόμος.
— Δάσκαλε, είπε ο Σαριπούτο, πάμε στον πόλεμο, μπορεί να μη γυρίσουμε· μπορεί να μη σε ξαναδούμε· φανέρωσέ μας το στερνό ετούτο λόγο, το στερνό σου· λυτρώνεται από τι;
Αργά, βαριά, σαν κορμί στην άβυσσο, έπεσε από τα σφιγμένα χείλια του Βούδα ο λόγος:
— Από τη λύτρωση.
— Από τη λύτρωση; Λυτρώνεται από τη
λύτρωση; ξεφώνισε ο Σαριπούτο. Δάσκαλέ μου, δεν καταλαβαίνω!
— Καλύτερα, Σαριπούτο, καλύτερα· αν
καταλάβαινες, θα τρόμαζες. Όμως, μάθετέ το, σύντροφοι, ετούτη είναι η λευτεριά
η δικιά μου· λυτρώθηκα από τη λύτρωση!
Σώπασε· μα δεν μπορούσε πια να κρατηθεί:
— Κάθε άλλη λευτεριά, μάθετέ το, είναι σκλαβιά· αν ήταν να ξαναγεννιόμουν, για τη μεγάλη ετούτη λευτεριά θα πολεμούσα: για τη λύτρωση από τη λύτρωση… Μα φτάνει· πρώιμα είναι ακόμα να μιλούμε· θα τα πούμε σαν γυρίσετε από τον πόλεμο, αν γυρίσετε· έχετε γεια!