ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΡΟΥΖΑΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Στην Τίνα Βαρουχάκη
Από συναυλία στο S036 με τους Adir Jan.
(Φωτογραφία: Kώστας Σταμούλης)
T.Β Σήμερα ζείτε στο Βερολίνο, όπου εκπονείτε διδακτορική διατριβή στον τομέα της ψυχοακουστικής. Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με αυτό τον τομέα και σε τι αποσκοπεί αυτή σας η εξειδίκευση;
Χρήστος Δρούζας: Το διδακτορικό στην ψυχοακουστική ξεκίνησε λίγο τυχαία. Όταν τελείωσα τις σπουδές στο Παρίσι μου ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ήθελα να ζήσω σε μία ακριβή και “κλειστή” πόλη (όπως την βίωσα). Ταυτόχρονα, δεν ήταν η κατάλληλη εποχή να επιστρέψω στην Αθήνα. Το Βερολίνο ήταν μια πολλά υποσχόμενη πόλη. Το διδακτορικό ένας τρόπος να δουλέψω στην Γερμανία, χωρίς να γνωρίζω γερμανικά. Η ψυχοακουστική ήταν ένας τομέας που πάντα με εξίταρε! Γιατί ακούμε μουσική; Γιατί μας αρέσει αυτό το τραγούδι; Γιατί είναι χαρούμενο το ματζόρε; ...και είναι όντως χαρούμενο; Θα έλεγα μάλιστα ότι από τα πρώτα βήματα, η ενασχόληση μου με την μουσική τροφοδοτούταν περισσότερο από αυτή την περιέργεια και λιγότερο από μια ανάγκη “να εκφραστώ”. Έτσι άρχισε μία αναζήτηση που ξεκίνησε από τον κ. Σπιτά (καθηγητή στο Ε.Μ.Π.) και τελείωσε στον Stefan Weinzierl (καθηγητή στο πολυτεχνείο του Βερολίνου). Η διδακτορική μου έρευνα έχει τίτλο: “Περί της οπτικής επιρροής πάνω στην ακουστική εντύπωση” - ή πιο απλά: Πώς αυτό που βλέπουμε επηρεάζει αυτό που (νομίζουμε ότι) ακούμε.
T.Β. Ποιων συνθετών το έργο νομίζετε ότι αποτελεί τις βασικότερες επιρροές σας;
Χρήστος Δρούζας: Αυτή είναι μια ερώτηση που πάντα με δυσκόλευε...ίσως επειδή ποτέ δεν έκατσα να σκεφτώ πραγματικά τις επιρροές μου. Σε μια αυθόρμητη απάντηση, θα σας έλεγα πως με έχουν επηρεάσει όλοι οι “τεχνίτες της μεγάλης ορχήστρας” όπως οι Tchaikovsky, Debussy, Dvorak, Rimsky-Korsakov, αλλά και γενικότερα τα μεγάλα σύνολα από άλλες μουσικές όπως οι big bangs του Duke Elligton, tango orchestras (Astor Piazzola), σύνολα Soul και Motown, οι κουβανέζικες Orquestas Típicas και βραζιλιάνικες μπατερίες Samba Batugada και Maracatu.
