Θύμισες από το
αρχιπέλαγος του Αιγαίου – συνέχεια...
 | ||
|
Μας είχε κάνει εντύπωση όλα αυτά τα
χρόνια που ψαρεύαμε στις Κυκλάδες - περισσότερα από 40 χρ.- πόσο σημασία
δίνανε οι Κυκλαδίτες στα έθιμα και στις παραδόσεις. Καμία σχέση με εμάς
στα μέρη μας.
Έτσι, στην περίπτωση της παράδοσης αυτής
που θέλει να τρώμε ψάρια την ημέρα των Βαγιών (όπως την αποκαλεί
ο λαός) όπως και του Ευαγγελισμού, οι ντόπιοι στην περιοχή την τηρούσαν με
μια ευλαβική συνέπεια θα λέγαμε.
Η αναζήτηση των ψαριών ξεκινούσε μερικές
μέρες πριν με παραγγελίες, προμήθειες και άλλους τρόπους, γιατί οι
ντόπιοι αιώνες πριν έχουν ζήσει στο πετσί τους τα μποφόρ (κατά την τελευταία
ονομασία τους) τις μεγάλες κακοκαιρίες – φουρτούνες στο αρχιπέλαγος και
πολλές φορές τυχαίνει οι ψαράδες αυτές τις μέρες λόγω κακοκαιρίας να έχουν
μείνει με τα ψαράδικα καΐκια τους αραγμένοι στα λιμάνια.
Αλέκος Λεμονής (αείμνηστος) εκτός των
άλλων με μια ιδιαίτερη αισθητική
μπροστά στο ιχθυοπωλείο του στην παλιά αγορά της Ερμούπολης |
20 χρόνια και πλέον πριν
θυμάμαι, το τριήμερο Παρασκευή - Σάββατο – Κυριακή των Βαΐων έπνεαν
στην περιοχή πολύ ισχυροί βοριάδες. Τα περισσότερα ψαράδικα μέσης αλιείας
της περιοχής δεμένα στα λιμάνια. Οι αόρατοι (!) εκτός των άλλων... όπως
αποκαλούσαν εμένα και τον αδερφό μου και τα σύγχρονα αλιευτικά μας (3)
όλα αυτά τα χρόνια, και αυτές τις μέρες παρέα με τα κύματα και τους
γλάρους ψαρεύοντας στο πέλαγος και στην ανάπαυλα σε ερημικά φυσικά λιμανάκια.
Κυριακή πρωί των Βαΐων λοιπόν αυτή τη
χρονιά, ήταν το τελευταίο μας ψάρεμα όπου θα πηγαίναμε στην Ερμούπολη – Σύρου
να πουλούσαμε την αλιευτική μας παραγωγή. Λίγο πριν τελειώσουμε την ανάσυρση
των αλιευτικών μας εργαλείων ο ιχθυέμπορας στην Ερμούπολη που
συνεργαζόμαστε (αείμνηστος τώρα από την επάρατο νόσο) είχε επικοινωνήσει μαζί
μας μέσω του VHF, μας ρώτησε τι
ώρα θα μπούμε στο λιμάνι και πόσα ψάρια είχαμε. Η ψαριά ήταν πάρα πολύ
καλή (αυτά θυμάμαι και θολώνει το μυαλό μου τώρα) και δεν αναφέρομαι για λόγους
ευνόητους στην ποσότητα των ψαριών και την ποιότητα....
Αυτό όμως που δεν θα ξεχάσω ποτέ (γιατί τα
καλά ψαρέματα επαναλαμβανόντουσαν συχνά) είναι η εικόνα για το πώς
είχε κατακλυστεί από καταναλωτές η παλιά ιστορική παραδοσιακή
αγορά της Ερμούπολης. Αυτοί όντας ενημερωμένοι ότι ερχόμαστε, είχαν πάρει
θέσει σε μια ατέλειωτη ουρά μέσα και έξω από το κατάστημα περιμένοντας να
προμηθευθούν τα ψάρια γιατί μόνο έτσι δεμένοι με την παράδοση θα
αισθανόντουσαν τη διαφορά αυτής της ημέρας από τις άλλες…
Το αποκορύφωμα αυτής της ιστορίας ήταν,
όταν αποθέσαμε την ψαριά πάνω στα μάρμαρα των μεγάλων πάγκων του
Ιχθυοπωλείου και σε άλλους χώρους. Αυτή η εικόνα έχει χαραχτεί αδρά στη μνήμη
μου και στον ψυχισμό μου! Και είναι αυτή της πολυχρωμίας των ψαριών
των διαφόρων κατηγορών – τα πιο πολλά Α΄ κατηγορίας – που αυτά τα καλά χρόνια
οι περισσότεροι Έλληνες είχαν τη δυνατότητα να τα αγοράσουν κι’
ήσαν πανάκριβα κι΄ ακόμα, αυτή η εικόνα, πως, με μια πρωτοφανή κίνηση εφόρμησαν
πάνω στους πάγκους και μέσα σε λίγη ώρα τα σήκωσαν όλα ….
Χρόνια Πολλά με Υγεία και θα ζήσουμε και
με τα λίγα... Θα τον περάσουμε τον κάβο… Αρκεί, να
είμαστε μονοιασμένοι, με αίσθημα αλληλεγγύης, κάτι που δεν βλέπω στις
μέρες μας και αυτό είναι το ανησυχαστικό….
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
ΥΓ. Σε όλη μας τη ζωή είμαστε τίμιοι αγωνιστές και δημιουργοί με πολύ σκληρή εργασία μέσα στη θάλασσα. Τώρα στο
γέρμα μας βλέπουμε με μεγάλο προβληματισμό
πως η μοίρα μας προόριζε να ασχολούμαστε με τα λαμόγια που θέλουν να νέμονται παρανόμως
με τις αισχρές πρακτικές τους το οποιοδήποτε
κοινό μας συμφέρον….