 |
| Πρόβα με την Α.Σ.Ο.Ν. στον χώρο δοκιμών της Κ.Ο.Α. (Φωτογραφία: Παύλος Αντιμάντο) |
T.Β. Έχετε γράψει μουσική για συμφωνική ορχήστρα, σύνολα δωματίου, χορωδία, φωνητικά ensembles, solo performances, jazz groups, latin ensembles, θεατρικές παραστάσεις, παιδικά musicals και ταινίες μικρού μήκους. Υπάρχει κάποιο είδος μουσικής στο οποίο έχετε επικεντρωθεί περισσότερο;
Χρήστος Δρούζας: Θα δυσκολευόμουν να προσδιορίσω ποιο είδος αποτελεί το κέντρο του συνθετικού μου ενδιαφέροντος, αλλά γνωρίζω ότι μου αρέσουν τα μεγάλα σύνολα, η αντίστιξη και η πολυρρυθμία. Αυτά θα έλεγα ότι καθορίζουν “το στυλ μου.” Από τα έργα που έχω ήδη γράψει, θα ξεχώριζα τη μουσική για το θέατρο. Μου αρέσει να γράφω μουσική για θεατρικά. Είναι συνήθως “συγκεκριμένα” και απαιτούν μια επίσης “συγκεκριμένη” λειτουργία από την μουσική. Στη συνέχεια, παραθέτω το link με ένα πρόσφατο έργο μου στο youtube. Είναι το ποίημα του Σαφέρη "Παντούμ" μελοποιημένο αντιστικτικά για 4 φωνές και looper. Μετά από ένα μικρό ζέσταμα, οι φωνές ερμηνεύουν το πρώτο μέρος του έργου, το οποίο καταγράφεται από το louper. Στην συνέχεια, το louper επαναλαμβάνει το πρώτο μέρος, ενώ οι φωνές ερμηνεύουν ταυτόχρονα το δεύτερο μέρος
"Παντούμ – Padoum
Έργο για 4 φωνές και looper βασισμένο στο ομώνυμο ποίημα του Γ. Σεφέρη.
Σύνθεση - Παραγωγή: Χρήστος Δρούζας
Φωνές: Δήμητρα Κάνδια, Ευτυχία Τσουκαλά, Δημήτρης "Πάπιας" Σκούρτης, Κωσταντής ΝικολαϊδηςΈξτρα φωνές: Florian Gille, Χρήστος Δρούζας
Κρουστά: Σοφία Παρασκευοπούλου
Mastering: Ηλίας Πανελιάς
© illustration: Ευτυχία Τσουκαλά από το βιβλίο "Ακούς;"
Φωνές: Δήμητρα Κάνδια, Ευτυχία Τσουκαλά, Δημήτρης "Πάπιας" Σκούρτης, Κωσταντής ΝικολαϊδηςΈξτρα φωνές: Florian Gille, Χρήστος Δρούζας
Κρουστά: Σοφία Παρασκευοπούλου
Mastering: Ηλίας Πανελιάς
© illustration: Ευτυχία Τσουκαλά από το βιβλίο "Ακούς;"
T.Β. Οι σπουδές σας, σας οδήγησαν στο να συνθέτετε πρώτα γράφοντας παρτιτούρα ή αξιοποιείτε αποκλειστικά και μόνο τις νέες τεχνολογίες;
Χρήστος Δρούζας: Γράφω σχεδόν πάντα με την ίδια τεχνική. Αρχικά, ορίζω το εξω-μουσικό πλαίσιο: τίτλος, λειτουργία, κείμενο. Στην συνέχεια, επιλέγω αναλόγως το μουσικό πλαίσιο: “κλίμακες”, σειρές, γραφικές απεικονίσεις και άλλες τεχνικές. Μετά κάθομαι (παίζοντας συνήθως κάποιο μουσικό όργανο) και πειραματίζομαι μέχρι να καταλάβω πώς ακούγεται αυτό που έχω στο μυαλό μου. Όταν αισθανθώ έτοιμος με το υλικό μου, ξεκινώ να γράφω την παρτιτούρα. Χρησιμοποιώ υπολογιστή για διευκόλυνση στο γράψιμο, στην δημιουργία των παρτιτούρων, αλλά και για να ακούω πώς είναι αυτό που γράφω. Τα ηλεκτρονικά και τα εφέ είναι πάντα το τελευταίο βήμα, ή έστω παράλληλο με την “παρτιτούρα” - ανάλογα με τις ανάγκες του έργου. Συνήθως γράφω μουσική, η οποία έχει σκοπό την ζωντανή εκτέλεση. Συνεπώς, όλη εργασία μου, έχει κέντρο την παρτιτούρα/οδηγία και όχι την παραγωγή του ήχου.
>>>>>>>>>>>>
